Eindelijk is de positie waarvan ik al altijd roep dat ik zoiets wil gaan doen vacant. Het is uitdagend maar absoluut niet te, uren flexibel in te delen, goed te doen met onze 5 kinderen. Eigenlijk ideaal dus. Maar juist nu gaat het eigenlijk niet zo goed met me. Heb een burn out. Ik wil juist heel graag solliciteren want deels komt de burn out ook doordat ik niet werk en te veel boven op het gezin zit. Het lukt me niet afstand te nemen waardoor ik steeds geconfronteerd wordt met alles wat er te regelen valt rondom onze kids (en dat is nogal wat bij de onze). Dus enerzijds denk ik echt dat ik het moet doen en anderzijds denk ik is dat nu wel verstandig. Betekent dat niet de 'doodsteek' voor mij met volledige uitval. Ik ben 12 jaar geleden tenslotte ook uitgevallen met werk vanwege ziekte (fysiek dus niet mentaal). Het gaat om een functie van 15 uur, starten per 1 januari. Ben heel benieuwd hoe jullie er in staan
Ik zou het gewoon doen. Als je uitgenodigd wordt voor gesprek, voel je waarschijnlijk vanzelf wel of het goed zit of niet.
Ja ik zou het ook gewoon proberen. Dan kun je altijd nog afhaken als het alsnog niet goed voelt toch?
Dat is zeker waar. En de baan heb ik nog lang niet natuurlijk Het is wel een organisatie waar ik al bekend ben. Die me kennen en waarvoor ik nu een vrijwilligers functie vervul dat deels overlapt met deze functie.
Ik snap je twijfel en herken het, maar ik denk altijd: stel je reageert nu niet, dan heb je straks spijt dat je het niet op z'n minst geprobeerd hebt. Dus ik zou solliciteren. Als je uitgenodigd wordt en zelfs als je de baan aangeboden krijgt, kun je altijd nog nee zeggen als het niet goed voelt of als je merkt dat dit te veel gaat zijn. Maar wie weet geeft dit je juist de energie en uitdaging voor jezelf. Of je kunt misschien zelfs eerlijk vertellen in welke situatie je zit en dat je het lastig vindt. Niet geschoten, altijd mis
Dat klinkt hartstikke goed. Je kent de organisatie al en je bent nog steeds enthousiast, dat wil wel wat zeggen toch? Doe je die vrijwilligersfunctie nu met je burn-out ook nog?
Doen! Voor jezelf zorgen betekend ook dat je soms je dromen moet volgen! En beter spijt van iets wel doen dan spijt van het niet doen in dit geval. En vooral met een groot gezin kan werk soms ook een oplaad/rust punt zijn.
Jullie zeggen eigenlijk allemaal precies wat ik ook tegen mezelf zeg. Dus ik ga het maar gewoon doen en dan zien we wel
Misschien is het juist ook wel goed om niet thuis te gaan werken. Ik werkte ook jaren vanuit huis, sinds dat de kinderen zijn geboren. En nu ze allebei op de middelbare school zitten, ben ik 2 dagen per week op kantoor gaan werken. Ik merk nu pas hoeveel rust dat geeft, gewoon even een x aantal uur achter elkaar kunnen werken, zonder steeds gestoord te worden / andere verplichtingen te hebben. Het doet mij echt goed, ik hoop dat het voor jou ook zo uit gaat pakken.
Dat hoop ik ook. De functie zal niet op kantoor zijn maar op verschillende basisscholen uit de stichting. Rustig zal het niet zijn maar het is wel weg uit de thuisomgeving en dat lijkt me wel wat.
Ik heb de sollicitatie de deur uit gedaan. Nu afwachten want de termijn loopt nog even, ben heel benieuwd!
Ze kennen jou ook en ongetwijfeld ook waar je tegenaan loopt nu. Als ze je desondanks graag willen hebben dan zijn ze gewoon zeer tevreden met wat ze tot dusver van je zien, met en zonder de rugtas. Allicht kan je evt iets van proefdraaien/soort van snuffelstage doen omdat t deels een overlap is met je huidige vrijwilligerswerk. Dan weet je of t niet te belastend is en je er werkelijk voldoening uit krijgt.