Hoihoi, Ik reageer vaginistisch, waardoor ik bijna helemaal niks bij mezelf in kan brengen. Ik ben dan ook zwanger geworden door hele dunne spuitjes. Ik vraag me af hoe meiden die vaginistisch reageren de bevalling hebben ervaren. En dan niet alleen de bevalling zelf, maar ook het toucheren e.d Ik ben er als de dood voor namelijk. Ik heb maanden gedacht dat ik een KS zou krijgen (om medische reden) , maar nu hoorde ik dat ik waarsch toch normaal moet bevallen. Ben benieuwd of er iemand reageert..
Ik heb wel eens gehoort dat ze als je het aangeeft misschien maar een keer hoeven te toucheren. Ze kunnen aan je gedrag vaak al zien hoe ver de ontsluiting is. Veel vrouwen met vaginisme reageren toch anders tijdens de bevalling. Ook heb je kan dat je er na de bevalling vanaf bent.
Ja, dat heb ik ook gehoord. Al acht ik die kans heel erg klein hier Ik hoop dat ze heel weinig hoeven te toucheren!
Hallo, Ik had ook last van vaginisme. Ik raakte zwanger, kreeg een miskraam en toen dacht ik dat alle ellende begon wekelijks moesten ze om de dag inwendig kijken met de echo. vreselijk, maar het heeft wel geholpen er een stuk van af te komen. Later ben ik weer zwanger geraakt en heb veel onderzoeken gehad. Ik had het wel openlijk verteld en ze hielden er zover het kon rekening mee. Bevalling stond er bij mij helemaal los van. Nu gaat het best goed, kan tampons inbrengen, kan sex hebben (lukt niet altijd, maar vaak wel). Het gaat niet gemakkelijk zoals bij anderen maar ben blij dat het verbeterd is. ik hoop in jou geval ook.
als je het maar duidelijk aangeeft vooral verloskundigen en mannelijke gyno's zijn erg geduldig en voorzichtig (bij mij dan, verschilt per ziekenhuis natuurlijk) ga er niet teveel over nadenken dat maakt het alleen maar erger! succes!
op www.babyopkomst.nl staat bij de eigen verhalen een verhaal hierover van iemand die twee kinderen heeft, zonder dat ze zelfs maar ooit met haar man sex heeft gehad. Haar was het heel erg meegevallen in elk geval, herinner ik me. Misschien kun je dat verhaal eens lezen, en heb je er wat aan. Lijkt me een lastige situatie trouwens...
Je vaginaspier verkrampt dan als er ook maar iets in de buurt komt, waardoor iets inbrengen niet mogelijk is. Het is voornamelijk iets psychisch.
Ik hoop het ook, maar ik betwijfel het. Ik heb het echt wel heel extreem namelijk.. Ik hoop er maar het beste van. Bedankt voor het vertellen van je ervaring!
hoi dames, nou weet ik dus ook wat ik heb! Ik heb dus vaginisme, bij mij verkrampt het ook vooral als we sex gaan hebben, ik heb dit niet altijd gehad het was ineens zo. wat raar he. gaat dat ook weer over dan of blijft dat?
Dag dames, Hier ook vaginisme. Fijn om te lezen (Jenny) dat de bevalling er los van staat en dat het na de bevalling een stuk beter ging. Er is dus hoop Natuurlijk ben ook ik erg bang voor de bevalling. De verloskundige adviseerde mij het boek van Beatrijs smulders (veilig bevallen) te lezen. Heb hier wel iets aan gehad, want haalt veel vragen weg, maar lees het niet meer 's avonds in bed, want kan er dan niet van slapen Verder probeer ik op advies van mensen in mijn directe omgeving het maar een beetje los te laten en over me heen te laten komen (neemt niet weg dat het erg spannend blijft allemaal). Ik ben benieuwd! Heel veel succes allemaal!
ooh wat lijkt me dat erg zeg, niet zozeer de bevalling maar je hele leven zeg maar, mijn moeder heeft het pas gekregen na haar menopauze (deels door lichamelijke problemen maar ook de problemen van vroeger die terugkwamen zoals verkrachting op zeer jonge leeftijd e.d.) en ik weet dat het heel heftig is en je flink in je schoenen moet staan in een relatie. Je moet dit echt DUIDELIJK aangeven bij je VK/gyn en heel duidelijk je grenzen aangeven mensen hebben nog al eens de neiging hierover te gaan in zo'n geval (en normaal is dat niet zo erg) maar op de pijn na hoort het toch een mooie ervaring te zijn een baby op de wereld zetten.. misschien onderschatten ze je probleem toch dus blijf erover praten.. Heel veel succes!
Ik ben ook vaginistisch maar dan in mindere mate. Ik ben op een normale manier zwanger geraakt. Ik heb twee kinderen op de wereld gezet en kan niet zeggen dat de bevalling hierdoor zwaarder is geweest. Vaginisme is wel minder geworden maar het is er nog steeds....
Door therapie te volgen kan je er vanaf komen. De 1 makkelijker dan de ander. Het is niet iets wat persé altijd blijft hoor
Jij ook veel succes! Zit je ook op het vaginismeforum? Ik heb daar ook veel duidelijkheid gekregen over bevallen. Het is sowieso fijn om daar je verhaal kwijt te kunnen.
Ik ga het zeker goed aangeven! Ze weten er al van, maar ik wil niet dat er iemand in mijn vagina loopt te purken voordat ik zeg dat het mag. Ik vind het wel meevallen in het dagelijks leven hoe heftig het is. Ik heb het altijd al gehad, dus weet niet beter. Ook vind mijn vriend het geen probleem. Maar ik weet wel dat je je er heel onzeker door kan voelen. Gelukkig heb ik dat niet meer, het is iets wat bij mij hoort en waar ik in de toekomst wel overheen te komen door therapie.
maar je kan toch ook geen seks hebben e.d. je moet maar een man hebben de hier mee kan leven, en ja die therapie ken ik idd maar mijn moeder vond het helemaal niets (werd zelfs erger ervan) misschien te laat mee begonnen?