Hallo meiden, Sinds augustus ben ik gestopt met de pil en wil graag zwanger worden van ons derde kindje. Bij de eerste twee was ik vrij snel zwanger, maar nu laat een kindje op zich wachten. Degene onder jullie die erg hard hun best doen om van de eerste in verwachting te raken zullen wel vinden dat dit een luxe probleem is, maar ik merk aan mezelf dat de wens nog een kindje te krijgen niet veel minder is dan bij de eerste. Ik ben ontzettend gelukkig met mijn gezonde knul en meid, maar mijn gezin voelt gewoon nog niet compleet. Zijn er meiden onder jullie die hetzelfde doormaken ?
Ik zelf ben nog bezig voor mijn eerste dus kan die ervaring niet met je delen. Ik wil je alleen even laten weten dat ik het zeker geen luxe probleem vind hoor. Als je een kindje wenst en het laat langer op zich wachten dan verwacht, is het gewoon een vervelend gevoel. Of het nou je eerste, derde, 5e of tiende kind is. Mensen denken ook vaak dat als een kind overlijdt en ze hebben nog 2 kinderen dat ze dan niet zo mogen zeuren. Of de omgeving denkt dat... Het is gewoon ALTIJD erg, al heb je 14 kinderen (mijn oma ) Met andere woorden: ik weet niet hoe het voelt om een derde kindje te willen maar ik begrijp je wel! Succes! Groetjes van Daantje
Ik ken het gevoel niet, maar vind ook niet dat het een luxe-probleem is. Als jij verlangt naar nog een kindje, is dat toch juist heel mooi! Ik ben het eens met Miss Daantje. Mijn schoonouders hebben acht kinderen, één van hen is overleden (tweelingzusje van mijn man), maar het is nog steeds hun kindje en af en toe komt het verdriet nog naar boven. Dat mag ook. Ieder kindje is een heel mooi mensje, uniek. En daarom is verlies van een kindje altijd erg, zelfs al heb je er nog zeven, of tien, of vijftien. Ik kan me zelfs voorstellen dat vrouwen verdriet hebben over miskramen. Ik bedoel, zo'n kindje heb je toch ook gedragen en is toch je kindje...
Hoi Miss Daantje en Free willy, Bedankt voor jullie reactie. Ik begin eigenlijk wel een beetje ongerust te raken. Bij de eerste twee was ik binnen drie maanden in verwachting, wat toen natuurlijk erg fijn was. Nu laat een zwangerschap langer op zich wachten en vraag ik me steeds vaker af of het nog wel voor me weggelegd is. Zeker omdat het bij de eerste twee zo snel ging. Als ik dan weer naar mijn twee kinderen kijk ben ik me er extra bewust van wat een rijkdom het is kinderen te mogen opvoeden. Het is natuurlijk niet altijd even leuk en gemakkelijk, maar over het algemeen vind ik het erg leuk en ben ik een hele trotse mama. Toch laat het verlangen naar een derde niet gemakkelijk los en bemerk ik dat ik er met de maand heftiger mee bezig ben. Ik heb ook het idee dat ik er allerlei "schijnzwangerschaps-symptomen"van krijg. Afgelopen maand bleef mijn temperatuur hoog nadat ik was gaan vloeien. Bij mijn dochter heb ik een week gevloeit en bleek ik toch zwanger. Nu was het vloeien ook anders dan normaal, dus ik dacht.....misschien is het wel raak! Maar nu, na een twee weken blijft een zwangerschapstest nog steeds negatief. En loop ik met een hogere temperatuur en een hogere hartslag rond.
Ja hoor hier ook ik wil ook nog graag een derde kindje en ook alweer een hele lange tijd aan de gang De andere 2 waren ook zo gepiept de eerste was zelfs niet geplant en door de pil heen en de tweede in de eerste maand en nu ben ik al zolang bezig . Waar het aan ligt weet ik niet maar zal vast wel een keer goed komen. Vind het ook geen luxe probleem de ene wil graag 1 kind de andere meedere . Liefs Faith
Ik snap je ook helemaal hoor ! De eerste 2 verliepen ook supervlot. Maar deze 3de spruit daar droom ik ondertussen al 2 jaar van ! Wt in je hart zit kan je gewoon niet wegcijferen !
Dat heb ik dus ook het verlangen blijft en ook al heb ik het ook een tijd lang aan de kant gezet en maar gekeken komt het of komt het niet is het goed maar het verlangen gaat maar niet weg
Ben het hier helemaal mee eens. Wij zijn nu ook aan het proberen voor ons derde kindje. De eerste was de 4e ronde, de tweede was de 1e ronde dus ik ben benieuwd hoe lang het nu gaat duren. Maar ik ken het gevoel wel dat je het idee hebt dat je gezin niet compleet is.
Ik snap je ook helemaal. Bij de eerste hebben we er bijna 2 jaar over gedaan, bij de tweede gelijk raak, bij de derde de tweede periode en nu na 5 maanden een miskraam en na weer 5 maanden eindelijk weer een positieve test van ons frummel waarvan ik in augustus uitgerekend ben. Toch bij elkaar weer bijna 10 maanden.
hartstikke bedankt voor al jullie reacties! Geduld, geduld...... blijft lastig als je iets zo graag wilt. Ik wacht in spanning af en wens jullie allemaal snel een derde toe !
hey Minnie, het komt vast goed. Geduld hè. Maar is vast moeilijk, dat geloof ik wel. Je weet iig zeker dat je wel een kindje kunt krijgen, dus hou de moed erin!
Dit is bijna mijn verhaal Alleen heb ik er geen miskraam tussen door gehad Wij zijn voor onze oudste dus ook 2 jaar bezig geweest , de 2e was een cadeautje en onze derde wil na 16 maanden nog niet komen Ik begrijp jullie dus helemaal , helaas Groetjes Joyce
hier precies hetzelfde meid, maar de wens is er niet minder om, sterker nog lijkt wel of de wens nu groter is dan destijds met de andere 2 maar dat komt denk ik omdat we nu al "zolang" bezig zijn... bij de 1e direct zwanger in de maand dat we stopte met de pil, de 2e door de pil heen (wilden na de bouwvak weer stoppen maar toen was ik dus al zwanger) beide keren tot 2x toe nog ongesteld geweest ook zodat we toch niet de volle 9 maanden hebben kunnen genieten van de zwangerschap en nu inmiddels al 1,5 jaar bezig (vanaf vorig jaar januari) helaas is gebleken dat het zaad van mijn man niet (meer) goed is, en zijn we vanuit Hillywood doorgestuurd naar het UMC in Utrecht en daar krijgen we de 16e te horen hoe de onderzoeken bij hun verlopen zijn en wat we nu verder gaan doen (iui?) want echt de medische molen in, dat wil ik toch ook weer niet (ivf-isci) dus tja hopen dat het dit jaar toch nog mag lukken voor we de wens overboord gooien.... jij ook heel veel succes meid. liefs smoekie
Het is fijn om te merken dat er veel onder jullie zijn die hetzelfde doormaken. Smoekie, wat jij beschrijft heeft ook al meerdere malen door mijn hoofd gespeeld. Dat je een aantal jaar terug allebei vruchtbaar was hoeft niet te betekenen dat je het nu nog bent. Mensen zeggen snel : "je weet in ieder geval dat je zwanger kan raken", omdat je dan al twee kinderen hebt. Maar wie zegt dat dat zo vanzelfsprekend is.....? Moeilijke beslissing dan vervolgens om wel of niet de medische molen in te gaan. Ik denk dat ik er zelf niet meer aan zou beginnen...., maar dat zeg ik nu.
Dat zei ik ook ... daar begin ik niet aan... ik heb er al 2... maar na 2 jaar heb ik toch maar de stoute schoenen aangetrokken. Ik wil zo graag... er is nog extra plaats in mijn hart om liefde te geven... Mijn lichaam reageert nu ook heel anders dan toen... en dan wil je graag wt meer uitleg wat er loos is hé. Ik hoop dat het jullie hier allemaal heel snel gaat lukken zonder mallemolen ! Heel veel succes
Hey Minnie, dat had ik ook in mijn post staan, niet zo handig dus, sorry daarvoor, bedoelde het goed, meer zo van: misschien geeft dat idee een beetje rust, ook al gaat het niet altijd op. Als je onder stress staat, lukt het zwanger worden vaak toch wat minder snel. Ten minste, dat hoor je vaak. Ik hoop voor jullie dat jullie snel jullie derde kindje mogen verwachten...
Hoi Free willy, Geeft niks hoor, je woorden waren heel aardig bedoeld en dat zijn ze ook van andere mensen die dat zeggen. Alleen soms komen ze te vanzelfsprekend over. Sommige dingen in het leven zijn niet te koop........al heb je al het geld van de wereld! Het afgelopen jaar hebben we inderdaad nogal wat stress gehad, maar niet zozeer vanwege het niet zwanger raken. Andere problemen zorgen er dan voor dat er even geen "plek" is. Daar geloof ik ook zeker in. Nu is de grootste stress voorbij en hebben we goede moed. Sientje, ik begrijp heel goed wat je schrijft, daarom schreef ik al dat ik er nu zo over denk maar dat je nooit weet hoe dat in de toekomst zal zijn. Ik wens je heel veel succes en ik zal je hier volgen. Hoop voor je dat het snel lukken gaat.