Zoon en dochter schelen nog geen 11 maanden en zijn van jongs af aan al beste vrienden. Vroeger speelde ze al veel met elkaar, vriendjes en vriendinnetjes werden gedeeld en altijd moesten ze naast elkaar zitten. Ze doen nu veel meer apart van elkaar, maar de liefde is er nog steeds. Staan altijd voor elkaar klaar en kijken altijd naar elkaar om. Tuurlijk hebben ze soms ruzie, vooral nu ze beide vol hormonen zitten maar ze kunnen echt niet zonder elkaar.
Wij zeggen altijd: ze kunnen niet met en zonder elkaar. Ze spelen soms wel eens samen, of gaan samen tekenen, maar jongste heeft altijd precies in haar hoofd hoe ze iets wil en de oudste wil graag altijd alles bepalen. Dat werkt dus niet altijd samen. Ze kunnen dus heel lief zijn samen, maar vaker hebben ze ruzie helaas.
Onze kinderen schelen bijna 4 jaar. Onze zoon is super lief voor zijn zusje, hij vindt het helemaal geweldig om haar aan het lachen te krijgen (en dat lukt hem al snel ) hoe gekker hoe beter.. en als we hem naar school brengen, gaat hij niet weg zonder haar ook een kus en knuffel te geven.
De oudste 2 maken momenteel constant ruzie. Nou is de oudste ook wel echt op oorlogspad want papa en L moeten het ook constant ontgelden. Mij houd ze buiten schot want ze weet heel goed dat ze dan een probleem heeft. Nou is het wel zo dat ze ook echt niet zonder N kan en dat ze wel voor hem opkomt op school als het nodig is. N en L zijn echt maatjes. Constant knuffelen en klieren samen. Hebben altijd de grootste lol. N helpt haar ook altijd en ze heeft hem echt om der vinger gewikkeld. En L vraagt altijd aan N naar zijn mening.. Voorbeeldje: N kijkuh ikke mooi? En dan is die aan het gamen, kijkt niet eens en zegt heel enthousiast… ja heel mooi L. Kind ook weer gelukkig C en L hebben ook een goeie band. Al maken die meiden wel wat meer ruzie. C is behoorlijk pittig qua karakter en L heeft een duidelijke mening en bijt flink van zich af. Dat botst nog wel eens waarbij de nodige tranen komen. Maar C is wel heel behulpzaam en helpt der altijd als het nodig is. D vinden ze allemaal lief
Hier ook twee kinderen met een goede band. Natuurlijk; er zijn wel eens ruzietjes en soms zitten ze elkaar echt expres te irriteren of uit de tent te lokken. Maar heel eerlijk; daar zijn broers en zussen óók voor. Fijne veilige omgeving om dat soort dingen uit te proberen. Om te 'leren' ruziemaken èn weer goedmaken. Maar over het algemeen gaan ze heel goed met elkaar om. Spelen dagelijks samen (ondanks leeftijdsverschil van ruim 3 jaar). Beiden zijn op hun eigen manier lief / zorgzaam richting de ander. Oudste vooral in 'ik zal je dat leren / ik zal dat voor je doen / ik waarschuw je als dat nodig is'. Maar hij vindt delen moeilijk dus dat doet hij minder. Jongste zal vanuit zijn 'rol' minder snel helpend of sturend zijn richting grote broer. Maar is wel degene die vaak uit zichzelf dingen deelt. Verder vind ik het mooi dat ze heel goed blij kunnen zijn voor elkaar. Of trots zijn op de ander. En ondanks de normale ruzietjes die er soms zijn: oh wee als een ander aan broer(tje) durft te komen. Dan staat de ander onmiddellijk klaar! Ik herken het gevoel van TS wel dat je soms echt overspoeld kunt worden door geluk als je je kinderen samen ziet terwijl ze net iets liefs doen of gewoon leuk samen bezig zijn.
Hier helaas veel mot tussen de oudste 2. Terwijl ik erg mijn best doe hun band goed te maken. Het begon toen mijn middelste rond de 2 was en nu zo vaak ruzie, heel vervelend. Sterker nog ik word er verdrietig en moedeloos van. Oudste is 9, middelste 5. Ze geven wel veel om elkaar maar lijkt ook veel strijd. De jongste is 1 en de oudste 2 zijn dol op haar, daar is totaal geen strijd oid in
Hier twee kinderen van 10 en 8. Die bijzondere band hoeft zeker niet te verdwijnen hoor! Hier is er nog steeds volop liefde. Toen jongste van 4 het spannend vond op school haalde juf de oudste van net 6 wel eens uit de andere klas om hem een beetje te helpen, omdat ze hun band zo bijzonder vond. Ze steunen elkaar, hebben plezier met elkaar, missen elkaar als ze niet samen zijn, maar hebben ook volledig hun eigen vriendjes en vriendinnetjes. Ik herken je gevoel van geluk. Ik prijs me ook super gelukkig met deze twee vrienden voor het leven. Ik hoop dat hun band altijd zo sterk blijft al zal het vast wel wat veranderen omdat het meisje-jongen is.
Hier een meisje van 14 en een jongen van 12 en hier is de band ook super goed. Kreeg vroeger als we de een streng hadden toegesproken omdat die wat verkeerd had gedaan en die daar verdrietig over was op de kop van de ander want we hadden zijn broer/zus verdrietig gemaakt. Ze speelden vroeger ook best wel vaak met elkaar en nodigden de ander ook uit op hun kinderfeestje. Af en toe wel eens onenigheid maar echte ruzie/echt boos zijn ze bijna nooit en als ze dat zijn dan komt dat juist omdat ze zoveel van elkaar houden en daardoor woorden als stommerd en ik vind je niet meer lief harder aankomen. Op vakantie trekken ze ook heel erg met elkaar op en slapen ze bij elkaar op de kamer. Ze missen elkaar ook best wel als de ene uit logeren is. Oudste is nu echt aan het puberen en is er vaker niet dan wel en de jongste mist haar best wel maar hoorde vorige week van hem dat ze ook best wel veel met elkaar praten over dingen die wij niet mogen weten want dan gaat pappa flauw doen.
Onze jongens van 7 en 9 zijn ook elkaars beste vrienden. Eigenlijk nooit ruzie, hooguit kibbelen over wie het eerst in de douche gaat ofzo. Ze schelen 19mnd, de jongste heeft ADHD (regulier onderwijs) en de ander heeft autisme en een ontwikkelingsachterstand (speciaal onderwijs). Ondanks dat zijn ze van jongs af aan ´close´ met elkaar en is er zelden ruzie of gedoe. Hebben we ieder eigen interesses maar spelen ook heel veel samen.
Hier twee meiden van 9 en 6, absoluut beste vriendinnen. Af en toe ruzie maar dat hoort erbij. Ze zoeken elkaar telkens op om te spelen. Ze zijn vaak zo leuk samen. Ook herkenbaar dat traktaties vaak worden gedeeld.
Hier een zoon van bijna 5,5 en een dochter van bijna 4. Het verschilt hier per dag. De oudste is vanaf z'n geboorte al Jeckyll& Hyde qua gedrag en dat is niet anders geworden in de loop van de jaren. Vaak zijn het wel vaste momenten waarop het erg lastig is: de momenten dat de dynamiek veranderd: bijv.wanneer z'n zusje uit d'r middagslaap komt en hij mij of ons (en de ruimte) weer moet delen. Of wanneer ze/we aan tafel zitten. Ze zitten dan tegenover elkaar en de jongste heeft er een handje van om de oudste dan te kopiëren, wat de oudste natuurlijk super irritant vindt- daar weer op reageert- wat de jongste natuurlijk weer interessant vind waarop ze doorgaat Maar er zijn ook genoeg momenten waarop ze heel lief zijn voor elkaar: - de jongste komt straks bij de pestkop in de klas die vorig schooljaar bij de oudste in de klas zat. Oudste zegt regelmatig: als we straks pauze hebben op school en X wil jou pesten, dan bescherm ik jou en neem ik je mee naar m'n geheime hut zodat ie je niet kan grijpen ♡ - wanneer oudste de lievelingsknuffel van de jongste gaat halen als laatstgenoemde ontroostbaar is - wanneer ie eerst geen knuffel en/of kus aan z'n zusje wil geven voor het slapen gaan, maar even later toch naar beneden komt om dat toch te doen (stiekem wel tijdrekken natuurlijk, maar dan knijpen we gewoon een oogje toe )