Verhaal over onze stilgeboren zoon

Discussie in 'Vlindertjes van 17 - 24 weken' gestart door Sterrenmam, 5 jan 2022.

Topicstatus:
Niet open voor verdere reacties.
  1. Sterrenmam

    1 dec 2021
    11
    6
    3
    Vrouw
    Ik heb zelf heel internet uitgespeeld en alle verhalen over stilgeboortes gelezen. Dit is mijn verhaal en hopelijk kan ik iemand hiermee troost bieden.

    28 augustus 2021 gingen we gezellig bowlen met vrienden. Eenmaal bij de bowlingbaan aangekomen moest ik natuurlijk eerst plassen. Tot mijn schrik had ik bruine slijmerige afscheiding op het wc-papier. Meteen in alle paniek naar Bou gelopen en verteld wat ik aantrof. Hij kreeg mij rustig, want ja, bruin bloed is oud bloed. Het zat mij toch niet lekker en na 1 keer gooien heb ik de spoedlijn van de verloskundige gebeld. Ik mocht meteen langskomen om een echo te laten maken. Eenmaal bij de verloskundige zag alles er goed uit. Ons kindje was lekker aan het bewegen en stak zelfs zijn duim op. Fijn! Wel had ik steeds krampen in de buik, maar dit kon door mijn paniekaanval komen. Wij weer terug naar onze vrienden en gezellig een hapje gegeten. Na het eten nog even snel toiletteren en trof ik veel bloed aan. Als een gek weer teruggelopen, vest en tas gepakt, stilletjes tegen iedereen in het restaurant gezegd dat ik bloed en meteen wilde gaan. In de auto de verloskundige weer gebeld en verteld wat er gaande is. Ze kwam bij ons thuis langs om even naar het hartje te komen luisteren. We hebben zelf ook een doppler thuis en hadden dit uiteraard al gedaan. Hartje klopte nog! Dus weer iets gerustgesteld. Maar het bloeden bleef maar doorgaan, verloskundige kon niet zeggen hoe dit kwam en stuurde ons voor de zekerheid naar het ziekenhuis om het te laten onderzoeken. Ze gaf aan om ook een tas met slaapspullen mee te nemen voor het geval het echt niet goed zat. Mijn vriend heeft maar wat in die tas gegooid want we dachten dat we wel weer naar huis konden na een paar uurtjes. Eenmaal aangekomen in het ziekenhuis werden we in een kamertje geplaatst en kwam de gynaecoloog langs. Ik mocht gaan liggen en ze zag meteen dat het niet goed zat. Ik keek alleen vol trots naar onze bewegende baby. Mijn vruchtzak was al voor een deel uit de baarmoederhals en ik stond op het punt om te bevallen. De grond verdween onder ons vandaan en kon het niet geloven. Die buikpijn wat ik dan ook steeds had waren weeën ipv paniek. Gynaecoloog gaf ons nog een sprankje hoop om even te overleggen of ik op de kop werd gezet zodat de vruchtzak terug werd geduwd in de baarmoeder. Dit was helaas geen optie, het was al in een te ver stadium. Ik werd naar een verloskamer gebracht om daar te gaan bevallen. Mijn vriend mocht gelukkig bij mij blijven, want ja Corona.. je weet het niet. Infuus werd aangebracht en ik kreeg medicatie om rustig te worden en om de pijn te verminderen. Door de zenuwen moest ik telkens naar het toilet en daar zijn dan ook mijn vliezen gebroken, wat ging dat met een snelheid! Een waterval was er niets bij. De verpleegkundigen kregen dit mee en wilde mij zo snel mogelijk weer op bed hebben. ‘Ik wilde graag nog even mijn billen afvegen’ Eenmaal op bed was de pijn weg en werd ik een stuk rustiger. Even dacht ik dat ons kindje in de wc was gevallen want ik voelde helemaal niks meer (kan ook door de medicatie komen) Dit kon achteraf helemaal niet, B. was veelste groot. We hebben die nacht wel even kunnen slapen en de volgende ochtend 29-08-‘21 is ons zoontje met 20 weken geboren. Hij is stilgeboren en had Gastrochisis. 27cm lang en 315 gram. Ik was trots en verdrietig tegelijk. Toen ik zijn piemeltje zag, slaakte ik dan ook een gilletje ‘een jongen!’ Alles klopte, tepeltjes, rimpeltjes onder de voeten, mooie handen en had de kuiten van mijn vriend. (Is hij dan erg trots op, op zijn eigen kuiten en nu ook op die van onze zoon) Het
    28 augustus 2021 gingen we gezellig bowlen met de vrienden van Bou. Eenmaal bij de bowlingbaan aangekomen moest ik natuurlijk eerst plassen. Tot mijn schrik had ik bruine slijmerige afscheiding op het wc-papier. Meteen in alle paniek naar Bou gelopen en verteld wat ik aantrof. Hij kreeg mij rustig, want ja, bruin bloed is oud bloed. Het zat mij toch niet lekker en na 1 keer gooien heb ik de spoedlijn van de verloskundige gebeld. Ik mocht meteen langskomen om een echo te laten maken. Eenmaal bij de verloskundige zag alles er goed uit. Ons kindje was lekker aan het bewegen en stak zelfs zijn duim op. Fijn! Wel had ik steeds krampen in de buik, maar dit kon door mijn paniekaanval komen. Wij weer terug naar onze vrienden en gezellig een hapje gegeten. Na het eten nog even snel toiletteren en trof ik veel bloed aan. Als een gek weer teruggelopen, vest en tas gepakt, stilletjes tegen iedereen in het restaurant gezegd dat ik bloed en meteen wilde gaan. In de auto de verloskundige weer gebeld en verteld wat er gaande is. Ze kwam bij ons thuis langs om even naar het hartje te komen luisteren. We hebben zelf ook een doppler thuis en hadden dit uiteraard al gedaan. Hartje klopte nog! Dus weer iets gerustgesteld. Maar het bloeden bleef maar doorgaan, verloskundige kon niet zeggen hoe dit kwam en stuurde ons voor de zekerheid naar het ziekenhuis om het te laten onderzoeken. Ze gaf aan om ook een tas met slaapspullen mee te nemen voor het geval het echt niet goed zat. Bou heeft maar wat in die tas gegooid want we dachten dat we wel weer naar huis konden na een paar uurtjes. Eenmaal aangekomen in het ziekenhuis werden we in een kamertje geplaatst en kwam de gynaecoloog langs. Ik mocht gaan liggen en ze zag meteen dat het niet goed zat. Ik keek alleen vol trote naar onze bewegende baby. Mijn vruchtzak was al voor een deel uit de baarmoederhals en ik stond op het punt om te bevallen. De grond verdween onder ons vandaan en kon het niet geloven. Die buikpijn wat ik dan ook steeds had waren weeën ipv paniek. Gynaecoloog gaf ons nog een sprankje hoop om even te overleggen of ik op de kop werd gezet zodat de vruchtzak terug werd geduwd in de baarmoeder. Dit was helaas geen optie, het was al in een te ver stadium. Ik werd naar een verloskamer gebracht om daar te gaan bevallen. Bouwe mocht gelukkig bij mij blijven, want ja Corona.. je weet het niet. Infuus werd aangebracht en ik kreeg medicatie om rustig te worden en om de pijn te verminderen. Door de zenuwen moest ik telkens naar het toilet en daar zijn dan ook mijn vliezen gebroken, wat ging dat met een snelheid! Een waterval was er niets bij. De verpleegkundigen kregen dit mee en wilde mij zo snel mogelijk weer op bed hebben. ‘Ik wilde graag nog even mijn billen afvegen’ Eenmaal op bed was de pijn weg en werd ik een stuk rustiger. Even dacht ik dat ons kindje in de wc was gevallen want ik voelde helemaal niks meer (kan ook door de medicatie komen) Dit kon achteraf helemaal niet, B. was veelste groot haha. We hebben die nacht wel even kunnen slapen en de volgende ochtend 29-08-‘21 is ons zoontje met 20 weken geboren. Hij is stilgeboren en had Gastrochisis. 27cm lang en 315 gram. Ik was trots en verdrietig tegelijk. Ik zag dan ook eerst zijn drampjes, lever, etc. en op een gegeven moment zag ik een piemeltje en slaakte ik een gilletje ‘een jongen!’ Alles klopte, tepeltjes, rimpeltjes onder de voeten, mooie handen en had de kuiten van mijn vriend. (Is hij dan erg trots op, op zijn eigen kuiten en nu ook op die van onze zoon) Stichting Still is de volgende dag na de bevalling langsgeweest en heeft prachtige en waardevolle foto’s gemaakt. Het afscheid was mooi! Hij is gecremeerd en heeft een mooi plekje gekregen in huis.


    Alle uitslagen van mijn bloed, baarmoederhals en urine waren goed. Maand later kregen we de uitslag van de baby en mijn placenta. Hier kwam helaas uit dat ik een bloeding van 7cm aan de placenta had (moederskant) Gynaecoloog kon helaas niet vertellen of daardoor de bevalling op gang is gezet of dat het door de bevalling is gekomen. Dikke vette pech dus! Ergens wel fijn, we kunnen samen gezonde kinderen op de wereld zetten.


    Nu ben ik weer pril zwanger en vind het mega spannend! Fijn dat het zo snel weer is gelukt want ik was er best obsessief mee bezig. Blijf aub bij ons kleintje!!
    was mooi! Hij is gecremeerd en heeft een mooi plekje gekregen in huis. Stichting Still is de volgende dag na de bevalling langsgeweest en heeft prachtige en waardevolle foto’s gemaakt!


    Alle uitslagen van mijn bloed, baarmoederhals en urine waren goed. Maand later kregen we de uitslag van de baby en mijn placenta. Hier kwam helaas uit dat ik een bloeding van 7cm aan de placenta had (moederskant) Gynaecoloog kon helaas niet vertellen of daardoor de bevalling op gang is gezet of dat het door de bevalling is gekomen. Dikke vette pech dus! Ergens wel fijn, we kunnen samen gezonde kinderen op de wereld zetten.


    Nu ben ik weer pril zwanger (8+5) en vind het mega spannend! Fijn dat het zo snel ons gegund is, want ik was er best obsessief mee bezig. Blijf aub bij ons kleintje!!
     

    Bijgevoegde bestanden:

  2. Beheer

    Beheer Administrator
    Medewerker

    11 feb 2005
    16.108
    2.838
    113
    Jeetje meid, wat een verdrietig verhaal. Mooie foto van zijn lieve voetjes...
    Nu weer zwanger, ik kan mij voorstellen dat dit nu voor extra spanning zorgt, maar van harte gefeliciteerd!
     
    Sterrenmam vindt dit leuk.
  3. Kleintjuh85

    Kleintjuh85 Fanatiek lid

    5 feb 2014
    3.983
    2.279
    113
    Noord-Brabant
    Dikke knuffel voor jou.

    Begrijpelijk dat je zwangerschap nu extra spannend is. En ook gefeliciteerd met je zwangerschap natuurlijk.
     
    Sterrenmam vindt dit leuk.
  4. emmen88

    emmen88 Actief lid

    1 sep 2014
    357
    463
    63
    Heftig verhaal! Kan me voorstellen dat het een heel spannende zwangerschap zal zijn. Sterkte en hopelijk straks een gezond trappelend kindje in je armen❤️
     
    Sterrenmam vindt dit leuk.
  5. DCG

    DCG Fanatiek lid

    24 feb 2020
    3.423
    3.187
    113
    Vrouw
    Wat een intens, verdrietig verhaal :cry:
    Kan me voorstellen dat de nieuwe zwangerschap heel spannend is.
    Ik wil je alle geluk en een voorspoedige zwangerschap wensen ❤️
     
    Sterrenmam vindt dit leuk.
  6. Sterrenmam

    1 dec 2021
    11
    6
    3
    Vrouw
    Ik zie dat mijn verhaal door elkaar loopt. Geen idee wat er mis is gegaan.. :eek::(
     
  7. Robijn89

    Robijn89 VIP lid

    1 feb 2015
    7.723
    4.689
    113
    Vrouw
    Wat intens verdrietig, heel veel sterkte.
    En gefeliciteerd met deze zwangerschap ♡. Op naar een heel mooi regenboogje!
     
  8. Kramertje

    Kramertje VIP lid

    4 apr 2019
    6.779
    5.545
    113
    Vrouw
    Beetje wat heftig zeg! Veel sterkte. Ook gefeliciteerd met jullie zwangerschap. Ik hoop dat jullie een prachtig regenboog kindje mogen krijgen ❤️
     
  9. Nic2022

    Nic2022 Lid

    15 feb 2022
    9
    5
    3
    Vrouw
    Bedankt voor het delen van je verhaal. Heftig om te lezen wat je hebt meegemaakt. Het raakt me omdat ik delen ervan zelf heb ervaren dus het lezen van jouw verhaal geeft inderdaad troost…. Fijn dat je weer zwanger bent, gefeliciteerd!
     
  10. Milkyway7

    Milkyway7 Fanatiek lid

    28 apr 2020
    1.424
    934
    113
    Vrouw
    Noord-holland
    Wat intens verdrietig wat jullie hebben meegemaakt! Ik wil je heel veel liefde en een voorspoedige zwangerschap wensen. Hoop dat alles goed mag blijven gaan. Gefeliciteerd met jullie regenboog kindje X
     

Deel Deze Pagina