Nou niet echt een spook verhaal, maar wel gek. Ik wilde onze zoon laten slapen en ik had hem in mijn armen. Hij lag rustig te tutten en voor zich uit te kijken.. en opeens begint hij te lachen (met geluid) naar het gordijn . Oké Ook zegt hij sinds dat dat ik 5dpo ben: baaaaby of baaaabe en kijkt me dan heel serieus aan. Dus ik vroeg vandaag: heeft mama een baby in de buik? Terwijl hij boven op mijn buik zat en zijn handjes vast had. Ja! Zei hij. Ik ben er net een paar dagen achter dat ik zwanger ben. Toeval? Wie weet. We hebben overigens niet over een baby gepraat, we waren op vakantie en dit was de 1e ronde. Oké kind, jij bent er echt een van mij denk ik haha.
Ik ging vroeger als kind elke zondagmiddag met m'n ouders naar opa en oma. Zij woonden vlakbij het bos. Aan de rand van dat bos lag een stuk weiland met pony's. Ik, als pony-gek, ging daar geregeld even kijken. Op een keer was er een vriendinnetje mee en gingen we ook even bij de pony's kijken. We stonden aan het hek en hoorden ineens een cross brommer aankomen. Keken achteruit en inderdaad kwam er over een lang bospad een cross brommer met volle vaart op ons af gereden. Wij schrokken daar erg van en hebben het op een lopen gezet met de brommer op onze hielen. En ineens, poef, was hij verdwenen, achter een boom. Niet meer te zien en niet meer te horen. Heel gek. We zijn uiteraard naar het huis van opa en oma gegaan. Daar ons verhaal gedaan. Mn vader is nog met ons terug gegaan om te kijken. Inderdaad brommer banden sporen op het pad. Maar nergens meer iets te horen of te zien natuurlijk. Jaren later, in onze pubertijd, zaten we samen in de bus naar de stad, mijn vriendin en ik. En ineens, uit het niks, reed er parallel aan de bus een cross brommer naast de bus. Exact dezelfde!! Die bleef daar een poosje zo rijden en ineens was ie weer weg. We blijven dit beide heel bizar vinden. En omdat we het beide gezien en beleefd hebben zijn we ervan overtuigd dat het geen verbeelding is geweest. Daarna nooit weer gebeurd. Wel krijg ik vaak kippenvel bij het geluid van een cross brommer sindsdien..
Mijn man en ik zijn een paar jaar geleden naar Bergen-Belsen geweest. Toen we langs een van de massagraven liepen draaide mijn man zich opeens op. Hij voelde dat er iemand op zijn schouders tikte, maar er was niemand. Mijn oma woonde haar de laatste jaren van haar in leven in een verpleeghuis. Mijn moeder ging destijds elke dag naar oma (ik ging regelmatig met haar mee) en op een gegeven moment zag ze dat de huiskat van het verpleeghuis constant bij de deur van oma haar kamer lag. Mijn oma was een echt kattenmens, we wisten dat dit een teken was. Mijn moeder heeft toen alle kleinkinderen opgebeld en gevraagd of ze op korte termijn op bezoek wilden gaan bij oma. Oma stierf een week later. En elke keer als we nu bij het graf komen, komen we een kat tegen. Echt heel bijzonder.
Ik heb ook wel ooit wat meegemaakt. Bij een vriendinnetje bleef ik slapen en opeens stond haar wekkerradio op een heel raar getal, 19:63. Dat kan normaal natuurlijk niet, we trokken de stekker eruit en de lampjes bleven nog een seconde of 10 aan, knipperden en gingen uit. Zij vertelde dat ze heel vaak van dat soort bijzondere dingen meemaakte in huis. Ik heb daar nooit meer geslapen in ieder geval . Ook ooit toen wij nog in ons appartement woonden dat 's nachts de TV aanging, op van dat white noise en dan op vol volume, paar nachten achter elkaar. Ook raar want normaal als je de tv aanzet krijg je nooit die zwart witte spikkels te zien. Verder geloof ik niet in spoken ofzo. Denk dan eerder aan een storing.
Ik weet het ook niet. Ik zie het zelf altijd maar net als een geloof: de één gelooft erin, de ander niet. Ooit heeft iemand bepaalde uitspraken bedacht en omdat dat meerdere mensen aansprak, nemen velen dat aan als waarheid.
Mijn moeder is onlangs overleden. Voordat ze overleed heb ik haar al lachend verteld dat ze echt niet bij me langs moet komen omdat ik dat dood eng vind. Anyway, vannacht werd ik wakker van iets heel kouds op mijn wang. Ik heb mijn ogen niet open durven doen en ben snel tegen mijn man aangekropen . Maar ik ben er ergens wel van overtuigd dat het mijn moeder was…
Toen mijn vriendin en ik 15jr oud waren logeerde zij bij mij. Voor de gezelligheid hadden we een kaarsje aangezet, zodat we wat zagen in het donker. Dit kaarsje stond in een kast, buiten bereik van ramen, deuren en adem. Plots hoorde we iets vallen en begon het kaarsje heel heftig te wapperen. We zijn uit angst snel bij elkaar in bed gekropen. Mijn zoontje heeft op 2 jarige leeftijd telkens naar de hoek van zijn slaapkamer gewezen, maar dat was een lege hoek. Op een avond dat hij al lang sliep, begon hij heel hard te gillen. Naar hem toe gerend en daar stond hij op zijn kussen met zijn rug tegen de muur. Gillend en met grote ogen kijkend naar de hoek die hij al een paar dagen aan wees. Ik heb mijn zoontje vastgepakt en in gedachte gevraagd of ze mijn zoontje met rust wilden laten. Sindsdien wees hij niet meer naar die hoek. Wél zegt hij sinds hij bijna 4 jaar werd, dat er een jongen en een dokter in zijn kamer zijn als het donker is. Hij is er niet bang voor en vindt ze aardig, dus ik laat het maar zo.
Toen mijn moeder overleed, nu bijna 23 jaar geleden, zaten we met z'n allen (broers en vader) in de woonkamer... Ik viel in slaap op de bank en mijn broer (17 jaar oud) heeft toen heel hard op schoot bij mijn vader zitten huilen... Mijn moeder kwam toen in m'n droom bij me zitten om me te vertellen dat het goed was... Dat ze op ons zou passen en dat we het vanaf nu met z'n allen samen moesten doen. In de korte periode daarna is ze vaker in dromen aan me verschenen... Later helaas niet meer... Maar het heeft mij toen zo geholpen! Toen ik een paar jaar later in een begeleidwonen project woonde, woonde ik in een voormalig nazi hoofdkwartier. Een kamer boven was geen probleem, toen ik een kamer beneden kreeg begonnen de slechte nachten... Vaak hoorde ik een hond lopen.. Zelfs 1x het gevoel gehad dat die hond m'n deken af wilde trekken en hoorde hem grommen... Ook wel eens een roodharige man in groen uniform in de hoek van m'n kamer zien staan... Sinds die tijd durfde ik ook echt niet meer zonder de tv aan te slapen... Pas toen ik een tijdje met mijn, nu, man samen was durfde ik 's nachts de tv uit te doen! Gelukkig heb ik sinds ik uit dat huis ben verhuisd ook geen gekke dingen meer gezien/gedroomd.
Hier gaat soms s’nachts en heel vroeg in de ochtend zomaar de deurbel terwijl er niemand is. Ook op ons camera is dan niks te zien. Maar goed stekker eruit en klaar En vroeger toen ik klein was zag ik regelmatig rode ogen in het raam boven mijn slaapkamer deur en een keer ging ik naar een graf toe van een dierbare en toen zag ik op een bankje vlakbij 2 mensen zitten die enigszins doorzichtig waren en die lachte naar me en daarna waren ze weg.
J had het laatst toevallig in zijn kamer. Ik was hem gereed aan het maken om te slapen. Gaat hij ineens zwaaien naar boven. Dus ik vroeg hem of hij naar zijn lamp aan het zwaaien was. Nee vrouw zei hij. Ik mee zwaaien. Hallo mevrouw.. Ik vroeg aan J of hij wou dat ze weg ging. Dat wou hij dus prima. Ik zei kom we zeggen dat de mevrouw weg moet gaan dat het jouw kamertje is en je het niet leuk vindt. We gaan haar samen uitzwaaien. Wij zwaaien. Hij zegt nog: dag vrouw dahaag. Vrouw weg zei die. Voelde verder niet onprettig aan of iets. Soms zegt hij het nog en zwaaien we even
Ik had vannacht zoiets raars... Het is 10 jaar geleden dat mijn moeder is overleden. En in mijn slaap voelde ik iets zwaars op mijn been. Alsof er iets op lag of iemand er zijn hand op legde of duwde. Ik werd er wakker van. Ik schudde het van mij af en ging verder slapen. Toen voelde ik het weer.. en weer werd ik er wakker van en schudde ik het van mij af. Toen keek ik op de klok en zag ik dat het rond het tijdstip was dat mijn moeder destijds is overleden.. hoe toevallig! Is dit dan mijn onderbewustzijn die er zo mee bezig is?! Het voelde zo echt! En dat tijdstip ook.. zo toevallig. Ik vind het bijzonder.. moest meteen weer aan dit topic denken..