Even proberen het uit te leggen; Ik slaap s middags vrijwel altijd, soms 20 minuten uitrusten, soms een uur of anderhalf vanwege mijn vermoeidheid. Nu heb ik sinds een half jaar ofzo dat ik dan dénk dat ik wakker ben, maar mij dan niet kan bewegen.. dit is heel raar, ik probeer overeind te komen of wat dan ook, maar dit gaat dan niet en dit probeer ik tevergeefs een aantal malen. Dit gevoel is vreselijk.. ik ben dan ook 'bang' dat er op dat moment iemand binnen komt lopen en me zo kan vermoorden (ja wat je dan al niet denkt he of mij lekker 'verlamd' laat liggen en naar boven gaat om Justin wat aan te doen Ik wil mezelf in mn wang knijpen om zo 'echt' wakker te worden, maar dit gaat dus niet en als ik écht wakker word, ben ik echt niet uitgeslapen. Iemand (ook) ervaring mee?
Ja dat heb ik ook wel gehad. Het heeft een naam maar ik weet zo even niet meer hoe. Erg eng inderdaad. je bent dan geestelijk wakker maar je lichaam niet.
dan moet je even op lucide dromen zoeken. Ik heb het ook regelmatig en dat ik weet dat ik droom in mn droom.
oh ja, dit had ik ook weleens, en altijd alleen als ik ´s middags sliep, mijn huisarts zei dat je dan tussen slaap en wakker inzit en dat sommigen dit als "wakker" ervaren. ik weet precies wat je bedoelt, ik dacht toen namelijk dat ik een soort "aanvallen" had waardoor ik niet meer kon bewegen. was het gelukkig niet.
Zelf geen ervaring mee. Maar ik kende iemand die een slaapziekte (Narcolepsi) heeft en zoiets ook heel vaak had.
Ik heb dat ook heel vaak, vind het best eng/raar om te ervaren. Vooral omdat ik denk iemand te zien en m'n slaapkamer deur hoor opengaan. Terwijl dat dus niet zo is, ik val daarna gewoon weer verder in slaap.
Ik heb het een paar jaar geleden heel vaak gehad. Doodeng vond ik het. Ik wist dan dat ik wakker was en droomde tegelijk en dan dacht ik ook dat er iemand mijn kamer binnen wou komen en me wat aan wat doen. Brr.. Dat was toen wel in een situatie dat ik zelf helemaal niet lekker in mijn vel zat, mijn relatie niet goed ging en ik doodongelukkig was in dat huis en de plek waar ik woonde. Want ik heb het daarna dus niet meer gehad, heel vaag. Geen idee of het met elkaar te maken heeft maar vind het wel opvallend.
Ik heb hetzelfde, zo erg dat ik mezelf verwonde. Vorig jaar zomer dacht ik wakker te zijn en dat er een trein op me af kwam, ik was zo in paniek dat ik van het bed wist te rollen, maar ik heb een nachtkastje naast mijn bed. Gevolg, schouder uit de kom, hele arm en been blauw en moest zelfs naar de huisartsenpost. Ben er toen mee naar de huisarts geweest, en die vertelde me dat ik voor het slapen gaan geen enge films moest kijken,een boek lezen en zorgen voor ontspanning, sindsdien gaat het hier beter. Op het moment van wakker worden blijf je in de REM fase vastzitten. Hopelijk helpen mijn tips.
Klinkt eng! Heb er gelukkig geen last van, heb wel dat is steeds 'val' in mijn slaap, of zo'n gevoel alsof ik uitglij over ijs. Ook heel griezelig gevoel, want daarna voelt het ook alsof ik me niet meer kan bewegen!
Oh my god.. ! Ik dacht echt dat ik de enigste was.. dat ik eeen of andere stoornis had ofzo .. wegens slecht verleden .. Als ik het mijn vriend vertelde dacht ie eerst dat ik gek werd ofzo .. haha .. maar ik heb het soms ook als we pas net 5 min in bed liggen en ik ben zo half half aan het slapen... dan weet ik dat het komt.. (dan heb ik hem van te voren al aangegeven mocht ik in eens iets raars zeggen of doen .. dan moet je me gelijk wakker schudden ..) en als het eenmaal gebeurd lijkt het net alsof ik met mn tanden op elkaar geluidjes probeer te maken , zodat mijn vriend mijn wakker maakt.. en dan lukt het niet ! Ik vind het heel erg eng.. Heb het ook smiddags als ik even lekker op de bank lig ..! Denk ook altijd dat er zo iemand binnen kan lopen .. en die mij iets aan doet of mijn zoontje zomaar mee neemt !!!! Pff Heeft dit een oorzaak ... en kun je iets aan doen !?
ik heb het ook!!! Als ik he aan voel komen dan grijp ik mijn man vast en dan weet hij al hoelaat het is.....als ik dan knijp dan moet hij ingrijpen.....Vind het zo dood en dood eng...ik heb het vrij regelmatig en ik hoor allemaal trillingen en brommen..... Ik heb mijn man wel eens kei hard geslagen in zijn slaap...ik kon niet praten en niet bewegen..ik was kei hard aan het gillen maar niemand hoorde me terwijl ik wakker was..... Toen heb ik me enorm geconcentreerd op mijn arm en in een stomp mijn man wakker gestompt Ik hoop dat het minder wordt had het eerst soms elke nacht en nu den ik 1x per week....En vind het heel naar en vervelend. soms als ik het heb denk ik bij mezelf ik ga gewoon rustig in proberen te slapen er is niks aan de hand maar als ik dat doe denk ik dat ik aan het doodgaan ben...en raak ik alsnog in paniek... Wel ''fijn'' om te lezen dat nogmeer er last van hebben.....
Ikheb het laatst gehad., ik dacht dat ik doodging! Heb de laatste tijd last van mijn borst en hartritmestoornissen. Maar ik lag op bed en was klaar wakker, ineens viel ik weg , ik voelde mezelf weg gaan! Maar ik dacht op dat moment dit voelt niet goed en dit komt niet goed! Maar ik wilde mijn ogen open doen maar het lukte niet! Oh wat eng ! Ik kon niets mee en dacht ik geef me er maar aan over, daar ga ik. Maar ik werd de volgende dag gelukkig wel weer wakker, Dit heb ik na die keer dus vaker gehad weer dat gevoel, maar zodra ik me licht in mijn hoofd voel begin ik mij er tegen te verzetten ...Ik durfde op een gegeven moment niet meer te slapen.. Ging dan snachts eerst nog douchen en dan maar op bed. Dood eng is het!
ik heb trouwens voor die tijd ook weleens hoofdpijn en als ik dan weer zo´n "aanval" heb gehad dan is de hoofdpijn weg, en voelt het alsof er een bonk stress van me is afgevallen, alsof het zich oplaad en dan ontploft of zo.........begrijpt iemand me nog?
Jemig meiden wat klinkt dat eng! Maar ik las dat artikel eens door en vond ergens dat Risperdal(antipsychotisch middel) dit kan verminderen/verhelpen. Ik zou als ik jullie was contact opnemen met de huisarts en hier wat aan proberen te doen...het klinkt echt vreselijk!
Ik heb het in mn pubertijd gehad, heet idd slaapverlamming. Ben er vanzelf overheen gegroeid. Heb geen idee wat de oorzaak is. Ben er toen wel eens mee naar de dokter geweest, maar die keek me vreemd aan. Pas jaren later las ik er iets over en toen dacht ik: Oja, dat heb ik ook gehad. Het is iig volgens mij vrij onschuldig, maar wel eng.
Ik heb dit ook gehad jaren geleden! Heel erg eng is dit. Je bent wakker (of niet) en je krijgt de lampen niet aan, je kan niet lopen, je kan helemaal niks. Ik was altijd bang als het mij weer overkwam. Vooral dat ik de lamp niet aankreeg vond ik vreselijk, je beleefd het zo bewust allemaal. Ik ben ook gaan googlen toen en kwam uit bij lucide dromen (uit het lichaam stappen is het) en het komt meestal voor als je een periode meemaakt dat je niet sterk in je schoenen staat, moeilijke periode e.d. En dit klopte echt bij mij toen. Nu is het een stuk beterder met mij en heb er tot nu toe nooit weer last van gehad (hopelijk blijft dit ook zo). Oh ja kan je ook praten als je dit beleefd? ik woonde toen nog bij mijn ouders nl. En ik schreeuwde altijd om hulp maar niemand die mij hoorde. Ik zat echt mijn stem te testen toen, en dacht echt ja er komt geluid uit! maar niemand die mij hoorde. Ik vroeg de volgende dag aan mijn ouders hebben jullie mij niet gehoord vanacht? Nee dus