keuze maken hebben jullie dat ook gehad?

Discussie in 'Alleenstaande moeders' gestart door pleasure, 4 nov 2009.

Topicstatus:
Niet open voor verdere reacties.
  1. pleasure

    pleasure Lid

    14 okt 2009
    25
    0
    0
    NULL
    NULL
    hallo,

    ben vanochtend wakker geworden met een super naar gevoel wat zich volhardend in mij blijft versterken.

    nu ik weet alleen te staan voor mijn zwangerschap en mijn kindje in de toekomst ben ik vanochtend wakkeer geworden met het gevoel wil ik dit wel??

    Doe ik er niet verstandig aan om een keuze te maken waarbij ik niet bang hoeft te zijn om overal alleen voor te staan, heel veel dingen kwijt te moeten raken er veranderd straks zoveel wat niet veranderd was als ik er niet alleen voor was komen te staan.

    ik vind dit heel moeilijk om te zeggen want ik weet dat zo veel mensen zo graag een kindje willen en ik nu als een verwende puber over kan komen.

    wil graag weten of jullie ook met dergelijke gedachten hebben rond gelopen en hoe jullie tot een keuze zijn gekomen.
     
  2. MissMom

    MissMom Fanatiek lid

    30 okt 2009
    1.346
    0
    0
    NULL
    NULL
    Hoi hoi.

    Als eerst wil ik je veel succes wensen in de keuzes die je moet maken, je zult het wel moeilijk hebben.
    Maar.......zal het geen dood normale angst zijn die je voelt nu?
    Meer het angst hebben naar het onbekende?
     
  3. Maccy

    Maccy Bekend lid

    26 dec 2008
    513
    0
    0
    Ik heb die gedachten ook gehad en zelfs nog na m'n bevalling (waar ben ik aan begonnen?!) Ik schaamde me daar altijd voor omdat ik wel heel blij ben met m'n jongen. Maar het is gewoon ontzettend zwaar alleen te zijn. Ik heb de keuze gemaakt omdat ik wist dat ik niet met de andere optie (abortus) kon leven. Ik heb me dat geprobeerd voor te stellen en ik kon daar niet mee leven. Ik ben nog steeds elke dag dankbaar dat ik naar m'n gevoel heb geluisterd en niet naar m'n ex.
     
  4. soovi

    soovi Fanatiek lid

    1 nov 2007
    2.455
    569
    113
    Het enige wat ik kan zeggen is dat je vooral niet moeten kiezen voor een "veilig" leven met iemand waar je niet echt bij past, van houdt. Ik heb er toen ik zwanger raakte voor gekozen om voor mijn relatie te gaan, ondanks dat ik mezelf daarin kwijt raakte. Uiteindelijk heb ik toch voor mezelf gekozen (moeten kiezen misschien wel) maar dat was wel heel moeilijk. Vooral omdat ik mezelf heel veel pijn heb laten doen. Ik kan je zeggen het is makkelijker om het alleen te doen dan samen met iemand waarmee je niet op een lijn zit en je niet jezelf kan zijn.
     
  5. pleasure

    pleasure Lid

    14 okt 2009
    25
    0
    0
    NULL
    NULL
    he hoi,

    begrijp je uitleg over niet bij iemand blijven waar het niet goed mee zit, maar ik heb het over een andere keuze.
    wel of niet dit kindje houden.............
    .....ik wil niet al te veel in mij prive duiken maar ik moet en ga er heel veel op inleveren en dna heb ik het niet alleen over de financiele kant.

    En er is een enorme angst............ dat hij als de kleine er is het komt op eisen.

    Dan ben ik dus al vanaales kwijt geraakt en dna ook nog mijn kleintje.
    Ik weet een kind verdiend een vader en een moeder maar nu heb ik zoiets van sorry maar deze man verdiend het niet om vader te zijn.

    En ik ben zo enorm gekwetst dat ik niet de rest van mijn leven verplicht wordt om met hem om te moeten gaan.

    Als ik zeker wist dat mijn angst ongegrond was dan zag ik alles heel anders vermoed ik.
     
  6. soovi

    soovi Fanatiek lid

    1 nov 2007
    2.455
    569
    113
    Is inderdaad een hele akelige situatie, ik weet ook niet zo goed wat je moet doen. Lijkt me alleen wel heel heftig om een kindje weg te laten halen omdat je bang bent voor zijn/haar vader.
    Kan me er aan de ene kant ook wel iets bij voorstellen, zelfs als je geen contact hebt met de vader kan je dingen van hem terug gaan zien in je kindje. Maar aan de andere kant een abortus is ook niet niks en daar moet je wel echt achter staan.
    Weet de vader van je kindje dat je zwanger bent? Als je besluit het kindje te houden zou ik me sowieso goed laten inlichten en alvast een advocaat nemen zodat je hem altijd een stap voor bent.
    Maar wat ik me ook nog afvraag is waarom ben je bang dat hij je kindje van je af komt pakken? Hij zou in principe wel een omgangsregeling kunnen eissen maar hij kan jouw kind niet van jou afpakken.
     
  7. Lovely83

    Lovely83 VIP lid

    29 mei 2008
    20.378
    3.246
    113
    Ik denk dat je nooit zult weten wat een goede keuze zou zijn.
    Denk dat het belangrijkste is dat jij je hart volgt.
     
  8. Aurin

    Aurin VIP lid

    10 okt 2008
    8.337
    0
    36
    pedagogisch medewerker kinderopvang & Kraamverzorg
    naast denhaag
    pleasure,

    Ik begrijp je dilemma, Ik heb er nooit over nagedacht om abortus te plegen.
    Maar ik snap donders goed dat je leven 360 graden gaat draaien.
    Ik zelf loop er nu keihard tegen aan dat alles, maar dan ook alles in mijn anders is dan voor dat ik mijn mooie ventje had.
    het is niet per definitie slechter, maar anders.
    En daar moet ik verschrikkelijk aan wennen.

    Ook valt het mij heel zwaar om alles alleen te moeten doen, in combinatie met weer gaan werken.

    Ik ben dolgelukkig met mijn super mooie mannetje, zou ook niet meer zonder hem kunnen. En ik had nooit abortus kunnen laten plegen.
    Maar al die veranderingen.. vind ik persoonlijk heel moeilijk.

    Ik hoop dat je voor jezelf de beste keuze maakt.
    Heel veel sterkte.

    Zou de vader je kleintje op kunnen eisen? zo makkelijk gaat dat niet, is er al een erkenning? zijn jullie getrouwd?

    In mijn situatie is er niks, dus kan er ook niets, ik was er ook bang voor, maar hij komt niet eens langs, belt niet.. niks!
     
  9. pleasure

    pleasure Lid

    14 okt 2009
    25
    0
    0
    NULL
    NULL
    begrijp dat jullie nooit getwijfeld hebben over een abortus.
    bij mij wordt de twijfel steeds groter........

    heb een afspraak gemaakt met huisarts om er over te spreken,

    heb zo enorm het gevoel dat de tijd in mijn nek hijgt............

    ben volledig kwijt wat ik zelf wil, wat ik zelf kan etc

    er gebeurd te veel in een te korte tijd, het is allemaal niet bij te benen meer.

    de vader heeft het niet erkend, we zijn niet getrouwd etc

    weet intussen ook dat hij geen dna test kan mag eisen, dus wellicht dat de kans van het afpakken cq omgangsregeling hiermee weg valt.
    helaas stelt het mij niet gerust de twijfel blijft bestaan.
     
  10. Eline078

    Eline078 Bekend lid

    15 dec 2008
    571
    3
    0
    Zwijndrecht
    Erg lastig. Zelf heb ik zoiets, als je twijfelt of je het aan kunt, niet doen. Het is echt een hele verantwoording en loodzwaar, met zn tweeen al laat staan in je eentje. Je kunt niet meer terug. Je kindje kan niks met 'ik was er achteraf toch niet klaar voor'. Als je het doet moet je er 100% voor kunnen gaan. Dat gezegd ik denk dat iedere zwangere soms wel eens twijfels heeft. Geef het even (hoe ver ben je?)

    Overigens, dat hij geen dna test mag eisen is onzin. Mag hij wel. Duurt alleen lang.
     
  11. pleasure

    pleasure Lid

    14 okt 2009
    25
    0
    0
    NULL
    NULL
    ben 7 weken
     
  12. Aurin

    Aurin VIP lid

    10 okt 2008
    8.337
    0
    36
    pedagogisch medewerker kinderopvang & Kraamverzorg
    naast denhaag
    Hai pleasure,

    Hij mag wel een DNA test eisen, is alleen een lange weg.

    De onzekerheid of hij dit ooit zal doen, of ooit op zal komen dagen blijft denk ik altijd bestaan! Iig bij mij wel!

    Ik persoonlijk denk hoe langer je wacht met abortus, hoe moeilijker het wordt. (Heb ik in mijn omgeving gezien... maar dat verschilt natuurlijk per persoon)

    goed dat je in ieder geval hulp zoekt bij je HA.
    Heb je ook steun van je familie??
     
  13. Daar maak ik uit op dat je werkelijk overweegt je kindje weg te laten omdat je het die man niet gunt om vader te zijn :(

    Hoe een waanzinnige klootzak hij ook is, is dat de schuld van je kindje? Nee.
    Moet jouw kindje daar dus maar het slachtoffer van worden? NEE!

    Je zegt dat je bang bent dat hij je kindje op komt eisen, en dat jij je kindje daardoor kwijtraakt.
    Het enige wat die man voor elkaar zal kunnen krijgen is een omgangsregeling, hij kan je echt je kindje niet zomaar afpakken hoor.

    Sowieso, waarom zou hij op de hoogte moeten blijven? Als je geen contact meer met hem hebt weet hij toch nergens van?
     
  14. Eline078

    Eline078 Bekend lid

    15 dec 2008
    571
    3
    0
    Zwijndrecht
    Niet met je eens. Je doet nou net alsof het kindje niet de dupe wordt als hij/zij geboren wordt. Natuurlijk wel. Dan is hij net zo goed de dupe. Hij heeft dan een vader die er of nooit is of ene keer wel andere keer niet met de nodige stress bij mams. Vind ik ook niet bepaald goed voor een kind. Dus er is wel degelijk een afweging.

    Bovendien vind ik dat als je meer dan normaal twijfelt je absoluut niet aan alleenstaand moederschap moet beginnen omdat het al zwaar genoeg is als je er wel achter staat. Dalijk laat ze dat kindje geboren worden en komt ze erachter dat het toch teveel gevraagd is. Dan heeft het kindje en geen vader en een moeder die niet lekker in haar vel zit. Nee, dan is het niet de dupe?

    Los daarvan is het niet alleen HAAR verantwoording maar ook de zijne. Dat zij ervoor op moet draaien is door de natuur geregeld maar dat zij er maar alleen voor op moet draaien omdat hij er vandoor is is natuurlijk ook wat krom.

    Een omgangsregeling terwijl je het niet wilt is erg belastend. Ik weet niet waarom ze zo bang is dat haar ex vader wordt maar er vanuitgaande dat ze een gegronde reden heeft lijkt het me vreselijk om mijn kind af te moeten staan en maar mee te moeten geven terwijl ik het niet wil. Lijkt me hel op aarde.

    Op het moment dat het kindje geboren wordt kan meneer een DNA test eisen. Tot duidelijk is dat hij de vader is heeft hij geen omgang maar als je weet dat hij de vader is... Rekken van het proces is ook niet in het belang van het kindje omdat hij/zij dan ineens mee moet na een half jaar met iemand die hij niet eens kent. Op het moment dat uit de DNA test blijkt dat hij inderdaad de vader is en hij vraagt de rechter tegelijk om omgang, dan geeft ts dat een informatieplicht. Dit betekend dat ze hem zal moeten inlichten over schoolkeuze, ziekte, enz. en wordt je dus verplicht regelmatig contact te houden.

    Dus denk er alsjeblieft goed over na. Je bent nu 7 weken en kan nu nog een keuze maken. Als je ervoor gaat, super, alle geluk en sterkte van de wereld maar als je echt blijft neigen naar de kant van een abortus, schaam je dan niet en zorg dat je steun bij je hebt.

    Laat ons weten wat je doet! Als je besluit het alleen te doen kun je echt veel hebben aan dit soort fora waarin meiden weten wat je doormaakt. Het is echt geen makkie allemaal!
     
  15. kleinvisje

    kleinvisje Niet meer actief

    ik wil even reageren

    het is uiteindelijk jouw keuze

    ik wil alleen even kwijt dat ik inderdaad me ook kan aansluiten bij de alleenstaande moeders dat het zwaar is / kan zijn. echter niet altijd
    en als je eenmaal wat verder bent is het op een andere manier zwaar, maar minder heftig.
    ik ben in zw. schap met 6 maanden zwanger alleen komen te staan. geen keuze meer dus al had ik nooit voor abortus gekozen.

    de eerste zeg 3 tot 6 maanden waren behoorlijk pittig. je kindje vraagt dan nog zo veel en je moet leren weer een ritme op te bouen en weer gaan werken enz. dat eist best veel van je als persoon. ik merk echter dat het daarna makkelijker wordt. Mijn zoontje is nu ondernemend, kan beetje lopen, en soms heel driftig. ook niet makkelijk in je eentje maar ik ben inmiddels gewend en dan is het best te doen.
    tuurlijk denkik af en toe wel eens... o had ik maar een extra iemand. dan kon ik er even tussenuit, even wat leuks doen enz.
    maar dit valt natuurlijk ook te regelen met oma of iemand die eens een keertje wil oppassen.
    ja het is zwaar, maar het is te doen als je goed regelt

    ik kan mijn zoontje nu echt niet meer wegdenken. hij is juist de reden geweest dat ik doorkon. en ja je leven veranderd en het is wennen. maar het is niet alleen ten nadele. ik ben er sterked door geworden en ben supertrots op mijn zoontje en blij met hem. en die leuke dingen doen en alles is even minder belangrijk en ben ik ook weer mee bezig om op te gaan starten.

    Ik doe alles zelf met af en toe eens wat opvang van iemand als het nodig is. Ik werk 4 dagen en dan gaat hij naar de opvang. mijn zoontje is niet de makkelijkste maar toch.... toch red ik het en ben ik gelukkig.
    en wie weet vind ik in de toekomst wel een nieuw persoon. dat ik nu niemand heb betekent niet dat ik eeuwig alleen ben / blijf.

    denk er eens goed over na
    ga praten

    en dan doenwat jij denkt dat goed is
    en die twijfels.... die hebben we allemaal wel denk ik eens
    en zwaar.... ja dat is het ook. als je met zijn 2-en bent al en alleen nog zwaarder. maar als je netwerk opbouwt van mensen die je de eerste periode wat kunnen helpen kan dat al een hoop schelen.

    succes
     
  16. Ik weet niet waar jij uit opmaakt dat de vader er niet zal zijn o.i.d..
    Dat TS en de vader van het kindje uit elkaar zijn betekent toch niet dat hij niets met z'n kindje te maken wil hebben?

    TS zegt; 'Ik weet dat een kindje een vader en een moeder nodig heeft, maar ik gun het hem gewoon niet om vader te zijn'.

    Ze zal daar best haar redenen voor hebben, maar ik maak nergens uit op dat die redenen ook maar iets met zijn manier van vader-zijn te maken hebben.

    Echt, léés toch eens een keer. Ik vond je opmerking in mijn topic een paar weken geleden ook al zo vreselijk aanvallend en misplaatst, en ook dit vind ik weer enorm oppervlakkig.
     
  17. pleasure

    pleasure Lid

    14 okt 2009
    25
    0
    0
    NULL
    NULL
    sorry,

    maar van het vorige bericht snap ik niets.

    geloof dta het ook niets met mij of mijn topic te maken heeft maar iets persoonlijks is tussen 2 mensen die posten????
     
  18. Alleen het onderste zinnetje heeft niets met jou te maken :)

    Waarom zou het zo erg zijn als de vader een omgangsregeling wil?
    Is dat alleen voor jou erg, of ook voor je kindje?
     
  19. woezeltje

    woezeltje Fanatiek lid

    2 mrt 2007
    1.623
    0
    0
     
  20. pleasure

    pleasure Lid

    14 okt 2009
    25
    0
    0
    NULL
    NULL
    na heel veel nadenken en gesprekken met diversen mensen en mijn huisarts ben ik nu zover dat ik een beslissing ga nemen.

    Morgen beraad met huisarts en die alle stappen zal ondernemen die nodig zijn voor welke keuze ik ook maak.

    Fijn om zon fijne huisarts te hebben!

    Verder heb ik meneer via mail en vicemail en sms laten weten dat ik een abortus overweeg maar helaas totaal niets gehoord.
    Wat een enorme looser!!

    De keuze die ik maak heeft alles met mij zelf te maken en wat ik wle of niet te bieden heb nu en in de toekomst.

    Heb alle respect voor mensen die anders kiezen dan ik ga doen,
    Het zal een zware weg worden welke keuze je ook maakt, dat weet ik wel en met elke keuze in het leven moet je leven.
    Sommige keuzes kan je terug draaien, sommige niet en dit is daar 1 van!

    Daarom veel nagedacht gesproken etc, is echt niet een ineens besluit geworden.

    Kortom morgen deel ik mijjn keuze mede maar mijn besluit is al genomen.
     

Deel Deze Pagina