Ik vind het niet fijn als mijn partner mee kijkt. Maar ik heb geen meldingen van whatsapp enzovoorts, dat heb ik uitgezet omdat ik er anders gillend gek van word. Mijn man vraagt eigenlijk nooit om mijn telefoon. Ik zou het ook niet prettig vinden, eigenlijk. Ik vind het heel prive, iets van mezelf.
Ja, hij gebruikt regelmatig mijn telefoon om foto's te maken voor onze veilingen. Mijn telefoon maakt veel betere foto's kwa kleuren. Hij zit dan gerust 3 uur boven in de studio met mijn telefoon. Doet me trouwens denken aan een nieuws item paar jaar geleden. Toen kwam er een verslaggever die in de stad mensen aansprak en zei: als je elkaar vertrouwd, geef elkaar dan nu je telefoon. Bijna iedereen deed dat, op 1 na. De vrouw gaf haar telefoon aan haar vriend, maar hij wilde zijn telefoon niet geven, die kregen ruzie op camera
Mijn man en ik weten elkaars ontgrendelcodes. Althans: ik ken de zijne en heb de mijne wel eens verteld. Of hij dat actief onthouden heeft, is aan hem. Maar we gebruiken elkaars telefoon eigenlijk nooit. Hooguit een keer in de auto om een ander liedje op te zoeken in spotify. Het idee dat je elkaars berichten leest, vind ik bijzonder. Dat je zelf vindt dat je niks te verbergen hebt voor je partner, is natuurlijk prima. Dat vind ik zelf ook, waar het mijn eigen ervaringen en gevoelens betreft. Maar mensen die aan mij persoonlijk een bericht sturen, hebben er niet voor gekozen dat met mijn partner te delen. Anders hadden ze dat bericht wel naar hem gestuurd. Dat geldt wat privé-appjes betreft bijvoorbeeld voor vriendinnen die even van zich af willen klagen over hun partner. Of die stoom afblazen over hun baas of werk. Op mijn telefoon komen daarnaast appjes en mail binnen van mijn werk. De berichtenapp waarmee ouders van leerlingen met mij kunnen communiceren, staat er ook op. Hetzelfde geldt overigens voor zijn telefoon. Ik weet dat mijn man die dingen echt niet aan de grote klok zou hangen. Ik zou dat omgekeerd ook niet doen. Maar het draait er niet om of wij elkaar vertrouwen. Het gaat erom dat mensen die met mij communiceren, er op mogen vertrouwen dat ze op zo'n moment alleen met mij communiceren. En niet met een partner die ze niet kennen en die niks met hun probleem of vraag te maken heeft.
Bij ons net als bij @tupp en met hetzelfde idee. Kortom, we hebben elkaars inlogcode, maar zitten zelden op elkaars telefoon. Geen behoefte ook aan.
Maar daar trapt hij toch niet in. Er is al zoveel te doen om die telefoon. Dus geen spelletjes spelen. Dat doen pubers… volwassen vrouwen weten hopelijk wel beter. @tupp hier ook zo. En ik vind dat je dat stuk ook moet respecteren. Werkgerelateerde dingen hoef ik niet te weten. Dat is ook gewoon niet mijn plek, andersom idem dito. Gesprekken met vriendinnen vind ik ook vertrouwd.
Het gaat er toch niet om dat TO aangaf haar man zijn berichtjes te willen lezen? Het gaat om zijn geheimzinnige gedoe omtrent zijn telefoon en de geschiedenis die hieraan vooraf gegaan is. TO krijgt niet eens de kans om, even jouw voorbeeld te nemen, een liedje op te zoeken op zijn telefoon omdat zijn telefoon aan hem vastgeplakt zit. Al de dingen die zij opnoemt zou bij (bijna) iedereen argwaan wekken. De mensen die benoemen dat hun telefoon hun privacy is hebben uiteraard gelijk, maar die partners doen niet zo geheimzinnig en zijn waarschijnlijk ook niet vreemd gegaan. Dat is een hele grote wond die met moeite gesloten wordt en er hoeft maar 1 ding te gebeuren of die wond gaat weer open. Privacy in een relatie is heel belangrijk maar om op zo'n manier geheimen voor elkaar te hebben niet. En als er geen geheimen zijn dan is er ook geen reden om zo paniekerig met je telefoon om te gaan.
Het hele geheimzinnige dat hij heeft omtrent zijn telefoon zou mij ook argwanend maken. Hier weten we de inlogcodes van elkaars devices en kunnen er dus gebruik van maken. Maar dit doen we niet standaard, alleen als je eigenlijk telefooneven niet beschikbaar is. Op mijn werktelefoon staan berichten van cliënten die vertrouwelijk zijn en deze ligt ook in mijn bureau in de praktijk, eigenlijk alleen aan als ik aan het werk ben. Ik denk dat mijn kinderen biet eens weten van het bestaan ervan Mijn privé telefoon wordt vaak ook als huistelefoon gebruikt. De kinderen gebruiken deze om opa, oma te bellen en (spraak)berichtjes naar de ouders van vriendjes te sturen. De telefoon van mijn man is werk en privé in één. Dualsim. Daar staan veel werkrelateerde vertrouwelijke stukken op. Die telefoon mogen de kinderen niet gebruiken. Maar als de kinderen met mijn telefoon iemand bellen pak ik die van mijn man wel eens om even iets op te zoeken ofzo. Maar we lezen elkaars berichten niet. Geen behoefte aan ook.
Ik vind dat nogal makkelijk gezegd hoor. Als je niet lekker in je vel zit heb je misschien niet de kracht om het op een “volwassen” manier aan te pakken, dat kan ik me nou echt goed voorstellen. Hoe vervelend ook, want dat zou natuurlijk het beste zijn, maar het kan gewoon echt dat je er de kracht en energie niet voor hebt. Kun je je dat niet voorstellen?
ik kon de juiste woorden niet vinden, maar je beschrijft precies hoe het nu voelt en hoe zoiets gaat. Dankje.
hij weet dat ik niet tegen confrontaties kan dus zodra die er tegen in gaat klap ik dicht. Ik ga confrontaties altijd uit de weg. Raak al in paniek bij de gedachte en word er echt ontzettend onrustig en zelfs misselijk van als ik er aan denk. Toch weet ik dat ik hem zal moeten gaan confronteren en ga ik dat ook zeker doen. Ik moet mezelf alleen echt even moed in praten en zorgen dat ik voor mezelf al precies weet wel ik allemaal wil zeggen. @hummeltje5 ja die heb ik gelukkig
Dit zeg je mooi. En die wond, daar blijft altijd een korstje op zitten. Zo eentje die je zelf graag open krabt (door er tijdens je relatie weer over te beginnen of waar de verwijten over en weer gaan), of die per ongeluk opengaat als je je stoot (herinneringen die je overvallen etc).
Voel je ook vooral niet verplicht om hier antwoord te geven of informatie. Dit is zo privé en daar heb je tijd voor nodig. Dit mag gewoon geen juice Topic worden met regelmatig vragen om ‘updates’ van jou. Dit gebeurt echt en is al pijnlijk genoeg voor jou en je kindjes ❤️