Hoi iedereen, Ik lees al een hele tijd mee hier, maar heb nu zelf een account aangemaakt. Ik ben de wanhoop nabij. Mijn dochter is 14 weken en sliep altijd fantastisch. Met 5 weken kon ze al 11 uur achtereen slapen en overdag sliep ze overal en nergens. Met 9 weken ben ik begonnen haar voor haar slaapjes op bed te leggen, aangezien ik ook wel graag wat nuttige dingen wilde kunnen doen. Dit ging niet gemakkelijk, maar het ging. Tot anderhalve week geleden. De nachten werden ineens minder, ze kwam plotseling 3/4 keer voor een voeding, maar viel daarna wel gewoon in slaap. Overdag is helaas één groot drama. Het eerste slaapje gaat nog redelijk, daarna gaat het helemaal mis. Je ziet dat ze moe is, maar ze vecht echt tegen haar slaap. Alles heb ik geprobeerd en niets werkt, behalve haar wiegen en wiegen en wiegen tot ze in slaap valt. Zodra ik haar neerleg begint ze binnen een minuut weer te huilen... En als ik denk dat ik haar succesvol in slaap heb gekregen, begint ze na een minuut of 5 alsnog ineens weer te huilen. Ze is dan haast ontroostbaar en ik kan weer beginnen met wiegen. (Wandelingen in de draagzak werken wel redelijk, maar ik kan natuurlijk niet de hele dag voor ieder slaapje door weer en wind met de draagzak aan de wandel.) Nu mijn vraag: zou dit al de 4 maanden slaapregressie kunnen zijn? Herkent iemand dit? Ik merk dat ze veel aan het leren is. Ze maakt ineens weer andere geluiden, is begonnen alles te grijpen wat ze grijpen kan en wordt heel boos als het niet lukt. Ook zie ik dat ze wil omrollen, wat haar ook nog niet lukt. Bij het CB zeggen ze alleen dingen als "ja kan een sprong zijn en zorg voor een donkere kamer waar je haar moe, maar wakker neerlegt." Tsja... Ik geloof dat ik graag gewoon even van andere mama's hoor wat hun ervaringen zijn, want ik sta ondertussen vier keer per dag met een huilend kind in mijn armen in een donkere slaapkamer met witte ruis te wiegen met tranen die maar over mijn wangen blijven stromen... Ik ben echt doodop. De hele dag draait om de baby in slaap krijgen, ik kom nergens anders nog aan toe. Alvast dank!
Heel herkenbaar. Dochter was super goede slaper, sliep snel door. Zowel overdag als snachts sliep ze goed op eigen kamer. Bij 4 maanden krijsen bij naar bed gaan, na half uur weer wakker. Ook snachts regelmatig huilen, zelfs weer aantal keer voeding nodig. Heeft totaal maand geduurd (wel ene keer beter als andere keer) Daarna werd het weer normaal. Ze maakte inderdaad ook enorme sprongen. (Inmiddels is ze 8 maand en zit ze weer in slaapregressie, zucht...) Sterkte, is lastig
Bedankt voor je reactie! Heel vervelend voor jou, maar voor mij wel heel fijn te lezen dat het waarschijnlijk echt niet aan mij ligt. Ik word er onderhand zo onzeker van. Ik voed haar iedere avond in slaap. Dat duurde normaal een minuut of 8, maar daar ben ik nu ook een uur zoet mee. En dan krijg ik ook van alle kanten te horen dat dat niet de juiste manier is om haar in slaap te brengen... Vannacht heeft ze zoals vanouds 11 uurtjes achtereen gemaakt op die manier, maar nu is het weer feest. Ik wens jou ook veel sterkte in deze tijd!
Wat bij mijn dochter goed werkte was haar alvast haar slaapzak aandoen en in een dekentje wikkelen, dan met haar rondjes door de kamer lopen tot ze sliep (dat duurde meestal niet zo lang), en dan niet te snel wegleggen. Als je nog 5 à 10 minuten blijft lopen slaapt ze dieper en kun je haar waarschijnlijk wel wegleggen, zeker omdat ze al als bundeltje is ingepakt. Of je gaat met haar op de bank zitten en een leuke serie bingewatchen, dat werkt ook. Er is trouwens geen verkeerde manier om een baby in slaap te brengen, dat gezeur altijd. Zolang je haar niet met een hamer op haar koppie slaat (geintje natuurlijk!!) is alles goed als ze maar slaapt.
Dank je! Ik wacht na het wiegen of achtjes lopen inderdaad ook maar tot ze echt diel in slaap is nu. Maar ik word er wel onzeker van, bang dat ik haar zo aanleer niet zelfstandig in slaap te vallen en dat ze het zo nooit leert, etc... Ik wuifde al dat soort dingen weg eerder, maar nu weet ik het onderhand ook niet meer. Fijn om te lezen, bedankt voor je reactie!
Ja bij onze dochter begon dat ook rond die tijd. Duurde een paar weken. Wij hebben er gewoon aan toegegeven en ze ging weer even alle slaapjes in de draagdoek. Dat werkte het beste. Toen het weer beter ging, lukte bedje ook weer gewoon. Voor de 6 maanden heb je niet snel gewenning en moet je ze lekker helpen met in slaap vallen als ze dat nodig hebben. Niets mis mee en het geeft jezelf ook meer rust.
Bedankt voor je reactie! We zijn vandaag alweer sinds een uur of 14.30 bezig haar in slaap te krijgen (ze ligt nu eindelijk in een soort sluimerstand tegen me aan.) Niets heeft gewerkt, zelfs de draagzak, autorit en een badje niet... Poeh! Als ze er gezellig onder was, kon het me weinig schelen, maar ze is zo overstuur van de vermoeidheid... Zielig hè, als je ze wilt helpen en je weet gewoon echt niet meer hoe. Ik hoop dat het binnenkort weer wegtrekt. Fijn voor jou en fijn te lezen dat dat bij jou wel zo was!
Ja dat denk ik ook. En dat ze dan zeggen dat het nooooit meer af te leren zou zijn, ook onzin. Kinderen zijn ook zo weer aan wat anders gewend. Heb mijn dochter tot ver na haar eerste verjaardag in slaap gevoed. Toen 3 avonden niet thuis geweest en was ze helemaal gewend aan nieuwe "methode ". Zeker als je er doorheen zit zou ik het zo makkelijk mogelijk voor jezelf maken.
Ik lig toevallig ook een jongentje van ruim 4 maanden in slaap te voeden omdat hij nog maar 2x een uur geslapen heeft vandaag... Heb gelukkig zelf een middag dutje gedaan dus kan een gebroken nacht weer aan. Enige tip: niet druk over maken, dan val je zelf s nachts ook het makkelijkste weer in slaap
Och nee, sterkte! Hier zijn we nog steeds bezig... papa heeft her overgenomen met de speen, want in slaap voeden werkte niet en ik kon niet meer.
Ah snapt die kinderen ook niet he. Slapen is zo fijn. In herken het wel, ik voel mij dan ook letterlijk en figuurlijk leeg.. geen energie en geen druppel melk meer over. Maar wel fijn dat papa het kan overnemen! En dooddoener maar wel waar: het is een fase, het komt goed!
Mijn zoontje viel wel snel in slaap. Wel onrustig en wil niet overgelegd worden. Dus dan maar lekker genieten van slapende baby in mn armen. Beter dan de was opruimen en strijken, wat ik anders zou doen nu.
Ja het is hier echt dat ze de slaap weigert, ze vecht zich er doorheen, wil alles zien en meemaken... En inderdaad fijn dat papa het even kan doen, door zijn werk is hij erg weinig thuis, dus de meeste dagen en nachten sta ik er alleen voor. En ik hoop inderdaad enorm dat het een fase is! Ik was ook een slaapweigerende baby, maar dan nog veel extremer, en ik slaap nog altijd slecht haha!
Ik zou ook ontzettend graag gewoon met een slapend kindje knuffelen, maar helaas hihi. Heerlijk, geniet ervan!
Slaapregressie kan, tandjes kan ook. Soms is die kaak al aan t zetten en dat schijnt een ongemakkelijk kolere gevoel te geven. Ik ben dr maar gewoon oer saai naast gaan liggen. G wilde ook altijd alles zien, beleven en doen en was als baby (en nu nog steeds) van de mojo "speluh alsof morgen niet bestaat!!!". Opblaasmatrasje van de lidl of gewoon een 1 persoonsmatras ernaast, je favoriete luisterboek of podcast in je oortjes, geen oogcontact maken als t een party animal is en af en toe ssssssssss. Bonuspunten als je nog drinken mee weet te smokkelen en verdekt en geluidloos op kan stellen. Hoorde ik vanzelf wel geklaag van G dat aan mama ook geen lol te beleven was. Had een mopperende baby naast me (probeer dan je hikken van t lachen maar in te houden). En uit protest ging ze dan maar slapen want mama was echt SUPER saai. Met haar rondwandelen was echt geen optie dat trok mn lijf gewoon niet. Als t overdag was dan werkte een rondje buiten wandelen en daarna naar bed doorgaans wel, maar dat is met dit weer geen doen.
Voor je t weet is dat ook weer voorbij. Zo heb ik de eerste 16 weken met R. bovenop me snurkend gelegen, nouja gezeten vanwege zn reflux. Zo ben je een paar maanden verder en mis je die milk high babykoppie op je schouder want meneer wil zittuuuuh! Alleen als ie beroerd is kan hij zomaar in mn armen in slaap vallen, nouja blijf maar liggen hoor vent de wereld wacht maar ff.
Ach.. vervelend en vermoeiend zijn deze fases. Onze oudste sliep ook tot zeker 6 maanden overdag niet in haar bedje. Toen zat ik er zo doorheen dat ik vanaf ongeveer 6 maanden echt een vast ritme aan ben gaan houden. Haar in bed legde na een fles en erbij bleef tot ze sliep. Probeerde het wel max een half uurtje, want ze was altijd best wel aan het huilen. Lukte het niet, liet ik haar bij me slapen en probeerde we het volgende slaapje weer. Wat bij m'n dochtertje hielp, is om een knuffeldoekje over haar ogen te leggen. Viel ze zo mee in slaap. Hebben ze minder prikkels! Na een tijdje proberen lukte het haar steeds beter om zelf in slaap te vallen. Maar echt een goede slaper is ze nooit geweest overdag. Scheelt wel dat zij s nachts gewoon door sliep. Hier zijn we met de jongste ook nog steeds aan het rommelen. Is nu 19 maanden, begint nu eindelijk een beetje weer door te slapen en iets langer ook s ochtends. Alsnog vroeg, rond 6.00 wakker. Maar beter dan rond 5.00 wakker. Heel veel sterkte! Ik weet hoe vervelend/frustrerend dat slapen is.. en dan heb je niks aan goed bedoelde woorden, van oooooiit.... Hoe lief soms ook bedoeld. Je wil nu gewoon rust, en dat is logisch. Hopelijk krijgen jullie snel wat meer rust!
Dank je wel voor je lieve woorden! Het is vooral zo verwarrend. Ik heb haar net gewoon zonder problemen in haar bedje gelegd en ze viel zelf in slaap, zoals bijna iedere dag. Voor de slaapjes hierna doe ik alles op exact dezelfde manier en werkt het niet meer. Als ze het zou doen, zou ik haar met alle liefde van de wereld lekker bij mij laten slapen, maar ze begint zo te spartelen en te protesteren als ik lekker met haar ga zitten of liggen... Ze is gisteren van 14 tot 20 wakker geweest! Dat van dat lapje ga ik absoluut proberen, mijn man en ik zeiden al tegen elkaar dat we zouden willen dat er babyslaapmaskers waren haha. Dank voor de tip! Jij veel succes met rommelen!