Bedenk wel dat een slechte inzet en motivatie zeker een rol kan spelen in het komende schooladvies. Zeker bij twijfelgevallen houden docenten daar rekening mee. Want motivatie is zeer bepalend voor een succesvolle vervolgopleiding. Nog meer dan iq en leerkwaliteit. Misschien iets om met haar te bespreken. Wil ze bijvoorbeeld naar een bepaalde school of niveau?
Verder kijken wij per kind wat er nodig is. Maar wij proberen echt te ondersteunen in zaken als planning en voorwaarden voor het leren. Omdat kinderen en tieners natuurlijk meer interesses hebben. Wij ondersteunen (niet overnemen) dus bij zaken als wanneer moet je wat leren. En vragen ook of dit is gedaan. En helpen bijvoorbeeld bij een overhoring. Verder houden wij middels een app op de telefoon in de gaten hoeveel tijd ze daarmee bezig zijn.
Ik zou er samen voor gaan zitten en er een gezellig project van maken. Je kan zo onderzoeken of het onwil of onkunde is. Haar helpen om het zoveel mogelijk zelf te doen. Ik vind het best heftig om met de bril 'slecht gemotiveerd' en 'kan wel meer, maar wil er niks voor doen' op naar een kind te kijken. Er is niks mis mee om een keer op je bek te gaan inderdaad. Maar laten zwemmen terwijl er misschien meer achter zit is ook zowat.
Ik kan me voorstellen dat je dit denkt als je dit zo leest, maar er is natuurlijk al heel veel aan vooraf gegaan. Het is niet zo dat het pas sinds dit jaar speelt. Wij maken ons jaren zorgen om haar interesse voor school. Al vanaf groep 2 vind ze leren niet leuk. Het moeten werken, de herhaling, elke dag hetzelfde. Daar vind ze geen bal aan. Ze krijgt zeer regelmatig opmerkingen dat ze moet opletten, tekent tijdens de uitleg (om vervolgens niet te weten wat ze moet doen) Initiatief met leren is er niet. Een toets kan ze gerust vergeten te leren of überhaupt niet eens mee naar huis nemen. En het is niet zo dat ze het niet kan, ze is best slim, heeft zichzelf bijv. in groep 1 leren lezen, maar haar karakter (autonomie) zorgt ervoor dat ze afhaakt. Toetsen haalt ze vaker wel een voldoende dan niet, zonder te leren. Elk jaar zeggen ze dat ze over kan, terwijl ik liever heb dat ze een keer doubleert (jonge leerling, redelijk wat hiaten in de basis bij rekenen en geen goede leerhouding), want zo goed zijn de scores ook niet. We staan daarom ook op het punt om op eigen initiatief een iq/didactisch onderzoek te laten doen. Ik wil weten of het écht zo is dat ze meer kan of dat er waarschijnlijk iets is waardoor ze afhaakt. Maar wij zitten ook wel met de gedachten dat ze gewoon niet wil en dus haar neus een keer moet stoten.
Dat realiseren wij ons zeker en ergens maakt me dat niet uit, want als ze er op dat moment niet aan toe is, dan werkt ze zich maar via een omweg omhoog. Ze wil heel graag naar de havo, maar met deze resultaten en instelling wordt het basis/kader. Het gevaar zit 'm in het vervelen en dan nog minder doen.
Ik vind het klinken als een kloof tussen verbaal en performale iq, waardoor ze wel slim kan overkomen, maar het niet kan omzetten in aan t werk gaan. Ik zou een onderzoek toch de moeite waard vinden. Zodat je volgend jaar ook een goede keuze kunt maken voor voortgezet onderwijs. Voor hetzelfde geld speelt er iets anders. Maar dan weet je in ieder geval waar je aan toe bent.
Daar zou ik dan nu wel werk van maken ja, als ik je verhaal zo lees vraag ik me ook af of ze wel op de juiste school zit?
Als in, de school doet te weinig? Ze heeft wel vaak al ondersteuning gehad boor rekenen, maar niet op het vlak van persoonlijke ontwikkeling. De vraag is ook of dat onderdeel op school afgeschoven kan worden.
En inmiddels is bewezen dat kinderen gewoonweg nog niet goed kúnnen plannen, een metacognitieve vaardigheid die in je tienerjaren verder ontwikkelt. De meeste kinderen moeten hier echt bij geholpen worden, zeker op de basisschool. Dus inderdaad samen gaan zitten en kijken wat er moet gebeuren. En daarna wel zelf laten doen. Bereid je er op voor dat dit de komende jaren alleen maar vaker vaat gebeuren .
Ik zou het zeker laten onderzoeken. Mijn zoon had dus hetzelfde gedrag: best slim maar schoolresultaten leken daar niet op aan te sluiten. Hij wilde graag naar de havo en school zei ook wel te zien dat het er in zat maar het kwam er niet uit. Besloten na onderzoek (waaruit dus performaal en verbaal zo’n 30 punten uit elkaar liggen) om in te zetten op extra ondersteuning in de executieve functies. Hij zat toen in groep 7 en we hebben hem wel een jaar laten overdoen (zoon was zo opgelucht), om de begeleiding en implementatie van het geleerde de tijd te geven. Begeleider kwam wekelijks in de klas voor een klein groepje waaronder dus mijn zoon. Uiteindelijk is ie dus daardoor en natuurlijk een extra jaar van een 5-score voor begrijpend lezen en een 4 score voor rekenen bij de Cito naar voor beide een 2 gegaan. Havo dus, wat ook matchte met zijn (voor zover je dat kan bepalen) gemiddelde iq. Hij zit nu in de 1e klas havo/vwo en doet het prima met door ons slechts één vinger aan de pols (overhoren, navraag of het lukt met leren/maakwerk). Nu zal het voor je dochter misschien heel anders kunnen liggen, maar wat je vertelt hier klinkt toch niet helemaal als ‘luiheid’.
Op het vlak van persoonlijke ontwikkeling mag je ook ondersteuning verwachten van school! Onze jongste had bijv. moeite met het werk inplannen, daar is juf met haar voor gaan zitten en dat gaan begeleiden, nu 2 jaar later gaat het haar goed af. En ze zullen niet alle hulp kunnen bieden, maar uit jouw verhaal lees ik tussen de regels door dat ze de dingen die bij je dochter spelen niet lijken te zien, dat vind ik wel slecht eigenlijk
Klopt heb je gelijk in. Onze dochter heeft nu een meester die meer ziet. En er is een nieuwe ib'er, die pakt ook al meer op gelukkig.
Als je dit zo schrijft klinkt het niet als willen maar kunnen. De executieve functies bij vlotte kinderen is vaak minder. Ze hebben wel echt hulp nodig om inzicht te krijgen in hoe ze het moeten doen. Misschien presteert ze al geruime tijd onder haar niveau waardoor ze zich heeft aangepast en het nut niet ziet. Ik zou nuntoch echt achter die test aan gaan. Liever nu en weten en kunnen helpen voor ze op de middelbare school conpleet vastloopt. Nu kan ze nog geholpen worden met het leren leren. Zou zonde zijn als ze straks op de neus gaat omdat ze het niet heeft geleerd.
Dit Hier ook een luie donder(gr 8) die liefst niks doet voor school. Dinsdag heeft hij topo toets maar hij heeft het blad die ze moeten maken met de plaatsnamen, nog niet eens gemaakt. Tja dan kan je ook niet leren. Roep al een week dat hij dat blad moet fixen maar tot nu toe nog niks. Tja dan ga je maar lekker op je bakkes hoor. Ik geef elke keer aan dat op middelbare volgend jaar ze een heel stuk strenger zijn en je daar bij élk vak huiswerk krijgt. We gaan het zien
Ik herken het en heb precies zo een in groep 6 nu. Wist al maanden dat hij een spreekbeurt had, maar er wat voor willen doen, ho maar. Vind het lastig. Frustrerend aan de ene kant, omdat ik weet dat hij slim genoeg is, maar laat het er ook bij, want het moet toch echt vanuit een kind zelf komen en dwingen helpt niet (hoogstens op de korte termijn). Wij zijn wel nu ook het punt beland dat we verder willen gaan kijken, we denken al jaren dat er iets meer speelt. Denk zelf aan adhd oid. Geen idee hoor, ben geen psycholoog natuurlijk. Mijn moeder (onderwijzeres) denkt aan hb, maar dat zie ik zelf niet zo (wel bij mijn oudste, maar dat is een totaal ander kind).
En wat voor cijfers haalt hij dan? Want mijn oudste was precies zo op de basisschool, maar haalde alsnog tienen. Hoefde er gewoon niet nog eens naar te kijken, omdat op school opletten genoeg was. Ook vaak me druk om gemaakt, maar bleek totaal onnodig. Nu in 2 vwo en doet nog steeds alleen wat nodig is en in mijn ogen zou hij vaak meer moeten doen, maar dat blijkt zeker niet uit de cijfers die hij haalt, dus laat ik het lekker.
Hij kan niet automatiseren. Moet dus alles tig keer doornemen wil het een beetje blijven hangen. Zijn cijfers zijn meestal 6jes met hard leren. Maar als ik samen met hem leer kan hij ook een 9 halen. Vooral de spelling heeft hij moeite mee. Bij Frankrijk had hij een 1,5. Hij kon die namen gewoon écht niet onthouden. Nu heeft hij Oceanië volgens mij. Hij heeft vandaag eindelijk zijn topo blad mee, alleen nog helemaal leeg dus nu alles opzoeken en invullen en dan pas kan hij gaan leren. Hoop op goed cijfer Zn zus kreeg vandaag een 10 en een 9,4 voor topo. Kind heeft 5min geleerd, zo oneerlijk verdeeld
Dat dachten wij ook bij de oudste. Dus in overleg met juf het gelaten. Maar hielp helaas niks. Enige wat enigzins lijkt te helpen is vaste momenten dat huiswerk moet en geen scherm als het niet klaar is. Maar ik vrees dat we volgend jaar nog veel strijd gaan krijgen als hij op vo zit Het zit er niet in, mist motivatie en interesse