Ja dan ook draait de wereld door. En voor de mensen om mij heen zal dat moeilijk zijn maar voor het grote geheel maakt het niet uit of ik er wel of niet ben.
Je omschrijft precies hoe ik erin sta. Mooi gezegd. Creëer je eigen leven, hoe moeilijk het nu ook is /lijkt. Wie weet wordt het wel veel beter zelfs! Geloof in jezelf!
Maar voor de belangrijkste personen uit jouw leven ben je onmisbaar, onvervangbaar.. ieder individu is belangrijk in het grote geheel. Natuurlijk gaat de zon altijd weer op. Ook na de 70 miljoen doden uit de 2e Wereldoorlog. Maar ik leef nu en daar wil ik het beste uithalen. Samen met m’n kinderen en andere voor mij belangrijke personen.
Zeker! En daar ben ik het ook helemaal mee eens. Mijn eerste stukje bedoel ik daar ook mee. Dat je ongeacht wat er gebeurd een hoop kracht in je hebt waar je mee door kunt, wat er ook gebeurd. Dat laatste stukje wat er nu uitgepikt wordt, is meer voor mijzelf. Ík haal daar rust uit. Snap dat dat voor anderen, anders is
Hoewel ik gevaccineerd ben en pro-maatregelen ben, merk ik bij mezelf dat ik heel veel moeite heb met 2 zaken: enerzijds het 2g verhaal en dan met name bij kinderen. Anderzijds dat ik een langetermijnvisie mis vanuit de overheid. Dat laatste baart me voor de maatschappij nog het meest zorgen. Het eerste voel ik tot in mijn kern. Dat het demissionair kabinet straks mijn leerlingen de toegang tot school en de maatschappij wil ontzeggen als zij niet zijn gevaccineerd. Dat ik daaraan mee moet werken en mijn halve klas hybride les moet geven, als een soort tweederangburgers. Ik wíl dat niet. Ook heb ik begrip voor die ouders, voor wie de keuze op gezondsheidsniveau eenvoudig is: vaccineren tegen een ziekte waar onze kinderen praktisch geen risico hebben op een ernstig verloop, tov het idee dat er op de lange termijn nog niet bekend is wat het met ze doet. Ik heb begrip voor die ouders die er dan voor kiezen hun kind nog niet te laten vaccineren. Echter de keuze draait daar niet meer om, het is verworden tot kiezen tussen het kind wel of niet te belemmeren in de sociale en emotionele ontwikkeling, door de consequenties die de keuze voor niet-vaccineren met zich meebrengt. De schade die dat toebrengt is in de ontwikkeling van een adolescent vele malen groter dan welke andere ook. Het is een buitenproportionele consequentie voor kinderen in deze leeftijd. Ik word daar echt heel boos van en het zit me echt dwars. Zelfs zo erg, dat ik heb besloten dat, mocht het zo ver komen, en als het even kan, ik mijn lessen geheel digitaal ga aanbieden. Zodat ik mijn leerlingen in ieder geval gelijk kan behandelen en ik geen dingen hoef te doen die, in zowel professionele als persoonlijke zin, zo erg ingaan tegen waar ik voor sta.
De maatregelen tot nog toe vind ik nog tot daaraan toe, de hardheid en verdeeldheid in de samenleving vind ik vele malen erger. Dit dus: En daarmee vind ik bepaalde uitspraken vanuit de politiek ook verwerpelijk en is mijn vertrouwen in de politiek tot een dieptepunt gedaald. Als er straks 2G komt of erger, dan vind ik dat vooral heel triest en sneu.
Wat een ontzettend droevig verhaal. Snap dat je hier vreselijk veel stress van hebt. Heel veel sterkte. ❤ Ik sprak vanmorgen een kennis die psycholoog is. Zij vertelde ook hoe vreselijk ze in de knel zitten. En hoe moeilijk het is om een cliënt te hebben die je wil doorverwijzen naar (in haar voorbeeld) verslavingszorg. Maar dat dat gewoon niet kon. Bij de een 1,5 jaar wachtlijst. Bij de ander gaven ze niet eens meer een wachtlijst op.
Ja en nee. Voor de autist hier in huis is het heel fijn als er geen feestjes, bezoekjes hier en daar, excursies, uitstapjes etc. zijn. Hij gedijt juist enorm goed op elke dag hetzelfde. En van de onzekerheid over welk regeltje waar en wanneer geld heeft hij weinig last. Dat krijgt hij nauwelijks mee. De scholensluiting was even lastig. Want verandering. Maar daarna ging hij juist heel goed op de rust van veilig in zijn eigen huis en met een klein groepje online les. En weer elke dag hetzelfde. Ook de rust en regelmaat van elke dag papa en mama thuis ipv de ene dag papa laat ivm overwerk en de andere dag mama laat door een gemiste trein. En zelden samen aan tafel.
Herkenbaar, mijn ASSer heeft juist baat gehad bij de lockdowns. Veel hetzelfde en een stuk minder prikkels. Veel minder ‘moeten’, want er kon toch niet veel. Zijn schoolresultaten zijn in die periode een stuk verbeterd. Maar de ene is de ander niet natuurlijk, dus ik begrijp dat heel veel anderen er juist wel last van hebben. Ik vind dat echt wel schrijnend dat er daar zo weinig hulp voor is op het moment. Sterkte voor iedereen die hier last van heeft.
Ik heb er zelf niet zoveel last van. Het thuiswerken ben ik wel zat en weer allerlei maatregelen en beperkingen ook.. Maar het is niet zo dat ik er wakker van lig. Het haalt alleen af en toe wel wat plezier uit het leven, maar we redden ons prima en vermaken ons meestal ook goed. Nu zijn we beide ook geen types die normaal elk weekend in de stad te vinden zijn. Er is nog genoeg wat wel kan en daar focussen wij ons op. Ik vind het vooral erg voor anderen.. En als ik sommige verhalen hier lees doet mij dat ook wel wat. Zorg die niet goed geleverd kan worden, en vooral de kinderen en ouderen die eronder lijden. Scholen dicht, sociale dingen afgelast, ouderen die geen bezoek mochten ontvangen etc. En dan die heel tweedeling nu.. Ik ben voor vaccineren maar zeker niet voor dwang. Het gaat mij in elk geval veel te ver.
da’s waar, elke ass’er is ook weer anders natuurlijk. Mijn autist vind beide prima trouwens, hij vindt school prima maar thuis ook. Op het laatste moment een verandering in de planning is geen probleem. Dat geluk hebben we met hem (en hopelijk blijft dat zo!) Maar indirect heeft hij wel last omdat therapieën niet doorgaan, of weer een schooldag is geannuleerd en onderwijs mist. Vorig jaar heeft hij bijna geen volle week gemaakt. Er was altijd wel tenminste 1 iemand ‘ziek’ (snotneus) en dan konden ze hem niet opvangen. Dit jaar lijkt het beter te gaan. Tot nu toe nog geen zieken en dus geen uitval. Ook heeft de school besloten geen mondkapjes meer te doen. Vingers crossed dat het zo goed blijft gaan! Maar in mijn achterhoofd dat het elk moment kan omslaan geeft me best stress.
Wat heb je dit mooi beschreven. Mijn oudste wil zich ook niet laten vaccineren omdat die ontzettend bang is voor de bijwerkingen. Hij is echt bang dat die misschien iets aan zijn hart kan krijgen door de vaccinatie. Hij zat dit vandaag aan me te vertellen en ik kan er echt gewoon van janken. Straks mag die niet meer naar school, mag die geen stage meer lopen en dit moeten we allemaal maar normaal vinden? Ik heb er vandaag echt een rotdag van. Hij wordt er boos en opstandig van en niemand lijkt het maar te willen begrijpen en denken enkel dat het puberale opstandigheid is maar hij heeft er echt angst voor en ik kan het niet bij hem wegnemen omdat ik ook die angst heb. Ik wil die vaccinatie niet in zo'n jong en gezond lichaam. Die jongen heeft mogelijk allang Corona doorgemaakt en misschien zelfs al meerdere keren. Ik vind de druk op de jeugd momenteel enorm hoog en juist bij de jongeren rond de 18/19 jaar is het echt een ding momenteel. Zijn zich zoveel meer bewust van alles wat er in de wereld gaande is en ook dat er helemaal niks meer van klopt. Jouw berichtje doet me echt goed want krijg echt steeds vaker het idee dat we maar aanstellers en zeikerds zijn en die prik gewoon erin moeten zetten alsof het niks is. Ik ben overigens wel gevaccineerd maar ik ben 40+ en niet 17 jaar en dat vind ik niet met elkaar te vergelijken. Bedankt voor je mooie woorden.
Ehm ik lig er nog geen seconde wakker om. We hebben er in onze omgeving ook heel weinig last van, qua andersdenkende en dus qua maatregelen. Aan onze jongvolwassene en de beginnende puber merk ik ook zeer weinig. We praten er wel af en toe over, maar er is gelukkig nog meer in het leven dan Corona. Ik vind het wel erg sneu voor de mensen die heel erg overstuur raken. Een vriend van ons is helemaal geflipt ( illuminatie, 1 groot complot, sportschool is hem afgepakt ) en heb aangeboden ( tegen weinig geld) hem te trainen maar dat wil hij niet. Jammer. Maar wil wel een luisterend oor zijn. Uiteindelijk is hij buiten Corona om nog een vriend ondanks hele verschillende meningen. Zo ook onze buurvrouw. Jammer genoeg geeft die nu ‘ons’ de schuld en vergelijkt dit met rassenracisme. Stond echt een beetje door te draaien tegen mij. Dan haal ik mijn schouders op en hoop dat ze tot inkeer komt.
Misschien stelt dit je enigszins gerust maar deze motie ging over het Corona toegangsbewijs in het algemeen, niet over de 2g variant. Maw, ook ongevaccineerd kun je naar essentiële voorzieningen maar ze houden de optie open dat je bij ziekenhuisopname wel getest moet worden. Overigens moest mijn gevaccineerde moeder van de week ook verplicht testen voordat ze een huisarts afspraak kon krijgen dus kennelijk doen sommige essentiële voorzieningen dit al.
Onze autisten deden het gelukkig ook goed op de scholensluiting. Maar bij de eerste lockdown zat de oudste nog op speciaal onderwijs en toen hoorde ik wel dat klasgenoten flink in de problemen kwamen. Dat was erg vervelend om te zien en vanwege afstand ook niks er aan kunnen doen/helpen. Daarna is zoon naar regulier middelbaar onderwijs gegaan en die hadden het ook gewoon heel goed aangepakt qua lessen en structuur dus hij vond het al lang best dat ie zo vanaf de ontbijttafel achter z’n pc kon rollen
Ik vind het voor de jeugd inmiddels ook gewoon het ergst. Ik vind het een onverantwoorde druk op jongeren. Mijn oudste is wel gevaccineerd met volle overtuiging, maar in die leeftijdscategorie snap ik ook gewoon heel goed dat je niet wilt vaccineren. De voor en nadelen afweging is gewoon zo anders. En dan kinderen onder dwang zetten om een vaccinatie te nemen om volwassenen te beschermen vind ik gewoon niet reëel. We hebben nooit eisen gesteld voor vaccineren waar kinderen door geraakt worden, maar hier wel voor. Dat vind ik ontzettend onrechtvaardig.
Heeft de gehele situatie mij mentaal beïnvloed? Indirect wel. Door de uitgestelde zorg heb ik een vreselijk traumatische miskraam moeten meemaken. Dat ging mij niet in de koude kleren zitten. Verder is mijn man gezond, kind gezond en hebben we het goed en dus ook geen last gehad van scholensluitingen of wat dan ook. Daarin voel ik me wel bevoorrecht.
In een artikel over een kinderziekenhuis wordt dus exact weer bevestigd wat ik hier eerder plaatste. Massale verontwaardiging over kinderen die niet geholpen kunnen worden door het afschalen van de zorg. (en ja, ook ik vind dit vreselijk) maar waar was die massale verontwaardiging eind vorig jaar bij de 2e scholensluiting en daarna over kinderen in exact hetzelfde schuitje, maar dan op psychisch gebied. Waarom werd dat niet massaal door 2e kamerleden gedeeld, kwamen hier niet verontwaardigde reacties op. (ja er waren wel enkelingen die voor deze kinderen in de bres sprongen, maar absoluut niet in dezelfde mate als nu)