Grote problemen opvoeding zoon

Discussie in 'Schoolkinderen en pubers' gestart door Mama098, 8 mei 2022.

Topicstatus:
Niet open voor verdere reacties.
  1. Mama098

    Mama098 Lid

    8 mei 2022
    42
    22
    8
    Vrouw
    #1 Mama098, 8 mei 2022
    Laatst bewerkt: 8 mei 2022
    Hoi Allemaal,

    Ik weet het echt even niet meer.. mijn zoon van 7 jaar heeft sinds 3 jaar gedragsproblemen.
    Inmiddels weten we dat hij hooggevoelig is en moeite heeft zijn emoties te reguleren. Hij is daarnaast ontzettend onzeker en perfectionistisch. Dit uit zich in het opkroppen van alles om vervolgens te exploderen en daarbij spullen kapot te maken, te schreeuwen, ouders en broertje te slaan/schoppen, en met de meest vreselijke woorden te schelden.
    Hij gaat volledig door het lint op zo'n moment en is totaal niet voor rekening vatbaar, wij dringen niet tot hem door wat we ook proberen. Het enige wat we op zo'n moment kunnen doen is afwachten tot het over gaat. Het moeilijke in deze situaties is dat ik vaak in zijn ogen angst zie, maar ook ontzettend veel verdriet. Na zo'n bui is hij vaak ook erg verdrietig en voelt hij zich intens schuldig voor wat hij heeft aangericht, dat schuldgevoel zorgt dan soms zelfs voor een nieuwe bui. Maar soms tijdens een van die buien zie ik ook zoveel onmacht in zijn ogen, ik wil hem dan zo graag helpen maar hij laat ons niet toe.

    Naast dat hij deze buien heeft is hij ook gewoon moeilijk in de omgang. Dit klinkt heel onaardig wat ik zeg maar ik heb even geen betere manier om het te omschrijven. Alles is moeilijk, niks gaat vanzelf, met ieder uitje of dingetje moeten we rekening houden met hem en moeten we erop voorbereidt zijn dat het misgaat.

    Door de jaren heen is er veel gebeurt, heel veel. Zijn gedragsproblemen hebben ervoor gezorgd dat de band tussen mij en hem is beschadigd. Ik vind dit vreselijk en het doet me ontzettend veel pijn maar ik kan niet meer... Ik heb mezelf en mijn emoties al die tijd opzij gezet om hem te helpen net zolang tot dat er denk ik bij mij ook iets kapot is gegaan waardoor ik mij anders voel tegenover hem. Ik weet dat hij door zijn hooggevoeligheid mijn gevoel en emotie feilloos aanvoelt en dit helpt dus niet mee in hoe hij zich voelt.

    Zijn moeilijke gedrag is begonnen vanaf het moment dat hij naar school ging, niet lang daarna werd ook zijn zusje geboren. Zij was een moeilijke baby en dat maakte de sfeer in het gezin natuurlijk niet veel beter. Ik kan me ontzettend goed voorstellen dat dit een periode is geweest waarin hij zich niet prettig heeft gevoeld.
    We hebben al die tijd gedacht dat het lag aan de periode nadat zijn zusje was geboren.. maar we beginnen steeds meer de link te leggen met school.
    Naar school gaan is namelijk een ontzettend groot probleem hier. Sinds de kleuterklas al wilt hij niet naar school. Het is huilen schreeuwen en vechten om hem op school te krijgen zeker 4 van de 5 dagen per week.
    We moeten hem vaak echt in de houdgreep naar school brengen omdat we hem daar anders niet krijgen, het is een grote drama scene iedere ochtend weer.
    De enige rede die hij aangeeft hiervoor is dat hij zijn juf niet leuk vind.. maar inmiddels zit hij 3 jaar op school en heeft hij dus al meerdere juffen en meesters gehad.

    We zijn een tijd in behandeling geweest bij de kinderpsycholoog, daar kwam dus zijn hooggevoeligheid uit. Hij heeft daar toen 1 EMDR sessie gehad voor het verwerken van de moeilijke tijd nadat zijn zusje werd geboren. De psycholoog heeft hem ook op school geobserveerd daar kwam niks uit.

    Op school komt er eenmaal in de week een maatschappelijk werkster die gesprekjes met hem voert. Heel eerlijk heb ik daar weinig vertrouwen in maar meer onder het mom van baat het niet dan schaadt het niet.
    De intern begeleidster van school is ook bij hem betrokken en met haar voeren we ook gesprekken.

    We krijgen inmiddels thuis therapie vanuit jeugdzorg. Een andere vorm van therapie die eigenlijk meer passend is, staan we voor op de wachtlijst maar die wachttijd is gemiddeld een jaar.

    Ik weet het niet meer, we kunnen hem niet meer handelen . De relatie met mijn partner staat onder enorm veel druk en ik weet niet hoelang wij het nog volhouden. Wat ik ook heel erg vind is dat ik zie dat mijn jongste het gedrag van haar grote broer na begint te doen.. ondanks dat zij een heel ander kind is.

    Mijn gevoel zegt me dat hij niet op zijn plek zit op school.. maar het punt is is dat hij wanneer hij eenmaal op school is en gekalmeerd is, hij een masker op zet en gedurende de dag sociaal wenselijk gedrag laat zien.. School ziet dus geen rede voor ander onderwijs omdat hij gewoon kan meekomen met de rest.. wij zitten ondertussen met een kind wat niet naar school wilt en gedagsproblemen die mogelijk veroorzaakt worden door de stress van school.

    Ik heb aan jeugdzorg voorgesteld om hem te laten onderzoeken om mogelijke gedragsstoornissen uit te sluiten maar zij zien hier niet genoeg rede voor.. het moeilijke is is dat hij naar de omgeving toe 95% van de tijd gewenst gedrag laat zien.. niemand heeft een idee hoe het er echt aan toe gaat wanneer wij als gezin thuis zijn.

    Ik weet niet meer waar ik heen moet voor hulp? Ik wil alles doen om hem (en onszelf) te helpen maar ik heb het gevoel dat we al zoveel geprobeerd hebben en niks helpt.... is er iemand die dit herkent? alle tips zijn welkom!



    Wat ik nog even wil toevoegen aan mijn verhaal:
    Mijn zoon is ontzettend lief, gevoelig, zorgzaam, slim en ik hou zielsveel van hem en zijn speciale kijk op het leven.
    Ik zal altijd voor hem door het vuur blijven gaan maar ik voel dat de band niet meer zo puur en diepgaand is als met mijn jongste.
     
  2. Fristi2012

    Fristi2012 VIP lid

    23 jun 2014
    5.900
    3.317
    113
    Klinkt alsof er inderdaad hulp nodig is.
    Wellicht kan de huisarts nog wat kan betekenen.
    Spreek het uit, dit gaat zo niet langer. Jullie storten zo allemaal in.
    Sterkte!
     
  3. Mama098

    Mama098 Lid

    8 mei 2022
    42
    22
    8
    Vrouw
    Bedankt voor je reactie. De huisarts is al betrokken ( vergeten te benoemen). Via de huisarts kwamen we terecht bij de praktijkondersteuner jeugd, zij heeft ons toen doorverwezen naar jeugdzorg. We hebben inmiddels zoveel lijnen lopen dat ik daardoor ook niet meer weet bij wie ik nu aan de bel kan trekken.
     
  4. hibiscusje

    hibiscusje Fanatiek lid

    31 mrt 2020
    2.200
    3.250
    113
    Vrouw
    Ik vind dit heel verdrietig om te lezen voor jullie en jullie zoon.

    Het enige wat ik als tip kan geven waar het bij mij en mn relatie tot mn ouders is misgegaan.
    *Hij doet dit niet express.
    *Hou van hem en spreek dit uit ondanks alles.

    En voor de rest wil ik zeggen dat ik het geweldig vind dat jullie hulp zoeken en daar niet in proberen te stranden.
    Ik hoop dat jullie de juiste hulp weten te vinden en daardoor een manier om met elkaar te leven.
     
  5. Fristi2012

    Fristi2012 VIP lid

    23 jun 2014
    5.900
    3.317
    113
    Dat schiet niet meer op dan inderdaad.
    Ik zou bij jeugdzorg dit verhaal zeggen. Het gaat niet meer. Hij laat overal aanpassingsgedrag zien en dat komt er thuis uit. Het lukt niet, het wil niet meer.

    Ik denk dat je ook zelf contact op kunt nemen met een orthopedagoog. Die kan diagnose stellen en eventueel een behandelplan schrijven. Maar weet niet of het handig is nog meer draadjes te hebben lopen.

    Wat zul je je machteloos voelen zeg. Vind het wel dapper dat je al zulke stappen hebt gezet. Geef niet op! Je doet het goed, hoe moeilijk het ook voelt.
     
  6. Kache

    Kache VIP lid

    11 jan 2012
    6.137
    1.059
    113
    Ik kan hier zo moe (en boos) van worden... Je krijgt idd heel veel signalen dat school een groot probleem is en gezien wat je beschrijft zou ik inderdaad ook uitgezocht willen hebben waarom, maar alleen omdat hij op school een masker op kan zetten denkt iedereen dat er niet veel aan de hand is... Wat je omschrijft is echt niet normaal, je kind heeft serieuze worstelingen als het op school aankomt. Waar je je terecht zorgen om maakt. Op die leeftijd zou ieder kind vrolijk huppelend naar school moeten kunnen.

    Ik heb het vaak meegemaakt. Met zoon, met dochter. Ik zou terug gaan naar huisarts, een gerichte verwijzing vragen voor GGZ voor onderzoek naar ontwikkelingsstoornissen, hierbij wordt ook altijd gekeken naar intelligentie (laag of hoog IQ en/of disharmonisch profiel kan ook veel problemen geven). Ik zou bij jeugdzorg vragen om ondersteuning thuis.

    Om je verhaal kracht bij te zetten, helpt het vaak om thuis te filmen wat er allemaal gebeurt en dit te tonen aan alle betrokkenen. Ik heb hartverscheurende filmpjes moeten laten zien aan orthopedagoog van (nota bene) speciaal onderwijs dat het echt, echt niet goed ging met mijn zoon, terwijl zij uit observatie in klas vond dat alles prima was. Ze wist echt niet wat ze zag... en is ons pas na dit soort 'bewijs' serieus gaan nemen...

    Heel veel sterkte. Ik weet hoe lastig het is om echt goede hulp te krijgen. Diagnose cq verduidelijking van wat er allemaal speelt is in ieder geval eerste stap.
     
  7. Mama098

    Mama098 Lid

    8 mei 2022
    42
    22
    8
    Vrouw
    Bedankt voor je reactie.
    We houden zeker van hem en blijven ook proberen ondanks alles hem zoveel mogelijk positieve aandacht te geven.
    Ik liet zelf als kind ook veel moeilijk gedrag zien en wat me hiervan vooral is bijgebleven is dat ik ondanks alles wist dat mijn ouders van mij hielden en zij altijd voor mij door het vuur zouden gaan.. dit gevoel probeer ik ook mee te geven aan mijn zoon.
     
    hibiscusje vindt dit leuk.
  8. Mama098

    Mama098 Lid

    8 mei 2022
    42
    22
    8
    Vrouw

    Filmen heb ik al vaak aan gedacht.. dit voelt alleen heel gek en ik denk dat mijn zoon de camera zo uit mn handen slaat :oops: maar ik ga het morgenochtend toch proberen!
    Ik denk dat ik morgen indd ook opnieuw contact leg met de huisarts en met jeugdzorg. Ik kan zelf op internet geen gedragsstoornis vinden die ik helemaal passend vind bij hem.. hij heeft van meerdere dingen wel kenmerken maar ik denk dat iedereen zich wel herkent in bepaalde kenmerken.. dat maakt het ook lastig om de vinger erop te leggen.

    Ergens wil ik hem ook geen labeltje geven maar wat een opluchting zou het zijn om daardoor eindelijk wat meer begrepen te worden door de buitenwereld, en passende hulp te krijgen. Ik heb het idee dat hij nu overal gezien wordt als gewoon een jongen met temperament die een betere opvoeding nodig heeft.. terwijl ik zeker weet dat als we hem nu niet op de juiste manier helpen, hij alleen maar verder van ons af komt te staan met alle gevolgen van dien.
     
  9. flipflop

    flipflop Fanatiek lid

    4 dec 2010
    3.179
    936
    113
    Zuid-Holland
    Mijn eerste gedachte was ook: ga het filmen hoe het er thuis aan toe gaat. Zet ergens een camera neer en film wat er gebeurt tijdens zijn buien. Het kan enorm helpend zijn om duidelijk te maken aan hulpverlening en school welk gedrag hij thuis laat zien, daarnaast kan het ook heel helpend zijn voor jullie als ouders om die beelden samen met een orthopedagoog of gedragsdeskundige de beelden te analyseren. Wat zie je precies, hoe reageert hij nu echt op de begeleiding die hij op dat moment krijgt van jullie als ouders. Hoe kan je als ouder beter aansluiten bij hem, hoe kan je signalen eerder herkennen en dan eerder ingrijpen? Welke prikkels triggeren hem? Is er een verband tussen het verloop van de schooldag en de buien thuis?
    Als hij zoveel sociaal wenselijk gedrag vertoont dan moet het er idd een keer uitkomen. Echt, film het, leg het vast zodat het duidelijk wordt voor anderen hier het er werkelijk thuis aan toe gaat.

    Hele moeilijke situatie die je beschrijft! Veel sterkte!
     
  10. Zonnestralen

    Zonnestralen VIP lid

    22 apr 2017
    11.933
    7.855
    113
    Vrouw
    #10 Zonnestralen, 8 mei 2022
    Laatst bewerkt: 8 mei 2022
    Ik heb geen goede tip qua hulpverlening. Maar mocht je het nog niet hebben zou ik in huis een geborgen plekje maken. Een plekje waar hij zich (niet teveel) kan terug trekken om tot rust te komen. Niet dat dat alles oplost, maar dat maakt het praten misschien wat makkelijker. Dat is lastiger als hij overspoelt wordt. Dan kan bijvoorbeeld een bedtent zijn met leuke lichtjes of een schommel wat lijkt op een soort van hangmat.

    Erg gevoelig zijn is denk ik niet iets wat vaak voor komt zonder dat minimaal 1 ouder er wat van herkend. Wat is het gevoel richting school van die ouder? Daar bedoel ik niet mee dat de school niet goed is als school. Maar misschien zijn er nog prikkels die wat minder zouden kunnen zijn op een andere school. Of een inrichting die wat prettiger aanvoelt.

    Beweging in een rustige omgeving kan soms helpen om het scherpe randje eraf te halen.

    Wat heb je tot nu toe ingezet om prikkels te verminderen? Dan heb ik het over bijvoorbeeld een bepaalde structuur, zware deken/kussen, kauw sieraden etc.

    Vanuit fysio heb ik nog een tip gekregen. Dat gaat om het beperken van de ruimte om mijn zoon heen terwijl hij mijn volle aandacht heeft. Ik maak dan als het ware fysiek om heb heen een bubbel die hij nog niet zelf kan maken. Hij voert dan een simpele opdracht uit waardoor zijn concentratie in onze bubbel zit. Dat valt goed af te wisselen met een speeltuin die wat meer afgeschermd en rustig is waardoor ook een bubbel ontstaat. Helaas hebben ze de speeltuin die een fijne bubbel kon oproepen afgesloten.
     
  11. Mama098

    Mama098 Lid

    8 mei 2022
    42
    22
    8
    Vrouw

    Wat betreft de gevoeligheid is hij precies een kopie van mij. De afgelopen 3 jaar heb ik door hem erg veel geleerd over mezelf en vallen er voor mij ook veel puzzelstukjes op zijn plek. Zijn gevoeligheid is komt dus niet uit de lucht vallen en ik kan hem hierdoor heel goed begrijpen en aanvoelen, maar het kan daardoor ook extra hard botsen omdat we elkaar zo sterk aanvoelen.

    We hebben meerdere kalmerende druppels, tabletten en drankjes geprobeerd. (allemaal op natuurlijke basis)
    Ik heb een geluidsdempende koptelefoon voor hem gekocht die hij op school naar behoefte kan gebruiken.
    Omdat hij ook niet zo'n beste slaper is en nog niet zindelijk is in de nacht hebben we een slaaptunnel geprobeerd, zonder effect. Vervolgens een verzwaringsdeken gekocht.. dit lijkt de nachten wel iets beter te maken.
    Ik heb kindermeditatie liedjes geprobeerd maar daar stond hij niet echt open voor.
    Ik heb een werkboekje liggen wat heet; help ik voel zoveel, hier werken we af en toe samen in. Ik heb een keer een hoekje voor hem ingericht met knuffels en kussens met het idee dat wanneer hij zich zo boos voelde dat hij daar dan mee mocht gooien, of erin mocht slaan of schreeuwen.
    Hiernaast hebben we een planbord met pictogrammen om zijn weken voor hem overzichtelijk te maken.

    Een geborgen plekje maken hebben we geprobeerd, we hebben zelfs de hele zolder daarvoor omgebouwd.. maar hij is bang om alleen naar boven te gaan dus dat was niet zo'n succes.

    Ik moet zeggen dat we al best veel geprobeerd hebben maar dat ik ook merk dat er vanuit ons niet meer zoveel draagkracht is om een goede aanpak te vinden en deze ook vast te houden zeg maar..
     
  12. Mama098

    Mama098 Lid

    8 mei 2022
    42
    22
    8
    Vrouw
    Wat ik nog even wil toevoegen.. Wat mijn zoon zelf vaak aangeeft is dat hij zich zo druk voelt in zijn hoofd, hij hoort ook veel boze woorden in zijn hoofd en dat is volgens hem de rede dat hij zoveel scheld. Hij wordt vaak echt moedeloos van de drukte in zijn hoofd.

    Ik vroeg aan jeugdzorg of ADHD zich ook kan uiten in je vooral van binnen erg druk voelen, maar zij vond dit niet zo aan de orde. Hij is een actief kind maar laat niet het typische beeld van extreem druk zijn zien.

    Is er iemand die daar ervaring mee heeft?
     
  13. Zonnestralen

    Zonnestralen VIP lid

    22 apr 2017
    11.933
    7.855
    113
    Vrouw
    @Mama098 Zo te lezen heb je al een hoop geprobeerd. Het is heel lastig als je bezig bent met een zoektocht en nog niks hebt gevonden wat echt werkt. Maar ondanks dat het soms niet gevonden lijkt te worden blijft het zoeken. Want dat geeft dan weer hoop dat je iets vindt wat werkt. Wat voor ons geholpen heeft is het uitvinden in welke zintuigen die gevoeligheid het meeste zit. En welke zintuigen het meeste ingezet worden om het wat te neutraliseren. Via sensorische integratie therapie (kinderfysio) hebben we daar meer over geleerd.

    @ jouw recente bericht. ADHD kan ook voornamelijk in het hoofdje zitten. Dan spreek je imo van ADD als dat aan de orde is. Bij boze woorden die herhaalt worden is de bron denk ik belangrijk. Zijn het woorden die gehoord worden van buitenaf of komt het van binnenuit.
     
  14. Amberxx

    Amberxx Fanatiek lid

    6 nov 2013
    4.521
    4.578
    113
    Wat vreselijk verdrietige situatie. Wat ik zou aanraden om aan te geven dat jullie je niet serieus genomen voelen. En dat jullie zoon door zijn gedrag een gevaar is voor zijn omgeving. Want dit zal niet zomaar stoppen (immers al 3 jaar aan de gang). En als er niet wordt ingegrepen alleen maar erger worden als hij ouder en sterker wordt. Want nu is hij nog maar 7. Maar hoe erg zijn die buien wel niet met 13 of 16? Hij kent zijn eigen krachten niet en heeft zichzelf niet onder controle. En een agressieve tiener is niet meer te controleren door jou of je partner.

    Die hooggevoelig vind ik trouwens ook erg makkelijk. Geen echte diagnose. En kinderen die dat hebben reageren echt niet zo extreem als hij nu doet. Er is echt wel meer aan de hand. Ik zie in jouw beschrijving wel trekken van ODD. Natuurlijk geen arts. Maar ik zou aandringen of desnoods zelf betalen op echt onderzoek. Zowel de huisarts als jeugdzorg kan dit in gang zetten.

    En ik dacht ook meteen aan filmen! Maak zoveel mogelijk opnames. En vraag je partner hierbij te helpen. Zet desnoods een camera neer op de kast ofzo. Zelfs action heeft goedkope camera's die opnemen. Voel jezelf ook niet langer schuldig. Het is heel logisch en begrijpelijk dat jouw gevoel naar hem veranderd door zijn gedrag. Hoeveel je ook van hem kunt blijven houden. Die buien zijn bedreigend, je wilt je andere kind beschermen (want die heeft hier ook last van) jullie spullen worden kapot gemaakt en hij is door zijn gedrag gevaarlijk voor jullie (nog los van de psychische druk, angst voor een bui, onderlinge stress etc).

    Maak dus foto's (van kapotte spullen, blauwe plekken etc, maak film of geluidsopnames etc). Hou een dagboek bij met exact wanneer welke bui, triggers, gedrag etc. En geef heel duidelijk aan dat het niet langer gaat en dat er intensievere hulp nodig is wil hij ook op lange termijn op school en thuis kunnen blijven. Kom meer voor jezelf en je dochter op.
     
    chrystel73 vindt dit leuk.
  15. Zonnestralen

    Zonnestralen VIP lid

    22 apr 2017
    11.933
    7.855
    113
    Vrouw
    p.s. wat ik mij nog afvraag nu ik er langer over na denk. Zou hij misschien gepest worden en moeite hebben om dit te vertellen?
     
  16. Sophy

    Sophy VIP lid

    28 aug 2011
    5.760
    2.625
    113
    Noord-Holland
    Ach meid wat een verdrietige situatie. Ik heb geen tips qua hulpverlening maar vraag me nog af: heb je zelf iemand om bij te spuien en uit te huilen? Kan je je onmacht, verdriet, boosheid ergens kwijt.. zodat je er thuis niet mee rondloopt, hem weer triggert en zo moe wordt van het wegstoppen van je eigen emoties..
     
  17. owly

    owly VIP lid

    19 aug 2013
    19.799
    8.664
    113
    Hoe slim is je zoon? Vlot of denk je dat hij verder is?

    Als je zoon namelijk sociaal wenselijk gedrag laat zien is het niet raar dat het er thuis uitkomt.

    Wij zagen het gedrag sterk zakken zodra hij op school kwam. Hier liep hij voor en was geen enkele uitdaging. Wij hebben een hb zoon met een sterke wil.
     
  18. Mop81

    Mop81 Fanatiek lid

    9 nov 2013
    4.027
    2.419
    113
    Vrouw
    Amsterdam
    Wat een verdrietige situatie. En wat hebben jullie al veel geprobeerd. Dat moet echt frustrerend zijn.
    Ik herken heel veel van je verhaal in mijn buurmeisje. Op school zet ze een masker op en is het braafste meisje van de klas. Thuis barst de bom dan, schelden, doet haar zusje en ouders pijn enz. Bij haar is na jarenlang onderzoek dus wel adhd vastgesteld. Al is ze fysiek dus niet druk. Maar wel in haar hoofd. Bij meisjes wordt adhd vaak niet herkend omdat het zich dus anders uit. Maar dit zal bij sommige jongens ook zo voorkomen lijkt me. Medicatie helpt haar enorm. En wat ook erg geholpen heeft is een hond. Een labradoodle hulphond. Zodra zij zich boos voelt, voelt de hond dit aan en gaat haar helpen/troosten en komt ze dus niet meer echt in een woedeaanval terecht.
    Ik wens je heel veel succes. Wat al gezegd is, ga het gesprek weer aan op school en maak duidelijk hoe het thuis gaat. Dat jullie wanhopig zijn en hulp nodig hebben. knuffel
     
  19. Jo79

    Jo79 VIP lid

    6 mei 2007
    24.555
    3.456
    113
    Ik zou kijken naar bijvoorbeeld een psychologenpraktijk in jullie omgeving die een contract met de gemeente heeft en die je aanspreekt. Dan voor die praktijk een verwijzing vragen bij je huisarts voor een uitgebreid onderzoek op eventuele stoornissen en het afnemen van een intelligentietest.
     
    Kolibrie en Mama098 vinden dit leuk.
  20. Achterkantvandemaan

    31 dec 2020
    6.994
    7.028
    113
    Filmen, maar niet met de hand zoals ik eerder las, maar zet camera ergens neer zodat je de hele situatie inclusief jouzelf op film hebt. Zo kan je niet alleen kijken naar zíjn gedrag, maar ook naar jouzelf en hoe jij (non-verbaal) reageert.
     
    Mama098 en Neuzeke vinden dit leuk.

Deel Deze Pagina