Wat een goed topic! Ik heb een hele lieve man,maar ik denk dat ik hem ook een beetje veel heb verwend,hij werkt gewoon full-time en ik werk ivm hms en fm maar 12 uur in de week,hierdoor voel ik me altijd schuldig en heb het een beetje op me genomen om het hele huishouden zelf te doen,ook voel ik me verplicht om elke avond te koken al ben ik dan helemaal bekaf en gesloopt. Maar ik vind het zielig als hij naast zijn werk ook nog eens dingen in huis moet gaan doen,dus vraag ik hem niets. Nu ik echter zwanger ben en bi erbij heb gekregen wordt alles me gewoon te zwaar en verslonst mijn huis een beetje,ik zou nu ook graag willen dat manlief eens uit zichzelf de stofzuiger pakte, of de toiletten zou schoonboenen(heb ik hem nu al 3 keer gevraagd)maar ja hij komt uit zijn werk en heeft dan de fut niet meer om iets te doen en op zondag wil ie uitrusten en geen huishouden doen. Nou is het wel zo dat als ik echt aandring dat hij het uiteindelijk doet onder luid gemopper maar goed uit zichzelf ..ho maar... Maar ik lees nu dat jullie mannen naast hun werk ook gewoon mee moeten helpen in het huishouden dus ga mijn man ook maar eens bij proberen te brengen dat dat echt wel moet kunnen,en me gewoon proberen minder schuldig te voelen.
Ik heb ook een man die met alles in huis helpt. Ik probeer zo veel mogelijk zelf te doen maar ben momenteel zo moe dat het vaak niet lukt. Hij zorgt sowieso zodra hij uit zn werk komt voor ons kindje en daarnaast doet hij de keuken. Hij ontziet me heel erg. Ook in het weekend helpt hij ontzettend goed
Ik heb het erg getroffen met mijn mannetje, van huis uit is hij al gewend om huishoudelijke taken te doen, dus wat dat betreft is hij goed opgevoed. Voor mijn zwangerschap deden we alles samen en deed ik wel meer, maar nu hoef ik eigenlijk bijna niks te doen. Veel dingen doet hij uit zichzelf, stofzuigen, dweilen, wassen, vaatwasser leegruimen, keuken schoonmaken/opruimen etc. Soms vraag ik of hij iets wil doen, bijv. ramen zemen, bed verschonen en de badkamer een goede beurt, want dat gaat nu niet zo makkelijk meer en dan doet hij dat ook. Grote boodschappen doen we 1x per week samen, verder doet hij nu de dagelijkse boodschappen en als ik thuis kom, heeft hij gekookt. Na het eten ruimt hij de boel weer op, heerlijk, het is echt een lieverd. Dat zeg ik ook tegen hem en hoe blij ik met hem ben. Voor de dames die niet zo'n man hebben: De meeste mannen blijven een MAN.. je zal dus altijd alles moeten blijven vragen, maar goed.. als hij het dan doet, jammer dan, leg je erbij neer. Schrijf een briefje met wat er moet gebeuren, dat scheelt ook. Wanneer hij een taak heeft gedaan, heeft hij het misschien in jouw ogen vaak niet goed of minder goed gedaan, helaas, maar ook daar kan je je het beste bij neerleggen. Als hij het heeft gedaan, prijs hem de hemel in! Mannen zien vaak niet wat er moet gebeuren en als ze ver/gewend zijn dat een ander het goed.. dan doen ze het niet. Het is niet zo dat ze lui zijn, ze hebben het vaak van huis uit al zo geleerd (het niks doen). En al het gedrag is aangeleerd! En aanleren is makkelijker dan afleren! (ook goed om in je achterhoofd voor de opvoeding van je kind) Mannen zijn trouwens net kinderen, hahahahaha! Wat betreft mannen die gewoon lomp en asociaal gedrag vertonen.. iemand gaf het voorbeeld dat zij voor zichzelf ging koken, wassen, strijken etc. YOU GO GIRL! Ik had precies hetzelfde gedaan, is hij helemaal besodemieterd! Dames, opvoeden die handel en je poot stijfhouden, dus ook niet het toch zelf gaan doen.. dan is het maar een zooitje. Succes! Liefs, Huismus
Ik denk dat je duidelijk moet zijn in wat je niet kunt en hulp bij nodig hebt. Ik heb zelf gelukkig een schat van een man die veel helpt en behoorlijk veel in huis doet. Ik heb zelf ra en hij moet toch al regelmatig in huis helpen en van te voren waren we ons er heel duidelijk van bewust dat hij tijdens de zwangerschap en met de kleine straks nog wat meer moet helpen. Tuurlijk doet hij niet alles zoals ik het zou willen hebben maar dat hij het doet en redelijk bijhoud ben ik allang blij mee. Vandaag nog blijer dat mijn moeders de kamer een grote beurt heeft gegeven nu is het echt goed schoon. Moeders je kunt sosm niet zonder
Wat een leuk topic. Ben het zelf inmiddels gewend dat mijn man zelf zijn rommel niet ziet en dat ik dingen echt aan hem moet vragen. Nu werkt hij ook fulltime en heeft hij daarnaast ook een eigen bedrijf waardoor hij erg veel van huis is . Toch vraag ik hem nu dingen te doen in huis. Ik vraag hem te stofzuigen en de badkamer te poetsen. De rest doe ik zelf. Ik heb BI maar wil mijn man niet het gevoel geven dat hij nu ineens alles alleen moet doen. Hij vind het ook heel fijn om die bevestiging steeds te krijgen dat hij het goed gedaan heeft. haha. Als hij gestofzuigd heeft is het "schatje, ik heb gestofzuigd goed hé! Kijk eens hoe schoon het is" "Ik, Oowww goedzo, wat fijn en netjes, je kunt het wel". Als ik eens niet reageer is hij heel erg teleurgesteld. vind het wel schattig. Net zo'n klein jongetje nog die zegt "mama...mama.... kijk, ik heb een zandkasteel gemaakt mooi hé!!". Het is jammer dat hij het zelf allemaal niet ziet maar mijn schoonmoeder komt er ook eerlijk voor uit dat hij thuis nooit heeft geleerd iets in het huishouden te doen. In dat opzicht doet hij het helemaal zo slecht nog niet. Hij is verder super bezorgd en ik weet gewoon dat ik hem alles kan vragen. Dat hij soms chargrijnig is als hij iets moet doen laat ik maar langs me heen gaan. Hij werkt er keihard voor om te zorgen dat we niets tekort komen.
Gelukkig heb ik een man die met wat kleine aansporingen echt wel wat doet in huis. Dat is een tijdje ook wel anders geweest en toen heb ik een keertje ruim een week gewoon eens niets gedaan. Zijn onderbroeken niet gewassen enzo ("schat, waar zijn mijn onderbroeken?" Ik denk in de wasmand "oh, heb je niet gewassen?" Nee, ik wilde eindelijk dat ene boek eens lezen dit weekend. "Oh, oké. Ga je nog wassen?" Nee, want ik heb mijn boek nog niet uit. "Oh. Is er nog cola/chips/snoep/brood?" Nee, want ik heb nog geen boodschappen gedaan want ik wilde lekker lezen dit weekend "Oh, moet ik dat anders even doen?" Lijkt me heerlijk schatje! En neem je dan ook gelijk een reep chocola voor me mee alsjeblieft???) Gebeurde dus 1 week en hij heeft 2 keer misgegrepen naar schone onderbroeken en schone shirts en sindsdien is hij wel een stuk behulpzamer . Doet boodschappen, pakt uit zichzelf de stofzuiger en dat soort dingen.
Hier ook een positief verhaal.. Mijn vriend is steeds twee weken weg, hij werkt op zee, dus is maar 2weekenden thuis per maand.. Hij gaat dan wel mee boodschappen doen, dat mag ik zelf neit meer doen, vanwege het zware tillen.. daarnaast helpt hij ook in hui dan.. doet de was, stofzuigt e.d. tuurlijk heeft ie eenss een dag dat ie niks doet ,maar probeert zoveel mogelijk...
Ja daar heb je wel gelijk in. Dan denkt ie echt dat ie helemaal niets goeds doet. Weet je, hoe moeilijk ook.. Je moet het ook zo bekijken: jouw vent heeft weer iets wat anderen niet hebben en zo heeft sowieso elke man iets goeds anders zouden we niet bij ze blijven toch. Misschien moet je ook minder streng zijn voor jezelf. Als de auto niet gestofzuigd is, wat is de ramp?? Wees gewoon geduldig en als hij iets beloofd heeft te doen geef hem dan bv 2/3 dagen zonder iets erover te zeggen. Heeft ie het daarna nog niet gedaan dan pas kun je bijv. aangeven dat je hem ruim de tijd hebt gegeven, niet gezeurd hebt en dat hij je dan toch teleurstelt. Misschien als ie eht gevoel heeft dat je hem niet steeds achter de broek zit dat hij het uitiendelijk wel doet. Even offtopic --> Ik zocht trouwens je topic over de baby minder voelen. Had wel je laatste reactie gelezen maar het topic niet meer kunnen terug vinden. Ik had wel gelezen dat je de baby weer voelde en op bezoek mocht bij de gyn. Ik voelde de baby inmiddels ook weer veel meer en nu heel vaak dus is het ook goed gekomen .
Fijn dat je de baby nu weer goed voelt! Afgelopen week was mijn kindje weer wat rustiger, maar daar maak ik me nu maar niet zo druk meer om, weet nu dat het de vorige keer ook niet erg was. Dank nog voor je reactie in het topic, ik heb vandaag nogmaals (ja alweer) een gesprek met hem gehad. Hij zegt zelf ook dat hij wel wat meer zou mogen helpen, dat ik daarin helemaal gelijk heb. Hij heeft beloofd vanaf nu echt meer te helpen in huis. Nou ja ik moet eerst zien dan geloven.
Gelukkig helpt mijn vent heel goed mee in het huishouden. Maar het blijft een feit dat hij een andere aanpak heeft van dingen en ook andere dingen belangrijk vindt. Veel dingen ziet hij gewoon niet, bijvoorbeeld dat het onkruid op sommige plekken tot boven z'n hoofd groeit. (ja, echt letterlijk!). Kan 'm niks schelen, dus doet ie 't ook niet. Soms onbegrijpelijk voor mij, maar ja. Het helpt het beste om heel duidelijk aan te geven wat voor jou belangrijk is dat hij doet, ook al lijkt dat nog zo voor de hand liggend. Vaak moet je dat dan nog 5x herhalen, maar als het een keer overkomt gaat het ook wel goed. Hij doet zo hard z'n best, de schat! Als ie 't van me kon overnemen, die zwangerschap, dan zou hij 't doen!
Nou hier ook niet echt een behulpzame man, maar hij had ergens gelezen op internet dat hij vanaf week 36 zijn vrouw kan meehelpen in het huishouden . En dat gaat hij ook doen zegt ie dus ben benieuwd . Maar gisteren heeft hij gekookt en opgeruimd (heb hem wel meegeholpen) en 's avonds vroeg ik of hij watermeloen kon snijden en meebrengen, vond hij niet zo leuk maar toch gedaan. Maakt naderhand een grapje dat hij na week 36 zou helpen. Nou nog spontaan de stofzuiger pakken en ik ben helemaal blij
Ik bof maar met mijn vent... Ik mag hier zelf niets meer doen, als ik aan het kreunen/puffen ben. Mijn man doet ook alles uit zichzelf, belt me uit zijn werk op wat ik graag wil eten/drinken en dan neemt hij 't voor me mee. Stofzuigen/dweilen.. Koken als 't moet...... Alles uit zichzelf.
Ook ik ben gezegend met een man die nog meer doet in het huishouden dan zijn vrouw. En dat terwijl hij 4 dagen werkt en ik maar 3 hahaha. Ik hoef het niet te vragen, hij doet bijna alles. Dus wat dat betreft bof ik enorm. Wel jammer dat best wel veel mannen (onbewust?) niet door hebben dat zwanger zijn best zwaar is.
Mijn man doet gelukkig altijd al veel in het huishouden, vind het ook niet meer dan normaal eerlijk gezegd. Hij doet niet meer nu ik zwanger ben, maar als ik wat vraag doet hij het gelijk zonder mopperen en dan te bedenken dat hij thuis nooit wat hoefde te doen.
Mijn kerel doet ondertussen wel dingen in het huishouden, maar dat komt eigenlijk omdat ik een tijd dingen gewoon heb laten liggen. Ik deed het niet, dus begon hij het te doen... je moet er wel even tegen kunnen om in het stof te leven en overal troepjes hier... maar in mijn geval na 3 weken snapte hij dat als hij niet het huishouden op zou pakken in een troep zou leven (in het ergste geval 9 maanden lang). Nu pak ik ook weer eens wat zaken op... dus de drang is wel iets minder, maar dan roep ik gewoon even dat ik erg last heb van de zwangerschap en het zijn schuld is en het niet niets is om zijn kind 9 maanden in mij te hebben en die handen gaan weer uit de mouwen
@ Lynn, Ik weet eerlijk gezegd niet of ik het erger vind dat je man niet mee helpt in het huishouden, of dat hij helemaal niet informeert naar je buikpijn.... Mijn man is van nature een echte man-man, 'ziet' dus niet veel in huis, is slordig en laat alles zo achter zijn kont vallen. Maar sinds ik zwanger ben, en met name sinds ik bekken klachten kreeg, is hij steeds meer gaan doen. Soms moest ik hem aansporen, maar soms ook niet. En ik hoef steeds minder vaak om hulp te vragen. We hebben het ook normaal gezien aardig verdeeld: Hij doet de was, het vuilnis en de kattebakken schoonmaken, ik doe het opruimen, stoffen, koken, dweilen en de toiletten/badkamer. Boodschappen doen we normaal gesproken samen. Ik doe dan gewoonlijk wel meer dan hem, maar heb normaal gesproken ook 1 dag in de week vrij en hij niet. Nu ik steeds zwangerder ben, doet hij steeds meer. Hij ruimt af na het eten, ruimt de vaatwasser in (hoef ik niet te bukken), hij doet vaker stofzuigen en alles waarbij je moet bukken of tillen. Boodschappen doet hij nu ook vaker alleen. Hij heeft zelfs het terras buiten verhoogd zodat ik geen hoge opstapjes meer hoef te maken. Met andere woorden, hij begint zich echt te beteren, want vroeger moest ik echt regelmatig overal achter aan zeuren. Ze zeggen wel dat ze het niet zien, maar als ze alleen zouden wonen zouden ze het ook kunnen hoor... 8) liefs mamatoB
Ik heb ook mazzel lees ik wel. Ik mag geen zware dingen meer tillen, hij wordt boos als ik wil gaan dweilen (laat mij dat nou doen!) en hij slingert regelmatig de stofzuiger door huis heen. En als ik het hem vraag lapt hij ook rustig de ramen. En sinds ik loop te snotteren en daardoor bekaf ben wegens gebrek aan slaap en lucht, stuurt hij me gewoon naar bed. Hij duld geen tegenspraak. Met de babykamer (wij waren lekker op tijd, hij is net af ) mocht ik ook bijna niks meer doen. Ja, koffie zetten. Ik balen, hij lachen. Maar eigenlijk deden wij het huishouden altijd wel al samen.
Ik duik vast onder tafel en type dan even verder Als mannen zich gedragen als kleine kinderen is dit vaak omdat ze behandeld worden als een klein kind! In een aantal van de verhalen die ik heb gelezen valt me met verbazing op hoe ze aan worden gesproken (of eigenlijk tegen ze wordt gezeurd). Stop met zeuren en wees duidelijk in wat je wilt, zeg bijvoorbeeld 'ik ga nu de boodschappen halen en wil graag dat jij ze daarna uit de auto tilt'. En feit blijft dat er altijd wel een verschil van inzicht zal blijven, ga voor jezelf na waar je prioriteiten liggen. Mannen zijn niet lui, houden alleen niet van de toon waarop dingen aan ze gevraagd wordt
Die van mij doet het sins een week of 2 , maar dat is echt alleen omdat ik zelf amper meer wat kan :x ! Heb tot 34 weken echt ALLES zelf gedaan , van stofzuigen tot gordijnen wassen en ophangen ect. Hij is gewoon erg lui..