Je bent 25 jaar zie ik....is dat niet te jong om DES dochter te zijn? Ik kan ernaast zitten hoor....en je woont in Belgie, ik weet niet of dat nog uit maakt.
Natas; gelukkig dat het het hart niet is. Hopelijk vinden ze wat het wel is en is dit goed te behandelen. Waarom is Rick niet eerder naar de dokter gegaan als hij al langer pijn op borst had in de ochtend? Wauw die Dean, die gaat echt als een speer! Durf het bijna niet te vragen, maar mag ik het linkje ook nog ff (of zet 'm ff op hyves ) Kirby; Het verliezen van een kind lijkt me idd het ergste wat je kan overkomen. Goed dat je erover kunt praten, zo kun je het misschien toch beter een plek geven. Balen van je K*T dag....wordt ik altijd erg humeurig van als ik zo'n dag achter de rug heb. Ik heb trouwens volgende week woe weer afspraak bij de vk. Erna; super die foto zeg! Pruik maakt het idd helemaal af! Veel plezier vanavond! Prinses; nou ja zeg, die Flip! Gelukkig heeft ie het wel nog goed gemaakt! Had jij trouwens ook iets voor hem? hihi Kan me voorstellen dat de gedachten over een tweede door je hoofd spoken; over hoe ermee te starten. Nu al beginnen, toch nog wachten, enz. Ik heb daar ook veel over gemaald! Suc6 met het zoeken naar een nieuw KDV. Balen dat die andere vol zit! Elmo; idd erg mooi omschreven, dat het geen wedstrijd is! Ik hoop dat iedereen hier nog een gezond kindje zonder problemen op de wereld mag zetten. Kan me goed voorstellen dat jullie dit hele gebeuren de rest van jullie leven mee zullen nemen. Denk wel dat het uiteindelijk wat op de achtergrond komt als jullie gezinnetje voor jullie gevoel compleet is. Lyd; ook hier nog eens; beterschapjes! Ik ga snel opruimen en met manlief tv kijken (toch ook eens gezellig doen he ) Had vanavond lekker gekookt. Recept uit de krant met beenham uit oven met zuurkool en gebakken aardappeltjes met spekjes. Was erg geslaagd! En nog lekker wat plakjes beenham over voor op een broodje morgen. Hmmm.
Dit is het hele verhaal van Assia... had het elders neergeschreven maar ff gekopieerd voor jullie. In september 2004 ging ik op jaarlijkse controle bij de gyn... er werd een uitstrijkje enz genomen en alles was ok... m'n mannetje en ik hadden het al veel over kindjes gehad en we wisten dat we er allebei klaar voor waren, dus we besloten om na deze strip te stoppen met de pil. We zouden eerst nog enkele maanden ontpillen en dan rond mijn verjaardag er voor gaan... Nuja, dat was het plan Maar ergens, eind maart, had m'n mannetje opeens geen zin meer in vrijen met een condoom hij was het beu en wou nu meteen een kindje gaan maken Zo gezegd, zo gedaan blijkbaar... een goeie week na m'n verjaardag was ik enkele dagen overtijd... ik deed een testje, maar die was negatief... de tweede ook, de derde ook... heel vreemd, want ik was eigenlijk nooit overtijd, nuja, even afwachten dus. Nog een week later werd ik opgenomen in het ziekenhuis, m'n hele rug, bekken en schouders waren geblokkeerd en ik kon echt niks meer doen! Ze zouden foto's nemen... ik zei hen dat ze best eerst bloed zouden prikken om te zien of ik niet zwanger was, want dat ik al een tijdje overtijd was... en ja hoor, een uurtje later kreeg ik het goede nieuws, ik was zwanger! Nuja, dat betekende wel dat ze niet onmiddelijk iets aan m'n rug konden doen, behalve massage voorschrijven, maar dat nam ik er gewoon bij hoor! M'n mannetje en ik huilden van geluk, we hadden nooit verwacht dat het zo snel zou gaan! Een weekje later moest ik bij de gyn zijn voor de eerste echo... wat bleek... er zaten twee kleintjes in m'n buik! Dubbel geluk dus! Nuja, toch voor even... een paar dagen erna kreeg ik voor de eerste maal bloedverlies, ons ene kindje was gestorven en we zouden nu moeten afwachten of het tweede vruchtje het zou halen... zo hebben we de eerste dertien weken bang afgewacht... bloeding na bloeding gehad, maar toch... ons meisje bleef in leven, het was een vechtertje! Vanaf toen konden we eindelijk genieten,... dachten we... een paar dagen na m'n controle aan 13 weken (waarbij ze bloed hadden afgenomen voor de tripple test) belde de gyn mij op, mijn hcg was veel te hoog! Het stond hoger dan 300 000! Zelfs voor een vijfling zou dit teveel zijn! Ik moest een vruchtwaterpunctie en een moederkoekbiopsie ondergaan en we werden verwittigd dat er maar 1 kans op 100 was dat er niks mis zou zijn met ons meisje... 14w 6d: de dag voor de vruchtwaterpunctie... ik lig 's avonds in de zetel en plots voel ik iets bewegen in m'n onderbuik! M'n meisje! Zo vreemd, precies of ze mij wou zeggen dat ik me geen zorgen moest maken, dat alles wel in orde zou komen! 15w: de vruchtwaterpunctie en de moederkoekbiopsie verliepen goed... ons meisje vond het leuk om even de naald in m'n baarmoeder vast te nemen... heel leuk om zien, maar ook beangstigend... ik dacht dat ze haar pijn kon doen! Nu nog bang afwachten voor de uitslag... 15w 4d: de gyn belt, de voorlopige uitslag is binnen, ons kindje heeft geen trisomie 18 of 21, en het is met 100% zekerheid een meisje! We waren door het dolle heen maar moesten nog even afwachten of er geen andere afwijkingen waren,... 16w 3d: de volledige uitslag van de vwp en moederkoekbiopsie, er is niks mis met ons meisje... een uitgebreide echo toont aan, dat mijn moederkoek wel wat te dik is en ze een afwijkende vorm heeft (circum vallata), maar dat zou komen omdat ik eerst zwanger was van een twin. Eindelijk konden we genieten van deze zwangerschap... we waren de drie maand voorbij, de uitslagen waren allemaal goed... eindelijk rust! Behalve dan de misselijkheid die nog volledig aanwezig was Ik hield bijna niks binnen en moest van 's morgens vroeg tot 's avonds laat overgeven... maar dat nam ik er met alle plezier bij, want m'n meisje groeide goed! Toen ik 20 weken zwanger was, is mijn opa gestorven... het was moeilijk, maar ik moest me erdoor slaan voor m'n meisje... ik vroeg opa of ie nog een ding voor me kon doen: zorgen dat deze meid gezond en wel ter wereld kwam! 22w 2d: ik heb al de ganse dag rugpijn en veel slijmverlies... dus ik bel de gyn op, ik moet even langsgaan bij z'n assistente in het ziekenhuis voor een extra controle, misschien heb ik wel een infectie of zo... Uit de controle bleek dat alles ok was... ik vroeg of ze kon controleren of ik geen opening had, want ik voelde de schopjes daar beneden van m'n meisje wel heel goed en soms was het zelfs pijnlijk. Bovendien had ik ook gelezen over de slijmprop en ik dacht dat al dat slijmverlies dus mijn slijmprop was. Ze zei dat dit niet nodig was, want dat het veel te vroeg was om die te verliezen. Dus moest ik gewoon weer naar huis. 22w 5d: we zijn maandagochtend, ik kan het echt niet meer uithouden van de pijn! Ik ga naar de spoedafdeling van het ziekenhuis... een echo wijst uit dat alles ok is met onze meid, nu moesten ze nog uitzoeken van waar de pijn kwam, dus ik werd aan de ctg gelegd... niks te zien, geen activiteit volgens hen... terwijl ik hen al gezegd had dat het volgens mij echt weeën waren, die toen al om de drie minuten kwamen! Maar dat kon echt niet volgens hen. Die pijn zou wel van nierstuwingen komen. Ik vroeg nogmaals om te controleren of ik opening had, maar ook nu was dit niet nodig volgens hen. 22w 6d: dinsdag op woensdagnacht... ik ben doodop... de weeën blijven maar komen, ik heb constant het gevoel dat ik naar het groot toilet moet maar ik kan niet want dan krijg ik weer het gevoel dat m'n kleine meid ook zal komen... ik vertel dit aan de vroedvrouwen en de gyn, maar het wordt weer afgedaan als onzin. Ook nu vraag ik weer om te controleren of ik opening heb, maar je raadt het al, dat is niet nodig volgens hen. 23w: naast de weeën (waarvan de gyn nog steeds niet geloofde dat het weeën waren) kreeg ik nu ook bloedverlies... maar ook dit kon voorkomen tijdens de zwangerschap, waarschijnlijk was het een adertje die gesprongen was! Nogmaals gevraagd om de opening te controleren... niet nodig. Weeën bleven elkaar opvolgen in een snel tempo en ik was echt uitgeput... 23w 1d: Donderdagochtend... om 8u komt de gyn binnen in m'n kamer, ik mocht naar huis, ik zou verdere medicatie krijgen tegen de nierstuwingen, maar verder was er niks aan de hand volgens hem. Ik vertelde hem dat ik nog steeds weeën en bloedverlies had, maar dat zouden geen weeën zijn, maar gewoon pijn door de stuwingen... en het bloedverlies, welja, dat had ie al gezegd, dat kwam van een gesprongen adertje, ik mocht echt naar huis. Een half uurtje later komt er nog een vroedvrouw binnen in m'n kamer... net als ik weer een wee heb... ze kijkt me aan en ze zegt dat ze denkt dat ik gelijk heb en het weeën zijn, ze zou even handschoenen halen en dan controleren of ik opening heb. Bij die controle bleek dat ik volledige opening had... m'n man werd opgebeld, de gyn moest met spoed komen, drie kinderartsen kwamen met spoed, de helikopter werd klaargezet om mijn kleine meid eventueel over te brengen naar het universitair ziekenhuis en ik werd klaargemaakt om te bevallen. Om 9u45, komt ons prinsesje ter wereld, 31cm, 590 gram... ze doet zo haar best om te ademen, de kinderartsen proberen haar te doen ademen met buisjes... maar haar longetjes klappen telkens weer dicht... veel te onrijp... door het zuurstoftekort en de bevalling zou ze al ernstige hersenbeschadiging hebben... mijn man en ik moeten beslissen... of we zetten de behandelingen door en als ons meisje het haalt, zal ze nooit beseffen dat ze zou leven en zou ze nooit iets kunnen of we staken de behandelingen... We kunnen het ons meisje niet aandoen... ze heeft al zoveel pijn gehad, zoveel moeten doorstaan... ze zou nog zoveel moeten doorstaan, nog zoveel pijn moeten lijden en uiteindelijk zou ze nooit van haar leven kunnen genieten... we staken de behandelingen... een half uurtje na haar geboorte sterft onze kleine Assia in m'n armen.
Lieve Kirby...wat een ontzettend verdrietig verhaal zeg! Het verlies van je kindje is heftig..maar op deze wijze. Jij wist het, je moedergevoel liet je niet in de steek (net zoals bij Imani).... Ontzettend verdrietig zeg...weet gewoon niet wat ik moet zeggen. Vreselijk!
Jee wat een verhaal Krijg er een brok van in mijn keel. Dit moet voelen als de dag van gisteren....wat verdrietig zeg.
Echt heel verdrietig Kirby het ongeloof op het feit dat je iets voelt wat ze niet willen controleren. Wat machteloos zeg.
Natas: ben ik echt de enige die je link wel nog had? Ik ga gauw kijken...was even overdonderd door het verhala van Kirby... ben wel toe aan een wandelende Dean nu :-D
Wat vervelend kl... zeg dat dit niet even wat sneller geregeld kon worden. Zul je altijd zien dat je dan te laat bent.
Whahaha die Dean! Lachen zeg, die bewegende Nijn en Beer voorop! Enne...niet in de weg zitten moeders! Foei.
Verhaal zeg, en goddank is het niet zijn hart. Hopelijk weten ze wel op te sporen waar het vandaan is gekomen. Eigenwijze man zeg ook nog rijden met de auto , Zeist is niet naast de deur zeg. Leuk hoor een wandelende dean , Echt een spetter Hij doet het beter dan Leander hahahaha.
Fijn dat de accupunctuur zijn werk gedaan lijkt te hebben. En het lijkt mij inderdaad zwaar als je ook nog een meisje hebt die de aandacht vraagt je kan nu niet aan jezelf toegeven. Succes en sterkte hoor.
Sorry hoor ff wat meer berichten achter elkaar dat was de makkelijke weg even , ben beetje gaar en moe na 3 dagdiensten. Hier gaat alles zijn gang, Leander heeft geen last meer van duimpje gelukkig nog wel blauwig om te zien. Opvangadres waar hij nu zit, heeft helaas geen ruimte voor een niet lopende dreumes omdat ze ook een 9 maanden baby meerdere dagen heeft en ook schoolkinderen moet brengen en halen. 2 wagens meenemen gaat gewoon niet, en de 2 ling wagen is te groot en zwaar voor haar , Ze vind het erg jammer ze had Leander graag willen opvangen maar het gaat gewoon niet voor vast. Wel balen we hebben gevoel dat hij daar beter op zijn plek zit. Gastmevrouw waar hij was, is meer een babytype lief en heel zorgzaam. Hoe is jou vervanging gegaan Lydia.? Liek
Lieke: met blote knietjes op een cocosmat...moet jij eens zien hoe gauw hij naar deze oppasmevrouw kan *geintje uiteraard*
Kirby, Ik heb met tranen in mijn ogen je verhaal gelezen. Wat een frustratie en onmacht moet dat geweest zijn, en nog steeds. Wat elmo bedoelt (ze heeft per ongeluk mijn eigen naam gebruikt, zo blijf ik nooit anoniem ), toen ik ging bevallen van Charlot werd ik ook niet serieus genomen. Volgens het verplegend personeel had ik geen weeën en ging ik niet bevallen, want de ctg toonde dat niet aan. Ondertussen kwamen de weeën om de 2 minuten. Ik maakte om 17.00 uur melding bij de verpleging, om 3.15 uur 's nachts is Charlot geboren. Wat betreft het DES-dochetr zijn, ik denk dat je daar inderdaad te jong voor bent. Begin jaren 70 ontdekte men dat dit hormoon ook nadelige gevolgen had en zijn ze gestopt dit voor te schrijven aan zwangere vrouwen. Mijn moeder zat, zeg maar, in het staartje van vrouwen die dit voorgeschreven kregen. Ik weet niet wanneer ze in Belgie hier mee gestopt zijn. Dat kan later geweest zijn, maar dat lijkt me onwaarschijnlijk. KDV-toeslag, Jemig, wij betalen nu over de 200 euro, dat is een verschil van 110. Komt natuurlijk ook omdat Lotteke een dag meer gaat, maar het hakt er wel in.