Mijn motivatie om een kind neemd steeds meer af, hebben jullie dit ook? ik las een vrouw op dit forum heeft 8 miskramen gehad en is nu weer 10 weken zwanger, hoe hou je het vol!? die pijn wil je gewoon niet meer, is er een kans dat je geen kinderen kan krijgen? en alleen maar miskramen krijgt? groetjes van een bijna hoop opgevende meid..
Ha meid Ik denk dat je mij bedoeld? Hoe hou je het vol...lastig... ik ben toen ook even gestopt geweest. In 2005 probeerde ik al voor de derde maar helaas. Inmiddels 11 weken maar wel met tegenslag, bloedingen e.d. erg onzeker allemaal! Heb je al onderzoeken gehad?
hey.. ja jou bedoelde ik.. ja deze zwangerschap had ik ook bloedingen en zelfs afgelopen vrijdag klopte het hartje nog! en zondag had ik veel bloedverlies en krampen!en om 04:00 uur was de baby er al uit! ik had het echt niet verwacht. ik heb niet echt zin om nu een onderzoek te doen.. ik ben te verdrietig al laat ik het niemand zien.. op dit moment is er een film op tv over een meisje die 16 jaar is en ze krijgt een baby.. ik wordt er zo down van.. ik wil me wel laten onderzoeken.. misschien volgende maand ofzo. x
Hoi, Ik heb twee miskramen achter de rug. Ik heb ook twijfels of ik al dan niet nog zwanger wil worden of niet. Wij hebben al wel een dochter van bijna elf jaar. Toch is het een moeilijke keuze wat ik ook beslis Ik blijf het met beide beslissingen moeilijk hebben. Geen tweede kindje meer erbij daar kan ik me niet bij neerleggen. Terug een zwangerschap proberen met al die angst pijn en verdriet kan ik ook niet meer aan Waarom is het allemaal zo moeilijk Heel veel sterkte van mij liefs miesje
het is idd een dubbel gevoel. Bij mij is het ook al meerdere keren mis gegaan, maar toch blijft de wens om een 3e kindje te krijgen. Aan ene kant wil je zooo graag, aan de andere kant, als je weer een posi test in handen hebt durf je bijna niet meer blij te zijn omdat je de vrees hebt dat het weer verkeerd gaat. Ik hou me maar vast aan mijn schoonzus.. na 1 goede zw. kreeg ze 4 miskramen en daarna nog 2 gezonde meiden.. dus het kan wel.
het blijft inderdaad moeilijk.. je durf gewoon de eerste 12 weken niet meer blij te zijn.. altijd die angst dat het mis kan gaan.. maar ik kan me er niet bij neerleggen om het op te geven.. dus moet maar beetje positief doorgaan en niet teveel aan miskramen enz denken.. hoe moeilijk het ook is sterkte en hopelijk ben je snel zwanger
Ach meisje toch wat moet je een verdriet hebben! ik weet niet of je er behoefte aan hebt , maar ik zit hier altijd in het topic zorgjes na miskraam (in de vlinderlounge onder clubs) En daar kun je echt goed je hartje luchten en vaak helpt dat heel goed, en ook hebben we af en toe best veel lol en dat is ook weleens lekker, en we weten precies hoe iemand zich zou kunnen voelen , omdat we allemaal helaas een miskraam, of een bbz of iets anders hebben megemakt , je bent welkom ! knuffel m@rjon
Mijn gyn houd wel een risico van de 16 weken grens aan, of dit komt ivm de miskramen of dat dit altijd zo is weet ik niet. Ik ben toen onderzocht, heb een baarmoederonzoek gehad dmv een echo die was goed, stollingsonderzoek was goed. Chromosomen wou ze niet doen toen omdat er vaak niets uitkomt (? ) Meis, ik hoop dat jij snel ook een kleintje in je armen mag houden, ik ken helaas je gevoel ondanks dat ik toen ook al een dochter had (na de eerste dochter kreeg ik er 3 achter elkaar).
Wat spijtig om te lezen. Ik begrijp je verdriet meid, ik mag er niet aan denken om nu nog eens een mk mee te maken, één keer was genoeg. Maar hou toch de moed erin en kijk ff bij zwanger na mk, daar zitten toch veel positieve verhalen bij.
Ik kan je heel goed begrijpen. Ook ik heb 3 miskramen gehad. Met 5, 8 en 16 weken! Allemaal verschillende termijnen! Ik durfde er eigenlijk niet voor te gaan. De angst zat (en zit) er goed in! Maar ik vond het ook wel moeilijk, mijn liefste wens, mijn grootste wens, die kon ik niet zomaar even in de koelkast schuiven! Wij zijn er gewoon weer voor gegaan nadat ik eventjes een maandje rust had genomen, een maand om te bedenken of ik het wel weer aan durfde. Na 5 rondes was het weer raak! En kijk mijn banner, ik ben nu bijna 25 weken zwanger! Durf nog steeds niet echt te genieten! Ik geniet wel, maar op die roze wolk kom ik denk ik pas wanneer mijn kleine meid geboren is! Doe wat je gevoel je ingeeft! Praat er over met je man! Ik wil je veel sterkte wensen, je laatste miskraam is nog zo recent, dus denk er rustig over na! Liefs Lola
Moeilijk meid Ik heb ook 2 mks achter de rug en hier wil het zwanger worden ook nog eens niet snel lukken Maar ondanks alles weet ik zeker dat het goed komt. wij hebben allerlei onderzoeken laten doen en alles is goed (dus gewoon brute pech) Inmiddels zijn we begonnen met IUI wat wel wat meer rust geeft Meid jou tijd komt ook geloof me dikke knuf
Ik ken je verdriet meid. Ik heb ook 4 miskramen achter de rug, en elke keer hoop ik weer op een nieuwe zwangerschap maar wel met een heeeeel doodsbange gevoel. Ik hoop voor je dat je een beetje erover kan praten met je partner en/of familie, vrienden. Ik heb het ook gedaan, maar besef dat ik er nog steeds moeite mee heb. Wij zijn nu ook onder behandeling bij de fertiliteitsarts en in oktober krijgen we de uitslag van het bloedonderzoek i.v.m. stollingsonderzoek. Neem de tijd om het verlies een plekje te geven en ik hoop voor je dat je gauw zwanger mag worden en van een goede zwangerschap kunt genieten. *Knuffel*
Thanks allemaal.. echt lief.. Ik weet niet zo goed wat ik moet doen.. Ene kant heb ik helemaal nergens zin in! andere kant wil ik alles tegerlijk doen, ik zit nu nog op school (ben nu wel een week thuis) ik wil zoooo graag stoppen met school en gaan werken zo dat mijn man en ik een eigen huis kunnen kopen. ik ben aankomende juni klaar met mijn school.. ik doe dierverzorging.. opzich best leuk maar er zijn geen banen in die richting. Ik wil gewoon een eigen plek samen met mijn man.. we wonen nu bij zijn ouders.. ik wil ene kant nu helemaal geen baby meer maken door alle omstandigheden en die mks... andere kant tuurlijk wil je je baby in je armen houden.. alles is zo dubbel. ik hoop dat jullie mijn chaotische verhaal kunnen volgen Als je me op straat nu zou zien lopen denk je ooh wat een leuk meisje, vrolijk enzo.. en ik doe ook wel als of er niets is.. maar als ik even alleen thuis ben dan voel ik me weer verchrikkelijk down.. Ik heb ook nog last van hevige opstipatie, gister kon ik bijna niet lopen van de pijn. ik was zo boos! waarom moet ik WEER pijn lijden, heb ik niet genoeg geleden? ze hebben me baby al wat willen ze nog meer.. ik ben boos, down en stil..
Het lijktnu ff alsof je helemaal niks meer aan kan , maar day zal straks echt wel beter gaan , al wil je dat nu waarschijnlijk niet geloven ! De wens naar een kindje zal toch blijven ... ja en je school ik kan je alleen maar adviseren om het af te maken , vooral als je al zover bent ! Veel sterkte voor jou en je man , en als je wilt kun je bij ons topic (zorgjes na miskraam) terecht !
Het is heel herkenbaar wat je schrijft. Nadat het bij ons voor de derde keer misging zei ik meteen dat ik voorlopig een poos rust wilde. Ik was daar toen heel stellig in, maar na een paar weken begon het alweer te kriebelen. Het is een cliche, maar het kost tijd en ooit komt er weer een moment dat je het weer aandurft. Echt 'leuk' zou het nooit meer worden, want weer zwanger zijn betekent een heleboel angst. Ik hoop dat als we ooit een kindje mogen krijgen het alle verdriet dubbel en dwars waard is. Daar probeer ik me aan vast te houden en het geeft me moed om verder te gaan. Ook ik kan niet zomaar deze grote wens opzij zetten. Wij hebben ook onderzoeken laten doen. Er is een echo gemaakt en er is bloed afgenomen. Hierin werd gekeken naar stolling, chromosomen, suiker, schildklier, nierfunctie, hb, vitamines etc. Bij mij bleek er sprake te zijn van een vitamine b12-opnameprobleem. Iets wat heel simpel is op te lossen. Ik ben opgelucht dat wij onderzoeken hebben laten doen. Ook al was er niks uitgekomen, leek het me nof fijn om wat geruststelling te krijgen. Veel sterkte met alles en ik hoop dat je snel een beetje beter gaat voelen. Knuffel
ja... ook al zie ik het nu nog niet echt.. ik dank jullie wel voor deze verhaaltjes, en het komt vast goed met mij.. en zeker met jullie.. ik moet gewoon geduld hebben denk ik..
Hoi, Ook ik heb enkele miskramen gehad en alles wat ik lees is erg herkenbaar, de woede de frustratie en de twijfels Nu heb ik 2 kinderen rondlopen en willen we graag een 3e.....Helaas na 9 weken ging het weer mis. Ik moet zeggen het blijft moeilijk en zwaar maar als je nog geen kinderen zijn die twijfels en zenuwen veel sterker Hoop voor je dat je snel een volledige goede zwangerschap krijgt! En natuurlijk hoop ik dat voor ons allemaal Sterkte en heel veel liefs Zeana
Heel herkenbaar. Na een aantal mk-en is er toch een kindje gekomen. Ik had de instelling: ik ben niet voor niets deze kindjes verloren. En had ook nog nooit gelezen, dat het nooit zou lukken, dus eens.... En jawel, het is gelukt. Maar wat een tranen toen zij er was, van verdriet, ongeloof en blijdschap. Nu zijn we weer bezig en weer 2 mk-en verder. Maar moet zeggen, het maakt het vedriet wel minder als ik mijn meisje zie spelen. Het is moeilijk en het zal nooit meer hetzelfde zijn een zwangerschap, maar eens komt het goed ( alleen jammer dat je niet weet wanneer)
Wij zijn nu vanaf januari bezig voor ons eerste kindje en zwanger worden is uiteindelijk geen probleem. Alleen het gezond zwanger blijven..... In augustus bij 9 weken echo is een MA geconsateerd waarna ik 21 augustus een curettage heb ondergaan. Direct de eisprong erna benut maar ook deze zwangerschap is fout gegaan. Je gaat je echt afvragen waarom iedereen om je heen wel snel makkelijk en zonder problemen zwanger wordt en wij niet. Mijn man is al zo aangeslagen dat hij de hele boel al op wil geven. We gaan in ieder geval maar even wat rust nemen van het hele gedoe. Niet meer tempen en geen forum meer. FF cold turkey, afstuderen en dan zien we wel weer verder. bedankt voor het aanhoren/doorlezen van dit relaas en misschien tot later.