Je kunt ingrijpen niet afhankelijk maken van of het slachtoffer zover is om actie te ondernemen. Dan leg je die last bij het slachtoffer.
Als die zoon zich ongemakkelijk voelt en er niets van durft te zeggen om welke reden dan ook zal die vriendin moeten opstaan en duidelijk maken dat dit niet kan. Desnoods een tijdje geen contact zodat de boodschap duidelijk wordt. Dit is een duidelijke no-go. Ik zit met open mond te kijken naar sommige reacties hier. Hebben we niets geleerd uit heel de heisa waar we momenteel doorgaan? Of is dit alleen voor vrouwen van toepassing? Er zijn zat vrouwen van 27 jaar die aangerand worden, maar omdat het een vrouw is het erger? Een man van die leeftijd kan ook dichtklappen. Zowel een man als een vrouw mag zich niet geforceerd/aangerand voelen en grenzen mogen niet overschreden worden, ongeacht leeftijd of geslacht.
Aanranden van je eigen zoon .... Ziek! Dan wil ik niet weten wat ze nog meer gedaan heeft bij haar zoon. Daar zou ik mijn kind niet achterlaten. En die man moet ook goed leren wat wel en niet door de beugel kan. Want dat heeft hij duidelijk thuis niet geleerd.
Je vriendin kan het beste met haar vriend er over hebben wat ze ziet dat er gebeurd. En dan doorvragen: Hoe staat vriend er in? Heeft die door wat er gebeurd? Wat vind hij daar van? Etc etc. Dat is echt het startpunt. En op basis van dat gesprek weer verder kijken hoe te handelen. Dit soort dingen luistert heel nauw hoe je daar mee omgaat en is nogal precair. Altijd eerst met degene die het aangaat er over spreken en dan pas vervolgstappen zetten.
Ik zou haast denken dat moeder aan het dementeren is en haar grenzen kwijt aan het raken is. Zou dit kunnen TS?
Veel opmerkingen in de trant van; ik zie je piemel Bij een te grote broek zegt ze dat ze zijn geslachtsdeel wel kan laten groeien. Tegen de hond zeggen; spring maar op zijn piemel
Nou die eerste opmerking kan ik nog enigzins snappen. Soms zie ik bij mannen ook wel meer dan ik zou willen. Maar context en de toon/houding zijn daar wel erg bepalend in. Het kan nl ook als waarschuwing zijn van joh, t zit niet mooi. Raar verwoord dan door haar maar niet iedereen is even tactvol (gezien de andere 2 opmerkingen bedoeld ze wel andere dingen) Die tweede opmerking is gewoon echt grensoverschrijdend En de derde opmerking is gewoon raar Als mijn (schoon)moeder zo gaat doen is het rap naar een psychiater
Ik schrik inderdaad best van opmerking 2 Dat kan echt niet hoor. Helaas hebben wij zoiets ook meegemaakt. Een moeder die toen der tijd over haar puberzoon rare opmerkingen maakte. Naar binnen liep als hij aan het douchen was en dan trots zat te vertellen tegen mijn moeder dat hij nou al bijna een echte man was en zijn geslachtsdeel ook echt al groot aan het worden was. Hij heeft toen ook een jonger meisje aangerand en ze moesten daarom verhuizen. Nu als volwassene gaan echt alle alarmbellen af maar nadat hij dat meisje heeft aangerand hebben mijn ouders het contact verbroken met dat gezin omdat ze niet wilde dat dit mij ooit gebeurde. Ergens een goede keuze maar ik denk dat een telefoontje naar veilig thuis daar toen ook zeker op zijn plaats was geweest Anyhow, punt is dat dit dus vaker gebeurt dan we helaas zouden denken en ook mannen kunnen misbruikt worden. Het is echt te makkelijk gezegd dat hij dan maar iets moet zeggen want als dit al vanaf kind af aan is is dit zijn normaal.
Dus als je 27 bent en het is je eigen ouder is, met misschien rare humor, is het oké? Het maakt niet uit wie het doet of waarom, dit gedrag is gewoon niet acceptabel en het kan heel moeilijk zijn om daar iets van te zeggen.
Ik wil niet weten wat zijn moeder met hem heeft gedaan toen hij jonger was, als zij nu zulke dingen uitspreekt. Dat kan ook een reden zijn waarom hij niet of af en toe boos reageert. Zulke 'kinderen van' hebben vaak het gevoel er niks aan te kunnen doen want het is hun ouder. Soms zit hier ook een stukje "niet beter weten.." in, ondanks dat je toch wel beter weet. Je gevoel zegt dat het niet klopt, maar je bent het gewend dus accepteert het enigzins. Dat kan zijn reactie verklaren. Ik zou vriendin aansporen om het gesprek met haar vriend aan te gaan of zijn moeder hem ooit iets heeft aangedaan in zijn jeugd. Komt helaas toch wel vaak voor.
Heeeeelll heeelll apart, ik denk dat ik er dus echt wel wat van zou zeggen. In de trant van ja nou is het leuk geweest, doe dat lekker maar niet want dan kom ik niet meer, ik hou niet van zulk gedrag!
Ik zeg niet dat het ok is, sowieso niet als schoondochter er last van heeft. Wat zoon er van vindt weet je niet precies uit dit verhaal. Zou schoondochter met vriend eens laten praten over wat er vroeger eventueel is gebeurd en wat hij van het gedrag van zijn moeder vindt. Ik hoop dat het een raar gevoel van humor is van die moeder, want verder denk ik liever niet. Als ik daar wel aan denk dan is het wel bijzonder dat ze het doet waar schoondochter bij is. Sommige mensen zijn heel grof in de mond daar zouden deze rare opmerkingen wel bij kunnen passen, maar dat ze zijn geslacht wil aanraken gaat wel verder. Als ze de kans krijgt doet ze dit dus echt waar zijn vriendin bij is?
Ondanks dat ie 27 is vind ik het erg ongepast en grensoverschrijdend gedrag. Bah en man of vrouw boeit niet, dit zeg je gewoon niet!
Vind dit niet normaal en zou je vriendin aansporen met haar vriend in gesprek te gaan, dat dit niet normaal is. Daarnaast vraag ik me af wat er mogelijk in zijn jeugd gebeurd is. Daarbij zou ik echt mijn mond niet kunnen houden, als mijn schoonmoeder zo zou praten tegen mijn man.... bah.
Ik zou ook aandringen op een gesprek tussen die vriendin en zoon, wat vindt hij ervan? doet ze dit altijd al? of is het bv niet lang geleden begonnen? (dan denk ik bv aan verlies van enige remming, mogelijk bv beginnende dementie - mijn tante heeft het ook en flapt echt allerlei ongepaste opmerkingen eruit, heeft dat zelf helemaal niet door, echt heel vervelend). Wil hij hulp? Misschien kan vriendin hem helpen in gesprek te gaan met zijn moeder.
Wat ik mij in dit verhaal wel afvraag: - Wat is moeder voor een type? Heeft ze bijvoorbeeld psychische problemen, een lager IQ of speelt er een ziekte (zoals dementie). - Hoelang speelt dit al? Deed ze dit alrof is het recenter? - Waar is de vader? Overleden/gescheiden etc? Heeft moeder een nieuwe partner? De opmerkingen zijn absoluut grensoverschrijdend en niet ok (ook niet als grapje). Maar wel relevant is waarom moeder zo doet en waarom zoon hier niets mee kan of wil doen.