Hallo, Ik ben 11 juli (11 weken te vroeg) bevallen van een geweldige dochter Anniek. Met de 27 weken en 5 dagen kreeg ik weeen en voor ik het wist lag ik i groningen aan de wee remmers, al snel bleek dat ze een afwijking had aan de darmen waardoor de weeen te vroeg begonnen, we hebben het een week kunnen remmen. ze is 2 dagen na de geboorte geopereerd en dat is goed gegaan. Na 3 weken neonatellgie is ze naar de kinder afdelinge gegaan nu reizen we al 6 weken 2 keer perdag een half uur heen en een half uur terug naar het ziekhuis. Ze maakt het goed en ze is prachtig maar dit zullen we nog minimaal 10 weken vol moeten houden. Voor ons dus geen beschuit met muisjes eten met visiste geen kraam hulp, niet lekker thuis genieten van je baby. Ik heb haar nog niet eens een keer in badje kunnen doen. Nu wil ik niet klagen hoor we zijn erg gelukkig met haar, maar soms maakt het me wel heel verdrietig.
Ja, dat is niet wat je in gedachte had natuurlijk. Misschien kun je, als ze eenmaal thuis is, een groot kraamfeest geven. Om toch een beetje de schade in te halen.
Linda, dit is idd niet wat je gehoopt had, kan me ook wel voorstellen dat je daar verdrietig van wordt. Mischien kun je gewoon een feest geven als ze thuiskomt/thuis is ? Net zoals Daphne zegt ?
wow dus met 28 weken geboren? Dan denk ik dat je je echt gelukkig mag prijzen dat ze sowiezo nog leeft.. Troost je...over 10 weken kun je haar mee naar huis nemen..en dan doen jullie de kraamtijd toch gewoon lekker over...inprincipe is dat gewoon de kraamtijd..ondanks dat ze al een tijdje op deze aardbodem is..Laat jezelf verwennen..hang ballonnen op...laat visite komen..maak er gewoon een mooie kraamtijd van..
mijn schoonzusje heeft haar kindje ook bij 28 weken (nichtje woog 880gram) gekregen en reidse ook elke dag 1 1/2 uur heen en 1 1/2 terug, toen ze eenmaal thuis was en alles op de rit was hebben ze een groot kraamfeest gehouden en toen ze een jaar was een hele mooie foto met gedichtje met daarin als bedank wat iedereen voor hun in die tijd voor hun gedaan had en dat de kleine het goed deed.
Hallo Linda... Ik snap wat je bedoelt meid... Kaylee is ook te vroeg geboren (6 weken) en ik heb ook geen kraamtijd gehad. Toen ze thuis was trouwens nog niet, want ik had HELLP en ik ben nog ziek geweest tot drie mnd na de bevalling. Veel sterkte met het heen en weer reizen, ik hoop dat jullie kleine meid snel aansterkt. En als ze thuis is, laat dan de visite maar komen, maar doe rustig aan, en geniet van de tijd met je meisje
Hee Linda hebben ze geen ronaldmacdonald huis bij het ziekenhuis ? Dan hoef je niet steeds zo te reizigen. Lijkt mij het proberen waart. Kun je gewoon 's nachts thuis slapen of daar blijven slapen.
Ik ken je gevoel! En mijn verhaal komt dan niet eens in de buurt van het jouwe... En natuurlijk moet je je gelukkig prijzen dat ze leeft, en dat ze nu gezond is, maar ik denk dat maar weinig mensen echt beseffen hoe pijnlijk het is, om je kleine meisje niet me te kunnen nemen. Om haar niet helemaal zelf te kunnen/mogen verzorgen. Om elke keer WEER afscheid te moeten nemen. Om dingen te moeten doen zonder haar. Om haar niet aan de hele wereld te kunnen laten zien.... En natuurlijk, het had heel anders kunnen lopen, er zijn mensen die het erger mee maken. Maar dit is jouw verhaal, jouw pijn en jouw verdriet.Dit is ook niet niks! Je bent kraamvrouw, hormonen gieren door je lijf, maar daar is eigenlijk gen tijd en plaats voor.... En uiteraard moet je dat accepteren, want het is niet anders, maar je mag er zeker wel van balen! En uit dat ook, want het opkroppen heeft geen enkele zin! Sterkte hoor!
Ik kan me jouw gevoel heel goed voorstellen. Ondanks dat je natuurlijk hartstikke blij bent dat je kindje het gehaald heeft, heb je je van tevoren natuurlijk toch verheugd op een leuke kraamtijd thuis...... Gina
Allereerst van harte gefeliciteerd met je mooie dochter. Kan het me goed voorstellen dat vreselijk is om je meisje telkens weer achter te laten en zelf naar huis te gaan. Dat kost je heel veel energie. Zowel fysiek als emotioneel. Probeer zoveel mogelijk te genieten van haar als je bij haar bent. Heel veel sterkte. Straks als ze thuis is, heb je heel veel in te halen en dat moet je dan ook dubbel en dwars gaan doen! Liefs Nala
Gezien heel veel mensen hier schrijven: 'ik kan me voorstellen dat'...of..'ik snap wat je bedoelt', wil ik toch even aanstippen, dat het ontzettend moeilijk is, om echt te weten hoe het voelt als je kindje in het ziekenhuis moet blijven, wanneer je dat niet mee gemaakt hebt. Dit is niet om te bekritiseren, of omdat ik vind dat mensen het niet mogen schrijven, maar ik zat zelf in die situatie, en had hem danig onderschat! Sibel hoefde gelukkig maar 2,5 weken te blijven, en de eerste week lag ikzelf ook nog in het ziekenhuis, dus ik mag helemaal niet mopperen... Maar ik wist dus dat het moment kwam, waarop ik haar daar moest laten en zelf wel naar huis ging, en ook al weet je het van te voren het is gewoon niet te omschrijven hoe dat voelt. Je verscheurd voelen van binnen komt nog niet eens in de buurt. Ik was in de gelegenheid om haar 4 keer per dag te gaan voeden, maar dat betekende ook 4 keer per dag weer afscheid nemen. En ik heb het al eens ergens geschreven: ik liep in de winkel, en vage bekenden gingen me ontwijken, omdat ze niet wisten of ze me wel of niet konden feliciteren. En natuurlijk, dat zijn dan vage kennissen, en ach, ik wist zelf wel beter...Maar toch doet het zeer. En ook het feit dat andere mensen de hoofdmoot van de verzorging van jouw kind doen is gewoon ontzettend vervelend. Mensen zeggen dan dat je maar moet genieten van de nachten dat je nog kunt doorslapen. Maar je wil die nachten niet meer doorslapen! Of dat je naar het ziekenhuis belt en ze vertellen je dat ze die ochtend heerlijk met je kleintje hebben zitten babbelen en knuffelen. Aan de ene kant: SUPER, aan de andere kant: dat wil je ZELF doen. Ik denk dat elke moeder wel het gevoel kent van: ik weet het beste wat goed is voor mijn kind. Maar als de uk in het ziekenhuis ligt, wordt ook dat je ontnomen. Andere mensen weten het nu ineens met z'n alles beter, en jij staat erbij en kijkt ernaar (tenminste, zo voelt het). Nou ja, zoals wel duidelijk mag zijn, kan ik er bijna een boek over schrijven. Is niet de bedoeling hoor, en ik geniet er nu dubbel van dat ze thuis is, maar het is mij allemaal best wel rauw op mijn dak en tegen gevallen. Dus onderschat het niet! En zeker niet in de situatie van Linda, die nog zoveel weken in het vooruitzicht heeft. @ Linda: ik weet niet of je werkt, maar hoe zit het nu dan met je verlof? Is dat dan straks bijna afgelopen?
Je hebt gelijk Kiz... Ik vond het elke keer vreselijk om Kaylee weer achter te laten... elke keer liep ik huilend t ziekenhuis uit Nu nog heb ik moeite met beelden van kindjes in de couveuse, ook al is het hier dan ondertussen 8 mnd geleden. En de blikken hier in de supermarkt, kijken naar mijn buik, kijken naar mij en toch niets zeggen.... Maar goed... Linda hoe gaat het met je? En met Anniek?
@Kiz Mijn tweede kindje is een dag te laat geboren en ik heb dus inderdaad een heerlijke kraamtijd thuis gehad. Toch kan ik mij voorstellen hoe het voor Linda moet zijn. Toen mijn zoontje een week oud was, is hij ernstig ziek opgenomen in het ziekenhuis. Dus ik ben ook 4 keer per dag op en neer naar ziekenhuis gegaan. Het zo raar, je hebt een kind gebaard maar je hebt hem niet thuis. En daarbij heb je natuurlijk ook hartstikke veel zorgen over je kindje. Gina
hallo allemaal, Anniek ligt in middels in het ziekenhuis in haar eigen woonplaats dat scheelt voor ons een hoop reizen. Maar gisteren hadden we weer een kleinde tegenslag, haar voeding had ze al veel beter moeten kunnen verdragen daar door moet ze binnekort weer naar groningen. Omda dit nog maanden kan gaan duren mag ze op een gegeven moment misschien met de sondes naar huis en dan krijgen wij extra hulp daarvoor. bedankt voor jullie fijne reacties
hoi hoi .... ik weet wat je mee maakt de tweeling van mij is ook te vroeg geboren ik heb ook geen kraamtijd gehad en ben ook 4 x op dag naar het ziekenhuis kunnen rennen en dat terwijl je thuis ook nog twee kinderen hebt zitten het is inderdaad een hele verdrietige tijd .. maar1 tip haal wel die kraamtijd in als ze thuis is ... ik heb dat namelijk niet gehad nadat ze eenmaal thuis waren ging voor mij gewoon het leven verder alsof er niks gebeurd was ja ik had twee schatten van jongens erbij maar voor de rest heb ik geen kraamtijd gehad en daar heb ik heeeeeeeeeeeeeeeel veeeeeeeeeeeel spijt van ... ik probeer het een beetje in te halen met hun eerste verjaardag en ga er een super feest van maken . maar echt waar probeer het want het is een brok die er blijft zitten als je het niet doet . groetjes anita mama van peter , romy , lorenzo en jordy
Hier ook een moeder met een couveuse baby. Ze was 1500 gram. Het ziekenhuis breekt je op, 4 x keer per dag, kleinste dingen worden irritant, de lift die maar niet komt........heel flauw maar wel waar. Ze heeft 4 weken in het ziekenhuis gelegen, met 34 weken gehaald met keizersnee, spoed, ivm losgelaten placenta. Ben heel blij dat alles is goed gegaan en wij een gezonde kleine meid hebben. De dag dat ze thuis kwam is de mooiste dag uit mijn leven en hele dag met een big smile rondgelopen. Van part time moeder naar Full time We hebben eerst ruim een week voor onszelf gehouden. Kraamtijd zit ik nu na bijna 6 weken in. De bezoekjes komen op gang, maar kan niet de vlaggetjes ophangen etc. De bedankjes moet ik nog gaan ophalen, het is even allemaal anders. Ik probeer te genieten. En doe de bezoekjes heel rustig inplannen. Ze is nu ruim 5 pond, dus nog net een pasgeboren baby. Moet wel wennen als ze vragen wanneer geboren, wil ik iedere keer zeggen 12 sept ipv 12 aug. komt al de maanden was ik zo ingesteld op september bevalling. gr. cassandra