Hallo, Onze dochter van nog geen anderhalf heeft sinds een paar dagen ontzettende driftbuien. Ze kon altijd wel al boos worden als ze dr zin niet kreeg,maar het wordt nu wel heel erg. Ze gilt moord en brand en gooit met alles dat ze tegenkomt. Ook mept ze naar ons en vanavond probeerde ze me zelfs te knijpen/krabben. Kleine draak. Ik word boos als ze met iets breekbaars gooit en ons slaat, bij de rest probeer ik het eigenlijk te negeren. Maar weet eigenlijk niet echt wat nou de juiste "pedagogische' manier is, iemand die weet hoe je in zulke situaties het beste kunt handelen. Alle tips zijn welkom, moet eerlijk zeggen dat ik er soms wel een beetje om kan lachen dat zo'n kleintje al zo driftig kan zijn, maar wil het wel in de kiem smoren omdat het niet meer leuk is als ze ouder is. Groetjes Debby
ik lees ook even mee, onze kleine kan ook behoorlijk kwaad worden. volgens mij probeert ze soms al te bijten, want dat pakt ze mijn hand en doet die naar haar mond, tot nu toe nog niet gebeten, maar zal niet lang meer duren denk ik. Idd, als ze kwaad worden en beginnen kwaad te brabbelen, nou dan heb ik het soms ook niet meer hoor.hihihihi
Met Louise begon dat ook rond een maand of 15/16 en slaan accepteer ik helemaal niet dus dat is na 1 waarschuwing op de gang. Het heeft even geduurd en soms heeft ze nu wel eens zo'n momentje maar het heeft heel goed geholpen. Als ik haar van de gang weer ophaal zeg ik er wel altijd bij waarom ze op de gang moest, dus 'jij hebt mama geslagen en je mag niet slaan. Dat vindt mama niet leuk en dan is mama heel verdrietig'. Dan krijg ik een dikke kus en knuffel en gaan we samen spelen/boekje kijken etc. Nu zegt ze zelf; drietig? Kusje? en dan komt ze naar me toe voor een dikke kus
Hier nog zo'n kleine driftkikker. Ik merk wel dat het al wat minder wordt nu ze zich iets beter kan uiten. Voorheen was ze vaak vreselijk gefrustreerd en zat ze vol onbegrip omdat wij neit begrepen wat ze nu precies wilde. Als ze nu haar zin niet krijgt dan kan ze nog heeel erg driftig worden. Ik laat haar gewoon haar gang gaan, en negeer haar volkomen. En als ik haar niet negeer probeer ik rustig op haar in te praten en op een gegeven moment kan ik haar goed afleiden met iets anders (boekje / speelgoed). Ja, is niet leuk die buien, maar wel prettig om te lezen dat ze niet de enige is en dat het ws gewoon bij haar leeftijd hoort (is nu bijna 18 maanden).
Hier ook eentje, al is het ergste alweer voorbij.. Hij begon ook zijn eigen hoofd tegen de grond/muur te slaan.. Hier werkte negeren het beste. Gewoon laten liggen, of ergens neerzetten waar hij geen kwaad kan doen. En laten gaan. Na een paar minuutjes pakken we hem dan op schoot om rustig te worden. Hem laten huilen werkt niet goed, dan blijft hij janken/schreeuwen/brullen, en kalmeert niet meer.. Dit werkt hier goed. Hij is echt gevoelig voor het negeren. Zo hebben we hem ook het klauwen afgeleert toen hij ongeveer 1 was. (als hij klauwde, nee zeggen en op de grond zetten, binnen 2 dagen was het over) Maar als ik zo om me heen kijk, dan heeft elk kind zijn eigen gebruiksaanwijzing. Maar een vorm van negeren is vaak wel effectief.
Esmee kan ook best wel boos worden, voor al als ze iets wil en even moet wachten of als er iets niet lukt als ze aan het spelen is. ze begint dan heel hard te gillen en gaat ze lang uit op dr buik liggen . ik negeer het of ga dr afleiden met een boekje of met speelgoed, het is altijd maar heel even en dan is ze alweer vrolijk. ik moet soms wel me lachen in houden als ze boos word.
Klauwen, net zoals katten, even uithalen met de nageltjes.. Was echt opletten dat je de nageltjes kort hield, anders had je de strepen op je gezicht. Gewoon uit frustratie, soms ook spontaan.. Niet erg fijn, en dus heel wenselijk om af te leren.