Ik zou dat persoonlijk helemaal niet gek vinden en ik mag toch aannemen dat niemand dat hier ongepast vindt. Desnoods maak je een foto van het papiertje waar je het opgeschreven hebt/getikt hebt en verwijder je die bijlage later. Dan staat het hier niet voor eeuwig. Kun je ook nog wat namen wegstrepen oid. Ik had in de toespraak over m’n vader heel wat namen staan (van m’n tante, zus, mama en zo) en hoe open ik hier ook ben mbt mezelf en m’n kinderen: die van C en de rest zet ik niet openbaar uit privacy. Heel veel sterkte vandaag!!! ❤️
Ja, dat is supermoeilijk als alles gedaan is, want dan moet je gaan voelen. En door. En je denkt: maar ik kan niet door. Hoe dan? Heel veel sterkte vandaag, en natuurlijk voor alle dagen die gaan volgen. <3
Ja, wij hadden ook een videopname bij mijn moeder. Heb het na 9 jaar nog steeds niet terug gekeken Maar het is fijn te weten dat het er is.
Van mij mag het.. maar vergeet niet dat het hier voor altijd staat, en echt iedereen het kan lezen. Ik persoonlijk zou het dan een paar leden waar je een goede klik mee hebt, het in een PB sturen. Vind ik wat ‘veiliger’
Ja idd. Het idee dat het er is mocht je er behoefte aan hebben. En zo niet, dan is er geen man overboord he..
@GossipGirlxoxo och lieverd! Wat een nachtmerrie!! Ik wil je heel veel sterkte toe wensen. Wat @Iertje81 schrijft herken ik zeker. Mijn man lijkt ook erg op mijn vader. Hem heb ik 16 jaar geleden al moeten cremeren. Het kost heel veel tijd om het een klein beetje een plekje te geven. Ik belde hem ook altijd bij spannende dingen of leuk en verdrietige dingen. Gevoel van bevestiging maar ook omdat hij een rustige kijk had en tips kon geven. Ben blij dat mijn man op hem lijkt en zo mijn ei kwijt kan. Neem na deze hectische tijd ook tijd voor jezelf! Niet je gevoel weg stoppen door harder te werken of je zo bezig te houden. Je gevoel mag er zijn, het verdriet je boosheid of het lachen om de leuke dingen. Hele hele dikke knuffel!!
Heel veel sterkte, kracht en liefde voor jou, je gezin en je familie vandaag. Er wordt aan jullie gedacht ❤
2 uurtjes geslapen uiteindelijk, de vermoeidheid sloeg vanmiddag ineens in als een bom terwijl ik de hele week amper moe ben geweest. Ik lig nu in bed beetje filmpjes en foto’s te kijken en val soms even in slaap.
Neem die rust ook.. Heb net eea teruggelezen over de band die je met je vader hebt en wat een immens verdriet en verlies heb je nu moeten ervaren.. Hoop dat je een mooi afscheid hebt kunnen geven…
Is logisch en normaal, neem je tijd en je rust. De "regelmodus" is even een lager pitje nu. Hopelijk ging alles zoals je had gewild.
Mn dochter laat ik in t vervolg maar gewoon de cadeautjes uitzoeken. Heeft vandaag een heel kleding setje bij elkaar geshopt voor dr pasgeboren nichtje, past beter bij elkaar dan dat ik had kunnen verzinnen. Enige hulp die ze nodig had was de goede maat (dat wist ze niet), iemand met lengte die dingen uit de hoge rekken kon halen en iemand die betaalde voor dr. "Maar G is dit niet iets wat mooi is voor C?". (groene shirt in de afbeelding, setje is nog een verrassing) "Euh nee mama, écht niet! (met de toon alsof ik een verschrikkelijk voorstel deed) DIE witte, DIE is wél mooi erbij! Kan jij die voor mij pakken?" "Oh nog een legging...ook 62 mama? En nog sokken anders krijgt baby koude voetuh" "Heb je nu alles?" "Neeee onderbroeken!!! We hebben nog geen onderbroeken voor de baby!" "Ja maar schat C. is nog zo klein die draagt nog geen onderbroekjes maar een luiertje" "oh ja dan kunnen we naar de kassa, heb jij je centjes mee?"
Ik voel me zo rot, en ik wil het zó niet, waardoor ik me nog rotter ga voelen. Ik weet dat het weer over gaat, maar ik zit er zo tegen te vechten, ik word er zo ongelukkig van dat ik me ongelukkig voel Mijn vader is in mei overleden en ik ben een maand geleden achter dingen gekomen waar ik echt heel erg van ben geschrokken, het heeft in mijn hoofd alles overhoop gehaald en doet het nog steeds. Ik weet dat dit moet gaan landen en een plekje moet gaan krijgen, en dat ik dit alleen zelf kan doen. En dat kan ik ook, ik heb het vaker gedaan. Maar het is lang geleden dat ik zo depressief was. En het is gewoon heel eng om je zo te voelen en jezelf niet onder controle te hebben. Mijn man steunt me echt en doet alles voor me, maar uiteindelijk moet het in mijn hoofd een plekje gaan krijgen. Het is wel fijn om te weten dat hij achter me staat en het in zekere zin begrijpt. Want als je je nooit zo hebt gevoeld is het echt heel lastig om te begrijpen.