hallo meiden, Ik moet echt even mijn verhaal kwijt. Wij kregen midden in de nacht een telefoontje van mijn schoonmoeder, dat mijn schoonvader een flinke hartinfarct gehad heeft, en dat hij naar groningen gebracht is. Mijn man is natuurlijk meteen in de auto gesprongen, en ik ben uit bed gegaan, want slapen lukt natuurlijk niet meer. Hij is verdorie 57, heeft meerdere broers met een zwak hart, en nog loopt hij een week door terwijl hij al grijs zag en pijn op zijn borst had. (hoorden wij nu pas) Gisteravond kreeg hij echter last alsof hij 2 emmers beton in zijn armen had. Gelukkig heeft mijn schoonmoeder toen meteen de dokter gebeld. Nu is het waarschijnlijk zo dat het dus niet de 1e infarct was. Ik heb wel eens gehoord dat als er na 1 infarct niets aan gedaan wordt, de 2e en volgende veel meer schade aanbrengen? Er is iig een stent ingebracht, ze hebben iets omgelegd, en vandaag gaan ze weer opereren. Ook schijnt er een deel van het hart afgestorven te zijn. Klinkt mij ernstig in de oren, maar ik heb er totaal geen verstand van. Zijn er mensen die hier ervaring mee hebben? Ze hebben alleen aangegeven dat de eerste 24 uur erg spannend zijn, en verder weet ik niks. Bah, er spookt natuurlijk vanalles door mijn hoofd. Als het in de familie zit, hoe zit het dan met mijn man, of nog erger, met mijn dochter. pffff.. Nou, sorry voor het lange verhaal, maar moest het echt even van mij afschrijven.
Wat erg meid. Ik heb helaas geen ervaring ermee, dus daar kan ik je niet mee helpen. Maar ik wil je wel even heel veel sterkte wensen en ook voor je man. Hoop dat je schoonvader er boven op komt, zonder al te veel schade aan te richten en ik zou met al je vragen eens langs de huisarts of de cardioloog van je schoonvader gaan. Zij hebben misschien wel de antwoorden waar je naar zoekt. Heel veel sterkte.
Mijn ouders hebben beide voor hun 50ste een hartinfarct gehad. Als je een hartinfarct heb gehad sterft er altijd een stukje hart af. Meetsal krijgen ze een heel licht infarct als waarschuwing voor een groter infarct (ik wil je niet bang maken maar die zijn best heftig zoals ik het hier heb meegemaakt) Bij mijn ouders kwam het puur door stress. Mijn schoonvader heeft er al meerdere gehad (5 geloof ik) en die gaat iedere keer een stuikje achter uit maar de man is al 64 en zwaar diabeet en hartpacient. De volgende die hij kriojgt zal hij waarschijnlijk niet overleven maar dat dachten we bij de laatste 2 ookal (gelukkig waren we er toen heel snel bij metr de ambu bellen). Een stent is ervoor om een ader mooi open te houden op een plek waar een prop heeft gezeten en om opnieuw dicht slippen te voorkomen. Bij mijn ouders was het door enorme stress die er speelde en het zit toch iets in de familie hier. Mijn schoonvader is een stiefpa van mijn man (en verder zit het in zijn kant niet in de familie) Ik heb de zelfde vraag als jou een keer gesteld aan de cardioloog en die verzekerde mij dat ik nietr bang hoef te zijn maar als ik een vermoeden heb dat er iets niet lekker zit met mijn hart altijd terecht kan (das erg fijn om dat even van zo iemand te horen!). Ook heeft hij verteld dat ik in een normale situatie ongeveer net zo veel akns heb als iedereen en dat het onbder zware stress ietsjes meer was maar niet zorg wekkend volgens hem. Zoiets is ontzettend naar als het gebeurt! Praat over je gevoelens,ook met je schoonvader want het maakt veel gevoelens los bij de omgeving en bij de patient! Schroom je niet en er zal de komende tijd even een tijdje van levensvragen zijn en angst,dit is heel normaal. Ik wens jullie veel strekte en hoop dat je wat aan mijn verhaal hebt. xxx Zodra hij maar een klein teken heeft van dat er weer iets aankomt bellen we direct de ambu!
Done, Ontzettend bedankt voor de reactie. Ik was ondertussen al even gaan googelen, en heb er al het één en ander over gelezen. MIjn schoonvader heeft dus ook eerst een lichte gehad (waar hij mee doorgelopen is) en nu dus de zwaardere. De stent heeft een deel opgelost, maar er schijnt nog een andere ader ernstiger te zijn. Die kregen ze ook niet goed. Mijn man is net terug, en ze hebben idd aangegeven dat de komende 24 uur kritiek zijn. Ik hoop maar vooral dat hij niet als een kasplantje zal eindigen. Ik wil idd wel aan de cardioloog vragen hoe het zit met erfelijkheid, want twee broers van mijn schoonvader hebben ook hartproblemen. nou, ga maar eens wat telefoontjes plegen. Zou het weekend naar Malta gaan met mijn werk, maar daar ga ik nu echt niet heen. Nogmaals super bedankt voor de info.
een kennis van mij, die heeft 6 hartinfarct gehad en 3 hersenbloedingen in 2 weken tijd, was toen nog maar 42 en zijn jongste kind was 12 op dat moment, in het begin kon hij niets meer, niet praten, amper lopen, en hij was een kasplantje bijna, hij had hobbys zoals schilderen op nummer, van die precie werk, 2 jaar later na veel met hem bezig te zijn geweest, niet alleen zijn vrouw en kind, maar ook de omgeving, kon hij weer rekenen, hij kreeg gedeeltelijk zijn gehoor terug, lopen ging hartstikke goed, praten nog wel minder, maar als je geduld met hem had kon je hele gesprekken voeren. Schilderen op nummer heeft hij nooit meer zoals vroeger gekunt, maar hij doet het nog wel. Ze hadden hem de hoop op gegeven, en zouden hem laten gaan, hij zou niet meer gereanimeerd worden, maar zijn hart bleef vechten, en hij bleef ademen, dit is nu 4 jaar geleden gebeurd, en ondanks alles is die man gewoon de gelukkigste op aarde.
Allereerst heel veel sterkte! Mijn moeder (57) heeft 2 jaar geleden een hartaanval gehad. Ze voelde zich heel raar worden en viel zowat weg. Mijn vader, die niet wist wat er aan de hand was, heeft mijn zusje (verpleegster) toen laten komen. Die zei dat mijn ouders naar het ziekenhuis toe moesten. Ze zijn zelf naar de Spoedeisende Hulp gereden (en kregen daar flink op hun kop omdat ze een ambulance hadden moeten bellen!). Mijn moeder is toen vanaf daar met loeiende sirene's naar het UMCG gebracht waar ze gedotterd is. Ze heeft daar nog een dag gelegen en toen is ze weer naar het plaatselijke ziekenhuis hier gebracht, waar ze ook nog een week gelegen heeft. Sindsdien houdt ze zich aan een streng dieet en slikt ze medicijnen. Ook moet ze telkens voor controle naar de cardioloog. Het gaat gelukkig nu weer goed met haar. Mijn moeder heeft wel gauw last van een te hoge bloeddruk en mijn vader van een te hoog cholesterol. Mijn zusjes en ik moeten op advies van de huisarts af en toe nu ook onze bloeddruk laten opmeten en ons cholesterol laten checken. De schrik zit er in elk geval goed in en dat zal ook altijd wel zo blijven. Je realiseert je eens te meer dat het leven niet oneindig is en dat je moet genieten van elk moment.
Sterkte,mijn man is ook hartpatient dus ik weet hoe ellendig het kan zijn. Mijn man heeft in 2004 bypass gehad en sindsdien gaat het erg goed.
Ja hier ook ervaring mee. 4 jaar geleden mijn vader, toen was hij *even denken, hij is van 53, dus uhhh reken reken, 52 was hij toen) Ook midden in de nacht, kreeg pijn aan zn arm, mijn moeder wakker gemaakt en die zei, neem een asprientje en ga alsjeblieft slapen. Mijn pa toch naar beneden gegaan doktersdienst gebeld en ja hoor, hartaanval. Naar het ziekenhuis hierzo in lelystad, is hij gewoon smiddags weggestuurd, kunnen niets vinden. Toen het weekend echt pijn pijn pijn, maandag naar de h.a. Is hij acuut naar het olvg in amsterdam gestuurd. Bleek dus dat hij 5 vernauwingen had en 1 verbreding, acuut operatie met bypassen enz. Ze zeiden daar al in het ziekenhuis, je had het einde van de maand niet eens gered zo. Nou lekker dan. We hadden het trouwens bij mijn pa wel zien aankomen hoor. Eet savonds bijna alleen maar vlees, sport niet, rookt 2 pakkies zware shag per week enz enz enz. Achteraf bleek hij ook suikerziekte te hebben? Hij rookt nog wel, alleen minder, hij danst tegenwoordig met mijn moeder, maar dit is pas van de afgelopen 2 jaar. Hij bleef gewoon zo verderleven! Mafkees. Heb hem toen gezegd, wil je straks nog van je kleinkind genieten? Moet je vooral zo doorgaan! Mijn ma had er toen ook een stokje voor gestoken. Sorry voor mijn lange verhaal, maar nu gaat het wel redelijk goed met mijn vader!
Ow correctie, hij heeft geen bypass gehad, maar is inderdaad ook gedotterd, foutje. Succes met je schoonvader! Hoop dat alles goed komt/gaat!
Bedankt voor alle lieve reacties! we zijn vanmiddag bij hem geweest. Kan niet zeggen dat het goed gaat, maar naar omstandigheden gaat het redelijk. Er blijken nog 2 vernauwingen te zitten. Deze willen ze over een week of evt. 2 pas weghalen. Dan moet hij dus opnieuw onder het mes. We wachten het verder allemaal wel af, meer kunnen we op dit moment toch niet doen. En dan te bedenken dat ik nu eigenlijk in het vliegtuig richting malta zou moeten zitten. Pff. Moet er niet aan denken dat het morgen zou gebeuren, zit je daar in het buitenland.
he linn wat een naar nieuws. veel sterkte de komende tijd, mijn vader heeft al diverse invarten gehd en aantal keren dedotterd, het blijven enge periodes mijn opa heeft 16 hartaanvallen gehad waarvan een paar zware toch is hij 76 geworden (overleden door ouderdomm en andere kwalen)
Sterkte meid! ik heb mijn vader helaas verloren aan een hartinfarct i khoop dat je schoonvader snel opknapt! mijn vader was ook pas 57
poeh, da's schrikken inderdaad! jij blij dat je nog hier in NL was... ik weet helaas ook wat het is, hartklachten: mijn lieve opa, met wie ik hele close was, was zwaar hartpatiënt. heeft rond zijn 50e al een heeeeel zwaar infarct gehad, waaraan hij nét niet is overleden. na zijn pensioen diverse kleinere infarctjes gehad, en in 2002 weer een wat grotere. daarna merkte je ineens wel dat hij ouder werd; trager liep, meer last had van benauwdheid, vaker zijn nitro-spray nodig had, meer medicijnen moest etc. vorig jaar is hij ana zijn tig-ste hartinfarct overleden, maar hij was wel mooi 87 jaar oud! ik mis 'm nog steeds vreselijk, maar zo zie je maar: ook met zware hartklachten kún je gewoon oud worden. sterkte met je familie, en een dikke knuf!