Hoi dames, Ik heb hem hier gezet omdat laura nu net 2 is, en ik eindelijk een beetje over mijn nachtmerrie heen van mijn bevalling (ja, het heeft 2 jaar geduurd). En nu zijn mijn man en ik aan het praten over een 2de. Ik blijf de keuze moeilijk vinden. Een 2de kindje lijkt me erg leuk, maar ook moeilijk. Je moet toch weer een hoop opgeven. Financieel maakt het niet echt veel uit. Daar maak ik me iig niet druk om. Maar wel over mijn werk. Dat zal k toch weer gaan opgeven. Over of laura het wel leuk zal vinden (ik geloof dus niet in het nemen van een 2de kindje omdat een broertje of zusje leuk is voor laura). Hebben jullie een 2de? Of juist niet? Wat waren jullie redenen om het wel of niet te doen? en hoe gaat het nu met 2 kinderen?
Momenteel ben ik 18 weken zwanger van n 2. Hier zit er dus dadelijk bijna 4 jaar tussen. Manlief wilde eigenlijk maar 1 kindje, maar bij mij was de wens voor een 2e heel erg hevig. Dus na veel praten en uitleggen dat ik me gewoon niet compleet voelde met 1 kindjes, hebben we toch besloten om er nog een keer voor te gaan. Wel bewust een wat groter leeftijdsverschil. Manlief voelde zich hier prettiger bij, zodat de oudste al wat zelfstandiger is. En ik moet zeggen dat ik dat ook wel fijn vind hoor! Heb dadelijk bijna 4 jaar volop genoten van onze meid en haar alle aandacht kunnen geven. En als ze straks naar school gaat, heb ik weer alle tijd voor nr 2. Ook voor de toekomst vind ik 2 kids gewoon prettiger, kijk t is geen garantie dat 2 kids een goede band krijgen. Maar mocht er iets gebeuren met ons, dan hebben ze elkaar nog. Dat stelt mij gewoon gerust. Qua werk veranderd er voor mij niets, werk 20 uur en dat blijf ik ook gewoon doen
Hallo, Wij wisten het ook nog niet zeker nadat Quinn als huilbaby de rose wolk flink had verdreven Maar het ging toch weer kriebelen. 8) Maar ons geduld werd op de proef gesteld....Quinn bleek een lucky shot ; het heeft na zelf proberen en uiteindelijk clomid ruim 1,5 jaar geduurd voordat ik zwanger was van Levi. Er zit ruim 3 jaar tussen de jongens en dat bevalt eigenlijk prima. Quinn is al best zelfstandig en gaat sinds januari naar school, zo heb ik ook weer tijd voor Levi. Ben dus blij met de jongste, een rijk bezit!En....ik vind het geweldig om te zien hoe de oudste dolt met Levi. Dat belooft nog wat wat soms fokken ze elkaar helemaal op , maar dan nog.......ik voel me rijk!Oke, het is best druk, maar ook dat went! Groetjes!
Absoluut wil ik weer zwanger raken van een tweede. Ik heb ongelofelijk veel kriebels. ( ik moet nog "even" afstuderen) Mijn hele zwangerschap was best zwaar en bevalling ook niet echt super, maar dat weerhoudt mij niet. Ik zie het niet zo dat ik alles opgeef maar dat ik er een mooi en lief kindje voor terug ga krijgen. Misschien ben jij er nog niet echt aan toe. Waarom wacht je niet tot je er echt aan toe bent?
Hoi, Ik heb zeker niet het gvoel dat ik alles opgeef. Maar je moet wel weer een hoop dingen laten. Ik heb niet de mogelijkheid om te blijven werken omdat de opvan niet al te best is hier en ik zeker geen babietje van 8 weken daar laat. Of ik er aan toe ben, ik was ook niet aan laura toe, en dat is het mooiste wat me is overkomen. Maar dat betekend niet dat ik niet twijfel. En mijn bevalling was echt een ramp. 14 uur weeen, uiteeindelijk besloten ze voor een spoed keizernede en toen kreeg ik pas mijn ruggenprik na 1 uur wachten omdat die pino er lekker lang over deed om naar het ziekenhuis te komen. Vervolgens hebben ze nadat laura geboren was me volledig onder narcose gegooit omdat ik ging bloeden en ze wat ruiger schoon moesten maken. Het ziekenhuis verblijf was ook niet echt geslaagt. Mijn infuus zoog bloed uit me. mijn katheter liep over van de plas omdat ze hem vergaten te legen. 's-nachts kwam de zuster niet om de baby aan te geven voor de borstvoeding. Ik lag op een kamer met een spaanse vrouw en heb de hele dag spaanse soaps mogen kijken. En de 2de moet ook met keizersnede hebben ze me al verteld. Dus ik ontkom weer niet aan het ziekenhuis. Dus al met al vind ik het een moeilijke keuze.
Je bevallingsverhaal lijkt erg op die van mij en ik heb het eerste jaar ook erg getwijfeld of ik nog wel een kindje wilde. Toch kreeg ik opeens weer kriebels en lukte het me om de hele bevalling en de (helse) week in het ziekenhuis te relativeren. Want wat is nu die ene (ok, waarschijnlijk verschrikkelijke) week op een mensenleven? Ik ben nu weer zwanger en zie wel op tegen de bevalling, maar heb het er ook voor over.
Lijkt mij beter dat je eerst verwerkt wat er is gebeurt. Ben je al eens met iemand wezen praten? Klinkt eerder als een trauma zoals je het omschrijft.
jeetje zeg dat is moeilijk maar ja je moet wel als j graag een tweede wil dat is het lastige. Is er geen ander ziekenhuis?? of kun je niet in nedelrland bevallen dat hoor je oko nog wel dat er vrouwen terugkomen naar nederland (weet niet of je nederlands bent)
Hoi, Helaas is in nederland bevallen geen optie omdat de kosten niet gedekt worden door de verzekering. En zelf betalen kan ik echt niet. Helaas hebben we maar een ziekenhuis. En omdat ik bij de 2de ook een keizersnede moet hebben heb ik weinig keuze. @bossi Ik heb er geen trauma aan over gehouden, maar denk er dus nu na 2 jaar pas over om een 2de te nemen. Het betekend dus dat ik er aardig overheen ben en bereid ben het nog een keer te doen. Alleen is het wel iets waar ik goed over na moet denken.
Waar loop je nu tegenaan dan? Je bent er wel aan toe zeg je. Je hebt geen trauma. En in principe valt het mee wat je ervoor moet opgeven. Alleen je werk lijkt een struikelblok. Nou ik snap je misschien niet helemaal denk ik. Succes met beslissen.
Als je nog teveel twijfels hebt, wacht dan gewoon nog even. Net als jij had ik door de bevalling KS met volledige narcose, ook echt alle zin in een 2e wel verloren. Ik heb er veel last van gehad, misschien ook nog wel door de sluimerende zw.hormonen die nog maanden in je lichaam blijven hangen, het gevoel van falen.... ik weet het allemaal niet,maar ik was er in ieder geval nog niet aan toe. Ik had mezelf voorgenomen sowieso 2 jaar tussen nr.1 en een eventuele nr 2 te laten. Nu ben ik 13 weken zwanger van nr.2, een ongeplande zwangerschap, waar we wel heel blij mee zijn. Moeder natuur heeft voor ons beslist, zo zie ik het. Luister goed naar je gevoel, je weet zelf of je het aankan of niet.
@ bossi, Ik denk gewoon er erg over na. Of ik het wel aankan 2 kleintjes. Of Laura het wel leuk zou vinden. Of ik wel weer zanger wil zijn. Familie bezoek opgeven (met laura konden we ook pas na 3 jaar naar nederland). En die dingen tellen ook mee. En zeker het niet zien van mijn oma is moeilijk.
Hoi, Ik ken je gevoelens wel hoor. Ik heb het ook en beetje, en dan zit ik niet eens met een bepaalde afstand tussen 2 landen of een vorige nare bevalling. Het is gewoon best zwaar het hebben van een kindje. Ik vind het veel werk maar ben er dan ook wel full time mee bezig. Ik vind het allemaal erg leuk en Fleur is heeel erg makkelijk en gezellig maar als er een tweede komt zou het wel eens heeeel anders kunnen zijn. Zou de 2de net zo makkelijk zijn, vind Fleur het wel leuk en belangrijker, kan ik het dan nog aan en regelen zoals het nu gaat? en zwanger zijn en al die hormonen...pfffff...pukkels, rugpijn, doodmoe...dik... Ik denk er rustig over na maar wil het over een maand of 2 wel zeker weten omdat Fleur dan 2 is. Ik wen steeds meer aan het idee maar ergens toch de twijfels. Ik geloof wel dat het uiteindelijk heel leuk zal zijn allemaal maar geloof niet zo dat broertjes en zusjes het altijd leuk hebben samen, dat zie ik ook in mijn omgeving. Sommige kinderen zijn dan zooo verschillend als broer en zus dat de ene er een beetje onder lijd en dat vind ik dan ook weer zo zielig. Dus alles heeft zijn voor en nadelen denk ik zo. Succes met je besluit en volg inderdaad je gevoel. Bij twijfel niet doen zou ik zeggen! Maar vergeet niet dat laura staks ook ouder is en naar school gaat en dat een nummer 2 dan misschien juist heel welkom is. Marijn
Ik herken niet goed je gevoelens. Zelf heb ik er 3. Ik werk zelf fulltime en alhoewel het wel druk is, kan ik het wel goed combineren. De moeilijkste tijd is wanneer ze klein zijn dus de eerste jaren. Ze zult dus wel nog enkele jaren in dat tempo moeten leven. Maar ik moet wel zeggen dat de tijd enorm voorbij vliegt. Ik kan je wel zeggen dat het haast onbeschrijvelijk is hoeveel broertjes/zusjes aan elkaar hebben. Natuurlijk zijn er wel momenten dat ze elkaar klieren, maar zelfs dan doen ze het om alleen maar aandacht van elkaar te krijgen.Verder zijn het echt kameraden van elkaar, dat had ik van te voren nooit voorspeld. Dus op de vraag of Fleur er wel wat aan heeft durf ik met grote zekerheid te zeggen dat dit zeker het geval is. Ik moet wel zeggen dat die van mijn dicht op elkaar zitten (3 1/2 jaar tussen de jongste en de oudste). Je dochtertje is nu al wel 2, dus hoelanger je nu wacht hoe groter het leeftijdsverschil is.
Als je zo twijfeld, dan ben je er onbewust toch nog niet aan toe denk ik. Je lijkt n.l te zoeken naar redenen om t niet te doen. Laat t even rusten en wie weet zegt over een tijdje je gevoel EN je verstand volmondig ja. Er is niets mis met nog even wachten hoor
Hoi, Ons grote probleem is dat we echt niet meer zolang kunnen wachten. Ik ben namelijk aan de prikpil en zal dus zeker nog moeten ontpillen. En de prikpil werkt voor 6 maanden maar je moet elke 3 maanden een injectie halen. En ik moet morgen de prikpil weer halen. Dus als we nu beslissen het niet te doen word ik pas over 3 maanden weer ongesteld en dan moeten we nog zwanger raken wat vorige keer ook 6 maanden heeft geduurd. Je praat dus over nog ng. 9 maanden. Dus dan is laura 3 als de kleine zou komen en ik zou 33 zijn. Maar als ik dus de prikpil ga halen praat je alweer over 6 maanden ontpillen. Daarom zijn we er nu zo mee bezig. En redenen om het niet te doen heb ik genoeg. Er is zoveel dat me tegen staat, maar als ik naar laura kijk en hoe gelukkig ik ben als moeder dan word ik helemaal warm van binnen. En om dat met nog een 2de te voelen lijkt me dus fantastisch.
@ Leeuwen Ja als ik jouw bevallingsverhaal lees begrijp ik best dat je angst hebt voor een 2e bevalling! Wat een drama! Maar je bent vaak sterker dan je denkt. Een tweede bevalling / keizersnede hoeft natuurlijk niet weer een drama te worden. (hoop ik dan voor je). Verder kan ik je vertellen dat ik ook dacht van 'jee, 2 kleintjes, kan ik dat wel aan?' en ik heb best momenten gehad dat ik dacht "waar ben ik aan begonnen!" vooral in de eerste 6 weken na de bevalling van de 2e (omdat je dan zelf nog niet helemaal toppie bent zeg maar). Maar je zult versteld staan van wat je kunt. Ik werk 4 dagen en heb een peuter en een baby. Tot nu toe gaat alles heel soepel. Nou heb ik het geluk dat mijn man niet een doorsnee baan heeft van 8 tot 5 en daardoor meer thuis is en helpt en zorgt. Bovendien is mijn jongste een heel makkelijke baby. Ik kan je alleen maar aanraden op je gevoel af te gaan. Ik voel me ontzettend rijk met die 2 meiden. We zijn echt compleet nu.
Ik lees mee. Vind de keuze ook ontzettend moeilijk. Aan de ene kant lijkt het me geweldig weer zo'n kleintje, weer alle dingetjes opnieuw meemaken (draaien, kruipen, lopen etc etc). Maar aan de andere kant twijfel ik zo ontzettend. Nu is alles weer een stuk makkelijker, zit met opvang (nu gaat de kleine naar mijn moeder of schoonmoeder, maar die kunnen er beide door lichamelijke ongemakken geen 2 aan, in huis zou wel lukken, maar de ene naar de psz brengen en halen en een baby meenemen gaat niet), aangezien ik hier al 1,5 jaar moest wachten op een plaatsje voor de psz (jan 2008 ingeschreven, kan waarschijnlijk sept 2009 terecht). Zou dat bij de kinderopvang ook zo moeilijk gaan, waarschijnlijk wel, hier in de buurt althans. Wordt af en toe gek van mijn getwijfel.......................vind het zo moeilijk. Ons zoontje was in het begin ook niet de makkelijkste door krampjes etc, niet slapen overdag, veel huilen. Bevalling van 35 uur was ook een drama, daarna nog meer, blaasontsteking, antibiotica waardoor het de andere ontlasting versteend en er niet meer uit kwam, clisma's (maar gesteente eruit poepen is net als de bevalling een drama)..... Nou ja ik lees in ieder geval mee met de tips en ervaringen en hoop er gauw uit te komen.
Hoi Dames, Ik heb de knoop vor de komende 3 maanden iig weer doorgehakt. Heb gisteren namelijk de prikpil weer gehaald. En heb nu dus weer 3 maanden om erover na te denken. Maar ik bljf het moeilijk vinden.