Mijn zoontje heeft 10 maanden bij ons op de kamer geslapen. Vond het best moeilijk om hem niet meer naast me te hebben, maar het moest er een keer van komen. Overdag sliep hij wel al in zijn eigen kamer. Ik heb het als heel fijn ervaren en zou het bij de volgende ook zo doen.
Naomi heeft vanaf dag 1 op haar eigen kamer gelegen. Ook omdat we er de ruimte niet voor hebben om haar bij ons op kamer te leggen. Maar ook omdat ze een onrustiger slaper is. En ik dus wakker word bij ieder geluid wat ze maakt. Ook nu, nu ze op haar eiegn kamer ligt word ik wakker van elk geluidje. Gr. Lydia
Tobias is met 12 weken naar zijn kamertje gegaan. Hij paste niet meer in de wieg en wij wilden heel graag onze slaapkamer weer terug om bijvoorbeeld 's avonds voor het slapengaan nog even tv te kijken. Hij moest even een paar nachtjes wennen en toen ging het goed. De eerste nacht hadden we alle deuren open om hem wel te kunnen horen, maar dat bleek ook al heel snel niet meer nodig en nu is zijn deur altijd dicht en die van ons open. Toeval of niet, de nachtvoeding ging er ook na een paar dagen uit, dus dat was ook erg prettig!
yenthe heeft 2 nachten bij ons geslapen en toen gelijk in haar eigen bedje. en dat gaat altijd erg goed. dus zou ik zo bij de volgende weer zo doen. ik werd van alle geluidjes wakker. en dat is zo beter voor ons allemaal
Hier gelijk vanaf dag 1 in eigen bed. Alles hier in huis is ook van hem (niet dat ie dat nu beseft) maar niet onze slaapkamer, dat is ons 'domein' zegmaar. En dat is prima zo, hij kan niet eens echt slapen bij ons is bed...als ik dat doe na ze voeding (s 'middags ofzo) en ik ga ff liggen. Ik vind het helemal best zo...
Mijn dochter was 9 maanden toen ze op d'r eigen kamer ging. We kregen echt van alle kanten te horen dat we er juist heel slecht aan deden om haar zo lang bij ons op de kamer te houden maar ze is gewoon zonder problemen in haar eigen kamertje gaan slapen. De tweede komt ook de eerste paar maanden bij ons op de kamer (mochten we daarmee gezegend worden ).
noebie, ik verbaas me er altijd over de redenen die mensen aandragen waarom het slecht zou zijn als je kindje maanden bij je op de kamer ligt. ik vind het vrijwel alleen maar voordelen hebben, en die voordelen zijn zelfs wetenschappelijk onderbouwd (zie www.natuurlijkouderschap.org). niet dat ik het afkeur als mensen vanaf dag 1 hun kindje op een eigen kamertje leggen hoor! ook redenen als 'het is slecht voor je seksleven' vind ik nogal onzinnig, dat hoeft helemaal niet zo te zijn als je zelf wat creatiever bent ook dat het een drama word als ze naar een eigen kamer moeten, dat is volgens mij maar net hoe je er zelf mee omgaat. wij hebben langdurig de overstap voorbereid (tijdens het klussen in zijn kamertje hem iedere dag laten zien en verteld dat dit zijn kamertje gaat worden, met zijn bedje, kast blablabla hij snapte dat echt wel), en toen hij er uiteindelijk ging slapen vond hij het alleen maar leuk.
onze zoon van 3 maanden slaapt al een tijdje in zijn eigen kamer. Als het aan mij lag dan lag hij nog in onze kamer maar mijn man vind dat niks. Bij elk geluidje werd hij wakker en hij heeft gewoon zijn wieg naar de kelder gebracht en toen moest het wel! het was in het begin wel heel erg wennen maar het is heeerlijk nu! nu kan ik gewoon me gang gaan in de slaapkamer, licht aan en uitdoen wanneer ik wil zonder iemand daarmee lastig te vallen!
ik vind het ook helemaal niet goed dat je kindje zolang bij je lig. het moet zijn eigen vertrouwde omgeving hebben, zijn eigen kamertje vind ik heel belangrijk. het kan zijn dat hij het niet moeilijk heeft met overstappen,maar ze moetn altijd wennen. ik vind een eigen plek belangrijk. en dat heeft hij niet bij pa en ma op de kamer.
Ons meisje is met 10 weken naar haar eigen kamer gegaan, want ik werd van elk zuchtje wakker. Maar ook ik had er best moeite mee hoor! In het begin ben ik zelfs alsnog bij haar op de kamer gaan slapen. Dat was eigenlijk meer voor mezelf om te ontwennen haha Daarna een tijd lang haar deur en onze deur wagenwijd tegenover elkaar opengezet. Nu zit haar deur dicht en de onze staat open. Zij slaapt eigenlijk al vanaf dag 1 prima in haar eigen bedje en slaapt gewoon de hele nacht door. Het was echt een periode voor mij om eraan te wennen...om af te kicken zeg maar haha.
Helemaal mee eens. Ons ventje lag ook direct op zijn eigen kamertje. weliswaar de 1e maanden nog in de draagmand die in zijn bed stond. Want we vonden hem toch maar klein om al in dat babybedje te slapen. Dit ging van dag 1 goed en ons ventje sliep al van de 2e week mooi 6 uurtjes door. Groetjes
Rooming in is echt iets van de laatste jaren. Toen onze eerste kids werden geboren, had haast niemand z'n baby's bij zich in de slaapkamer... Nu hoor je van zoveel mensen dat ze hun kindertjes bij zich houden. Zelf leek het me niks en wij waren het toen ook niet gewend. Jesse is dus gelijk naar z'n eigen kamertje gaan slapen (zit maar één muurtje tussen) en ik ben er blij om. Hoeven we beiden ook niet af te wennen. Want dat lijkt me wel moeilijk: om het moment te bepalen wanneer je kind apart gaat slapen...
Ons meissie ging een paar dagen na de kraamtijd naar haar eigen kamer. Ze sliep gelukkig al snel door, en hoefde nog maar zelden een nachtvoeding te geven.
ik ga antwoorden zonder al de reacties te hebben gelezen. zelf ben ik enorm voorstander van samen slapen.elyesa heeft tot 6 maanden bij ons in bed geslapen en tot 8 maanden bij ons op de kamer de overschakeling is heel goed gegaan. Erenay slaapt nu ook bij ons in bed en geen idee wanneer hij in zijn eigen bed gaat. de osteopaat rade aan heb nui op zijn kamertje te leggen maar ik kan het echt niet ook die afstand kan ik niet nemen en ben bang dat de oudste wat gaat proberen(uit bed helen erbij kruipen en van die dingen) nu hebben we een veiligheidshekje gekocht zodat hij lekker veilig in bed ligt en nu slapen we dus lekker samen en slaapt hij ook de hele nacht door(of ik merk niet dat hij wakker word)als hij honger heeft bedient hij zichzelf volgens mij . had laatst nog wat op inet gelezen over samen slapen en ben er nu nog enthousiaster over. dit is de tekst mocht je het willen lezen http://www.natuurlijkouderschap.org/voo ... lapen.html en voor de rest kan ik alleen maar aanraden je gevoel te volgen, doe waar jij en je kindje je het beste bij voelt. ze hebben geen leeftijd dat ze naar hun kamertje moeten en verwennen doe je zeker niet ook niet na 6 maanden...vind dit geen vorm van verwennen maar van liefde geven er zijn voor je kindje. ze worden al zo snel groot met 8 weken laat ze dan nog meer lekker afhankelijk zijn hoor, zo denk ik erover.
Ben ik het niet mee eens. Zeker zo'n kleintje van een paar weken, die heeft echt nog geen behoefte aan een eigen plekje. Kan me eerder voorstellen dat het andersom is en dat ze liever zoveel mogelijk bij hun papa en mama zijn. Als ze wat ouder worden okay maar een baby?
wie heeft bedacht dat je alleen een eigen plekje kan hebben zonder je ouders, in je eentje in een eigen kamer maargoed laten we die discussie maar niet aangaan,ieder zijn eigen keuze
Onze zoon slaapt vanaf dag 1 in zijn eigen kamer. In het begin heeft hij 's ochtends wel vaker tussen ons in geslapen omdat hij een slechte slaper was overdag en wij toch graag nog een paar uurtjes wilden meepikken...
bij ons ging dat eigenlijk heel vanzelfsprekend, er kwam een moment waarop het voor beide partijen fijner werd dat hij op zijn eigen kamertje ging slapen, niemand had er moeite mee. dat was eigenlijk een intuitief gevoel dat mijn man en ik in dezelfde periode kregen, en ons zoontje gaf ook aan dat prima te vinden. hij sliep zowieso tussen de middag al in z'n eentje, en viel 's avonds ook altijd alleen in slaap. hij slaapt al maanden vrijwel altijd de hele nacht door, en nu maakt het hem ook niet meer uit dat papa en mama niet in dezelfde kamer slapen
het is ook nogal cultuurgebonden, er zijn heel veel landen waar het de normaalste zaak van de wereld is