Verdrietig dat je in zo'n tweestrijd bent beland, denk ook deels door het lange traject zoals je zegt ♡ dikke knuffel, hopelijk mag jij ook mama worden, het is je zo gegund.
Absoluut. Ben op mijn 34ste moeder geworden en had mijn tijd van zorgeloosheid wel gehad qua stappen, uiteten, vakanties etc. Dus dat mis ik nu niet echt al is er werkelijk niks rock and roll meer aan. Meest spannende wat me overkomt is de kinderboerderij, pannenkoeken bakken en om 20 uur uitgeteld op de bank liggen. Mijn dochter is van augustus 2020. Ik was 3 maanden zwanger toen corona uitbrak. Het valt me wel op hoe heftig het nieuws is sinds dat zij er is. Corona, klimaat, Oekraïne, bezetting witte huis etc etc. Maar weet niet of het zoveel heftiger is dan daarvoor of dat ik er gewoon meer kwetsbaar voor ben geworden. Hier ook lang ongewenst kinderloos geweest en heb met dezelfde vragen geworsteld. Uiteindelijk ben ik er niet om een ideale wereld of op z'n minst een zachtere wereld voor haar te creëren. Het is nu eenmaal de realiteit. Die is er, altijd al geweest en zal er ook altijd zijn. Ik zie het wel als mijn taak om haar zo goed als ik kan klaar te stomen tot een zelfbewuste, zelfstandige, zelfverzekerde vrouw die al het pracht maar ook het kwaad dat het leven te bieden heeft te kunnen handelen. Me beseffende dat ik daar helaas maar deels invloed op heb. Maar voor dat deel is het voor mij wel de mooiste verantwoordelijk die ik van mijn leven heb gekregen. Ik wens je een mooie uitkomst op je worstelingen, wat die ook moge zijn
Ja dat wel! Ellende is er altijd al geweest. ik vind het nu alleen echt wel 'heftig', stel er gebeurd wel wat hier dat je dan de zorg en verantwoordelijkheid voor 3 kids heb. Dat vind ik soms wel een eng idee. Maar goed, ben blij dat ik ze heb! ♥️
Ik denk zelfs dat we het, ondanks al het drama, wel veel beter hebben dan een eeuw geleden (1e wereld oorlog, crisis in jaren 30 etc). Ik was zó blij dat ik een baby had tijdens corona tijd en het leven/weekenden saai waren. En ik ben ook wel blij dat ik flink genoten heb van tijd vóór kinderen:, met oa reizen & feesten. Misschien niet onwijs veel gespaard, maar wel onwijs genoten en misschien dat het losgaan toen ons wel een (veel duurdere) midlife crisis gaat besparen. Enige waar ik echt spijt van gehad heb: liever zijn voor mijn ouders. Nu met kinderen besef ik pas wat zij voor mij hebben over gehad (en nog hebben).
Wat een struggle voor je! Je zit ook middenin een heel moeilijk proces, hoop oprecht voor je dat het toch mag gaan lukken! Sterkte♡ En ja, voor 100% kan kk zeggen zou het zo weer doen. Zielsblij met mn twee kinderen. Nu alleenstaande mdr, niet altijd makkelijk maar wat een rijkdom is het om moeder van hen te mogen zijn!
Zonder enige twijfel; ja ik zou het zo weer doen! mijn grootste droom is altijd moeder te worden geweest.. en al mijn mooiste, fijnste momenten waren met hun of hadden betrekking tot hun.. Als ik na hun kijk of denk vergeet ik juist de ellende in de wereld even.. Het enige wat ik lastig vind aan een leven zonder kids en met kids is dat ik vanaf het moment dat ik moeder werd nooit meer onbezorgd ben geweest..
Jaa 1000% zeker. Ik had ze voor geen goud willen missen. Het komt wel goed met ze, dat weet ik zeker! ❤️
Maar hebben zij al kinderen? Want dat is altijd makkelijk lullen achteraf. ‘Nee ik zou het niet meer doen’ maar ondertussen hebben zij die kinderwens ook ooit gehad waarschijnlijk en is die nog vervuld ook. OT Ik zou begonnen zijn aan kinderen, ook met de redenen die jij nu noemt. Voor mij echter, zijn er soms andere redenen waarom ik weleens denk ‘had ik ook’ Ik ben niet zo’n enorme oermoeder zoals ik dat wel bij mijn zus zie. Lastig om uit te leggen maar als je haar zou vragen wat er nu gesteld wordt of andere redenen zou geven, zou haar antwoord driedubbel dik gedrukt onderstreept zijn dat ze kinderen had gekregen. Vooral toen ik ziek was een paar weken terug en van narigheid niets kon doen vond ik het zwaar. Als moeder kun je niet ziek zijn. Ook heb ik mijn leven heel erg leuk gevonden pré kindertijd. Gaan en staan waar je wil, uit eten wanneer je wel. Avondje wijnen en geen zorgen om morgen behalve je kater, 3x per week uit eten. Maar ik heb het idee dat je dit niet gauw mag zeggen. Je moet vooral dankbaar zijn, bla bla bla. Ik vind het bij tijden zwaar en helemaal niet zo leuk. En zeker, na 8 jaar MMM mag ik ook in m’n handjes knijpen maar ik vind ook dat je mag zeggen dat het soms kut is en dat het leven zonder kinderen wel lekker was en dat betekent verder helemaal niks. Zo zwart-wit is het namelijk niet.
Natuurlijk wel. Ik bedoelde meer geen idee of het misschien stiekem ook is omdat hun levens zo veranderd zijn. Bijvoorbeeld mijn moeder en stiefvader zeggen echt zeker dat ze er in deze tijd niet meer aan zouden beginnen. Dat ze alles nu veel heftiger en meer onzeker vinden. Bij hun is het zeker niet omdat hun levens toen zo veranderd zijn.
Ja zij hebben idd kinderen. Maar de meeste die dit zeggen kennen mijn wens en mijn traject en ze zeggen ook ik snap dat jouw gedachten heel anders zijn omdat jouw wens nog nooit vervuld is.
Ik zou het niet doen. A ik had niet echt een super sterke kinderwens, als ik nooit kinderen had gekregen was dat ook best geweest. B een kind met ASS die in haar 7e jaar niet meer wilde leven, ze begreep t nut niet. C alle klimaat zooi. Als ik dan lees dat er in 2050 geen drinkwater genoeg meer is voor alle mensen, dan heb ik best spijt ja. Dus, soms begrijp ik mensen niet die zo onbezorgd kinderen krijgen alsof er niks aan de hand is. Aan de andere kant, fijn voor hun!
Het gaat gelukkig wat beter met haar, maar na een autistische burn out en een soort van depressie is het leven alles behalve makkelijk voor haar. En daardoor voor ons. Lief dat je het vraagt! Veel succes met je beslissing, lijkt me erg moeilijk!