mijn zware bevalling

Discussie in 'Na de bevalling' gestart door Ellen291982, 20 jul 2009.

Topicstatus:
Niet open voor verdere reacties.
  1. Ellen291982

    Ellen291982 Niet meer actief

    Hallo meiden,

    Ik wil graag mijn verhaal kwijt over mijn toch wel zware bevalling.

    Op 24 juni om 11 uur s morgens begonnen de weeen. Ik wist eerst niet zeker of het echte weeen waren of voorweeen. maar ze zetten door. Mijn man was op zijn werk en om 1 uur heb ik hem gesmst dat de weeen volgens mij begonnen waren want ze zetten door en hielden niet op. Ik hield hem op de hoogte. Om 4 uur was hij thuis. Toen kwamen de weeen toch al vrij frequent en ik vroeg mijn man de vk te bellen. Die kwam langs en constateerde 2 cm ontsluiting. De bevlling was echt begonnen. Het ging eigenlijk best goed en kon de weeen nog goed opvangen. Maar even later niet meer. op de een of andere manier raakte ik wat in paniek. Kon de weeen niet goed opvangen en had veel pijn. (ik was voor de bevalling echt niet bang ervoor dus keek hier heel erg van op dat ik zo in paniek was). De vk weer gebeld. Het was 3 uur later en ik had maar 1 cm erbij gekregen. Dat was voor mij een tegenvaller. De vk zei dat ze wel zag dat ik het er erg moeilijk mee had en zei dat ik naar het zh kon voor pijnstilling als ik dat wilde. Ze zei ik kan ook de vliezen hier al breken (die waren nog steeds niet gebroken, maar dan komen de weeen nog sneller. Ik zei nee ik ga wel naar het zh. Ik vond dat een moeilijke keuze eerst. Gewoon omdat ik zo graag thuis wilde bevallen. Dit niet verwacht had en ik het zonder pijnstilling wilde doen. Maar het was de beste optie voor me in de hoop dat ik me veiliger en beter zou voelen in het zh. De rit erheen was niet erg prettig met de weeen, maar we waren er al vlug gelukkig. Ik was er om 8 uur s avonds. Ik werd aangesloten aan een monitor om het hartje van Emma in de gaten te houden. Ook werd iets op het hoofdje geplaatst om het in de gatente houden. Ik kreeg pijnstilling dat ik via een knop ook zelf kon toedienen. Het heeft me echt wel geholpen. Ik voelde echt nog wel veel pijn maar de scherpe kantjes waren eraf. Ze braken mijn vliezen en ik vroeg nog het is toch wel helder he? Maar nee dat was het niet. Ze had in het vruchtwater gepoept. Ik was dus sowieso in het zh beland. Het ging daarna erg snel. Ik had zo genoeg ontsluiting. Ik zei op een gegeven moment ik moet poepen. Ik mocht persen. Maar kwam erachter dat ik niet sterk genoeg persweeen had. Ik dacht zijn dit nou persweeen? ik voel haast niks. ik had het idee dat ik met niks bezig was en was al mijn energie eigenlijk aan het verspillen. Ik mocht stoppen op een gegeven moment en verder weeen opvangen tot ze sterk genoeg waren. ik merkte met het persen dat ik ook heel erg bang was om te persen.Ik heb ze een tijd opgevangen. En had ook het idee dat het beter ging. Dat had ik ook aangegeven. Ze wachtten nog even af en gingen weer weg. (mensen kennen het wel he! vk's die in en uit lopen om af en toe te kijken hoe het gaat). Ik heb denk ik ook de weeen te lang opgevangen. Ik mocht namelijk weer persen. Ik volede nu wel echt die drang om te persen. Maar het schoot niet genoeg op. Ze had het echt benauwd en moest er gelijk uit. De gyn wa gebeld en ik had het idee dat hij er in een minuut al was. Hij kwam binnen zei. Nu goed luisteren. (was erg streng, moest ook wel hoor want ze moest er echt uit). Ze werd er met de vacuum uitgehaald. En dat deed zeer! oh my god ik weet nog dat ik nooit zo'n pijn had gehad. De weeen waren er niks bij. ik moest meepersen en gelukkig was ze er met 2 persweeen uit. Mijn benen werden in mijn nek gelegd alnders luke het niet. Het eerste wat k zei toen Emma op mijn buik werd gelegd was oh my god en dat 3x. Ik had het gedaan ze was geboren, mijn wonder. Na een paar seconden werd ze gelijk weggehaald bij me. Ze ademde nog niet. Ze zag ook blauw. Haar navelstreng zat een keer om haar nek. Die heeft mijn man trouwens ook niet kunnen doorknippen omdat ze er dus gelijk uitgehaald moest worden. Ze had eerst ook een apgar score van 3 terwijl je 10 kan halen. Na 10 minuten gelukkig een 8. Ze had zuurstof gehad en ze huilde ook niet gelijk. Ik zat echt te wachten in angst maar voelde dat het wel goed zou komen. Gelukkig ze begon te huilen! Ze werd daarna nog heel even bij me gelegd maar moest toen in de couveuse op de kinderafdeling. Niet omdat ze te klein was maar ze moest bijkomen van de zware bevalling. Mijn man ging naar de kinderafdeling naar onze dochter en ik moest gehecht worden. Was uitgescheurd en ingeknipt. Hechten vond ik ook alls behalve prettig. Ik had ook mijn dochter niet bij me en ik had zo van ik ben nu wel klaar ermee!. Heb de man ook beul genoemd. Was puur door de emotie en de hormonen want ik bedoelde het helemaal niet zo! Die man was er wel boos over dat ik hem zo noemde. Ik heb wel 6x mijn excusus aangeboden dat ik het echt niet zo bedoelde. maar hallo zeg! ik had een zware bevalling achter de rug en mijn dochter niet aan de borst.

    rest van verhaal staat hieronder want tekst is te lang
     
  2. Ellen291982

    Ellen291982 Niet meer actief

    deel 2 van mijn verhaal

    Na het hechten ben ik gewassen en toen mocht ik eindelijk met bed en al naar de kinderafdeling toe. Ik heb haar geprobeerd aan te leggen. Ze wilde niet echt, Ze was ook niet heel sterk en had net een zware bevalling gehad.

    Daar lig je later dan. Met je man in een kamer maar zonder kind. ik kon het allemaal echt niet bevatten.Ik voelde me ook helemaal nog niet mama. Ik heb me daar heel sculdig over gevoeld en voel me soms nog schuldig dat de band er met mijn dochter nog niet was. Maar ze was ook niet bij me en gelijk bij me weggehaald. Het is heel logisch dat ik nog geen and had, maar toch als moeder wil en verwacht je toch een band met je kind?

    Emma heeft een week in het zh gelegen. Haar bloedplaatjes waren niet goed, ze zag blauw en rood, haar hoofdje kon je zien dat ze met vacuum was gehaald. Ze had ook vaak hoofdpijn ervan, ze plastte niet goed dat moest ze eerst doen voor ze wegmocht, ze heeft heel wat prikken gehad heel erg sneu, ze had rood doorlopen ogen. Dat is nu bijna weggetrokken. Ze heeft nog aan een monitor gelegen want haar ademhaling was niet helemaal goed, Ook was ze veel misselijk. Maar het ergste is is da haar armpje vast is komen te zitten met de bevalling. De gyn heeft geprobeerd haar er goed uit te halen maar haar arpje zat dus vast en nu kan ze hem niet bewegen. Het heet Erbse parese. Een zenuw is klem komen te zitten. Ze voelt geen pijn erin. We moeten nu oefeningen doen zodat niet alles stijf word. Met aan en uitkleden en optillen is het even aanpassen. We moeten naar Leiden met haar toe want daar zijn ze gespecialiseerd in Erbse parese. Het kan zijn dat het gevoel vanzelf komt en dat ze hem gewoon gaat gebruiken maar het kan ook dat ze geopereerd moet worden hiervoor. Waarschijnlijk kan ze hem wel weer gebruiken op den duur, maar dat is toch afwachten en erg spannend. Je hoopt naar huis te kunnen en te kunnen genieten van je kindje. Dat er nog zoveel rompslomp is verwacht je niet. Da we nu nog ziekenhuis in en ziekenhuis uit moeten is gewoon erg.

    Ook met mij ging het niet helemaal zoals het moest. naast de zware bevalling kon ik niet goed plassen. Ik wilde naar huis de volgende dag omdat ik verschrikkelijk heimwee heb. Ik had geplast en mocht naar huis. Dan moet je je kindje achterlaten en dat is erg. Ik hoopte thuis iets te kunnen ontspannen en het te kunnen plaatsen wat er allemaal gebeurd was. Maar de volgende ochtend ging ik alweer terug want ik moest plassen en het lukte niet. Ze hebben met een catheter gekeken en er bleek een liter in mijn blaas te zitten. Dat is heel veel en mijn blaas was helemaal uitgezet. Ik kreeg een catheter in mijn blaas die 5 dagen moest blijven zitten. Het is niet fijn. Ik kon al moeilijk dingen doen en ook ztten ging nauwelijks maar door die catheter werd het nog moeilijker. ook moest ik hem steeds vasthouden en er echt aan denken anders liep ik zo weg met die catheter die ik ergens aan vastgemaakt had. Het was erg gevoelig.

    deel 3 staat hieronder
     
  3. Ellen291982

    Ellen291982 Niet meer actief

    deel 3 van mijn verhaal

    Na 5 dagen moest ik een dag op de afdeling blijven. Maar ik had veel pijn thuis. En geen kraamzorg. Die wilden we als Emma thuis zou zijn. En ik ging eerder naar het zh terug door die pijn. De vk zei dat het beter was als ik gewoon naar het zh zou gaan als ik zoveel pijn had. Ben daar 2 nachten gebleven. Ik was erg verdrietig ook omdat Emma niet bij me op de kamer kon en mocht omdat ze gewoonweg nog niet gezond genoeg was. Ze werd 3x per nacht bij me gebracht om aan te leggen. maar Emma wilde de borst niet. Ze had op de kinderafdeling eerst cup voeding gehad. maar ze kreeg natuurlijk steeds meer en toen moest het wel met de fles.ik denk dat dat en dat ze niet gelijk na de geboorte aan mijn borst is gelegd ervoor heeft gezorgd dat ze de borst niet wil. Ik voedde haar dan ook met de fles. Ik baalde ervan want ik had altijd de borst willen geven. Leek met het beste en het mooiste. Ik kolfde wel zodat ze zoveel mogelijk mijn melk binnekreeg. Maar eerst produceerde ik niet veel. De catheter werd er weer uitgehaald 2 dagen later en ik moest weer bewijzen dat ik goed kon plassen en ook dus goed kon uitplassen want dat was het probleem geworden. Ik kon nu goed plassen maar weer niet goed uitplassen. Er bleef teveel achter en ik moest weer een nieuwe catheter. je kon me wel opvegen. Ik huilde heel veel deze dagen en ik vond het allemaal heel erg wat er allemaal gebeurde. Ik kon niet eens voor mijn kindje zorgen. We mochten steeds naar de kinderafdeling maar dat is zeker niet hetzelfde. Ze kreeg elke 3 uur voeding kon dus niet op verzoek. Maar ik heb bijvoorbeeld haar niet voor het eerst zelf in bad kunnen doen, niet haar luiertje kunnen verschonen niet haar kunnen aankleden. Ik vind dat nog steeds een gemis dat ik dat niet heb kunnen doen.Mijn man gelukkig wel, pas toen ik sterk genoeg (uberhaupt wat kon staan) was kon ik dat wel doen. we mochten het natuurlijk wel doen op de afdeling. Maar ook het idee dat de mensen daar al die dingen deden met mijn kind en dat ze niet thuis was was erg verdrietig! Ik ben ze natuurlijk heel dankbaar dat ze zo goed voor onze dochter hebben gezorgd.

    Maar weer even terug. Deze catheter moest ik een week inhouden. Emma mocht ondertussen naar huis en we hadden nog recht op 2 dagen kraamzorg. Een hele lieve schat die ons in 2 dagen heel wat meegegeven heeft. We hadden niet recht op couveusenazorg zodat we na 2 dagen alwee alles zelf moesten doen. We waren namelijk niet genoeg verzekerd. Belachelijk gewoon dat dit in Nederland kan!!! Ik ben met de kraamzorg eerder terug naar het zh geweest weer voor mijn catheter omdat ik toch het gevoel had dat ik moest plassen ondanks de catheter. Ze zagen dat ik een urineweginfectie had. Ik kreeg een kuur mee en een nieuwe iets dikkere catheter werd ingebracht. Die zat dus ook vervelender. Na een week moest ik weer een dag terugkomen omdat de catheter eruit mocht en ik moest bewijze dat ik goed kon plassen en uit kon plassen. Nu kon Emma dus de hele dag bij me op de kamer zijn omdat ze al thuis was. Ik kon heel goed plassen dit keer maar op de een of andere manier kon ik weer niet goed uitplassen.Thuis kwam ik erachter dat het waarschijnlijk te maken had dat ik heel veel aan het drinken was en er echt tegen moest plassen, plus de stress dat ik moest plassen want ik wilde ervan af zijn en naar huis en genieten van mijn dochter. Ze warenh dus niet tevreden maar ditmaal mocht ik zelf 3x per dag thuis catheriseren. Dat is niet eng. Alleen de eerste keer even. Je brengt dus zelf een staafje in en dan komt de urine eruit. Dat vang je op in een bakje. Ik moest 2 weken bijhouden hoeveel er achter bleef in mijn blaas 9dus wat er uit het staafje kwam) nadat ik naar de wc was geweest. Al vanaf dag 1 was het minimaal. Had dus ook eerder gebeld om te vragen of ik mocht stoppen. Ik mocht eerder stoppen!!! Helemaal blij. Nu is mijn urine nog niet schoon na die urineweginfectie. Ik hoor van de week de uitslag wat er precies aan de hand is. Ben ook meerdere keren geprikt ivm Emma om te kijken wat ze allemaal van mij heeft overgenomen en wat niet.
    Nu is het dus afwachten met Emma en haar armpje. Ik hoop zo dat het goed komt. Het doet me verdriet dit allemaal. Gelukkig is ze nu verder gezond. Het had heel anders af kunnen lopen. Als ze een kwartier later waren geweest met haar geboorte had ze hersenbeschadiging gehad of erger. Ze is een vechtertje dat heeft ze wel bewezen.

    Dank jullie wel voor het lezen!
     
  4. Paarse80

    Paarse80 Fanatiek lid

    5 okt 2008
    4.473
    1
    38
    Vrouw
    Thuis
    Jeetje meid, wat is dat zwaar allemaal. Maar 2 dagen kraamzorg, is natuurlijk veeeeeeeeeel te weinig. Wat jammer dat de borstvoeding niet is gelukt, ik snap dat helemaal. Heb er zelf ook veel om gehuild toen het niet lukte. Maar wat erg dat ze haar armpje niet kan bewegen. Hopelijk wordt het beter met oefeningen en kunnen ze in Leiden er iets mee doen, zodat de "schade" meevalt.
    Ik wens jullie heel veel sterkte!
     
  5. Ellen291982

    Ellen291982 Niet meer actief

    dankjewel voor je lieve woorden. Ja het is nu allemaal best zwaar allemaal en ik moet het echt nog een plekje geven.
     
  6. cherry blossom

    cherry blossom Niet meer actief

    jeetje mina... ik heb het echt gemakkelijk gehad dan...
    schouderklopje hoe je de eerste weken door bent gekomen! ik hoop dat het misschien bij ooit een volgend kindje wat soepeler loopt allemaal..
     
  7. Ellen291982

    Ellen291982 Niet meer actief

    dankjewel. Ik ben altijd blij als iemand wel goed bevalt. Ik had het ook verwacht dat het makkelijker zou gaan.

    Ik heb met de gyn een eindgesprek gehad nadat ik klaar was met de catheters en die had het erover dat hij aanraad als ik nog eens een kind zou willen een geplande keizersnede de beste keuze zou zijn. Om hoe het gegaan is voor mij emotioneel en omdat er toch wat fout is gegaan met haar armpje.
     
  8. Tinkerbell81

    Tinkerbell81 Fanatiek lid

    20 dec 2005
    3.152
    0
    36
    jetje zeg heftig verhaal....maar meid je hebt t prima gedaan hoor ... het verwerken enzo kan allemaal nog best wel even duren...maar het beste is gewoon om er veel over te praten...en ook gewoon lekker je emoties te laten gaan...
    bij mij heeft t ook een poos geduurd om de boel een plekje te geven bij mijn 1e bevalling (welliswaar niet zoals bij jou verlopen maar een inschattingsfout gemaakt) en t hielp mij heel erg om dr over te blijven praten...dan kan je t vanzelf een plekje geven...
    heel veel sterkte; je hebt supergedaan!
     
  9. Ellen291982

    Ellen291982 Niet meer actief

    ik ben blij dat je dit zegt.Je begrijpt me helemaal. Ik praat er ook wel veel over met mijn man en met vrienden die echt dicht bij me staan. Soms dan lijkt het net of iemand anders dit heeft meegemaakt en dringt het niet tot me door. Soms dan praat ik erover en dan word ik al verdrietig. Dat huilen zit wel goed. Is het met jou allemaal goed nu dan?
     
  10. Tinkerbell81

    Tinkerbell81 Fanatiek lid

    20 dec 2005
    3.152
    0
    36
    Ik heb er ook heel veel met mijn vriend over gepraat en idd ook met de beste vrienden en met de familie; dat heeft mij erg goed geholpen.
    Zoals je ziet ist bij mij nog goed gekomen; ik ben 3 maandjes geleden bevallen van een dochtertje...Ik heb het er vantevoren met de verloskundige er veel over gehad (dit keer bij een andere praktijk ) over mijn angsten en ze begrepen mij volkomen en hebben mij ook erg goed geholpen moet ik zeggen....

    Ik zou ook zeggen ga ook zeker naar de nacontrole van de Verloskundige (is denk ik toch anders dan bij de gyn) ; daar kan je samen met de VK je bevalling bespreken en hoe het met je dochtertje gaat...dat zal ook wel even fijn zijn om door te nemen voor t verwerken...!

    Dikke knuffel voor jou en je dochtertje!T gaat helemaal goedkomen!
     
  11. Beccaatje

    Beccaatje Fanatiek lid

    29 mrt 2007
    2.958
    0
    0
    jeetje zeg! Erbse parese, ben ik ook nog even bang voor geweest omdat beide kinderen zijn blijven hangen. Gelukkig niets aan de hand, maar ik snap wel je zorgen.

    Voor de verwerking: veel praten, praten, praten! En weet dat het slijt, alleen niet heel snel.
     
  12. Koekeloerie

    Koekeloerie Niet meer actief

    :$ wat een verhaal...

    Hoe gaat het nu met de kleine Emma en met jou? Kan me dat verdriet goed voorstellen. Dat je die eerste dagen niet voor je dochter kan zorgen waarvan je 9 maanden hebt gedroomd en gefantaseerd. Het zijn misschien voor een buitenstaander kleine dingetjes, maar zooo belangrijk als moeder zijnde.

    Wat vervelend met dat plassen. Moet er niet aan denken en dan ook nog met je hechtingen een slangetje in brengen... blegh.

    Meid je hebt het suoer goed gedaan.

    Als ik je nog een tip mag geven voor de kleine Emma, maak zo snel mogelijk een afspraak bij een osteopaat. Door het geweld dat er gebruikt is met de bevalling kan er nog wel meer verkeerd zitten waar ze last van kan hebben. De Osteopaat kan dit opsporen en helpen.

    Ondanks je vervelende ervaring, hoop ik dat je nu heerlijk kan genieten van jullie mooie dochter.:) Doet ze het goed??
     
  13. darcy

    darcy VIP lid

    1 okt 2006
    5.715
    0
    0
    English teacher!
    Zaanstreek
    Ik sluit me aan bij Ilse, maak een afspraak bij een osteopaat. Onze zoon is gehaald met een onverwachte keizersnede en de chiropractor (waar ik sinds mijn jeugd kom) heeft toch e.e.a. recht moeten zetten in Ollie's nek en ruggetje.

    Verder en voorál: blijven praten. Je hebt het goed gedaan en je kleine Emma is een sterke meid.

    Sterkte met het verwerken, dit is een zware bevalling geweest.
     
  14. Duna

    Duna Niet meer actief

    Jeetje wat een verhaal zeg. Ik vind dat je je kranig hebt gehouden hoor het is niet niks zeg wat er allemaal gebeurd is! Dat van de flesvoeding herken ik overigens wel. Ons mannetje kreeg ook 2 dagen de fles in het zks. en wilde daarna slecht drinken uit de borst (de KV zei dat het ziekenhuis hem 'verpest' had..) Dus hij kreeg daarna flesvoeding waar ik me heel rot over heb gevoeld. Maar je kan er zelf als mama weinig aan doen.. het zijn de omstandigheden die het zo hebben laten zijn zoals het is.. Heel veel sterkte met je kindje, ik hoop dat het meevalt met haar armpje.
     
  15. moonlight159

    moonlight159 Fanatiek lid

    20 mei 2008
    3.051
    1
    0
    In m'n huis
    Allereerst Gefeliciteerd met je dochtertje!

    Maar wat een verhaal pffff.....Ik herken er helaas een heleboel in wat je zegt.
    Ook ons zoontje is direct na de bevalling bij me weggehaald omdat hij blauw zag en alleen maar kreunde (bleken de longentjes nog niet rijp te zijn 36+4 dagen..). Ik moest na de bevalling na de OK en heb een nacht op de IC gelegen, heb pas de volgende ochtend hem weer kunnen zien. Dezelfde middag zijn we nog overgeplaatst naar een academisch ziekenhuis 50km verderop. Wat kun je je dan ongelovelijk eenzaam voelen zeg! Het gevoel van schuldig voelen herken ik ook en je niet kunnen hechten aan je kindje. Dit heeft bij mij helaas erg lang geduurt, ik denk dat ik pas met 3 maand echt kon zeggen, nu voel ik me ECHT mama van ons ventje. Zorg dat je erg veel over praat, ik heb dit namelijk minder gedaan, omdat ik het gevoel had dat ik me "aanstelde", alles was nu immers goed. Zowel met mij als met Roan. Ik wilde ook niemand tot last zijn met mijn gezeur, ik had het al een keer verteld en dat hoefde natuurlijk niet nog een keer, want ze weten het nog wel (snap je een beetje wat ik bedoel?).
    Later hoorde ik van collega's dat ze me erg afstandelijk en stil vonden en toen kwam het eruit. Ze zeiden dat ik het juist moest vertellen elke keer maar weer en weer en weer net zolang tot je er zelf geen behoefte meer aan hebt en je het "naast" je neer kunt leggen.

    Maarre meid....probeer nu lekker te genieten van je allergrootste trots!
     
  16. Suzanne1982

    Suzanne1982 Bekend lid

    16 jun 2008
    779
    0
    0
    Midden Nederland
    Jee meid, wat een verhaal zeg! Hoe gaat het nu met jullie? Heel veel sterkte voor de komende tijd, maar ik wens jullie ook heel erg veel geluk met jullie mooie dochter.

    Groetjes, Suzanne
     
  17. Ellen291982

    Ellen291982 Niet meer actief

    lieve meiden,

    wat een lieve woorden heel erg bedankt. ik was weer even niet online omdat het druk druk druk is. jullie kennen het vast wel hahaha!!! ik heb nu iemand gevonden die een zoontje had met erpse parese en die heeft verteld wat we een beetje kunnen verwachten. Erg heftig allemaal als ik dat lees. We hopen echt dat het goed komt maar zijn toch bang dat ze geopereerd moet worden. 4 augustis gaan we met haar naar Leiden toe naar het ziekenhuis. Daar horen we dan wat ons te wachten staat met Emma.

    Gelukig gaat het verder wel goed met haar.

    Ik heb nu een blaasontsteking gekregen. jaja het is niog niet klaar. heb nu een kuur. hopelijk werkt die snel en ben ik dan wel klaar met de ontstekingen enzo.

    Hoe kan ik in contact komen met een osteopaat?
     
  18. Koekeloerie

    Koekeloerie Niet meer actief

    Een osteopaat kan je zonder doorverwijzing van je huisarts benaderen en wordt ook nog door de meeste zorgverzekeringen vergoed. Je kan dus kijken waar een osteopaat in de buurt van jullie zit (internet, gouden gids, huisarts even bellen voor een adres).

    Fijn dat het goed met Emma gaat en vervelend van die blaasontsteking, hopelijk slaat je kuur snel aan en kan je volop genieten van jullie mooie meid.

    Alvast veel succes 4 aug! Maak je nog niet te druk, wacht het gewoon af. Hopelijk valt het mee.
     
  19. moonlight159

    moonlight159 Fanatiek lid

    20 mei 2008
    3.051
    1
    0
    In m'n huis
    Je kan inderdaad gewoon een osteopaat bij jou in de buurt bellen. www.osteopaat.nl als het goed is kun je ze daarop vinden! Als je zegt dat het om een jong babytje gaat, kun je vaak (was tenminste bij ons) de volgende dag al terecht. Maar dat ligt natuurlijk aan de praktijk.

    Balen dat je nu weer een blaasontsteking hebt zeg! Het houd niet op of wel ...:(
     
  20. Ellen291982

    Ellen291982 Niet meer actief

    nee het houd allemaal nog niet op nee. Ik heb gemaild naar een osteopaat. Ze kunnen nu niks voor Emma doen. Als het om een zenuwafknelling gaat (dat is het waarschijnlijk maar dat horen we pas in Leiden) dan kunnen ze daar niks aan doen. Pas later kunnen ze eventueel alles wat losser maken enzo, maar dat doet de fysio ook. Even afwachten dus! wie weet later als we meer weten.

    ik hou jullie op de hoogte als jullie dat fijn vinden.
     

Deel Deze Pagina