Een paar weekenden per jaar (als wij bijvoorbeeld naar Lowlands gaan of op bedrijfsuitje van mijn vriend wat altijd een heel weekend is). Verder af en toe een avond als we naar een concert gaan samen. Verder gaan we vaak los van elkaar weg en dan blijft de ander thuis (vooral bij darten, uit eten met vriendinnen en bioscoopbezoek). Verder gaat Sofie 4 dagen naar de BSO en Nina 3 dagen naar het KDV (we werken beiden 4 dagen).
Ik mag niet stemmen heb nog geen kinderen. MAAR ben blij als mij zus haar kinderen bij mij dumpt Soms met reden (feestje) en meestal omdat ik ze graag heb te logeren. Ik ben een echte drop-of tante and i'm loving it
Ik heb alleen als het moet ingevuld. Vind het veelste gezellig en voel me bijna onthand (of hoe zeg je dat ) als mijn kindjes er niet zijn. Maar denk dat we het in de toekomst wel vaker gaan doen, merk dat we de tijd voor ons samen wel nodig hebben. En het lijkt me toch wel lekker om meer tijd voor mezelf te hebben.
Eigenlijk bijna niet. Meer als ik een afspraak heb waarbij kids niet "handig" bij zijn. Zoals vanmorgen hebben we intake VK en dan komt opa eventjes oppassen. Maar als we klaar zijn ga ik meteen weer naar huis. Dus ik kies voor; Alleen als het moet.
Hier gaat ons zoontje logeren bij opa en oma als we een verjaardag of feestje hebben. Als zij niet kunnen dan hebben we oppas aan huis. Hoevaak? Dat verschilt soms 2 weekenden in een maand en zo 2 maanden niet.
Kan iemand mij eens uitleggen wat jullie allemaal doen of nodig hebben als jullie het hebben over "tijd samen"? Ons kind is een verrijking van ons samen zijn en we doen nu gewoon andere dingen met zijn drieen. Dat vind ik ook een verrijking. Ik ontspan misschien nog wel meer als ik geniet van hoe ons kind geniet. Ik ben bijna 20 jaar met mijn man uit geweest: uit eten, bioscoop, dansen, nu is gewoon een andere tijd, daar hebben we bewust voor gekozen. Tijd samen betekent hier gewoon: met z'n allen.
ja, dat snap ik ook niet zogelukkig. maar ik heb dat opgegeven te snappen. ik zal waarschijnlijk te oud zijn daarvoor ofzo. voor ons zijn de kinderen ook een verrijking. we hoeven niet speciaal iets "samen" te doen. we voelen ons allebei op ons best "samen" met de kids. zoals ik al zei mijn vriend werkt momenteel 80 uur of meer per week. die is blij dat hij zijn kind een keer ziet en gewoon ff lekker thuis kan bankhangen en bijkeuvelen met ons allemaal.
Tijd samen is voor mij tijd met mijn vriend zonder dat ik constant of vaak op mijn kind hoef te letten of daar rekening mee moet houden. Dus uit eten in een mooi restaurant, naar een late film in de bioscoop, op bezoek bij vrienden en dan lekker een wijntje kunnen drinken. Dat soort dingen. Ook wij doen dingen met ons kind maar die doen wij niet voor ons maar we kiezen er dan voor iets te doen dat hij ook leuk vind. En trust me: de momenten dat we met zijn drieën zijn wegen niet op tegen de momenten die we wel voor onszelf hebben. Ik zou zeggen 95 procent om 5 procent. Wij genieten wij ook heel erg van de tijd met ons zoontje, maar dat toch noem ik dat geen tijd voor jezelf. Als jij het juist geweldig vind om tijd met zijn drieën door te brengen is dat gewoon jouw keuze maar sommige mensen hebben behoefte aan momenten zonder hun kind. Een beetje weer proeven van dat kinderloze leventje
Ik 'dump' mijn zoontje zo een 1x per week bij mijn schoonouders of ouders. En dat is dan soms voor een paar uurtjes of van ochtend tot het bedtijd is voor hem. Hij vindt het super bij zijn oma's en opa's en hun genieten van hem ennnn mama kan dan eventjes wat dingetjes voor haarzelf doen.
De jongste gaat 2 dagen naar kdv en 2 keer in de week 1,5 bij de sportschool naar de opvang. Verder logeren beide jongens omste beurd af en toe bij mijn ouders zodat wij 1 op 1 tijd hebben. Vooral onze oudste heeft daar veel behoefte aan. Verder als wij een verjaardag hebben oid gaan wij pas weg als de jongens slapen en zetten wij de babyfoon bij de buurvrouw.
Oke, bedankt voor het delen! Ik denk ook dat ik daar niet zo'n behoefte aan heb omdat ik bijna 20 jaar een kinderloos leven heb gehad met mijn man en wij hebben echt heel erg geleefd, vaak uit, veel gereisd. Ik vind het wel heerlijk rustig zo! Toen wij in Amsterdam woonden gingen we bijna continu uit eten en vaak naar de film. Nu gaan we op zaterdag om 17.30 uur met zijn 3-en een pizza'tje eten en dat vind ik leuker dan sjiek eten met zijn tweetjes. Dan gaan we rustig naar huis, badderen, voeden en dan duiken papa en mama met een glaasje op de bank, ook heel gezellig!
Nou mijn zoontje heeft nog nooit de nacht ergens anders als ons door gebracht en wij zijn welgeteld 2x een paar uurtjes zonder hem weg geweest.. We nemen hem overal mee naar toe, hebben gelukkig niet veel verjaardagen die alleen savonds zijn ofzo dus ik ben heel blij dat we een handig kindje hebben en veel bij hem zijn! Als hij om 7 uur in bed ligt hebben wij nog genoeg tijd met z'n tweeën!
Hoi zogelukkig , klinkt heerlijk! CherryAyden verwoordt het wat mij betreft goed. Ik krijgt echt weke knietjes en vlinders in mijn buik van onze dochter, maar hou ook erg van dansen en dat is meestal 's avonds. Aangezien zilverman ook mijn danspartner is 'dumpen' onze meid soms (tot nu toe 1x, maar ws in de toekomst eens per maand) een paar uur bij een vriendin die vlakbij de dansschool woont. In de zomer zijn er ook overdag feesten en dan gaat ze gewoon mee. Dus dat doen wij als we met zijn 2tjes zijn. Of de sauna idd, uiteten, of eens filmpje pakken. Dus alleen de dingen waar ze echt niet mee kan. We vinden het belangrijk dat we elkaar ook nog kennen als man en vrouw, los van het pappa en mamma zijn. En dat we soms eens gesprek ook echt kunnen afmaken, mooie kleren aankunnen die niet meteen onder het babyeten zit, even niet met een half oog/oor met je kindje bezig zijn... Maar niet te vaak, ik vind onze meid veel te leuk!
Ik dump ze nooit ergens, omdat er simpelweg geen dumpplek is buiten peuterschool om anders had ik het zeker gedaan. Oudste dochter zou eventueel in de avond op kunnen passen, maar vraag het liever niet en ze heeft zo'n druk sociaal leven dat ik haar alleen zie met avondeten en naar bed gaan/opstaan Oudste zoon mag niet oppassen, want dan wordt het oorlog, hij is zelf nog een grote peuter van 14 jaar
Ik denk idd dat het anders is als je zo lang met zn 2tjes bent geweest.. Wij kregen al jong kinderen en hebben niet erg veel tijd met zn 2tjes gehad. Bewuste keus trouwens hoor, met het geluk dat dat ook nog eens lukte bij ons natuulijk... Maar dan zijn er idd bepaalde momenten dat je samen nodig hebt. Wij konden, door omstandigheden, weinig tijd met elkaar doorbrengen in onze verkeringstijd en toen we na 3 jaar verkering getrouwd zijn kregen we na anderhalf jaar onze oudste. Dus veel tijd met zn 2 is er niet geweest. Nu merken we dat de meiden zoveel tijd opslokt dat het nodig is er af en toe uit te zijn. Om idd even te praten zonder dat je me n half oog en oor naar de kids luisterd, zonder dat er geroepen word van boven om plasjes of drinken of wat dan ook maar. Na een lange werkdag voor man en een drukke kidsdag voor mij zijn we kapot en hangen onderuit op de bank, vaak is 1 van ons 's avonds weg ook nog es, dus dan merk je soms dat er sleur in komt en je niet echt kunt praten zeg maar. Dan bellen we een oppas en gaan we lekker uit eten, of brengen de meiden bij oma (die dan heerlijk met de meiden geniet en zij andersom ook, is n feestje voor allemaal) en gaan een stukje wandelen of zitten op een terras, gewoon even samen kletsen. Dan komen we weer tot elkaar en dat is erg goed voor de sfeer in huis, dan kunnen we het weer even aan alle drukte, zeker ook goed voor de kids.. Maar ik snap wel dat het dus anders zou zijn als wij ook later kids hadden gekregen, dan hadden we meer tijd al gehad met elkaar en had ik ws ook minder nodig gevonden die momenten voor mezelf, al zouden die momenten er wel blijven denk ik. Ik blijf het belangrijk vinden dat wij naast onze grootste taak: het pappa en mamma zijn, ook nog nettie en nettieman zijn, een stel. Het is goed voor je relatie als je soms even pappa en mamma af kunt zijn... Maar goed dat is dus voor ieder persoonlijk, en zolang jullie je er goed bij voelen is dat helemaal goed toch??
Nooit! Onze zoon gaat altijd met ons mee. Wij hebben ons leven helemaal aangepast aan ons kind. Ik ben ook thuisblijfmama geworden nadat hij geboren is.
Maar ik BEN en BLIJF de vrouw van en ik blijf ook altijd mama, dat kan ik niet loskoppelen van elkaar. Als onze zoon 's avonds in bed ligt slaapt hij gelukkig goed de uren totdat wij naar bed gaan en dan hebben wij ook tijd samen. Vroeger werkte mijn man nog langer en zag ik hem nog minder! Mijn man sport 1x per week 's avonds en ik doe dat in het weekend als mijn man lekker thuis is. De zaterdag is een beetje "zogelukkig"-dag, die heb ik ook wel nodig want ik ben 5 dagen thuis. Daar heb ik eerlijk gezegd meer behoefte aan dan aan alleen samen met mijn man zijn. Ik woon buiten op een miniboerderijtje en we hebben beestjes en een grote tuin enzo. Onze zoon slaapt altijd in de ochtend nog 2 tot 3 uur en dan werken we lekker buiten, dat vinden wij leuk om te doen. Om echt samen te zijn, hoeven wij de deur niet uit en hebben daarom ook geen oppas nodig. Zondag is echt onze dag. Maar: als onze ouders wat dichterbij hadden gewoond en wat jonger waren geweest, hadden we ze eerlijk gezegd ook wel wat vaker als oppas ingezet hoor! (Maar dan weer niet met logeren enzo, want ik moet bij mijn kind zijn, dat komt later wel).
Wow, mooi gezegd! Ik dacht al dat wij de enigen waren die er zo over denken en worden soms raar aangekeken als we het zo verwoorden.....