Wat ik anders zou doen is; - Meer rust nemen, na deze bevalling zat ik dezelfde dag nog beneden en ging pas naar bed om 23:00uur om vervolgens om 8:00uur weer beneden te zitten en smiddags misschien max 1uurtje te slapen. Deze keer wil ik gewoon heeeeerlijk lui doen samen met de baby. - Meer tijd hebben met alleen mijn vriend, deze keer ging dat niet omdat schoonbroer bij ons inwoonde en schoonzusje bij ons logeerde (ivm vakantie van haar ouders dus kon ook niet anders). Inmiddels is schoonbroer weer weg dus we hebben het huis weer voor ons zelf. Daar wil ik de volgende zwangerschap/kraamtijd extra van genieten. En dat was het eigenlijk wel, zowel vriend als ik zijn super tevreden/blij met hoe het verder is gelopen dus wij tekenen voor nog zo een zwangerschap/bevalling/kraamtijd (op de twee puntjes van hier boven na dan )
Bij een tweede willen we het kindje sneller bij ons nemen als het huilt. Dat gestress over wel niet ge/verwennen is gewoon niet nodig. Dat kan gewoon niet...
Toch wel frappant dat ik veel dezelfde dingen voorbij zie komen. Weet je, ik vertrouw er gewoon op dat alles goed gaat en dat de beslissingen op dat moment ook diegene zijn waar ik - na de roes van de bevalling - nog steeds achter sta. Ik denk ook dat je er anders in staat bij een tweede. Ik was absoluut geen onzeker moeder en liet me ook niets aanpraten, maar mensen geven uit zichzelf toch sneller ongevraagd advies bij een eerste kindje. Dat zal bij nummer twee wel minder zijn. Ik vond het altijd weer een uitdaging om daar zo op te reageren dat ze zich niet beledigd voelde, maar dat ik wel liet merken dat ik mijn eigen plan trok.
Haha, ja... eentje die wat dat betreft hier goed gewerkt heeft is: "Ja, vroeger dachten ze idd dat dat de beste manier was, maar er is nu onderzoek.... "
Wat ik bij nummer 2 anders doee als bij nummer 1 Ik heb wat meer rust genomen ook al kon ik de rust niet echt vinden in me kraambed. Ik heb heerlijk gekroeld als ze nog zo klein en kroelerig zijn. Ik heb veel meer genoten van de babytijd van Roos dan van Daan omdat ik bij Roos pas goed besefte dat ik minder 1 op 1 zit al bij Daan. Ik luister naar mijn gevoel en niet dat van een huisarts of kinderarts. Dan maar het alternatieve in. Ik laat Roos bewust af en toe bij mij slapen Daan wil nu niet bij ons in bed slapen ook al is hij strond ziek en zit je dus uren beneden. Roos kan nu wel lekker btussen in slapen als ze niet in de hum is. Wat we bij roos anders hebben gedaan dat is de kraambezoek binnen 6 weken het was druk met vlagen maar o zo lekker om ervan af te zijn.
Daar zette ik alleen maar kwaad bloed mee. Mijn man vond dat de meest ergerlijke zin die ik kon uitspreken. Hij vond het beledigend richting die personen (zijn moeder, al was zij helemaal niet zo van de opgelegde adviezen) omdat in zijn cultuur - indo - je de oudere niet tegenspreekt. Meer zo van 'aanhoren en direct je andere oor uit laten vliegen' terwijl ik meteen wilde roepen 'Dat was 35 jaar geleden. Je gaat toch ook geen medicijnen slikken die ze 35 jaar geleden voorschreven!' Zodra ik begin over onderzoeken en 'ik heb in een boek gelezen..' gaan zijn oren al op slot. Hij is helemaal van instinct (moeder/vadergevoel) en daar horen dat soort dingen niet bij.
Daar kan ik mij iets bij voorstellen. Vroeger deden ze het misschien anders, volgens andere stramienen, maar alles is over het algemeen wel goedgekomen toch? Over 20 jaar zullen weer hele andere onderzoeken zijn met andere uitkomsten en zal ons aanpak weer erg achterhaald zijn en zullen onze kinderen vreemd vinden hoe wij het eea hebben aangepakt. Mijn moeder vertelde laatst dat wij al vroeg gewone melk dronken, ze deed er zelfs suiker bij. Overal ging zoetigheid in om ons makkelijk te laten eten en drinken. Ik vond het onbegrijpelijk, maar snel daarna begreep ik dat het toen prima zo hoorde. Nu zijn er andere tijden en andere denkwijze. Ik heb overigens geen suikerverslaving oid aan overgehouden. Ik snoep zelfs bijna nooit Heb ook nooit overgewicht gehad oid, ben gewoon lekker fit. Dus vaak denk ik: de soep wordt minder heet gegeten dan opgediend. Soms vind ik dat we aardig kunnen doorslaan in het eea. Onze moeders en grootmoeders deden het prima, alleen op een andere manier dan wij. En zo zal later ook weer zijn.
Ik wil nog niet direct de ouders/schoonouders bij mijn bed hebben.. Liever de volgende dag pas! Graag wil ik dat de bevalling gefilmt word, weet niet veel meer, en vind dat heel erg! En idd graag mijn beeb vaker en langer bij me hebben.. Ik durfde Tim niet zelf te pakken, was erg onzeker. Dat zou me bij de eventuele 2e niet gebeuren. Heb het idee dat ik de eerste week heel erg geleefd werd, en dat iedereen Tim vastgehouden heeft, behalve ikzelf... Maar een eventuele 2e duurt nog wel 3 jaar... (voor zover je dat in de hand hebt natuurlijk..)
Nummertje 2, daar gaan wij voor beginnen na de zomer, maar ik weet nu al heel goed dat ik veel mondiger ga zijn wat betreft de borstvoeding. Ik ga heel goed voor mezelf bepalen hoever ik wil gaan en welke hulp ik inschakel. Verder: ik wil meer mijn eigen wensen tijdens de bevalling laten gelden.
Ik ga er vooral meer van genieten... Meer tijd met hem/haar nemen en minder streng de eerste 5/6 maanden, dwz als het huilt gewoon bij me nemen en meer kroelen... Beter voor mezelf opkomen en doen waar ik mezelf goed bij voel en niet wat de boekjes zeggen....
Anders bij de tweede is bij mij toch een lijstje geworden ! Bevalling, Ik wilde meer een soort van leiding over de bevalling. Heel veel regels afgesproken met de gynaecoloog, dus dingen verteld die ik absoluut niet wilde en hoe ik het dan wel zou willen. Vooral veel ikke, ikke, ikke, maar kan me niks schelen! Het is mijn lijf en dus mijn beslissing! Die 'regels' waren dingen als: Geen pijnbestrijding ook niet aanbieden tenzij er zelf om vraag, liever geen knip, geen katheter, geen draadje op het hoofdje van de baby, kindje zelf laten bepalen wanneer het geboren ging worden - dus de bevalling niet inleiden, niet strippen, geen vliezen breken en ook pas met inleiden mocht het echt nodig zijn wachten tot 43 weken zwangerschap, baby lekker op buik en bewonderen, samen genieten en iedereen verder gewoon even weg (uiteindelijk is de bevalling niet helemaal verlopen zoals ik het zelf gepland had - vliezen gebroken door gyn, vacuümpomp gebruikt, katheter gehad, klein maar heeeel eventjes bij me gehad ivm complicaties - maar toch helemaal prima geweest, het is gewoon gegaan zoals het heeft moeten gaan.) De borstvoeding, Veel zekerder zijn in wat ik doe (al was het eventjes wat lastig, nu geloof ik het weer helemaal ) en dus me ook niet gek laten maken door het cb enzo dat ik over zou moeten op kunstvoeding. Mijn borstvoeding is gewoon prima, zit natuurlijk genoeg voeding in en er is voldoende voor onze kleine. En dus niet onzeker over worden. Het wegen, Malou en Ruben ging ik vanaf ong 7 weken elke week naar het consultatiebureau om te wegen. Dat ga ik nu dus echt niet meer doen. Benthe word alleen gewogen wanneer ik het echt wil, en niet omdat ik denk dat het moet om te kijken of ze wel groeit. Ik ga er gewoon vanuit dat het goed gaat, tot ik misschien iets zie waardoor ik daaraan twijfel. Wiegje, Een wiegje op onze kamer, en de kleine de eerste tijd lekker bij ons op de kamer houden! Heel veel spijt gehad achteraf dat ik Malou en Ruben al vanaf de eerste dag thuis op hun eigen kamertje gelegd heb. Huilen, Malou en Ruben heb ik nooit willen laten huilen, ik ben van plan om Benthe nu iets vaker wel even te laten huilen. En dan niet krijsen of aan haar lot over laten. Maar gewoon heel even wat mekkeren is echt niks mis mee. Niet meteen bij het eerste geluidje wat op huilen lijkt bij me nemen ! Maar ik weet niet of ik mezelf eraan kan houden. Dus doe dat gewoon zoals het op dat moment goed voelt. Niet dat ik tegen me gevoel in haar even laat liggen. Overigens denk ik ook omdat de het derde kindje is hier dat ze wel eens af en toe niet meteen aandacht kan krijgen als ze roept. Maar we zien wel, ook dat komt echt wel goed! Verder denk ik dat ik bij Benthe de meeste dingen hetzelfde ga doen als dat we bij Malou en Ruben gedaan hebben. Eigenlijk ben ik daar best tevreden over. Behalve dan dat ik door omstandigheden heel wat van Malou en Ruben gemist heb vanaf dat ze ong 8 maanden waren. Dat hoop ik niet meer mee (te hoeven) maken. Nu dus straks genieten van onze drie wondertjes waar we voor mogen zorgen en van mogen genieten.
hey hoi, wat ik anders zou doen. mijn schoonmoeder de deur wijze hahaha ... ze wilde dag 5 alweer komen ( terwijl ze iedere dag was geweest en gebeld had ) en toen we nee zeiden bleek dat ze de hele nacht had zitten huilen omdat ze zich niet welkom voelde. !!! dat neem ik ze nu nog kwalik. ik denk dat als ik bevallen ben ( pfff eerst maar eens zwanger worden over een paar maanden haha ) het pas een dag later of zo bekend maak. eerst wennen aan de gezin situatie en de kleine ook wennen aan de baby, we hebben een top kraam hulp gehad die wil ik graag weer hebben als het mogelijk is! heb een top kraam tijd gehad lekker in bed uitgerust en visite laten komen als het mij uit kwam .. wel vind ik het jammer dt ik niets van de bevalling weet ...
Heb nooit echt nagedacht wat ik anders zou doen maar dat ging eigenlijk vanzelf. Geen strakke schema's omdat dat zo nodig moest. Gewoon relax! Dan maar keertje badje overslaan als het niet helemaal uitkwam. Meer op eigen gevoel afgegaan qua voeding. Ben makkelijker geworden in het "laten huilen" Bij de eerste stond ik er meteen en bij de tweede kon ik dat meer laten gaan. Heb me bij de tweede echt vaak afgevraagd waar ik bij de eerste toch zo druk mee was. Had het gevoel dat ik nergens meer aa toekwam twerwijl zo'n ukkie de hele dag maar slaapt . Echt heel apart. Inmiddels is de derde 14 maanden en die "hobbelt" gewoon mee met de rest. Ben, al zeg ik het zelf, een relaxte mama. Heerlijk!