goh herkenbaar dit allemaal zeg....mijn zoontje is 10 weken te vroeg geboren...en ik heb het er ook steeds moeilijk mee...ben natuurlijk super blij dat het goed is afgelopen maar we hebben toch wel het 1 en ander meegemaakt, en gezien... ook heb besef dat het heeeel anders had kunnen lopen komt steeds meer naar boven... en dan de angst hem te verliezen aan wat dan ook maakt me zo bang en verdrietig! ik weet niet of jullie dit ook hebben, maar het lijkt alsof je gewoon angstig blijft betreft de gezondheid van je kindje..angst dat er toch weer iets gevonden wordt wat niet goed is enz...bah... ik vind het ook moeilijk, en ook ik geeft vreemden altijd aan dat hij 10 weken te vroeg is als ze vragen, aaaah wat een schatje, hoe oud is ie? en ik zeg 2,5 maand dan zie je ze kijken van huh? wat is ie dan klein, dus dan zeg ik gelijk, jaah maar hij is 10 weken te vroeg geboren hoor...pfff... tis niet makkelijk allemaal.... liefs
Vorige week vroeg iemand die ook haar laatste weken moest hoe ik dat had ervaren. Tja...toen moest ik toch wel even heel erg slikken. Uhmm...welke laatste loodjes?
Hier nog eentje die met het eea worstelt. Ik schoof het steeds vooruit... straks als we thuis zijn, dan komen we wel tot rust... Straks als dat, dan komt het wel goed... straks als... Maargoed, inmiddels zijn we 13 weken verder en ik denk niet dat het goed komt. Eindelijk deze week heb ik kunnen toegeven dat het niet goed gaat. Dat ik toch nog dingen moet verwerken, al die tijd mijn gevoel opzij heb geschoven. En je maakt natuurlijk wat mee als je in het ziekenhuis verblijft. Ons mannetje is met 5 weken te vroeg geboren, niet geheel extreem, maar hij had niet zo'n geweldige start. De bevalling kwam heel plotseling en totaal onverwacht op gang. Binnen 2,5 uur had ik van geen ontsluiting volledige ontsluiting... Alles is zó snel gegaan. Ik heb het gevoel dat hij bij mij weggerukt werd. Ik was er nog helemaal niet aan toe, dat hij mijn buik zou verlaten. En daar lag ik dan, ik op de ene afdeling en ons ventje op een andere. Ik heb me nog nooit zo eenzaam gevoeld. Na 2 weken mochten we gelukkig naar huis, maar het heeft nog bijna een week geduurd dat ik eindelijk alleen met hem was. Geen vreemden om ons heen. Ohja, de kraam hadden we expres uitgesteld, dat begint nu pas op gang te komen. Ondanks de vreselijke krampjes, doet hij het ontzettend goed. Alleen ik zit er momenteel totaal doorheen. Het idee dat ik over 4 weken alweer aan het werk moet, geeft mij bijna hartkloppingen. Hoe moet ik dat allemaal doen? Ik wil ook helemaal niet bij hem weg. Vooral omdat de zorg veelal door anderen werd gedaan, wil ik juist nu voor hem zorgen. Klinkt gek, maar ik ben wel blij dat ik niet de enige ben die zich zo rot voelt... Hopelijk hebben we een beetje steun aan elkaar?
Onze dochter is ook 10 weken tevroeg geboren en alles wat jullie vertellen komt mij heel bekend voor. Het gekke is dat ik pas nu, na twee en een half jaar, kan zeggen dat ik het een klein beetje kan loslaten. Op sommige moment komt het weer even terug, als we bij het CB er weer achter komen dat ze heel klein en licht is voor haar leeftijd bijvoorbeeld. Of als ik de geur weer ruik van de handalcohol van de Nicu. Nu ik weer zwanger ben is het ook weer vaker in mijn gedachten. We hebben ook nog steeds de film van de weken na haar geboorte niet kunnen bekijken. Maar ik kan wel zeggen dat ik er nu meer vrede mee begin te krijgen. Gelukkig! @Pietdebby, wat is jouw kindje verschrikkelijk vroeg geboren zeg! Gaat alles goed met hem qua ontwikkeling?
@vlinderbloem, ja, hij doet het ontzettend goed. in augustus zijn we terug geweest in het amc voor controle, couveuse nazorg of hoe heet dat. ze zei, voor de jonge leeftijd waarop hij is geboren, doet hij het uitzonderlijk goed. qua gewicht, hoofdomvang, lengte zit hij al op z'n uitrekendatum. hij doet alles wat hij 'hoort' te doen. wij zijn er niet zo heel veel mee bezig wat dat betreft, maar hij kruipt, hij zit en probeert te staan. qua dingen begrijpen, ja, hij snapt nog weinig, reageert sinds kort wat op z'n naam en je merkt wel dat hij meer begrijpt, maar we zien het wel. ik denk dat dat ook wel goed zit. het is een fantastisch kereltje. lacht de hele dag en geniet echt van het leven! wat een feest. de eerste maanden heeft hij wel heel, heel veel gehuild maar dat is nu voorbij (gelukkig). bij jullie ook alles goed? ze is wat licht las ik? groetjes.
Dat is echt mooi joh, dat je mannetje het zo goed doet! Dan besef je weer wat een enorm wonder het is! Met mijn dochter gaat het heel erg goed. Geestelijk ontwikkelt ze echt goed en snel, maar lichamelijk blijft ze toch iets achter. Qua lengte zit ze onderaan de curve, en qua gewicht zit ze echt behoorlijk onder de curve. Maarja, ik realiseer me elke dag wat ze allemaal doorstaan heeft in het begin, ik ben alleen maar heel dankbaar dat ze er nog is!
Heb zelfs nooit zw.gym gehad Vind dat nog steeds jammer. Ondanks dat heb ik me volgens de gynaecoloog als een natuurtalent laten zien. Het ironische was dat ik de uitnodiging van de zw.gym op de mat had op de dag dat ik bevallen ben
Ik moet zeggen je valt ook niet van de rose wolk maar dondert er van af ik moet zeggen dat onze dochter nu in november 2 jaar word en ik nog steets problemen heb om andere zwangere te zien lopen doet gewoon hart pijn en voor al als ik dan zeg van ze groeit zo hard is niet leuk , dan zeggen ze jje meot niet klagen want je hebt der al zo lang als baby gehad, allen vergeten ze dan al die nare berichten en dingen die je mee krijgt en dan voor al dat je zelf je kindje niet kan verzorgen en zo dat was Zooo zwaar nog last van maar oke het slijt langzaam maar over gaan doet het niet.
Meiden, Ik begrijp jullie gevoelens volledig! Anthony is morgen 8 weekjes oud en van die weken heeft hij al 3 keer in het ziekenhuis gelegen inclu 7 dagen na de bevalling. Toen 1 weekje thuis 1 week erin. Nu was hij afgelopen dinsdag precies 2 weken thuis na weer 1.5 week gelegen te hebben. Ze weten nu eindelijk wat hij mankeert en dat is namelijk reflux( heb ik nu speciale voeding voor en dat gaat gelukkig erg goed) Vandaag weer voor controle op de poli geweest. Hij groeit goed (2375 bij zijn geboorte nu 3650) maar maak me iedere dag bezorgd dat het weer mis gaat en hem weer moet achterlaten ik droom er gewoon over en wordt dan echt huilend wakker.... Tuurlijk moeten we blij zijn dat onze kids het zo goed doen en genieten? Dat is vrij normaal dat je dat doet met of zonder zorgen kindjes wij misschien zelfs meer door al die ellende die we hebben moeten meemaken en nog maken. En die roze wolk nou ik weet niet waar die is hoop dat tie snel komt ipv donderwolk! Heel veel sterkte gewenst aan alle mama's liefs Bizzy
Ik heb overigens nooit gehad dat ik jaloers was op zwangere vrouwen. Ik vind en vond dat juist heel mooi om te zien. Ik voel ook niet zo erg een gemis van de laatste loodjes. Wel heb ik dat heel erg ervaren met de kraamtijd. Wij hebben geen visite gehad, geen beschuit met muisjes geen kraamcadeautjes. Daar ben ik soms nog wel eens verdrietig over. Hopelijk zal dat deze keer anders zijn!
@baby blue, helaas is het er nog niet eens van de verlengde periode van bevallingsverlof voor moeders van couveusekinderen. Maar als jij niet kunt werken over 4 weken, dan moet je jezelf ziek melden. Sam is 10 weken te vroeg geboren, zij is ook heel erg ziek geweest, ik heb paar keer afscheid genomen maar ze heeft het gered en hoe! In december wordt ze alweer twee. De tijd dat zij in het ziekenhuis lag zag ik als zijnde het in verwachting zijn, dat wat bij iedereen in de buik gebeurd, dat zag ik door het glazen huisje. Ik schreef hier veel mee bij de februari mama's en door hun beleefde ik die tijd ook echt een beetje als mijn zwangerschap. Natuurlijk deed het veel pijn om dikke buiken te zien, die had ik ook willen hebben. Ik heb van mensen gehoord die ik een week voor de bevalling heb gezien dat die niet eens zagen dat ik zwanger was. Nu ben ik dus inmiddels al bevallen van onze tweede dochter en toen mocht ik bijna 39 weken zwanger zijn, dus ik heb zelf de laatste loodjes mogen ervaren, ik heb een normale bevalling mogen meemaken, ik heb een kraamtijd thuis gehad en niet alleen maar in het ziekenhuis. Ik heb een hele dikke buik gehad. En het klinkt raar maar naast de angst had ik ook al een strijdplan in mijn hoofd gemaakt voor het geval dat het toch zou gebeuren. Die tweede zwangerschap heeft voor een zeer groot gedeelte meegeholpen aan het verwerkingsproces. Ik ga trouwens ook binnenkort beginnen met vrijwilligers werk voor de Vereniging ouders van Couveusekinderen. Waarschijnlijk kom ik dan ook persoonlijk in de ziekenhuizen in de omgeving om een schouders aan te bieden.
Ik heb zo'n vermoeden dat dat hier ook het geval is, Wat goed joh, dat je vrijwilligerswerk gaat doen. Wat houdt dat precies in?
Gelukkig is het werk mij voor geweest en hoefde ik zelf niet veel actie meer te ondernemen. Officieel zat mijn verlof er deze week op en zou ik nog 2 weken vakantie hebben. Maar ze hebben mij gelijk ziek gemeld. Zo krijg ik iets meer de ruimte, houd ik snipperdagen over en kan ik op mijn tijd tzt op therapeutische basis weer beginnen. Ben wel blij dat het zo kan.... Met ons kereltje gaat het met de krampjes nog niet erg goed. Maar ik merk wel dat hij zich steeds meer gaat ontspannen... Wat het badderen, wassen, aankleden etc een stuk leuker maakt. Het genieten begint nu een beetje te komen. Wat fijn voor je dat je de laatste loodjes nu bij de tweede wel hebt meegemaakt. Lijkt me echt heerlijk! En super dat je straks andere couveusemamma's en pappa's natuurlijk een schouder aan kunt bieden. Jij weet als geen ander hoe hun zich voelen.
Ik ben ook destijds de ziektewet ingegaan.. Mijn zoontje was gecorrigeerd 2 weken oud toen mijn verlof afliep.. Hij is in februari geboren en begin juni heb ik pas voor het eerst wat van mijn werkgever gehoort.. Ze wouden graag op kraamvisite komen.. prima leuk.. De dag erna werd ik gebeld dat mijn contract NIET verlengd werd.. Hoezo plaat voor de *** Grrrrrr Mooi dat het bij jou goed geregeld is..! Hoop dat ik ooit ook weer een goed werkgeven mag treffen.. Groetjes Mariebel
hier ook nog een paar weken in de ziektewet geweest hoor! niet meer dan normaal! @ daphne: ben ook wel benieuwd naar je vrijwilligerswerk!
Dat ga je niet menen! Dat is best wel een rotstreek zeg! Ze hadden je dan best eerder op de hoogte kunnen stellen, dat is wel zo netjes. Hopelijk vind je inderdaad een leuke baan weer. Ben je er alweer aan toe? Ik ben ook blij dat er bij mij wat ruimte wordt gegeven hoor... Maak je niet vaak mee, denk ik. We zullen zien hoe snel alles gaat. Verder heb ik er nog eens over na zitten te denken. Lijkt me zo heerlijk om een zwangerschap volledig te mogen uitzitten. Hoop dan ook zeker dat het ooit gaat gebeuren met een tweede. Maar op dit moment ziet mijn man dat niet zitten... dat er een tweede komt. Zo nu en dan beangstigd me dat best wel eens. Vorig jaar heb ik namelijk een buitenbaarmoederlijke zwangerschap gehad, waarvoor ik 2x geopereerd moest worden. Geen oorzaak te vinden, gewoon stomme pech... Maargoed, nu is er wel extra veel risico dat het weer gebeurd. Gelukkig ging het bij de 2e zwangerschap goed, maar hebben we wel ineens te maken met een vroeggeboorte. Helemaal omdat het allemaal nog niet helemaal goed gaat [met mij niet en met ons mannetje niet], wil hij het hier graag bij laten. Ik hoop dan ook echt dat als alles straks lekker loopt dat hij over een of twee jaartjes er anders over denkt. Hebben jullie ook getwijfeld om voor een tweede te gaan?
Dat herken ik ook! ik werk in de zorg en daar gebruiken wij ook van dat handalcohol, precies dezelfde geur als op de couveuseunit. Als ik dat ruik komt alles weer boven, en dat is nogal vaak . Sanne is maar 3 weken te vroeg geboren, ze noemden haar een randprematuurtje. Maar ze had een slechte start. Ze was eigenlijk helemaal nog niet klaar om geboren te worden, mede doordat ik diabeet ben. Ze ademde bijna niet en was erg blauw. Ze is meteen naar de couveuseunit gegaan. Ze wilde niet drinken en na 2 dagen heeft ze een sonde gekregen, 1,5 week na de geboorte ging het eindelijk beter met haar. Ook heeft ze nog onder de blauwe lamp gelegen. Ze mocht na 11 dagen naar huis. Maar de eerste 11 dagen hebben we eigenlijk niet echt kunnen genieten, iets waar ik veel moeite mee heb. De eerste tijd had ik dat niet zo maar het komt steeds meer naar boven. Ik heb zelf de eerste 10 dagen in het ziekenhuis gelegen, ik deed bijna elke voeding zelf, behalve die van 00.00, 03.00 en 06.00 uur. Hierdoor was ik bekaf en zag erg bleek. Maar het zal allemaal wel een plekje krijgen uiteindelijk.
Dat hoop ik ook.... dat het een plekje zal gaan krijgen [voor ons allemaal dan hè?!]. Het is moeilijk... je verwacht gewoon niet zo'n start. Je hoopt de kleine lekker in je armen te kunnen sluiten en niet dat het een tijd in een couveuse moet doorbrengen. Ik had hetzelfde als jij... ben ook de volle 2 weken in het ziekenhuis gebleven en sloeg ook geen voeding/verzorging over. Hoezo rusten in de kraamtijd? Ze waren me altijd kwijt. Onze kleine man heeft een dikke week in de couveuse gelegen en net als Sanne onder een lamp gelegen en kreeg hij voeding via een sonde. Na 2 dagen later knapte hij er wel behoorlijk van op hoor, maar je hoopt op een andere start. Toen hij na 10 dagen van de monitor af mocht, begon het pas een beetje echt te worden. Al is dat best eng als je weet dat het hartje zo nu en dan kan stoppen... Sommige dingen weet je dan liever niet, maargoed... Wat een heerlijk gevoel, toen hij eindelijk weer wat begon te drinken! Maar de periode dat een ander hem alleen maar kon verzorgen [bijv. via sonde eten geven] en jij het toekijken had, dat doet pijn....