Hoi hoi! Na een relatie van 8 jaar en 2 kindjes verder loop ik de laatste tijd regelmatig tegen een soort van probleem van. Ik vind mn partner niet meer aantrekkelijk.. Ik ken hem al sinds onze basis school tijd. Dus al zeker 25 jaar. En hoewel hij qua uiterlijk nooit het type man is geweest waar ik op zou vallen, ben ik zo'n 9 jaar geleden toch helemaal verliefd geworden. Inmiddels zijn we 2 kindjes rijker en hebben we alles goed voor elkaar. Ik ben zelf best ijdel, vind het belangrijk om er verzorgd en netjes uit te zien. Zeker nu de kinderen wat ouder zijn, vind ik dat ik er ook weer toe doe. Mijn partner heeft dit echt totaal niet, is in die 9 jaar zo'n 15 kilo aangekomen, en maakt zich nog minder druk om welke kleding hij draagt. Ik wordt er gewoon niet meer warm van, en vind dit behoorlijk vervelend. Ik heb al een aantal keren benoemd dat we beidee wel wat kilos kwijt mogen, en dat we er samen wat aan gaan doen. Ik koop regelmatig kleren voor hem, maar op het totale plaatje blijf ik afknappen. En hoewel ik dit totaal niet negatief breng, merk ik dat hij weerstand geeft. Ik kan me er moeilijk toe zetten om seks met hem te hebben. Maar ben niet van plan om dat wat wij hebben op te geven. Wie kan mij helpen, of heeft een gelijkwaardige situatie meegemaakt? Liefs
Vind je hem echt niet meer aantrekkelijk. Of ben je misschien touched out en zoek je een reden daarvoor?
Dat er al zoveel aanrakingen zijn (van de kinderen) dat de behoefte aan aanraking ook niet meer is wat het geweest is. Dat verandert ook hoe je naar iemand kijkt. Behoefte vormt dat beeld ook voor een deel. Mijn partner heeft hooguit een paar rimpels en grijze haren erbij gekregen. Maar toch merk ik dat die onbezonnen aantrekkingskracht er niet meer is. Aanrakingen zijn een periode te veel geweest zonder dat ik er een naam aan kon geven. Die heb ik inmiddels gevonden. Als hij echt veel verandert was had ik het daar denk ik gezocht. Dat zou voor de hand liggen. Maar dat hoeft niet het probleem te zijn. Het zou zonde zijn om weerstand te ontwikkelen tussen jullie als de reden ergens anders zou liggen. Daarom zou ik dat uitzoeken voordat er wellicht wat schade komt. Want we worden allemaal ouder. Hoe goed je ook voor jezelf zorgt: je kan niet hetzelfde in je vel blijven zitten. Prioriteiten veranderen. En als de ander daar teveel aandacht op vestigt doet het wat met jouw gevoel wbt geliefd worden als persoon. Imo glad ijs.
Oke! Zo leer ik ook nog wat bij. Ik herken mezelf daar niet in, en denk zelf dat het echt de aantrekkingskracht is die ik mis bij hem. Dat wat voorheen voor mij niet eens zo belangrijk leek te zijn, lijkt nu een groot struikelblok te zijn. Het lijkt zelfs of ik mijn partner constant met ander mannen wil vergelijken.
Je zit toch niet in een midlife crisis? Als je veranderingen wil zou ik niet transparant zijn. Of wel, maar ik probeer het niet XD. Wat ik bedoel is dat je het doel niet duidelijk moet laten zijn. Sommige vrouwen vinden dat de man zijn kleding moet regelen. Mijn partner zou alles dragen tot het gewoon niet meer blijft zitten en letterlijk op de grond valt. Hij is nogal gehecht aan die draadjes, maar ik vervang het. Doe alsof je het ze makkelijk maakt door ze aan te kleden met de kleding die jij ze vind staan. Wbt kilo's zou ik dat niet zeggen. Niet omdat mijn vriend aangekomen is (dat ben ik). Maar je kan de focus ook leggen op de activiteiten. Samen een lekkere fietstocht maken klinkt een stuk aantrekkelijker dan een stuk fietsen om af te vallen. Daarbij is het redelijk gewoon om als vrouw alle ballen op te moeten houden. Dus als je de boodschappen en het eten redelijk gezond houd heb je misschien meer controle... Maar dat zijn tips voor als jij je echt wil focussen op deze dingen. Ik denk dat het geen houdbare liefde is als het niet mag veranderen met de jaren. Uiterlijk zou de hengel moeten zijn en de verbintenis wat personen samen houd. Als ik de grote liefde van mijn partner zie voor onze kinderen zou ik er direct op klimmen. Terwijl hij imo mager is voor wat ik dan weer lichamelijk aantrekkelijk vind.
Ik lees mee en leer wat bij, touched out. Dat is precies wat ik met enige regelmaat ervaar. Alles is mamaaaa, hoe lief en zorgzaam hun papa ook is. Ben na een dag touched out als ze eindelijk op bed liggen . Maar daar gaat het topic niet over. Joëlle, ga je weleens even op stap met je man, zonder kinderen, gewoon samen en aandacht voor elkaar? Elkaar echt horen...de sprankeling voelen en het vuur voelen branden waarom je ook alweer verliefd werd..kan het zijn dat doordat alles zo gewoon was en ik ging, er geen of heel weinig tijd samen was en dat je dat nu daarom ineens zo mist? Ik herken overigens wel dat als mijn man niet verzorgd is ik hem ook minder aantrekkelijk vindt. Scheren, een aftershave en ik smelt. Niet van een prikkebaard!
Dat mama de hele dag herken ik wel inderdaad haha. We gaan wel eens samen naar een feestje, maar niet echt samen uit, misschien moeten we dat eens doen. Ik heb daar zelf niet echt behoefte aan eerlijk gezegt. Heb nu meer behoefte om lekker met vriendinnen uit te gaan, en zelf weer te genieten zonder constant aan te staan. Dus @Zonnestralen wellicht toch een soort midlifecrisis
Dat klinkt niet als een midlifecrisis. Maar als dat je even niet meer in balans bent doordat je meer hebt moeten geven dan nemen. Dat hoort erbij in de tropen jaren. Maar nu is het tijd om ook zelf weer dingen te gaan doen waar je energie uit haalt.
Oftewel lekker met je vriendinnen afspreken, en bijv met je man gaan skydiven/4wheeldrive uitje in de heuvels/doe iets geks out of the box. Dat geeft beide energie Overigens hier precies hetzelfde. Dat uitje ga ik ook maar eens boeken...samen op avontuur
Ik had ook geen idee dat zo iets bestond (touched out), maar herken het ook. Ik zou inderdaad investeren in de relatie. Vaker samen iets leuks doen, enz. Heb je ook weer gespreksstof, wat ook positief uit kan pakken. En samen iets actiefs doen of vaker uitgebreid, maar gezond koken oid, wie weet leidt het fysiek ook tot iets qua afvallen oid. Uiteindelijk werkt het alleen als je allebei/zelf iets wil veranderen. Jij kan vinden dat hij af moet vallen, als hij daar zelf een andere mening over heeft, dan zal hij dat echt niet gaan doen en het alleen maar negatief opvatten. Dus zou ik me dan richten op gezonder koken en samen iets actiefs doen.
Wij vinden elkaar weer terug als we samen dingen ondernemen, een dagje of beter nog weekend weg. Weer even als partners ipv in de vader/moederrol. Dan komt bij mij altijd de aantrekkingskracht weer terug. Dus mijn tip is om er lekker regelmatig op uit te gaan met z’n tweeën.
Wij hebben dit juist andersom. Soms moeten we elkaar een periode de ruimte geven om tot elkaar te komen. Dan niet alleen van elkaar. Maar gewoon de ruimte om even alleen wat voor jezelf te doen. Maar we zijn beiden ook redelijk introvert.
Ik heb daar zeker ook behoefte aan (introvert check!), alleen kan mijn man die ruimte niet bieden. Ik moet dat altijd afdwingen zeg maar en dat helpt dus bij ons niet mee aan de aantrekkingskracht. Als hij dat wel zou kunnen zou ik aan z’n voeten liggen denk ik
Ik ben onlangs weg gegaan bij mijn partner. En wat je vaak hoort van gescheiden vrouwen is dat ze na de scheiding extra tijd en energie hebben, omdat ze niet meer voor het 'grote kind' hoeven zorgen. Toen ik het zinnetje las dat je zijn kleren koopt moest ik hier gelijk aandenken.
Nou dat herken ik ook. Toen ik gescheiden was kreeg ik regelmatig te horen dat het wel druk zou zijn in mijn eentje met 3 kinderen. Terwijl ik juist zoveel meer rust en ruimte ervaarde omdat ik voor mijn gevoel van 4 naar 3 kinderen was gegaan. En het "meest veeleisende kind" nu weg was