Ja, het is echt klaar Onze dochter is een mini me, onze zoon een kopie van z'n vader. Meer soorten zijn er niet, dit is het Dus ik maak nu namenlijstjes voor toekomstige huisdieren. Er komt ooit een Vlaamse Reus die we 'Hiphop' gaan noemen
Wij dachten ook dat het definitief klaar zou zijn na de derde. Ook omdat ik zware zwangerschappen heb. Qua verstand zou het beter zijn hierbij te laten, maar qua gevoel zouden we beide nog wel een vierde willen. We zullen zien wat de toekomst brengt. Zou het dan ooit klaar voelen? Ik denk het wel, want 3-4 kinderen voelde altijd als de max.
Ik wilde er vanaf jongs af aan altijd 3, 2 vond ik zo standaard en burgerlijk Al tijdens de 2e zwangerschap was duidelijk dat het de laatste ging zijn, medische molen doorlopen, 2 zware zwangerschappen en chronische ziekte maakte het niet verstandig. En ik heb er ook compleet vrede mee, het idee nog een keer zwanger en alle babydingen doorlopen vliegt me aan. Ik vind het heerlijk dat ze wat groter en zelfstandiger worden. En ik vind het ook grappig dat 3 kinderen nu juist een soort de standaard lijkt te zijn
Vrijdag bevallen van ons derde kindje waar we enorm over getwijfeld hebben. Ik snap nu niet waarom want ze is zo van ons, ze moest er gewoon zijn. Maar het voelt nu wel als klaar. Tijdens de zwangerschap al. Na de tweede voelde het altijd nog als “wat als” maar nu voelt het gewoon als het is goed. Echt een heel ander gevoel. Maar ze is wel echt ons cadeautje.
Hier bij de 2e toen niet het gevoel van het is de laatste... nooit gehad bij hem. En nu mijn derde geboren is meteen het gevoel, dit is de laatste x. En soms is het zwaar, maar kan ik toch wel extra genieten omdat ze echt de laatste is. En dat gaat zeker niet veranderen, het voelt heel compleet zo.
Hier na de 1e en 2e nog niet het gevoel klaar te zijn. Nu na de 3e dacht ik eerst wel klaar te zijn met alles wat we ook met haar mee hebben gemaakt. Toch kriebelt het weer om ooit nog voor een 4e te gaan. Benieuwd of de angst of ons gevoel overwint ! We zijn nog jong, dus kunnen er nog een tijdje over nadenken.
Ik heb dat gevoel tot voor kort gehad, maar ik kan nu echt zeggen: het is klaar. Nooit gedacht, dacht altijd zo iemand te zijn die de kriebel altijd zou houden, maar gelukkig nu niet meer. Ik ben 39, ik heb 4 prachtige kinderen, jongste sinds kort naar de basisschool, oudste 2 zijn pubers, het is gewoon compleet goed zo. Rijk gevoel. En ik kom weer een beetje toe aan mezelf, is ook lekker .
Hier er nog niet 100% over uit. 3 is praktischer als 4. Ik heb 3 gezonde meiden. Jongste word over 3 weken 1 en die fase vind ik echt geweldig. De dreumes/ peuterfase. Maar iedere keer als ik het los probeer te laten...droom ik er weer over dat helpt ook niet.
Dat speelt denk ik ook mee. Wij zijn nu bijna 37 en bij de eerste waren we 29, 2e 33 en nu dus 37 en ik merk het gewoon aan mijn lichaam Nu ook die nachten. Neemt niet weg dat de derde echt een cadeautje is maar het voelt nu goed als compleet en ik denk dat het ook beter is om het daar bij te laten. Al blijf ik forever zwanger zijn, bevallen en newborn hebben magisch vinden
Ja dat snap ik! Wij zijn 28 & 29. Maar die nachten wennen nooit ben blij dat we nu eindelijk weer een beetje door kunnen slapen!
Wij zijn 26 & 32, ons 4e kindje is nu 3 weken oud. Bij de 3e al het gevoel gehad dat we nog niet compleet waren. Nu met onze 4e er bij durf ik te zeggen dat het goed is zo. ❤
Hier na 2 Kids niet compleet dus na lang wikken en wegen is onze jongste (inmiddels alweer 6) geboren. En ik kan 100 procent met zekerheid zeggen compleet te zijn. Man denkt er precies zo over en heeft zich laten helpen. Ik vind het heerlijk dat de Kids ouder zijn en moet ook echt niet meer aan een baby denken Heel stiekem had ik heel graag nog een meisje willen krijgen, maar ik ben dankbaar voor mijn gezin. Het is goed zo en dat voelt heerlijk
Hier is het echt klaar. Onze jongste is nu 5 weken maar zelfs tijdens de zwangerschap zei ik dit al. Mijn man zei tijdens de zwangerschap dat dit echt de laatste was. Ik heb toen gezegd: geloof mij vriend, ik ben er klaar mee, nooit meer! Na de bevalling zei ik gelijk dat ik blij was dat ik dat nooit meer hoefde te doen.
Mijn moeder zei ooit dat ze ook bang was vroeger om nooit klaar te zijn, maar na de vierde was dat toch wel. Wij zijn na 2 nog niet klaar, maar hebben er voor gekozen toch te stoppen en hebben daar (na een rouw periode) oprecht vrede mee. Dus dat kan ook. Het is niet verkeerd soms om het een rationele beslissing te maken, ipv een emotionele...
.dit hebben wij ook gedaan echt het voelde niet af. Maar in ons geval een rationele beslissing gemaakt. Het is goed zo.
Ik zou graag een 4e kindje willen, maar nog een keer zwanger worden en zijn en nog een keer een babyperiode met een baby die niet in bed slaapt of slecht drinkt en zorgen daarover, pfoe, daar moet ik nu echt nog niet aan denken. Onze jongste is een schatje hoor, maar eigenlijk vind ik ze vanaf een jaar of 2 pas echt leuk.
Ik ben dus niet de enige! Wij hebben twee jongens, oudste autisme en hb, jongste adhd. We worden al 8 jaar begeleid door ggz jeugd. In mijn familie komen ontzettend veel meerlingen voor... wat als we voor een derde waren gegaan, en het zou een meerling mét beperkingen zijn geworden?? We durfden het niet meer aan.
Zo herkenbaar! Hier een van 7 met ass en dcd en longaandoening vermoedelijk gaat het om een genetische afwijking ' kwamen ze afgelopen augustus mee en de wachttijd is ellendig lang bij het Sophia voor de geneticus'. Jongste was tot 9 maanden 'gezond' en bleek ook opeens een giga longprobleem te hebben. Zelf heb ik oa een ' erfelijke' hartafwijking. Ik zou nog een speciaal kindje niet kunnen handelen. Ik ben nu al op kwa zorg voor onze zoons.
Onze vierde was/is/zou de laatste zijn! En zo voelde de zwangerschap, bevalling pittige eerste weken ook echt! En tóch is er stiekem een raampje open gezet :0 Gewoon als in; we zien wel hoe het loopt! Jongste is nu 5 maand en eerste 3 jaar komt er zeker geen! Het kriebelt wel enorm… We gaan t wel meemaken in de toekomst! Vin het knettergek maar ook echt steeds zo veel meer gezelliger worden
Ik heb dat gevoel na de jongste nooit meer gehad. Nu was de weg naar hem ook best moeilijk en verdrietig, en ben ik heel blij dat we hem toch nog hebben mogen krijgen. Ik zou al die ellende niet nog eens door willen, dus voor mij is het gewoon heel duidelijk klaar.