Hoe moeilijk kan het leven zijn, pffff

Hoi meid, heel herkenbaar hoor vooal omdat alles zo"vers" is nu. Mijn advies is echt vecht door voor je kindjes en haal vreugde uit je kindjes. Ik heb 9 maand met mijn zoon bij mijn ouders ingewoond en toen ging alles wel. Maar toen ik eenmaal mijn eigen huis had en alleen met mijn zoon was zakte ik ook in. Ik heb toen een goed gesprek gehad met een vriendin die ook alleenstaande moeder is en die zei na verloop van tijd vind je je ritme en wordt alles makkelijker. Toen had ik echt zoiets van "het zal wel" maar nu ik een jaar verder ben heeft zij gelijk gehad! denk nog vaak terug aan haar woorden. Ik heb het ritme ook gevonden en alles is nu veel makkelijker. Ik heb af en toe mijn moeilijke momenten nog wel maar lang niet meer zoveel als in het begin. Heel veel sterkte met alles maar blijf doorvechten voor je kinderen.

 

Ja ook ik kan alleen maar beamen dat het tijd kost
mijn ex is met 6 maanden zwangerschap weggegaan
mijn eerste maanden met de kleine waren heftig in het alleen moeten doen van alles, al het geregel nog omtrent financien, regelen van alles voor de kleine enz hormonen maar vooral inderdaad de emoties en hoe kom ik hierdoor heen.
nu ruim een jaar verder voel ik me goed, sterk en kan ik het allemaal prima aan.
tuurlijk heb ik ook zo mijn momenten dat ik denk... was er nu maar even iemand die me kon helpen, maar over het algemeen mis ik geen 2e persoon en ben ik trots op ons (zoontje en mezelf)

het enige wat ik nog moeilijk vind is het contact met ex. die is een tijdlang weggeweest ( bijna 6 mnd geen contact gehad) en sinds eind november 1x per week 3 uurtjes in mijn bijzijn ziet hij mijn zoontje. ik zie hem liever helemaal niet meer. hij is toen weggegaan en ik ben nu echt klaar met hem. maar ik wil zoon en ex niet het recht ontnemen elkaar te zien dus laat ik het nu zo en zie ik wel hoe zich dat verder al dan niet ontwikkelt.

maar goed zoals al gezegd is...
inderdaad tijd heelt de wonden en dat is dus echt zo. daar waar je denkt van het zal wel en dit komt niet meer goed is er ook straks een moment waarin jij je weer prettig voelt hoor. Sleep je je er nu gewoon doorheen en probeer je te richten op je kinderen en de hoognodige dingen en blijf ook rust zoeken voor jezelf
en daar waar nodig... praat met mensen om je heen en laat je helpen als dat even nodig is.

succes.... het is nu heel moeilijk maar ook jij komt er wel. we weten hier goed wat je doormaakt

 

Het kost tijd maar strax wordt het echt makkelijker. In het begin kwam ik er ook in om. Die vriendin van mij zei "wordt makkelijker" zoals Het stofzuigen kan ook wel een dag later, heb je 's avonds geen zin in de afwas dan doe je dat de volgende ochtend... Kleine dingetjes maar het helpt wel. Soms ben ik moe 's avonds dan laat ik de afwas staan tot de volgende ochtend en dan helpt mijn zoon vind die ook nog eens mooi En probeer ook tijd voor jezelf vrij te maken. Een keer er op uit met vrienden of familie of gewoon alleen. Lekker even wandelen ofzo. Ik kan mijn zoon naar mijn ouders brengen als ik eens op stap ga of met vriendin ga winkelen, mijn ouders zeggen ook je moet ook om jezelf denken. Maar het is nu nog zo "vers" bij jou ik denk dat het na 1 a 2 maanden een stuk makkelijker gaat hoor en zo wordt het elke maand beterder

 

mee eens

ik denk dat het ook juist moeilijk kan zijn dat je nog contact hebt met je man/ ex-man
ik had in het begin ook contact, leek wel goed te gaan maar onbewust kon ik dit toen nog niet handelen.
nu inmiddels gaat dit beter alhoewel ik er niet om sta te springen maat ok

 

Misch helpt het slikken van Vitamine B (complex) bij jou? dan krijg je meer energie nl. Ik slik het nl vanwege mijn aanhoudende haaruitval (ook door de spanningen) en sinds ik het slik heb ik meer energie en fut gekregen. Ik heb de vitamines van Davitamon. Je kan het altijd eens proberen...

 

bij mij hielp het bijhouden van een logboek / dagboek en praten... heel veel praten. er zullen vast ,mensen om me heen gek van me zijn geworden, maar de echte vriendinnen bleven luisteren en familie en sleepten me er doorheen.

in eerste instantie ging dat schrijven en praten steeds om hetzelfde en samen met huilen en verdriet enz. toen mijn zoontje er eenmaal was ging het steeds meer om boosheid om wat hij achter had gelaten en ook om de liefde en blijheid om mijn zoontje
en nu.... als ik nu met anderen het nog wel eens over mijn ex heb dan gaat dat rustig en met name over hoe triest hij eigenlijk is dat hij deze keuze heeft gemaakt.

dat depressieve gevoel herken ik dus maar al te goed. niet dat ik niet meer door wilde hoor.... want ik wilde er voor gaan. ben na een week ook gewoon doorgegaan met werken tot aan zwangerschapsverlof en nadien ook weer gaan werken. was afleiding. heb alles gedaan wat moest maar het kostte me erg veel moeite. de komst van mijn kleine ventje gaf me gelukkig houvast en heel veel troost.
en ja inderdaad het gevoel wordt minder maar niet direct helaas

 

ik weet het werkt niet bij iedereen en niet bij alle vrouwen is het financieel mogelijk! maar ik zeg het toch misschien heb je er wat aan! toen mijn ex weg was ben ik naar de kapper geweest mezelf een nieuw kapsel aan laten meten, heb leuke kleren en schoenen e.d. gekocht gewoon lekker geshopt! en ik voelde me daarna zoveel beter! dus ik zou zeggen laat je lekker verwennen doe iets nieuws en ik zeg ik niet dat je daarna niets meer voelt maar je zit daarna wel wat beter in je vel! bij mij heeft het tenminste wel echt geholpen en ga leuke dingen met je kids doen ook al heb je geen energie gewoon ff doorzetten...

 

klinkt herkenbaar allemaal! ben ook sinds kort alleenstaande mama met zoontje van 2 jaar.
Ik vind het ook best moeilijk allemaal. Er komt een hoop op je af wat je moet regelen.
met ex heb ik een huis wat verkocht moet worden etc.
en k zal met grote schuld achterblijven. Maak me best zorgen om vanalles. Gelukkig heb ik 2 lieve ouders die er altijd voor me zijn. Ze zijn ook dol op mn zoontje en hij is dol op hun.

Ik zou t leuk vinden om met wat alleenstaande mama's te msn-en en wie weet kunnen we een keer afspreken met paar mama's en kids om wat leuks te gaan doen? lijkt me gezellig!

Wie wil msn-en pb me je msn naam dan voeg ik je toe.

Groetjes,

baby4me

 

Hier ook een emotioneel wrakje. Ik heb verder geen familie die me helpt. Mijn moeder is overleden en mijn vader heb ik geen contact meer mee. Ik ben dus compleet afhankelijk van mijn ex, waar ik dus nog gevoelens voor heb. Het is echt alsof ik mijn eigen verhaal lees. Ik voel me depressief, weet niet hoe ik hier uit moet komen. Het zijn misschien nog de hormonen, maar mijn liefde voor hem gaat echt diep. Het is het beste voor ons kindje om goed met elkaar om te gaan, maar het is moeilijk!!