Ik moet het even kwijt, ik weet niet of het hier goed staat en of jullie op mijn verhaal zitten te wachten. Maar dan ben ik het kwijt.. We waren vandaag bij mijn ouders en we zijn weggegaan met ruzie Dat komt omdat mijn kindje op schoot zat en duidelijk hartstikke moe was. Mijn man en ik gaan overal met hem heen en vinden niks te dol maar wanneer hij honger heeft/moe is/iets anders nodig heeft geven we daar zo mogelijk zo snel mogelijk gehoor aan. Dat gaat altijd goed maar man man wat krijg ik daar veel commentaar op. Ik (wij) vind dat wanneer een kindje moe is, je het lekker met rust moet laten. Maar bij ons thuis gaat iedereen er dan nog even aan pulken en aandacht lopen trekken. Mijn vader hengelde met zijn drinken voor de neus van de kleine en die wil dat dan hebben. Als hij het dan bijna te pakken heeft trekt hij het weg. Maar de kleine was dus heel moe en als je hem dan kliert (wat hij normaal leuk vind en ik dus ook) dan zet hij het op een gillen. Dus ik vraag mijn pa op een heel normale toon of hij dat misschien niet wil doen omdat de kleine zo moe is en dan gaat gillen. En uit mijn ooghoek zie ik mijn zus dramatisch zuchten en mijn pa kijkt ook boos. Krijg ik me toch een berg drama over me heen, volgens mijn zus zou mijn pa zou de kleine nooit vast mogen houden (natuurlijk wel! Rataman en ik hadden de indruk dat hij liever met de kleine speelde terwijl die in zijn wipstoel of ergens anders op schoot zat en hij heeft het ook nooit gevraagd) en ik reageer altijd boos en chagrijnig als ze iets leuks met de kleine willen doen. En ze zien hem al zo weinig! Ze vergeten bij dat laatste misschien even dat wij een echte woning hebben met een echte voordeur waar je op de echte deurbel kunt drukken om bij ons langs te komen, we zien ze hier nooit, het moet altijd van ons uitkomen. We moeten wel een uur rijden om bij hen langs te komen en dat doen we toch echt bijna elk weekend. Nouja echt waar, ik voelde gewoon iets knappen in mijn hoofd. We hebben gedag gezegd en zijn opgestapt want ik was echt boos. Ik vind het zó vervelend dat ik mezelf zo vaak moet verdedigen in mijn (onze) keuzes en dat van ons verwacht wordt dat als we ergens op bezoek komen, we de kleine zo'n beetje bij de deur in moeten leveren en dan zelf er amper meer naar om mogen kijken. Ik en Rataman werken allebei ook vier dagen in de week, en willen in het weekend zelf ook genieten van ons kindje. En daarnaast zorgen we er goed voor dat iedereen een keer de aandacht van onze baby heeft. En dat is moeilijk, want wanneer mijn moeder weet dat wij komen, nodigt ze ook mijn opa's en oma's en zus en vriend uit "want zij zien de baby ook maar zo weinig". Je kunt toch niet van zo'n babietje verwachten dat hij zo'n grote groep mensen entertaint en dan onbeperkt energie heeft?? Ik vond het vreselijk..
Wat vervelend joh... Je hoeft je hier niet te verantwoorden hoor... Ik denk dat je het beste als e.e.a. weer wat gezakt is rustig met je ouders kunt proberen te praten. Of schrijf ze een brief. leg dan uit wat jouw gevoel is erbij, zonder verwijten/ordelen, en probeer te vertellen dat je het bijvoorbeeld ook fijn vindt als ze vaker bij jullie langs komen. Kennelijk zit er e.e.a niet lekker van beide kanten, en dat is nu tot een uibarsting gekomen. Lukt dat niet, dan is een time out misschien een optie om de boel wat te laten afkoelen en even een beetje afstand te nemen. al is het dan wel verstandig om het ook te benoemen, (zie boven) want anders groeien dingen vaak uit tot grote drama's.... In ieder geval is het el slim om een rustig moment te kiezen, zonder anderen erbij. Sterkte!
hopelijk luchtte het even op om het hier van je af te schrijven in elk geval. ik ben het helemaal met je eens, een kind is er niet om mensen te entertainen. helaas snappen een hoop mensen dat niet.
Heey meid, Even een hart onder de riem steken meid.. Jullie doen het hartstikke goed hoor. T is of ik mijn eigen verhaal lees. Wij (ik vooral) hou graag rekening met de kleine man.. en als ie inderdaad moe is stel ik het op prijs dat mensen op een rustige manier met m omgaan..en niet raar op kijken als je dan als moeder besluit om lekker naar huis te gaan. Helaas, helaas sommige/veel mensen snappen dit niet en zijn eigenlijk liever met hun eigen behoeften bezig dan dat ze naar het kleintje kijken. Ze willen allemaal aandacht en geven m het liefst van arm tot arm tot het kind helemaal tureluur wordt. Blijf vooral bij je gevoel en probeer achter een paar dagen zeker het gesprek nog eens aan te gaan met je vader en zus. Succes ermee...je bent niet de enige die dit zo voelt!!
Gelukkig (voor mij) ben ik inderdaad niet de enige die dit zo meemaakt. Ik zou graag iedereen tevreden stellen maar dat kan gewoon niet. Ik ga het even laten rusten, ik wacht wel tot er een keer iets vanuit hen komt.. En ik blijf zeker bij mijn standpunt, hoe moeilijk dat ook is. Ons gezinnetje staat voor mij voorop! En daar hoort de kleine bij, maar zeker ook papa en mama.
Hier hetzelfde verhaal ik word er soms gek van. Heeft kleine man onwijs gezellig gespeeld en word ie moe dan pak ik hem gewoon terug meestal begint ie dan ook wel een beetje te jammeren. Ik heb echt maling aan wat een ander daar wel of niet van denkt en laten ze niet te moeilijk doen want dan hou ik hem de volgende keer langer bij me. Of ik vraag even of ze hem met rust willen laten dan kunnen we nog even gezellig blijven. Anders moet ie toch echt zo naar bed thuis. gewoon blijven doen wat voor jou en je kleintje goed voelt. groetjes kim
Je hebt van die families waar het nooit goed is. Zo te horen heb jij er een getroffen. Ook vind ik dat een kind geen entertainment hoeft te verzorgen. Laat het even een weekje rusten en bel ze dan op om het een en ander uit te leggen of ga er heen (alleen met je man) om eens te bepraten hoe jullie zijn en dat jullie het anders zien. Succes en sterkte
Probeer je er niets van aan te trekken lieverd. Natuurlijk volgen jullie je kindje, natuurlijk geven jullie gehoor aan zijn behoeftes, natuurlijk zijn jullie er om zijn grenzen te bewaken en natuurlijk zijn er zat mensen die dat moeilijk vinden Het lijkt soms wel dat als je een baby krijgt deze algemeen bezit wordt en iedereen denkt dat hij/zij ook het recht heeft om je kind dan minstens 1 keer of vaker per week te zien, minstens 30 minuten op schoot te hebben enz. en dat alles dan als het hem/haar het beste uitkomt. Maar het wordt beter hoor, je kleintje is nog jong en tegen de tijd dat hij een jaar is gaat iedereen een beetje doorkrijgen dat jullie het echt zo willen. En dan vinden ze het misschien nog steeds onzin, maar vallen ze er jou niet meer mee lastig want je laat je toch niet ompraten Tenminste, dat is mijn ervaring. Nu gaf ik ook nog borstvoeding en had ik (ook op visite) mijn meisjes regelmatig in de draagdoek dus werden er geen flesjes gegeven en gingen ze niet de hele tijd bij iedereen op schoot. Maar probeer er later nog op terug te komen en leg het uit. Heel veel succes!
pffff hier ook zo'n fijne familie, alleen is het bij mij mijn schoonouders... Als ik binnen kom, wordt de kleine meteen uit mijn handen gerukt terwijl ik hem even wil laten bijkomen van de autorit (toch al gauw 5 kwartier). Vervolgens krijgen we de hele dag te horen wat we toch vooral wel en niet moeten (ik heb zo'n hekel aan dat woord) doen met/voor hem, als ik een keer onzeker ben wordt dat hartelijk weg gelachen (want ik stel me aan) en de rest van tijd wordt gevuld met steken onder water over dat ze hem te weinig zien. En dat laatste dan meestal via de kleine... "ja, oma houdt je nog maar even vast want ze weet niet hoe lang het duurt voordat ze dat weer kan" En als hij ligt te slapen: "hij moet (heb je dat woord weer) wel nog even wakker worden, want ik wil hem echt nog even vasthouden! Zucht..... Komende donderdag mag ik weer en ik zie er nu al tegen op....
Oh vreselijk he! Herken het wel een beetje...al wordt het nu ze ouder wordt ook wel makkelijker. Ze wil gewoon niet meer steeds op schoot zitten, maar lekker spelen op de grond en rondkruipen! Ook toen ik vorige week op de verjaardag van een tante van mij kwam wilden ze haar meteen overnemen van mij, toen ze haar wilden overpakken kroop ze helemaal tegen mijn schouder/nek aan, haha, vond ik stiekem wel erg fijn! Laat haar eerst eens even wennen/ verkennen (net wakker uit de auto)... Ook die 'steken onder water': "je komt binnenkort toch wel een keer logeren bij opa en oma" Dan gaan mijn haren ook al overeind staan! Niet dat ik iets tegen logeren bij opa en oma heb,want ze doen het hartstikke leuk en goed met haar, maar de manier waarop... Nou ben ik er misschien ook nog niet helemaal aan toe...maar als ze zo klein is en dan laten logeren terwijl wij niet eens iets hebben zie ik eigenlijk ook niet zo zitten! Kan haar nog niet missen, haha... Ach ja, zo is er natuurlijk overal wel wat! Maar zeker erg vervelend.. je kindje is gewoon het aller belangrijkste, en jij (en je man) bepalen wat en hoe alles gebeurd. Heel veel succes..laat het even rusten en kom er dan nog een keer op terug, anders wordt het alleen maar van kwaad tot erger en dat wil ook niemand denk ik!
Wat een vervelende situatie! Snap dat je ervan baalt, ik zou het even laten rusten, denk je dat je familie contact met je gaat opnemen? Ik heb het hier weleens bij mijn schoonouders, maar dan meer dat ongevraagd oppakken en van elkaar overnemen, dan heeft oma haar vast ( als ze al niet ongevraagd uit mijn handen word getrokken') en dan is het van: '' wil jij haar nog even''? tegen bv. mijn schoonzus. Dat irriteert me, ik vind dat je dat gewoon kan vragen! Zelfde als ongevraagde adviezen ( je MOET dit en je MOET dat), pff, vermoeiend! Verder prima mensen hoor, maar daar word ik ook wel kriegel van!
Tja en dan krijg je dus te horen dat hij liever niet bij mama wil zitten, hij begint immers te jammeren? Argh.. Wij hebben ook een draagdoek, mijn man vindt het niks maar de kleine en ik vinden het heerlijk. Hij slaapt er ook regelmatig in wanneer we niet thuis zijn en dat gaat super. Maar zodra ik hem omdoe krijg ik de blikken al "oh ze wil hem weer voor zichzelf" . Echt waar? Maak je hem dan ook wakker of niet? Wat vind jouw man daarvan? Ik hoop dat ze een keer contact opnemen, maar ik doe het niet meer. Ik heb nu het gevoel dat wij steeds maar moeten rennen om iedereen tevreden te stellen en dat wij zelf niet belangrijk voor hen zijn. Mijn moeder is wel erg gastvrij hoor en ze zorgt heel goed voor haar gasten en dus ook voor ons. Maar ik zou het leuk vinden als ik dat ook een keer mag doen en ze dus bij ons langskomen. Dat scheelt ons een keer een uur rijden. Dat "Wil jij haar nog even?" vind ik ook vreselijk. Mijn moeder deed dat toen onze kleine pas drie weken oud was, ze keek niet eens naar mij of naar Rataman maar vroeg aan mijn zus of die de kleine misschien even wilde. Mijn zus zag me kijken en zei gelukkig dat ze dat wel wilde, mits ik het goedvond. Je had mijn moeder moeten zien kijken, echt zo van "oh, ja, dat kindje heeft ook nog een moeder". Tja, jammer dan maar mijn kindje is geen speelbal. En het gaat super met hem! Dat is toch een teken dat wij goed voor hem zorgen hoop ik.
Nee zeg, stel je voor! Ik maak een slapend kind alleen wakker als het ECHT ergens voor nodig is, zeker niet omdat oma hem zo graag wil vasthouden! Dan heeft ze gewoon vette pech! Mijn man vind zijn eigen ouders zo mogelijk nog irritanter dan ik Nee, hij zal de laatste zijn die zich aan hun wensen aanpast. Gelukkig maar, anders zou het hier waarschijnlijk vaak oorlog zijn...
Ja het zal denk ik aan mijn karakter liggen ( ben best recht door zee en zeg waar het op staat, anders pech, niet mijn probleem als je het niet kan hebben) Maar wie ben jij om je eigen te verdedigen?? jij bent de moeder van je kleine en jij voelt het beste aan wat je kleine wil.. je had ook thuis kunnen blijven maar dat snappen ze volgens mij niet.. Nou ik heb dus zo'n schoonmoeder die weinig tot nooit komt aanwaaien... en die woont maar 1 straat verder. daar kom ik dus ook gewoon niet, alleen de "verplichte" dagen.. Ik kwam er eerst wel redelijk vaak, maar kreeg een punthoofd van al die oh zo goede bedoelingen en adviezen.... Grrrrrrrrr Zo vond ze het raar dat dominique in een lodger wikkeldoek lag.. Dominique sliep daar perfect in, ander zette ze het op krijzen.. ja jammer dan, dan maar zo´n doek om.. Nee maar krijg je het antwoord, die waren er vroeger ook niet....:x:x.. en ja wie hier niet komt, daar kom ik ook niet heen. Domi sliep in het begin heel veel.. dus ook niet altijd aanspreekbaar om het zo te zeggen.. en dan kreeg niemand haar, kindjes hebben slaap nodig om te groeien en alles te verwerken... Het was zelfs op een gegeven moment zo, dat onze hond er mee ging bemoeien.. wij hebben een amerikaanse bulldog en accepteerde dominique direct.. en behandelde haar ook als haar kindje.. als er visite te snel naar de box liep of dominique sliep of dergelijke ging ze er tussen staan van en wat was jij van plan?? dus ze moesten mij wel vragen Zolang je ventje lacht, giebelt en een tevreden blik heeft, doe je niks verkeerd.. jij luisterd naar je kleine, jij troost wanneer het nodig is, en wanneer ze jong zijn, zijn ze ook het liefste bij mama.. Zo vond peter mijn man het zo raar, dat dominique tranen met tuiten huilde bij hem en bij mij 5 sec en stil.. Hij zegt nog steeds, mama's zijn magisch.. doen niks, alleen tegen hun aanleggen en ze zijn stil.
Ik vind het super dat jullie als ouders goed letten op wat je kindje nodig heeft! Daar zijn jullie toch voor? En natuurlijk moet je familie kennis leren maken met jullie opvoedingsstijl, en daar mogen ze best een mening over hebben, maar jullie mogen aangeven dat jullie je happy voelen bij hoe jullie het nu doen en dat jullie geen behoefte hebben aan commentaar. Ik leg wel eens aan mijn moeder uit hoe wij dingen doen en waarom, dan vertelt zij wel eens hoe het vroeger ging, maar ze respecteert ALTIJD onze keuzes. Dan kun je ook leuke gesprekken hebben over opvoeding. Wel ontzettend rot dat jullie nu met ruzie weg zijn gegaan. Misschien is even afkoelen wel goed voor nu. En zou je met je zus contact kunnen leggen hierover? Of contact laten leggen door je man? Heel veel succes in ieder geval!
het is jouw kind! pak hem gewoon weg en loop weg.je hebt het goed gedaan! het is geen speelgoed toch? jeetje..wat zijn de mensen veel eisend zeg. en je zus moet zelf er een maken en aan pa geven dan als ze deze toestand niet bevredigend vindt.
He meid. Ik snap je helemaal! Ik ben precies zo. Als mijn zoontje moe is gaan mijn ouders soms zo druk doen om te zorgen dat hij toch weer gaat lachen. Ik word daar ook boos om. Dat snappen ze niet en ik heb er al een paar keer ruzie om gehad. Vooral mijn vader maakt dan domme opmerkingen van: ja baas etc. Maar gewoon doen waar jij je goed bij voelt hoor! Het is jouw kindje en jij weet wat goed voor hem is.
He meid. Ik snap je helemaal! Ik ben precies zo. Als mijn zoontje moe is gaan mijn ouders soms zo druk doen om te zorgen dat hij toch weer gaat lachen. Ik word daar ook boos om. Dat snappen ze niet en ik heb er al een paar keer ruzie om gehad. Vooral mijn vader maakt dan domme opmerkingen van: ja baas etc. Maar gewoon doen waar jij je goed bij voelt hoor! Het is jouw kindje en jij weet wat goed voor hem is.
Wat vervelend zeg! Ik kan me voorstellen dat je baalt en boos bent. Ik ben het helemaal met je eens, en ook zeker over de keuzes wat betreft jullie zoontje! En ook al zijn mensen niet met je eens: het is jullie kindje! Als ze het allemaal zo leuk vinden en van alles over willen beslissen dan 'nemen' (niet verkeerd bedoeld) ze er zelf maar één! Ik zou dat gewoon eens in een rustig gesprek zeggen. Misschien kunnen jullie eens onverwachts langs gaan. En dan aangeven dat jullie het hen allemaal gunnen, maar dat jullie zelf bepalen wat jullie goed voor jullie kindje vinden. En ook aangeven dat ze ook bij jullie kunnen komen als ze de kleine willen zien. Het is allemaal makkelijk gezegd... ik weet het. Maar het gaat om jullie. Jullie hebben niet voor een kindje gekozen (voor zover dat kan) om het als speelgoed voor allerlei volwassenen te gebruiken..!