Mijn oudste gaat sinds een tijdje om met een dorpsgenoot. Die jongen is 5 jaar ouder (oudste is 15, hij 20). Hij staat hier in het dorp slecht bekend, heeft een lang vandalisme-strafblad, rookt en gedraagt zich asociaal op straat. Wij balen dus van die vriendschap. Hij heeft ook een slechte invloed op het gedrag van ons kind. Zo is hij al een paar keer veel te laat thuisgekomen, liegt hij en hebben hem betrapt met een sigaret. Ook is hij aanwezig geweest bij een diefstal (hij is toen wel weggelopen en heeft het aan ons verteld). Domweg het contact verbieden is niet echt een mogelijkheid. Ze zoeken elkaar toch gewoon buiten op. We hebben die jongen ook een paar keer thuis gehad, om hem te leren kennen en in de hoop dat het meeviel, maar dat is niet zo. We hebben al diverse keren gepraat en ergens ziet hij wel dat deze vriend niet zo’n fijne jongen is, en dat dit ook ten koste kan gaan van zijn eigen reputatie, maar hij blijft hem opzoeken. Gisteren kwam hij pas om 12 uur thuis, terwijl we10 uur hadden afgesproken. Daar krijgt hij nu wel twee avonden huisarrest voor, dat scheelt weer twee avonden contact. Hij heeft ook niet veel andere vrienden. De meeste jongens van zijn leeftijd zitten alleen maar binnen te gamen. Hij is zelf liever buiten, beetje fietsen of rondhangen, kletsen, jachtseizoen spelen. En dat doet die kerel ook graag, dus daar vinden ze elkaar in. Dat snap ik ook wel weer en ergens vind ik het ook fijn dat hij actief buiten is, maar liever niet met de foute activiteiten. Hoe kun je dit nou aanpakken, zonder een puber in de gordijnen te jagen?
Pfoee lastig.. kun je goed met hem praten? Pubers zijn over het algemeen best beïnvloedbaar, maar het bespreekbaar maken en kijken hoe hij er zelf instaat is denk ik geen verkeerd idee. Mijn man had ook zo'n vriend. Hij mocht hem niet meer zien van zijn moeder maar dat werkte natuurlijk niet. In zijn geval is het niet helemaal goed afgelopen, heel vaak de politie aan de deur gehad e.d. Nu wil ik je niet afschrikken, maar ik denk dat in gesprek blijven met je zoon wel het beste is. Mijn man is nu overigens een hele brave burger
Dat lijkt me heel erg lastig. Kan je hem niet een beetje richting andere vrienden sturen? Misschien willen ze wel zo af en toe naar buiten, of vandaag X en morgen Y. Dat hij minder afhankelijk is van die minder leuke vriend? En mss zijn er ergens in de buurt nog andere jongeren.. dat hij eens bij hen gaat kijken?
Ja, of een bijbaantje of sport ofzo waar hij zijn tijd in kan steken. Misschien ziet hij het straks zelf wel in.
Oeh dit lijkt mij heel lastig… ik weet niet zo goed wat ik zou doen, maar ik vind persoonlijk 2 avonden thuis blijven nadat hij 2 uur te laat thuis kwam een vrij milde straf. Als dat de consequentie is, dan neemt kan hij het risico naar mijn idee redelijk makkelijk nog een keer nemen de volgende keer. Jullie gaan toch verhuizen? Blijven jullie in de buurt wonen? Kan hij hem dan blijven zien? Wat is er na de diefstal gebeurd, is die vriend toen niet opgepakt?
Mijn kinderen zitten nog niet in die leeftijdscategorie. Maar ik vind het idee om de tijd op een andere manier in te helpen delen een goede. Iets waar voldoening uit komt. Of iets waarbij je (financieel) kan helpen om een doel te realiseren.
Hij heeft al een bijbaantje. Maar hij is 15 dus hij mag nog niet veel werken. En hij sport ook wel, 3x per week. Maar er blijft nog tijd zat over. We gaan idd verhuizen, maar blijven in de buurt, qua afstand maakt het niet veel uit. Er wonen daar wel toevallig meer kinderen van zijn leeftijd om ons heen, misschien dat hij daar vriendschap mee kan sluiten. Die ene diefstal die mijn zoon gezien heeft, heeft volgens mij nog geen gevolgen gehad. We hebben wel gemeld dat dit is gebeurd, maar ik heb er niks meer van gehoord. Die vriend heeft wel al een voorwaardelijke straf boven zijn hoofd hangen vanwege een eerdere misdaad. Ik hoop ergens dat hij een keer gepakt wordt voor iets en dan een tijdje de gevangenis in draait. Hij werkt ook niet, dus nu in de vakantie hangen ze de hele de tijd samen rond. We hebben nu wel gezegd dat onze zoon bij de verbouwing moet komen helpen, zodat hij bezig is. Ik ga vandaag met de kinderen aan hun eigen kamers werken. En we hebben beloofd dat als hij ook met bepaalde zware klussen meehelpt, niet zijn eigen kamer, maar sjouwwerk bij het slopen etc dat hij daar dan iets voor betaald krijgt. Dat stimuleert weer om bij ons te blijven en niet naar die vriend te gaan.
Kan hij niet aansluiten bij de scouts ofzo? Hier zijn er verschillende jeugdverenigingen die best wel wat dingen doen in de natuur. Ook trektochten in de zomer door de Ardennen bijvoorbeeld of scouts kampen voorbereiden. Of eventueel vrijwilligerswerk bij een natuurorganisatie?
Haha, dat is echt helemaal niks voor hem. En dat zijn ook allemaal maar weer momenten dat hij bezig is. Ik zoek meer naar een manier om het contact met die vriend te laten stoppen. Vorige week bijv. was hij erbij toen die vent een ander vriendje, een jochie van 13, vreselijk liep te pesten. Dat arme kind is op een gegeven moment huilend weggegaan. Een vent van 20 tegen een kind van 13! Ik was echt woest dat mijn zoon het niet voor die andere jongen, die ook een vriend van hem is, had opgenomen. We hebben daar echt lang over gepraat, en ik hoopte dat hij tot het inzicht zou komen, dat iemand die zo doet ook voor hem geen leuke vriend zal zijn. Maar hij wil dat niet zien. En dan komt hij nog met een zielig verhaal, over hoe moeilijk die man het heeft, wat een naar verleden en dat hij er ook niet zoveel aan kan doen en dat hij beloofd heeft dat hij zijn leven zal beteren. Dat hij niet meer aan de drugs is, en dat hij naar de jeugdavondjes van de kerk gaat (is ook echt zo). En wij hebben echt geprobeerd om ervoor open te staan, om de leuke vriend achter de slechte reputatie te vinden, maar wij zien alleen maar slechte invloeden op ons kind. Het liefst zou ik het contact gewoon helemaal verbieden, maar ik weet ook wel dat dat in de praktijk niet gaat werken. Ik kan hem niet thuis opsluiten en hij heeft ook de leeftijd dat hij zijn eigen gang wat meer gaat en zijn eigen vrienden kiest. Ik hoop alleen zo dat hij op den duur toch inziet dat er leukere vrienden te vinden zijn dan deze kerel.
Jeetje wat een lastige en toch wel heftige situatie. Hier heeft de oudste ook wel wat vriendjes waar ik niet blij mee ben. Maar een 20jarige.. oei Ik weet zo 1 2 3 geen goede tip. Normaal zou ik zeggen ga even bezoekje brengen aan de ouders, maarja 20.. Denk dat je al veel goed doet met wat je al doet hoor. Heb je wel eens aan je zoon gevraagd wat deze persoon zo interessant maakt, wat de reden is van hun toch wel wat scheve vriendschap? Strafblad heb je niet zomaar, drugs gebruik is niet normaal, evenals stelen en pesten. Wat vind hij hier dan zelf van dat die man, want tja het is gewoon een volwassen man, dit op zn kerfstok heeft. En dat die regels als zn laars lapt
Oh wat lastig… Dat is de ellende met pubers. Goede en leuke vrienden zijn zo belangrijk om ze ‘veilig’ door die periode te krijgen, maar je kan dat gewoon niet afdwingen en verbieden werkt altijd averechts. De tip heb ik ook niet voor je. Soms moeten ze op hun bek gaan en dingen zelf in gaan zien. Maar je wil als ouder natuurlijk wel de schade beperken. Wat ik bij mijn oudste doe (die heeft ook niet de meest fantastische vrienden), is het bespreekbaar houden. En dus ook benoemen welk gedrag van die vrienden niet heel handig zijn voor haar. Maar ook welk gedrag van haar soms niet zo handig is. En het lastige is dan het zo te verwoorden dat er geen waardeoordelen inzitten. En dat gaat dan een tijd goed, tot ze de mist in gaat en we weer moeten ingrijpen. Gaat dus met pieken en dalen. In het geval van je zoon zou ik wel blijven benoemen dat het leeftijdsverschil in de vriendschap wel wat scheef is. En dat dat voor problemen zorgt. Een 20-jarige is nou eenmaal wettelijk volwassen en mag in principe zo laat uit zijn als hij zelf wil, etc. En een 15-jarige mag dat nog niet. Die scheefheid in de relatie brengt eerder problemen mee voor jouw zoon, dan voor zijn vriend. En misschien dat hij langzaamaan gaat inzien dat dat ook niet heel praktisch is voor hemzelf. Zonder het waardeoordeel dat het toch uitermate dubieus is dat een 20-jarige graag optrekt met een 15-jarige. Dat gevoel heb je dan als ouder denk ik, maar zou ik dus niet als zodanig benoemen.
Het belangrijkste is om het niet te verbieden. Maar goed in gesprek te blijven met jouw zoon. Niet als een preek. Maar bijvoorbeeld in de avond voor hij gaat slapen. Praat over waar hij mee bezig is en hoe het met hem gaat. Vertel hem ook eerlijk dat jullie bezorgd zijn en om hem geven. En daarom niet willen dat hij in de problemen komt. Ouders die alles toestaan (zoals wellicht bij deze vriend) maakt het niets uit en hebben geen zin in hun kind en zijn leven. Laat zien dat jullie juist het beste willen voor hem door met hem te praten. Ga samen op zoek naar een vakantiebaan voor deze zomer. Hangt hij niet 6 weken thuis of bij vriend. Stimuleer contacten met andere vrienden. Leg hem uit dat hij (juridisch gezien) aansprakelijk is als hij aanwezig is bij strafbare feiten. Ook als hij niets doet!
Kan hij niet nog meer gaan doen bij de sportclub? Bardiensten draaien of assisteren bij de trainingen van jongere teams? Ik moet zeggen dat ik zelf toen ik die leeftijd had ook altijd veel oudere vrienden had, van in de 30 zelfs, waar mijn ouders zich ook altijd zorgen om maakte. Toch was het voor mij altijd een soort “aapjes kijken”. Ik voelde me echt wel anders dan hen, maar ik vond het vermakelijk om met ze rond te hangen en hun capriolen te zien, terwijl ik zelf al die tijd wel wist dat ik een ander pad zou gaan volgen in het leven. Niet omdat mijn ouders dat wilde, maar omdat ik dat zelf wilde. Ik had graag gehad dat mijn ouders me daarin meer hadden vertrouwd. Dus ik zou het inderdaad heel erg bespreekbaar houden, niet teveel verbieden of heel opzichtig manieren gaan verzinnen om ze uitelkaar te drijven. Hoe gaat het verder op school? Gaat hij over een paar jaar misschien een vervolgopleiding doen in een andere stad?
Op school gaat het gelukkig goed. Wij wonen in een dorp en hij gaat in de stad 8 km verderop naar de middelbare school. Daar heeft hij ook wel vrienden, maar die wonen bijna allemaal nog verder weg. Dus hier thuis heeft hij weinig jongelui om mee om te gaan en wat er is, dat zit ook voornamelijk binnen te gamen. Hij ziet gelukkig wel in dat die vriend een nogal kansloos type is, zonder opleiding, zonder fatsoenlijke baan. En hij weet wel van zichzelf dat hij dat allemaal niet zo wil, dus ik ben er niet echt heel bang voor dat hij ver afglijdt, maar ik ben wel bang dat hij ongewild betrokken raakt bij allerlei zaken die slecht voor hem kunnen uitpakken. Maar ja, misschien is dat inderdaad wel iets waar een puber een keer mee 'op zijn bek' moet gaan om het in te zien. En dan maar hopen dat het geen nare gevolgen voor de toekomst heeft. Hij praat gelukkig wel en sinds een paar dagen is hij ook weer wat vaker thuis en wat meer behulpzaam en steeds netjes op tijd thuis of anders even bellen waarom het wat later wordt. Wij zijn niet de moeilijkste of strengste ouders, denk ik zelf, maar ik wil wel gewoon duidelijkheid en afspraken maken. En dan kan er wat mij betreft best veel, als het maar afgesproken is en hij zich daar dan ook aan houdt. Hoewel ik gisteren met een andere moeder sprak en die zei dat haar zoon van 15 tot 1 uur 's nachts uit mag, terwijl wij altijd afspreken dat hij om 10 uur thuis moet zijn, haha. Gelukkig heeft hij daar eigenlijk nog maar 1x over gepiept, en houdt hij zich er verder prima aan. Maar tot 1 uur, pffff... dat mocht ik zelf op die leeftijd ook echt niet hoor.
Mijn 15 jarige mag idd tot 12 uur (bij vriendinnen binnen en niet op straat) maar zelf stond ik vroeger al dansend op de bar hahahaha Iets met andere tijden....