Gisteren gesprek gehad op school. Weet nog niet zo goed wat ik ervan vond. Juf en meester begonnen met vertellen hoe hij was. Een braaf volgzaam jongetje, vrolijk, die precies doet wat er van hem gevraagd wordt. In voor een grapje. Hij laat dus op school niet zien dat hij het niet fijn vindt. Ze hadden beide ook het idee dat ze er met wat plusboeken en extra werk wel zouden zijn. Compacten of versnellen van begrijpend lezen en spelling zien ze nog niet zitten. En daar komen ook pas in het tweede half jaar de plusboeken van. Lijkt mij niet snel genoeg. Met rekenen willen ze wel compacten, en dan ander werk erbij aanbieden. Mij lijkt alleen het compacten van groep 4 niveau niet genoeg, ik denk dat hij daar al doorheen is. Dus als het goed is gaan ze hem nu doortoetsen en kijken op wat voor niveau hij zit. Meester zag ook wel in dat Zoon waarschijnlijk bij het meeste aan een enkele uitleg wel genoeg had bij hiaten om daarna door te kunnen. Ik hoop dus dat ze dit snel kunnen oppakken. Want Zoon houdt van rekenen en wil alles leren, en verveelt zich kapot met die eindeloze herhalingen van groep 3 werk wat ze nu nog aan het doen zijn. Verder gaan ze een planning voor hem maken, waardoor voor Zoon duidelijk wanneer hij wat kan (en ook vooral moet) doen. Want plus werk was behoorlijk vrijblijvend. Als je je gewone werk af hebt mag je extra werk doen. Nu moet het gewoon verplicht worden, zodat er uitgedaagd gaat worden. De orthopedagoog was wel heel fijn. Die heeft duidelijk aangegeven dat er waarschijnlijk nog meer maatwerk nodig gaat zijn. Maar zei achteraf ook. Eerst maar deze stappen en daarna door voor meer. Ben wel heel blij met haar. Er komen nog niet genoeg aanpassingen denk ik. Maar de eerste stappen gaan gezet worden en school lijkt wel bereid mee te willen. Ik wacht het verder wel af. We hebben in ieder geval al een volgend gesprek staan.
@Fristi2012 Wat zou voor jou nou echt een teken zijn waarvan jij denkt dat het begrip er is? Voor mij ligt dat denk ik juist niet in een houding van 'alles' weten of vastklampen aan protocollen. Maar meer een open of wellicht een onzekere houding. Dat ligt er waarschijnlijk aan hoe ik de ander inschat. Heeft diegene echt geen idee of juist 1000 vragen.
Jaa precies. We hadden ook het omgekeerde 10 min gesprek van dochter. Die gaf aan het niet te weten, bleef ons doorvragen over hoe dingen aan te pakken. En hoe wij over dingen denken enzo. In die juf heb ik (voor nu) vertrouwen, ik zie m’n meisje thuis weer, dus op school gaat het goed. Vooral de juf van zoon had echt een houding van: we gaan het wel even oplossen met wat plusboekjes. 0 vragen over wat wij denken dat er moet gebeuren, 0 vragen om tips. Maar pff. Wat is het toch lastig allemaal. Bah.
Lastig he, dat knagende gevoel of ze hun draai wel kunnen gaan vinden. Nu ik hier weer zo lees hebben we zo’n geluk gehad met onze basisschool; altijd begripvolle leraren, plus klas, extra werk, compacten niks was te gek. En dan nu is het gewoon weer spannend. Terwijl ik dacht vantevoren “nu komt het allemaal goed, op deze school kunnen ze zoveel uitdaging bieden, nu gaat hij echt opbloeien”… klas met heel veel hb kinderen, klassen overgeslagen etc en dan nog lijkt mijn kind alweer verveeld en er een beetje buiten te staan
@debq , ik heb me er vorig jaar ook over verbaasd. Denk dat mijn zoon gemiddeld 10 minuten per dag aan zijn huiswerk heeft gezeten en hij ging nog met een mooie cijferlijst over naar de tweede en dat met o.a. dyslexie. Had ook wel iets meer verwacht op VWO, maar misschien komt het dit jaar. Mijn dochter doet bovenbouw VWO, wel op een andere school, maar daar kom je er niet met 10 minuten huiswerk maken of leren. Op beide scholen kun je ook TTO doen, we zijn daarvoor wel wezen kijken, maar het werd toch wat anders om verschillende redenen. Van vrienden en bekenden die daar zitten horen we wel dat ze meteen het meeste in het Engels doen. Bij beide scholen hebben ze programma's of aanpassingen voor kinderen die meer aankunnen of dat willen. Bij mijn dochter op school een soort plusklas onder schooltijd, waarbij je daar dus zit en niet de lessen volgt rond die tijd als je eigen klas, daar moet je echt een motivatiebrief voor sturen, IQ-testuitslag enz. en verder wordt werk gecompact enzo als ze zien dat je daar goed in bent. Dat bepaalt de leraar gewoon en dat laatste doet mijn dochter. Bij mijn zoon werkt het iets anders, daar kijken ze ook wat goed gaat en bieden ze je aan om voor dat vak te compacten en de rest van de tijd kun je kiezen voor meer uitdaging voor hetzelfde vak of om totaal wat anders te leren of te doen in die tijd. Bijvoorbeeld zelf een onderzoek of project opzetten of een vreemde taal leren. Mijn zoon werd dit ook aangeboden voor wiskunde, dit heeft hij kort gedaan, maar het was veel stof voor de tweede en hij had zoiets van 'dan moet ik dat volgend jaar ook weer doen' en hij had geen behoefte aan een ander project ofzo. Ook prima. Verder kun je meedoen aan programma's op de universiteit in de bovenbouw. Hier was op de basisschool de overstap naar een andere school met fulltime hb-groep ook het beste wat we hebben gedaan. Daar voelde hij zich geen uitzondering en hij had veel meer aansluiting.
Vandaag hoorde ik dat ze ook gym in het Engels krijgen. Volgens mij valt het best mee hoe weinig Engels er gesproken wordt, ik denk dat het niveau haar tegen valt. We hebben afgesproken dat ze woensdag zelf tegen haar mentor gaat zeggen dat ze het tegen vindt vallen en dat ze meer verwacht had. Afhankelijk van dat gesprek kijk ik of ik ook nog in gesprek ‘moet’ gaan. Vanmiddag was ze alleen thuis. Ze heeft (weer) een extra opdracht gemaakt, omdat ze daar zin in had. Ook moeten ze iets anders over 2 weken inleveren. Ze heeft dit nagenoeg af ‘ja, ik had bijna al het huiswerk op school al af dus toen ben ik dat maar gaan doen’. Voor nu dus nog prima, hopelijk geeft het gesprek haar woensdag vertrouwen. Maandag hebben ze bijna de hele dag cricket van een native speaker. Daar heeft ze ook zin in.
grappig, mijn zoon heeft ook zn huiswerk voor volgende week al af… gistermiddag zat hij ineens met een boek over de Rubix Cube en een boek over Python, die hij 2 jaar geleden gekregen had, nooit echt wat mee gedaan. Dus ik vroeg “Is dat voor school ?” Zegt ie “Er zijn een paar kinderen in mn klas die echt heel goed zijn met de Rubix Cube en met Python en ik wil dat ook kunnen!” Wel heel leuk, de uitdaging komt niet van de lesstof maar van de medeleerlingen Hij had zich opgegeven voor programmeerlessen op school, maar het was heel simpel en de docent zei dat ze nog geen Python gingen doen want dat was te ingewikkeld … dat moet je niet zeggen tegen mijn kind, als er iets motiverend werkt
Cowgirl, op Netflex staat (of stond) een interessante documentaire over Rubik's kubus wedstrijden en de mensen daar achter. Samen met mijn zoon gekeken. Mijn dochter is trouwens heel snel met die Rubik's kubus, mijn zoon heeft er het geduld niet voor.
Ja die hebben we al eens gekeken. Om z’n interesse een beetje op te wekken. Hij vond de docu heel interessant, maar zelf ermee aan de slag had hij het geduld idd niet voor.
Op zijn school hebben ze binnekort juffen/meester dag. Hij heeft 2 juffen, 1 klassenassistent, 2 verschillende begeleiders die regelmatig met de kinderen werken,1 die 1 keer in de week met hem een uurtje zit Geen idee of ze dan allemaal mee doen. Zouden jullie een kleinigheidje doen voor al die mensen?
Pfff, je zou er arm van worden. Ik ben daar niet zo van. Doe altijd mee met het klassikale cadeau. (Wat wordt geregeld door klassenouders) Maar verder zelf niks. Als ie zin heeft voor allemaal een kaartje maken, en daar een chocolaatje en theezakje bij doen ofzo.
We hebben geen klassenouders dus dat is erg jammer. Heb al het internet af lopen struinen. Tot nu toe elke keer aan het einde van het jaar een cadeautje voor de juffen. Misschien maken we wel een doosje , vond al een template met deksel. Misschien zelf maar koekjes bakken.
Dat is toch hartstikke leuk. Het gaat om het gebaar. En je hebt er zelf een leuke middag bij. Win win
Dat dacht ik dus ook. in plaats van een doosje denk ik dat we voor een zakje gaan met een topper. Dan kan onze knul zich nog uitleven op de bovenkant. Karton dubbelvouwen en maken we er een soort kaart van. Vermoedelijk iets met sonic Mijn man dacht gelijk aan kletskoppen. Wel een keer wat anders dan zandkoekjes en nog eenvoudig te maken ook. Ik hou wel van de win win situatie
Of Scholiertjes van Lu, ook toepasselijk. Nog wel eens zo'n pak gegeven. Of grappige pennen van de Action ofzo, kosten vaak weinig en de meeste juffen en meesters kunnen pennen wel gebruiken, raken toch vaak kwijt. Verder blijf ik geen geld uitgeven en knutselen, vooral de laatste jaren was ik wel klaar met die verzoekjes 'neem 1 bloem mee/knutsel 1 bloem/schrijf een recept voor de juf'...doei, bekijk het lekker, zulke originele cadeaus hebben ze al zo vaak gehad, belandt vaak toch in de prullenbak. Vertelden juffen zelf ook.
Thx voor de tip! Onze dochter is ook gek op alle varianten van Rubik's cubes. Dit zal ze zeker leuk vinden!
Kind overstuur in bed vanavond. RekenXL vindt hij veel te moeilijk en hij vindt de plusklas ook veel te moeilijk. Na wat doorvragen heeft eigenlijk geen flauw benul hoe hij iets moet aanpakken als hij het niet weet. Hij weet niet wanneer hij over iets moet nadenken, iets moet uitproberen of om hulp mag vragen. De enige overlevingsstrategie op dit moment is vluchten. Ik heb dan ook niet het idee dat het te moeilijk is, maar dat hij eindelijk op plek is waar hij uitgedaagd wordt, waar hij moet gaan leren leren. Maarja, wat moet ik hier nou weer mee. Eigenlijk wel een goed teken, hij heeft werk waarmee hij dus kan leren leren. Maar hoop ook dat hij er genoeg hulp bij krijgt.
Hier zowat hetzelfde. Dochter was gisteren en ook vanmiddag weer helemaal gestressed en overstuur. Voor de plusklas moeten ze een infographic en een creatieve uitwerking maken over een onderwerp waar ze zelf 3 onderzoeksvragen bij moest bedenken. Echt een open opdracht dus, de horror volgens haar... Ze werken met de methode Briljant, waarmee de kinderen stap voor stap het proces doorlopen en ook eigen doelen stellen. Haar gekozen leerdoelen waren ‘op tijd hulp vragen’ en ‘doorzetten en niet gefrustreerd raken wanneer het niet in één keer lukt’. Maar hulp vragen vindt ze écht heel lastig, ze vlucht idd liever ervoor, en zodra ik dan met haar zit en probeer om samen iets te bedenken of om de grote opdracht in kleine brokken op te delen, dan zit ze zich alleen maar op te vreten, want zoals ik het uitleg aan haar is het heeeel anders dan hoe de meester het zei. Wat uiteindelijk resulteert in een driftbui, huilbui, gillen dat ze uit de plusklas gaat, oververmoeid zijn en uiteindelijk weer wegvluchten in leukere afleiding… we hebben nu maar besloten om een gesprek te plannen met ons, haar en de plusklasmeester. Wij voelen idd ook dat ze hier juist op haar plek is en heel veel kan leren, waar ze later profijt van heeft. Maar van ons wil ze dat niet aannemen. Maar de meester heeft ze hoog staan, dus hopelijk kan hij wel tot haar doordringen. Maar ik wil ook bij hem aangeven dat ze er zoveel stress van ervaart en dat dat ook zijn weerslag heeft op ons gezin. Want ik weet wel zeker dat ze dit niet laat zien op school, daar staat ze bekend als een rustig en erg behulpzame meid. Hopelijk wordt het voor ons dan ook helderder wat er van haar verwacht wordt, en hoe wij kunnen helpen. Want op dit moment horen wij als ouders niet echt wat de opdrachten zijn waar ze aan werken, want er komen geen werkbladen of boeken van de plusklas mee naar huis, maar hebben we wel alle frustraties thuis… En ik denk, idd wat jij ook zegt, ze hebben hulp nodig om het leren leren zich eigen te maken en door te zetten bij frustratie. En dan is het wel fijn als die hulp thuis en op school met elkaar op één lijn zit. Succes ermee, hopelijk gauw een positieve doorbraak!
Met hem er over praten. Zijn gevoel verwoorden (in vragende zin). Samen aanpakken of hem die laten bedenken om uit te proberen. Hem ook met de leerkracht laten praten en/of dat samen doen. Heel logisch dat hij dit ervaart. En heel goed ook. Andere kinderen leren dit al veel eerder in meer reguliere situaties, hij heeft het wellicht nog nooit ervaren. Moeilijk, maar een goed leermoment.