Je had het niet beter kunnen verwoorden. Dit zie ik ook in mijn omgeving ook een paar jonge mensen (30+) die hun werk met plezier en overgave deden, zich voorheen amper ziek hebben gemeld en nu nog steeds aan het revalideren zijn en tegen allerlei onbegrip aanlopen vanuit hun omgeving. Omdat anderen zeggen: “ Ik was alleen maar verkouden met covid19, had nergens last van. Hoe kan jij nu nog steeds aan het revalideren zijn?” Alsof je je moet verantwoorden omdat je immuunsysteem niet meer werkt zoals voorheen..
Wanneer een arts dit vaststelt en er revalidatie nodig is dan geloof ik dat ook zeker hoor. Je gaat bijv. niet voor je lol 2 jaar thuiszitten met revalidatie therapie, zoals een aantal zorgmedewerkers die in de frontlinie hebben gestaan in 2020.
Wat me nu opviel bij HvNl en nu ook bij dit bericht... het gaat over zorgmedewerkers. Maar er zijn tich ook mensen in andere bedrijfstakken met long covid? Hoe zit het daar dan mee?
Tuurlijk is dat ook bij andere bedrijfstakken zo, maar bij zorgmedewerkers is het meestal omdat ze het op de werkvloer opgelopen hebben, omdat ze (vaak onbeschermd) in de frontlinie gewerkt hebben. Soort bedrijfsongeval zeg maar.
Ik heb geen bewezen besmetting. Liep een halve marathon En een jaar na een weekje vermoedelijk covid liep mijn hartslag tijdens een ommetje op bejaardentempo op naar boven de 150. En dan zijn mijn klachten nog best mild. Trouwens. Er zijn momenteel ook veel mensen ziek thuis door burn out. Oorzaken zijn dan veelal hoge werkdruk, de combi hoge werkdruk en kinderen thuis ivm schoolsluiting/quarantaine etc. De combi hoge werkdruk en niet de dingen kunnen doen waar je normaal de stress mee ontraadt (sportschool, uitjes) kortom.. het hele gedoe eromheen. En dan zullen er ook mensen rondlopen met beide. Burn out klachten én long covid klachten. Zie dan maar eens uit te vissen wat waardoor komt en hoe je er mee omgaat. (Daar heb ik er hier een van rondlopen. Na bijna 2 jaar deels ziektewet nog steeds op halve kracht )
Dat onbegrip is vreselijk. Als iemand met zware migraine op bed ligt zeg je toch ook jiet "joh, ik pak gewoon een paracetamolletje en dan kan ik weer door als ik hoofdpijn heb"
De meeste van deze zorgmedewerkers zijn waarschijnlijk besmet tijdens hun werk doordat er in die eerste golf onvoldoende beschermingsmiddelen aanwezig waren. Dat maakt het een beroepsziekte. Zij kunnen hiervoor hun werkgever aansprakelijk stellen. En de overheid zou in dit geval ook zeker een rol moeten spelen in het vergoeden van hun schade. Dat is de reden waarom dit bijzondere aandacht krijgt denk ik.
Maar dan moet je toch bewijzen dat je het via je werk hebt? Velen hebben het namelijk ook via de thuissituatie opgelopen…
Klopt. Dat maakt het ook lastig. Maar voor zorgmedewerkers in de eerste golf die met onvoldoende bescherming covid-patiënten verzorgden, is het wel vrij waarschijnlijk dat het juist via hun werk kwam natuurlijk. Ik vermoed overigens dat ze een vaststelling via BCO van besmetting op werk oid in het protocol hebben zitten van de initiële besmetting. Maar ik ken het protocol verder niet. Weet wel dat zowel covid als long covid beroepsziekten zijn geworden voor zorgmedewerkers.
Diegene die ik ken is 13! Echt niet een leeftijd waarop een burn out zo vaak voorkomt. Meisje is teamgenoot van dochter en was super sportief, kan nu nog geen kwartier hockeyen zonder buiten adem te raken en mensen hier maar doen alsof het niet bestaat.
Ik denk dat dat in de eerste golf niet zo veel was. In die tijd hadden we de strengste lockdown waarbij men echt veelal thuis bleef. De straten waren leeg en het motto was toen ook echt 'stay home'. Thuiswerken werd veel meer gedaan waar mogelijk, de fysio's, tandartsen etc etc waren toen niet aan het werk, maar bij de latere lockdowns werkten die wel gewoon door. Bij de eerste lockdown waren er echt veel en veel minder contactmomenten dan bij de latere golven.
Mijn nichtje van toen 16 heeft ook maanden problemen gehad en heeft ook een jaar vertraging opgelopen op school hierdoor, omdat hele dagen les volgen onmogelijk was. Zij is ook een megasportief type. Gelukkig kan ze dat nu weer, maar heeft alles bij elkaar bijna een jaar geduurd waarin ze fysio gehad heeft en andere hulpverlening.
Ik word overigens inmiddels wel een beetje kriegel van de horeca. Ik ben zo ontzettend blij voor de sector dat ze weer open mogen, maar ik hoor alleen maar gemopper. Ik plaats van gewoon open te gaan en klaar. Gezien de cijfers denk ik niet dat die openingstijden lang gehandhaafd blijven. Maar ik snap ook dat ze het rustig aan willen doen en niet gelijk alles open willen gooien , dat is de vorige keer ook niet zo goed bevallen. De geluiden hier zijn dat ze uit protest tot 22 uur open blijven. maar goed, ik zal vast een zwaar onpopulaire mening hebben. Meer omdat ik echt klaar ben met het geklaag (van iedereen) inmiddels.
https://www.volkskrant.nl/columns-opinie/de-virologisch-medische-bril-waarmee-onze-huidige-en-vorige-regering-naar-de-pandemie-kijkt-is-aan-vervanging-toe~b9baecb0/ GASTCOLUMN FLEUR JONGEPIER De virologisch-medische bril waarmee onze huidige en vorige regering naar de pandemie kijkt, is aan vervanging toe Een kleine greep uit de bredere en diepere schade van de pandemie die zich niet in besmettings- of sterftecijfers laat uitdrukken: personen met een verstandelijke beperking die geen adequate zorg krijgen, ouderen die zo geïsoleerd zijn dat ze dement raken, studenten op de universiteit en leerlingen op school die slechter onderwijs krijgen zonder enig uitzicht op compensatie, ouderen voor wie de enige lichtpuntjes in de week komen te vervallen en zich ‘te veel’ beginnen te voelen, alle misgelopen gesprekjes op de wandelgangen van het werk die ons relativeringsvermogen op peil hielden, de financiële nood van individuen en organisaties die hun werk kwijtraken of hun zaak zien verdampen, operaties die uitgesteld worden, big tech die zich steeds steviger vastbijt in al ons publieke en privé doen en laten, de onvoorwaardelijke steun aan KLM, de verdampende cultuursector, het volstrekt normaal worden van het feit dat je geen nieuwe mensen meer ontmoet in de koffiezaak of het café, critici en twijfelaars die zich steeds meer als wappies benaderd voelen, een rijksvaccinatieprogramma dat op steeds wankelere fundamenten komt te staan, de groeiende afname van vertrouwen in de politiek en ons algehele democratische bestel. Zoals gezegd, een kleine greep. Vul vooral aan. Het is genoeg geweest. Natuurlijk is de pandemie genoeg geweest, maar wat vooral genoeg is geweest, is de gereedschapskist accepteren waarover onze regeringsleiders beschikken om met de diepere problemen van de pandemie om te gaan. Daar zit namelijk alleen een hamer in, en af en toe een verroeste waterpomptang. Virologen Dat we nog altijd alleen maar een Outbreak Management Team hebben, bestaande uit virologen, epidemiologen en medisch specialisten, is van de zotte. De insteek om ons toe te leggen op de virologische aspecten van dit virus was begrijpelijk en terecht, de eerste paar maanden van de pandemie. Misschien wel het eerste half jaar. Maar we zijn nu twee jaar verder – we leven dus al jaren (meervoud) in een pandemie – en inmiddels is het niets minder dan bezopen dat de politiek nog steeds primair koerst op besmettings- en ic-opnamecijfers, en alleen experts op dat gebied een echte stem en autoriteit hebben. Het is niet bezopen, natuurlijk, dat we in een pandemie koersen op het beperken van ziekte en sterfte. Dit is niet de column van een filosoof die zegt: de dood hoort bij het leven, wen er nu toch eens aan dat je op een gegeven moment sterft, hetzij door corona of wat anders. Hoewel het zeker mogelijk is om al te volhardend te zijn in het willen ontvangen (of geven) van medische zorg, is dat niet de belangrijkste reden waarom de virologisch-medische bril waarmee onze huidige en vorige regering naar de pandemie kijkt, aan vervanging toe is. De reden is dat het tijd is dat ook de schade die niet of nauwelijks in cijfers uit te drukken is, eens helder in het vizier komt en tegenover de virologisch-medische schade kan worden afgewogen. Schade Op dit moment lijkt het dat de regering alleen aandacht schenkt aan de moeilijk zichtbare schade wanneer zowat alle scholen gezamenlijk oproepen tot het openhouden van de deuren, alle sportcentra zich verenigingen in de oproep om hun de kans te geven mensen weer te laten bewegen, alle burgemeesters gezamenlijk een brief schrijven, of theaters en concertgebouwen uit doffe wanhoop hun gasten maar beginnen te knippen. En dan nog gebeurt er nauwelijks wat. We zien onze regeringsleiders voortdurend moeilijke morele en politieke keuzes vermijden als de pest (of moet ik zeggen als corona). Van dit medisch-technocratisch gezelschap een groter sociaal-moreel bewustzijn verwachten, is inmiddels ijdele hoop. Wat dan wel? Nieuw team Wel, als onze politici zelf hun vingers niet willen branden aan moeilijke vraagstukken, moet ze dat maar uitbesteden. Dan moet je die hoognodige brede en toekomstgerichte blik die je zelf niet hebt, maar inhuren. Dat is niet zo moeilijk als het klinkt. Hef het OMT op, en zet een nieuw team op waar virologen en epidemiologen in zetelen, maar ook experts op het gebied van politiek wantrouwen, fascisme en populisme in tijden van crisis, eenzaamheid bij jongeren en ouderen, welzijn in brede zin, alsmede experts op het gebied van medische ethiek, cultuur, geschiedenis van eerdere mondiale crises, kapitalisme en big tech. Een dergelijk team, dat met daadwerkelijk gewicht de regering zou adviseren en waar nodig onder druk zou zetten, is niet iets dat morgen goed van pas zou komen; het is een team dat we gister nodig hadden. Dat de politiek zichzelf vrijwillig laat blinddoeken is niet meer te verexcuseren, want degenen met politieke verantwoordelijkheid hebben niet alleen de verantwoordelijkheid om ons met zo min mogelijk sterfte uit deze pandemie te krijgen, maar ook om de duurzame leefbaarheid in onze samenleving te bewaken en beschermen. Genoeg is genoeg. Fleur Jongepier is filosoof aan de Radboud Universiteit en essayist voor Bij Nader Inzien. Ze is in januari gastcolumnist voor de Volkskrant.
Ik twijfel er niet aan dat long-covid bestaat. En volgens mij zegt @Snoopy1983 ook niet dat ze long-covid niet bestaat. Ze zegt alleen dat een deel van de klachten wellicht te maken heeft met burn-out door de bizar hoge werkdruk. Ook @Wish05 en @Spectre ontkennen nergens het bestaan van long-covid. Ze stellen alleen de vraag of er in een aantal gevallen sprake is van mis-diagnose. Niet eens zozeer door artsen, als door patiënten zelf! Nu vallen er massaal mensen over hen heen. Met allemaal voorbeelden van long-covid patiënten in hun eigen omgeving. Alsof door iemand hier wordt ontkend dat deze mensen klachten hebben. Ik snap dat als je zelf langdurig klachten houdt of dit ziet bij iemand die je na staat, dat dit dan extra gevoelig ligt. Maar misschien is het goed je dingen niet al te persoonlijk aan te trekken. Dat er wordt gezegd dat bij een deel van de mensen die klachten hebben die lijken op long-covid, wellicht iets anders speelt betekent niet dat de klachten op zich niet serieus worden genomen. Of dat er wordt gezegd dat jij / jouw naaste geen long-covid kan hebben.
Dat is niet de kern van wat we teruggeven. Het gaat er juist om dat artsen dit vaststellen. En dat er dan zo gemakkelijk hier geroepen wordt dat een deel ervan geen long covid heeft. Dat is niet aan ons, maar aan artsen om te beoordelen. Laat het gewoon bij de experts.
Toen in december de cijfers totaal uit de klauwen liepen, werd er massaal geroepen dat dit kwam doordat er in het najaar te snel versoepeld was en dat deze fout zéker niet nog een keer gemaakt mocht worden. Eén maand later... ALleS mOEt oPeN! Ik snap de horeca wel trouwens hoor. Die zien hun zaak kapot gaan en willen redden wat er te redden valt. Maar zij zijn er uiteindelijk ook niet mee geholpen als het nu te snel gaat en de boel straks toch weer dicht moet.
Nou ja, dit dus. En echt, ik snap het maar we zijn met z'n allen inderdaad wel kort van memorie... Ik duim voor ze dat de versoepelingen zich in snel tempo opvolgen.