Hallo, Ben er nog maar net achter gekomen dat ik zwanger ben en zou het natuurlijk wel van de daken willen schreeuwen! Onze ouders weten het natuurlijk al, maar het liefst wil ik het iedereen vertellen. Maar ja, ergens krijg je dan het gevoel dat je moet wachten tot na die 12 weken. Ik twijfel een beetje. Als je het anderen ook vertelt en het zou mis gaan, dan heb je in ieder geval wat begrip wanneer je je verdrietig voelt toch? Wanneer hebben jullie het vertelt?
Ik herken het gevoel Gefeliciteerd met je zwangerschap Ik kon me mond ook niet meer houden en heb het een paar dagen dat ik zwanger getest had al verteld tegen de meesten. Maar bij iedereen is het anders de 1 verteld het heel vroeg en de andere wacht tot dat de 3 maanden voorbij zijn. Liefs wolly
Gefeliciteerd met je zwangerschap. Ik herken het ook Wij hebben het alleen nog tegen onze ouders en broers en zussen verteld. Stel dat het nu mis gaat dan heb je iemand met wie je erover kan praten. We hebben er bewust voor gekozen om het nog niet aan iedereen te vertellen...stel dat het mis gaat dan krijg je steeds weer vragen hoe het gaat en dan telkens weer opnieuw uitleggen dat het mis is gegaan zie ik niet zo zitten..ook dat iedereen dan al weet dat we voor een 2de bezig zijn..ze zullen je dan echt in de gaten gaan houden en elke maand afvragen 'zou ze zwanger zijn'
De ouders en broer/zussen wisten het al vanaf de dag van de positieve test. Onze beste vrienden ook. Op het werk en overige familie hebben we het verteld na onze eerste echo bij 7 weken. Wij hebben in de medische molen gelopen en veel mensen wisten hier van. Vandaar dat we het dus ook snel verteld hebben. Gefeliciteerd met jullie wonder! Lekker vertellen wanneer je dat wilt en wanneer het goed voelt! Geniet ervan!
Ik heb nog zown dillemma, Ik ben 20 jaar en heb nu 8 maanden een relatie met mijn vriend Hans (24) en wij zijn er vorige week achter gekomen dat ik zwanger ben, na veel wikken en wegen hebben we besloten het te houden, mijn vrienden en de ouders van hans weten het al en staan er redelijk positief tegenover. Maar omdat ik na de vakantie zou beginnen aan mijn laatste schooljaar weet ik dat mijn ouders heel boos en teleurgesteld zullen zijn. Ik ben bang dat ze het niet zullen accepteren, en dat ik misschien uit huis moet. Ik wil het ze vanavond nog vertellen.. maar ik ben doodsbang.. Ik moet het vertellen omdat het niet eerlijk is tegenover hun dat de rest het wel al weet, maar ik weet gewoon dat ze het niet leuk vinden, en dat ik hun hart zal breken... dit alles maakt het begin van mijn zwangerschap niet echt leuk..
Ik heb het de 1e ook echt tegen iedereen verteld heel leuk allemaal totdat het mis ging en ik steeds opnieuw alles moest uitleggen..zelfs laatst vroeg nog iemand nou hoelang moet je nog (via hyves) deed dan wel weer ff pijn. De volgende x vertellen we het aan een paar vrienden zus schoonzus en natuurlijk ouders de rest tot in ieder geval na de echo waarop we het levendig hebben gezien.
Bedankt voor jullie antwoorden. Als ik het zo lees, denk ik dat ik het ook nog aan wat naaste vrienden ga vertellen. Bovendien gaan die zich anders toch afvragen waarom ik geen wijn meer drink . Patty20: Ik hoop dat je ouders er positief op reageren. Misschien als je duidelijk uitlegt dat je je opleiding af gaat maken? Lovelylove: Ik zie dat je een dag over tijd bent! Hopelijk is dat een goed teken en gaat het deze keer wel goed. Ik duim voor je!
Jaa je kan het wel aan je naasten vrienden vertellen bedoel die zien het waarschijnlijk toch wel aan je "wat is er je kijk zo blij..je straalt helemaal" je kent het wel maar niet gelijk aan kennisen tenminste zou ik niet doen dan he haha en thanks hoop ook dat het een goed teken is! Alleen heb ik heel veel ongi krampen in me rug en een heel klein beetje in me buik dus denk dat het doorzet Patty20 : snap dat je het heel moeilijk vind bedoel de meeste ouders willen dat hun kind de opleiding afmaakt enzo en je hoort wel vaker at ouders eerst heel boos zijn maar later supertrots op hun dochter/zoon als ze zien hoe goed je het doet. En kan je niet een thuis studie doen zodat je toch een certificaat haalt? Is wel geen diploma maar kan je altijd later nog doen dan
Ik zou zeggen: je hoeft nog maar een jaar, zet alles op alles om toch nog je diploma te halen! Het is zonde van die andere 3 jaar en daarbij heb je een flinke studieschuld als je je diploma niet haalt (als je tenminste een beurs hebt ontvangen). Ik moet ook nog zeker 3 jaar studeren en ga dat ook afmaken
Zelf ben ik deeltijdstudent. Ik werk 4 dagen en ga 1 dag naar school. Het is wel zwaar, maar ik ga zeker mijn diploma halen! Gewoon accepteren dat het misschien niet zo hard gaat als je had bedacht, dan maar een half jaar langer aan de studie. Maar wat LovelyLove ook schreef. Ik kan mij voorstellen dat sommige ouders in de eerste instantie boos reageren als je nog jong bent en naar school gaat (zouden mijn ouders ook gedaan hebben 12 jaar geleden ). Maar als ze eenmaal opa en oma zijn en zien dat je toch je best doet om alles voor elkaar te krijgen, dan verandert dat vanzelf in trots denk ik. Het is alleen even doorbijten om het nieuws te brengen.
Ja mijn vader betaalt mijn collegegeld (nog) maar ik ben als de dood dat ie zegt dat ie het nu niet meer wil betalen. Mijn vriend en ik hebben niet echt een grote ruimte om dat op te vangen dus dan zou ik meer moeten lenen. Op zich geen mega ramp, maar ik heb al een studieschuld en wil deze liever niet nog groter maken Ik heb al het formulier binnen van de universiteit om te betalen dus binnenkort maar het moeilijke gesprek aangaan Ik heb het trouwens alleen tegen mn ouders en beste vrienden gezegd. De rest krijgt het te horen na mijn volgende echo die ik met 11 weken krijg. Als alles dan nog steeds goed zit, heb ik er alle vertrouwen in dat het wel goed komt! Want mij lijkt het inderdaad ook zwaar om tegen heel veel mensen te moeten zeggen dat ik een miskraam heb gehad...