Mijn lieve zoon Damiën van 5 is anders dan anderen. Althans.....dat zegt mijn gevoel. Wil er ook graag achter komen of mijn gevoel juist is of niet. Vandaar dat ik ook op zoek ben naar ouders die zich misschien hier in herkennen....of eigenlijk hun kind hierin herkennen. Damiën heeft het met de bevalling best wel zwaar gehad. Ben thuis bevallen. Tijdens de "uitdrijving" begon hij blauw te worden. Hoofdje was geboren maar de rest zat klem. Ze hadden niet verwacht dat hij zo groot zou zijn (4300 gram) Er heerste paniek en ik moest met spoed ingeknipt worden want Damiën had zuurstof te kort. Uiteindelijk ging het gelukkig allemaal goed. Zijn eerste score was 4 en na 3 tellen was dat 9. Nu hebben we met hem een zware babytijd gehad. Veel huilen en hij was altijd ontzettend druk. Veel spugen....noem het maar op. Ik was nog nooit zo blij dat de babytijd eindelijk voorbij was. Hij is nu een vrolijke 5 jarige die snel vriendjes maakt. Maar.....hij heeft ook vaak typisch gedrag. Zo gaat het op school met vlagen goed. Er is me al verteld dat hij een jaar extra moet kleuteren omdat hij nog te veel met z'n spel bezig is. Maar zo als het nu gaat is hij straks misschien wel 2 jaar aan het kleuteren. Damiën leeft vaak in zijn eigen wereldje....waarin hij niemand lijkt te horen of te zien. Tijdens sinterklaas avond werden de pepernoten om zijn oren gegooid en hij gaf geen krimp! Zelfs het bonzen op de ramen had geen effect. Damiën is een jongetje wat meer structuur en regels nodig heeft dan onze andere 2 kinderen. Doe je dat niet walst hij 10x over je heen. Hij is ook heel overgevoelig voor prikkels. Zowel bij leuke dingen als met minder leuke dingen. Hij heeft nu sinds een maandje een bril. Dit vond hij heel spannend...maar gaat daar verder goed mee om. Nu is er sinds augustus bij ons heel wat verandert (zeker voor hem) Zijn vader heeft in het zh gelegen en van nooit ziek zijn te horen gekregen dat hij nu chronisch nierpatient is. Lag ineens een week in het zh. Hij is ondertussen al en tijdje van de dialyse af in het zh en doet nu thuisspoeling. Damiën en ook onze andere kinderen zijn al een flink aantal keer mee geweest om te kijken. Dit vinden ze allemaal erg intressant. En het is ook goed voor ze om het te zien want het is toch een onderdeel van ons leven nu. Ik had gedacht dat we het ergste nu wel gehad hadden maar Damiën vertoont weer vreemd gedrag. Plast gemiddeld 2 x per dag in zijn broek en verteld het je ook alsof het hem niet intresseert. Heb vandaag een gesprekje met de juf gehad en kreeg te horen dat het ook in de klas niet goed gaat. Doet z'n opdrachtjes met veel moeitte en raffeld het af. Hij kan totaal niet stil zitten en gaat op en af van zijn stoel. Kortom....Damiën is volgens de juf heeeeeeeel langzaam in zijn groeien. Hij is 5 en heeft momenten dat hij hij wijs is en ook heel pienter. Maar Jayden onze jongste van 3 (bijna 4) is qua ontwikkeling verder dan Damiën. Ik heb zelfs al gedacht aan speciaal onderwijs nu hij nog zo jong is en in een wisselende klas zit. Omdat zijn kleuterklasje nu zo'n 30 kinderen telt. Ook dat zijn prikkels. En nu heeft mijn man ook nog te horen gekregen dat er een cyste in zijn rechterhart kamer zit die doormiddel van een openhart operatie verwijdert zal moeten worden De cyste is goedaardig....gelukkig....maar dit betekend wel weer een drastische verandering voor een periode in ons gezin. De kinderen weten dit ook nog niet. Mijn man zal dan ruim een week in amsterdam liggen en daarna 6 weken thuis moeten revalideren. Ik weet niet hoe Damiën (en tuurlijk ook mijn andere kinderen) hier op gaat reageren. Ik weet het is weer een lang verhaal geworden...maar zit me ook allemaal een beetje hoog. Los van de ellende die m'n man en ik doormaken...herkent iemand zijn/haar kind in de mijne...een overgevoelig....dromend...snel afgeleid.....en soms een beetje appart jongetje? (of meisje ) Iig bedankt voor het lezen *zucht* Liefs
Jawel, ik denk ook bij mijn oudste wel eens; jij bent een eigenheimer. Maar: wat ik lees in jouw verhaal, zijn er ook echt concrete aanwijzingen dat het kereltje ook daadwerkelijk anders "doet"! In in zoverre zou je kunnen zeggen dat je angst niet ongegrond is. Ok, hij is kleuter en mag lekker dwarrelen en kleuteren en vaak is het ook goed om er niet teveel druk op te leggen, vaak zien kinderen vanzelf het licht wel en gaan de meedoen, beter concentreren, samenspelen etc. Je zou misschien in gesprek kunnen gaan met de juf en je zorgen uitspreken en ook je ideeën om hem verder te helpen. De juf heeft waarschijnlijk zelf ook al het één en ander zitten nadenken over hem en zo kun je samen tot een plan komen. Als je man onder het mes moet (wat ik echt heel naar voor je vind, dat moet echt eng zijn!!) zou ik het zeker aan de juf melden, want kinderen reageren daar ook op en hij zal dan ook extra in de gaten gehouden worden. Ik denk dat één ding heel belangrijk is; communiceer met de leerkracht. Daarmee kom je echt ergens en kun je samen kijken naar wat werkt en niet. Klassen zijn groot, het ene kind heeft wat meer begeleiding nodig dan het andere en het is voor een juf ook fijn als er meegedacht en meegewerkt wordt! Succes ermee!
uit je verhaal lijkt inderdaad op te maken dat hij anders dan anderen is. Ik zou echter nog niet overstappen op een speciale school. Als ik jou was zou ik met hem naar de HA gaan en een doorverwijzing vragen. De HA weet wel waarheen hij je door kan verwijzen. Dan an een specialist op het gebied een diagnose stellen als die te stellen is. Als je mannetje een diagnose heeft, kan hij voor school een 'rugzakje' krijgen. Dit is een pakket waarmee bijvoorbeeld een onderwijsassistent kan worden bekostigd die in de klas meer aandacht aan je zoontje geeft of therapeutische lesjes met hem kan doen. Op een speciale school zitten namelijk ook kinderen met hele ernstige gedrags- en psychische problemen, waardoor je zoontje meer problemen kan gaan vertonen of overprikkeld raakt door de 'andere' kinderen om hem heen Hoop dat je er wat mee kan! succes!
Wat Paloe zegt: als je je zorgen maakt, ga dan naar de huisarts. Hij kan je doorverwijzen naar een specialist. Die kan je dan eventueel helpen met hoe je je zoontje het beste kan helpen bij het opgroeien. Overigens gaan er bij mij geen alarmbellen rinkelen zoals jij je zoontje beschrijft. Maar wie ben ik he Maar als jij merkt dat hij moeite krijgt om mee te komen op school, is het de moeite waard om naar de huisarts te gaan en een doorverwijzing te vragen. Sowieso misschien een goed idee, als de school hem een jaar extra in de kleuterklas wil houden. Juffen hebben ook niet altijd gelijk, en dan heb je een second opinion. Bovendien kan een specialist je tot steun zijn, dan hoef je niet meer alles zelf uit te denken en te beslissen. Je kan er een beetje op leunen.
Je kunt inderdaad naar je huisarts gaan, maar ik denk dat je het beter via school kunt spelen. Dat gaat meestal vlotter en je aanvraag voor bijv. PGB wordt eerder serieus genomen.
Hier een juf en intern begeleider: Als jij twijfelt aan de ontwikkeling van je zoon, moet je het hier eens goed met de juf over hebben. Zij kan de intern begeleider van de school inschakelen. Zo kan er eventueel een onderzoek opgestart worden. Ze kunnen dan kijken wat zijn 'capaciteiten' zijn en hoe ze hem het beste kunnen begeleiden ('gewoon' op de basisschool, eventueel met aanpassingen, of naar het speciaal basisonderwijs). Vaak zorgt de school dan voor een onderzoek en regelen zij eventueel ook een verwijzing. Een kind wordt nooit 'zomaar' aangenomen op het sbo, dan moet er toch vaak al een onderzoek gedaan zijn.
Nou dat is natuurlijk niet helemaal waar he. Dat daar vaak gedrags en psy kindjes zitten. Mijn zit ook op het speciaal basisonderwijs omdat hij moeite heeft met leren en de gewone scholen echt niet er op gericht zijn om moelijk lerende kinderen goed te begeleiden. Tuurlijk ze mankeren wel iets maar niet allemaal. Je doet me eerlijk gezegt een beetje pijn met deze uitspraken. En meerdere ouders met mij denk je dat onze kinderen voor hun lol op sbo zitten. Even een advies nu voor T.s Je kan idd met de juf er over praten. Je kan aan de juf vragen over een onderwijs advies gemaakt kan worden daar word gekeken in hoeveren een kind leerbaar is. En in welke maten, hier ook gedaan kwam uit leerbaar. maar ook ik bleef het gevoel houden hij zit niet op de juiste plek( school) En ben toen naar jeugdzorg gegaan daar als nog een test laten doen bleek IQ van 80 dat betekend moeilijk lerende kinderen en dus idd speciaal onderwijs( Niet dat het betekend dat het nodig is voor jou zoon maar je gevoel gaat er al naar uit zo te lezen en meestal hebben moeders het bij het juiste einde net zo als hier. Succes wat je gaat doen en sterkte en beterschap voor je man.
Hoihoi, Ik zou inderdaad naar de huisarts gaan en doorverwijzing vragen naar een psycholoog, misschien kunnen er testen uitgevoerd worden om een eventuele diagnose te stellen of uit te sluiten. Het is natuurlijk verschrikkelijk idee dat er iets anders aan hem zou kunnen zijn, maar als je weet wat dat anders is dan kun je er naar handelen en dan heeft hij het straks veel makkelijker. Ik neem aan dat je op de meeste speciale scholen eerst gediagnosteerd moet zijn voordat je er "aangenomen" word. Ik heb zelf gewerkt op het speciaal onderwijs voor autisme en een aantal dingen die jij benoemd lijken me voldoende aanleiding om eens nader onderzoek te plegen. Heel veel succes ook in deze moeilijke tijd met je partner.
Wat maken jullie een moeilijke tijd door! Ik wil je eerst veel sterkte wensen met de gezondheid van je man. Dikke knuffel! De manier waarop jouw zoontje hierop reageert vind ik persoonlijk niet zo heel raar. Ieder kind reageert natuurlijk anders, maar bedenk dat het voor een vijfjarige erg moeilijk is om dit allemaal te snappen. Laat staan dat hij de woorden heeft om uit te drukken hoe hij zich hierbij voelt. Ook dat zijn reactie misschien later komt dan je zou verwachten, is niet zo heel gek. Het gebeurt echt wel vaker dat kinderen zich pas gaan uitleven als het thuis net weer wat rustiger wordt. Maar je gaf aan dat er buiten zijn reactie op de ziekte van je man al andere problemen waren. Kunnen jullie het aan om nu EN met zijn operatie EN met je zorgen over je zoontje bezig te zijn? Ik kan me namelijk voorstellen dat dat een beetje e veel tegelijk is. Je geeft aan dat je zoontje waarschijnlijk een extra jaar gaat kleuteren. Ik ben zelf juf en wij zien hier bij bepaalde kinderen vaak goede resultaten als ze in die eerste periode op school wat meer tijd krijgen. Wat in mijn ogen wel belangrijk is, is om daarnaast een handelingsplan op te stellen om hem wat extra hulp en aandacht te geen, zodat die extra kleutertijd ook echt goed gebruikt wordt. Je hebt nu nog een half schooljaar, waarin ze al met zo'n plan kunnen beginnen. Voor de rest zou jij je zorgen misschien een half jaartje kunnen 'parkeren' en eens aan kunnen kijken wat die extra zorg op school met je zoontje doet. Eventuele onderzoeken mogen tegenwoordig meestal toch pas gedaan worden, als een school kan laten zien dat ze al extra hulp geboden hebben, maar dat dit niet (genoeg) heeft geholpen. Daarom moeten we een handelingsplan maken. Maar dat is even het pakkie an van de school, zij moeten zo'n plan maken en uitvoeren. Leg die verantwoordelijkheid gewoon bij hun, jij hebt al genoeg aan je hoofd! Je zou ook nog kunnen vragen of hij 'in de consultatie' mag, de school kan dan al advies vragen bij de schoolbeeleidingsdienst, zonder dat er eerst allerlei onderzoeken zijn gedaan. Begin volgend schooljaar is het hopelijk bij jullie thuis weer wat rustiger en kun je verder beslissingen nemen. Zie je met de exta hulp die hij gehad heeft het gewenste resultaat of is er meer nodig? Als er meer hulp nodig is, kun je hem extra laten onderzoeken. Er gaat vaak wel wat tijd overheen voordat die onderzoeken ook echt gedaan worden. Het is niet zo dat je hem de ene week aanvraagt en dat het de andere wee geregeld is, helaas. Jij en de school zullen redelijk wat palissaden moeten invullen voor het zo ver is. (Daarom is het ook belangrijk dat ze nu vast meteen handelingsplan beginnen en dat ze die steeds goed op papier evalueren.) Veel succes de komende tijd. (en sorry als er soms wat vreemde woorden of typfoute in dit stuk staan. Ik typ dit tijdens het voeden op mijn iPad en dat gaat wel eens mis.)
veeel sterkte voor jullie ! Ik heb een broertje van 5 jaar die nogal heel erg in zijn eigenwereldje zit en vol met fantasie's dingen verteld (soms dingen niet waar zijn) en hij zelf wilt alleen maar spelen spelen spelen! mijn moeder vertelde me dat andere kinderen echter verder zijn dan hij! en hij alleen maar wilt spelen spelen..concentreren op belangrijke dingen doet hij ook niet is hij het heel snel zat en ja alshij iets moet doen dan zegt hij ; ' ik kan niet of ik weet niet' ... eigenlijk is hij wel zo'n beetje als mij met eigenwereldje en fantasie praten en ik kan niet/ik weet niet zeggen mijn moeder maakt ook zorgen ..maar de oorzaak voor mijn broertje is omdat hij enigste thuis is en geen broertjes of zusjes heeft om mee te spelen ( er is wel een broer vn 22 maar die is nooit thuis) dus tsjaa ... maar mijn advies met speciaal onderwijs ; ik zou echt niet naar speciaal onderwijs sturen want niet lullig bedoeld maar daar zijn echt van die agresiefe kindern waardoor jou kind dat gedrag natuurlijk kopieert en nee ik ben niet naar speciaal onderwijs gegaan ookal wouden ze mij daar sturen terwijl met mij niets mankeerde (juffn weten ook niet alles beter) maar dat is ook allemaal big story maar mijn broer is daar gegaan en ja hij vertelde altijd wel dat ie inmekaar is geslagen en ja juffen etc deden niets en het is gewoon TOO MUCH DAAR ! en vooral jou kind die nogal overgevoelig is ( was ik ook ) zou ik echt niet daar brengen mischien gewoon gesprek ingaan met je kind? vraag hoe het gaat en alles.. mischien gedraagt hij zo met de situatie zo ?! ik zou echt niet weten ! maar ja vind goed dat je gaat onderzoeken en volg je hart veeeeeeel suc6
Ik vind het echt een hele vervelende reactie om te zeggen dat op het speciaal onderwijs allemaal agressieve kinderen zitten. Dat is echt onzin! Ik vind het voor jouw broer heel vervelend dat hij dat heeft meegemaakt Yasminaa, maar dat dit oio een school gebeurd, wi niet zeggen dat alle speciale scholen zo zijn. Er zijn ook scholen voor relier onderwijs waa dingen mis gaan hoor! Ik werk zelf op een gewone basisschool, maar ik heb ook stage gelopen of werkbezoeken gebracht aan scholen voor speciaal onderwijs. De scholen die ik ken zijn echt GOED en kunnen veel meer zorg en aandacht aan de leerlingen bieden dan wij!
klopt is vervelende reactie en ik zie dat ik vergeten was om bij te zeggen mischien is de komende jaren veranderd en is het beter geworden of dat toevallig die school was dat zo apart was.. mrjaa nou ik vertel gewoon mijn ervaring en kijk er ook niet raar op dat jij zo reageert op mijn reactie mrja was veel dingen vergeten bij te zetten had het toen druk #geloof het of geloof het niet
Je hebt heel veel verschillende soorten speciaal onderwijs meiden. Dat wordt ook steeds beter gespecialiseerd. De school waar ik op werk heeft afdelingen voor autisten, gedragsproblemen, laag IQ etc. etc. Allereerst: Wat een rottijd maken jullie door zeg! Je man, maar ook je gezin gaat door een vreselijk onrustige tijd. Dat zou de ongelukjes qua zindelijkheid deels kunnen verklaren natuurlijk. Als ik het zo lees reageert je zoontje deels afwijkend en lees ik ook dat de juf haar zorg heeft uitgesproken. Dat vind ik vaak wel een belangrijk punt: is het alleen de zorg van de ouder of delen anderen de zorg ook? In dit geval wel, en dat vind ik een signaal om verder te kijken wat er aan onderzoek mogelijk is wanneer alles weer wat rustiger is thuis. Nu aanmelden voor onderzoek terwijl thuis alles onrustig is heeft geen zin. Dan van je van het ene in het andere en heb je grote kans dat je zoontje verkeerd gediagnosticeerd wordt. Ik zou in gesprek gaan met de intern begeleider en de juf samen (als dat mogelijk is) over je zoontje en aangeven dat je graag zou willen dat hij eens geobserveerd wordt als het straks rustiger is. En vragen of hij nu al een stukje persoonlijke begeleiding kan krijgen. Wat ik merk tijdens jouw verhaal is dat je zoontje wat autisme achtige kenmerken vertoont die ook heel goed te verklaren zouden kunnen zijn door de onrustige periode die jullie doormaken. Heel veel sterkte met je man de komende tijd. Oh en wat andere meiden hier ook wel aangeven: PGB voor wat extra begeleiding kan vaak alleen afgegeven worden met een diagnose. Maar misschien kun je een PGB krijgen voor je man? En dan wat extra ondersteuning in je gezin inzetten? Want ook chronisch zieken kunnen aanspraak maken op een budget. De precieze regelgeving weet ik niet, het is goed om even te bellen naar je gemeente om te kijken wie de indicatiestelling doet. Ik ben er niet helemaal in thuis.
Een aantal dingen die je beschrijft doen mij denken aan een autisme aanverwante stoornis.. * niet/moeilijk stil kunnen zitten * helemaal opgaan in een eigen wereld * structuur en regelmaat. * bang voor het onbekende/nieuwe Maar dit hoeft natuurlijk niet.. Ik werk zelf met jongeren die een autisme aanverwante stoornis hebben.. Veel van de kenmerken herken ik ook terug in Esmee. Esmee is een meisje wat duidelijke grenzen/structuur en regelmaat nodig heeft. Ze heeft een fascinatie voor Sesamstraat en je kan een bom naast haar afsteken en ze hoort het niet. Wil altijd het zelfde op brood. Dit kan ook bij de leeftijd/fase horen.. Maar mijn voelsprieten staan wel uit.. Juist omdat ik het gedrag vanaf dat ze een jaar of 1,5 herken vanuit mijn werkveld. Op school kan ze goed meekomen en ik hoor geen verontrustende berichten vanuit school. *** Ik denk dat je naar je moeder gevoel moet luisteren. Die zegt dat er iets niet goed is.. Misschien is het iets om je kind te laten observeren op school en evt een test te laten maken om autisme/adhd uit te sluiten? Succes er mee meid.. Heftige tijd voor jullie!
Ik zou je zorgen uitspreken tegenover de juf, deze kan ervoor zorgen dat er een onderzoek komt door een psycholoog. Wij hebben dit ook laten doen bij onze zoon, er is uit gebleken dat hij zich moeilijk kan concentreren in grote klassen en dus drukte. Sinds 2,5 jaar zit hij op speciaal onderwijs, en ik wou dat wij zelf eerder aan de bel hadden getrokken, want we hebben ineens een heel ander kind!
@ TS-er: Bij het lezen moest ik ook meteen denken aan een autisme verwante stoornis en het gevoel wat ik bij onze jongste dochter had. Mijn gevoel zei ook dat er iets niet klopte en ze is uiteindelijk getest door een medisch psycholoog en later nog een andere psycholoog, die beide tot dezelfde conclusie kwamen. Zij bleek een autisme verwante stoornis te hebben die niet veel voorkomt bij meisjes (vandaar de dubbele test). De huisarts kan je eventueel doorverwijzen, want school zal ook een diagnose nodig hebben om eventuele extra zorg te kunnen bieden (in de meeste gevallen). Om het gezin verder te ontlasten zou een PGB ook kunnen helpen en ook daarvoor is een diagnose nodig. Succes!
Wie weet is het een idee om eens te kijken op www.integralevroeghulp.nl Waarschijnlijk kom je op de eerste pagina al bekende vragen tegen. Je zou als je je hier prettig bij voelt telefonisch contact met ze op kunnen nemen en ze uitleggen wat de situatie is. Zij kunnen je vast verder helpen. (Ik zit zelf ook al vanaf zijn geboorte met mijn zoontje in de molen. Vanaf dag 1 weten we dat er iets "anders" met hem is, maar wat..... Hij is nu bijna 3 en we weten het nog steeds niet. Kinderartsen, Fysiotherapeute, Metabolen/stofwisselings onderzoek en nu staan de MRI-scan en Kinderpsychologe op de agenda.) Succes (en ook veel sterkte voor je man gewenst)
Lieve dames, sorry voor de later reactie, zo druk bezig met van alles Heb ondertussen de juf al gesproken. Damiën heeft inderdaad afentoe wat afwijkend gedrag maar ze denken niet meteen aan een vorm van autisme. Ze zijn nu bezig "met een beloningssysteem voor Damiën om eerst te kijken of dat werkt. Bijvoorbeeld: tijdens de kring of een opdracht stil op z'n stoel kunnen zitten, zodra hij dat heeft gedaan mag hij iets uitkiezen om te gaan doen daarna. Iets wat hij leuk vind. Als blijkt dat dat toch geen succes word dan kunnen we verder gaan kijken. En eventueel word hij dan geobserveerd. Kijk, ik hoop natuurlijk niet dat hij een vorm van autisme heeft. Maar een kind hebben wat afwijkend gedrag vertoont en niet weten wat er aan de hands is is ook heel moeilijk. De beloningssysteem die ze nu in de klas gaan aanpassen, passen wij hier in huis ook toe. Wat betreft een speciale school, daar had ik 'm natuurlijk niet meteen naar toe willen sturen op het moment dat ik het eerste bericht typte zetten ik alles neer wat ik op dat momnt in mijn hoofd had. Het was meer de gedachten van, misschien zou dat wat beter voor hem zijn, niet zo'n grote klas, dus ook minder druk. Meer aandacht per kind. Maar we hopen natuurlijk dat hij gewoon op de school kan blijven waar hij nu zit. Wat betreft agresieve kindjes of met psygische problemen op een speciale school, je hebt natuurlijk verschillende speciale scholen. Ik weet dit want heb zelf ook op een speciale school gezeten. Dit omdat ik gewoon simpel een leer achterstand had. Kwam bij mij vooral door concentratie problemen. Heb het trouwens altijd naar mijn zin gehad daar. En de klassen waren niet groter dan zo'n 15 leerlingen per klas, er was dus veel meer tijd voor je in zo'n klas. We gaan het iig met Damiën aan kijken hoe dit beloningssysteem werkt voor hem. 15 feb hebben we een 10 min. gesprek en zullen we horen hoe het gaat. iig bedankt voor het mee denken allemaal!!! Dat doet me erg goed! Dikke knuff voor jullie!