Hoi meiden, Ik begin me een beetje zorgen te maken.. Mijn dochter is sinds ze een jaar oud was, verlegen geworden. Eerst een beetje, en daarna steeds erger. Inmiddels is ze bijna 2,5 en is het af en toe gewoon lastig om ergens op visite te gaan. Met andere kinderen spelen wil ze niet, alleen bij de opvang vind ze het wel leuk. Ze gaat er 2 dagen in de week heen. Als we op visite gaan of er komt iemand hier een bakkie doen, plakt ze gerust een uur of anderhalf uur aan mij vast. Na een half uur lukt het om samen met haar te spelen, maar ik wil natuurlijk ook wel even kletsen met mn bezoek. Met andere (bekende) kinderen speelt ze heel af en toe, maar liever niet. Ik vind het steeds moeilijker worden, zeker omdat ik merk dat andere mensen haar "vervelend" gaan vinden door dit gedrag. Terwijl het een hardstikke leuk kind is, ze is vrolijk, meestal lief en kletst de oren van je hoofd. Is dit herkenbaar? Hebben jullie tips? Want ik weet het onderhand niet meer...
herken het wel een beetje...mijn meisje is ook heel verlegen en wil dan het liefst bij mij zitten met haar doeka = doekje. Na een half uur komt ze dan een beetje los en vaak als we bijna weg gaat komt ze echt los. En tot die tijd zit ze vaak bij mij op schoot. Maar hier niet het idee dat het andere stoort eigenlijk...en ze heeft het alleen als we ergens zijn niet thuis als er dan iemand komt heeft ze het minder. Ze heeft het met alle vreemde situaties bijv ook op het strand of een nieuwe speeltuin, ze kijkt eerste de kat uit de boom en dan komt ze langzaam los. Geen tips eigenlijjk....wel herkenning.
Soms zou ik willen dat het hier ook zo was, voor mijn gevoel zou ik beter kunnen kletsen als mijn kind gewoon bij me bleef zitten. Maar ik kan me voorstellen dat jullie haar wat losser willen zien. Het lastige is dat je het niet kunt forceren. Misschien kun je haar voorbereiden op het bezoek, of de visite vertellen wat haar lievelings speelgoed oid is, zodat ze met haar daarover kunnen praten.
Voorbereiden proberen we inderdaad zo goed mogelijk te doen, ze vindt het ook leuk dat we dan bijvoorbeeld naar de buurvrouw gaan, ze zegt er dan zelf ook wat dingetjes over van te voren. Ze stapt ook nog heel blij naar de voordeur, maar als de buuf dan open doet..... dan wordt ze stil (geen woord, en dat kan ze ook echt 3 uur vol houden) en wil ze alleen op schoot, anders gaat ze huilen... De kindjes daar zijn hardstikke lief, komen steeds vragen of ze ook komt spelen (zijn 2 en 3 jaar), maar zelfs dan kruipt ze nog dichter tegen me aan.. Tis echt vervelend voor mijn dochter en mij allebei
Joey is ook erg verlegen, soms idd lastig maar aan de andere kant ook wel fijn Hij moet iemand eerst een beetje kennen voor die echt los komt. Zo is hij na een jaar nog steeds erg verlegen tegenover ons buurmeisje en durft amper te vragen of ze met hem wil spelen, durft hij soms geen gedag te zeggen als mensen hem gedag zeggen en geeft hij soms ook geen antwoord omdat hij dat niet durft. Mensen die jou dochter vervelend gaan vinden omdat ze zo verlegen is sporen gewoon niet, elk kind is anders en als jou dochter verlegen is nou so be it toch als ze zich er aan storen kijken ze maar de andere kant op! Joey is nu bijna 6 en merk dat het al iets minder aan het worden is! Maar goed mijn vriend daarentegen is ook niet zo vrij als ik ben dus heb het vermoeden dat het er gewoon in zit dat verlegen zijn, en dat het heus wel minder wordt, dus bij jou dochter komt dat wellicht ook wel goed
Het dochtertje van het nichtje van mijn man was/is ook zo. Het meisje is inmiddels 5 jaar geloof ik. Het ging precies zoals jij omschrijft, niet tegen ons praten, geplakt tegen mama aan en niet met anderen spelen. Haar moeder zei ook altijd dat ze thuis heel anders is. Ik moet zeggen dat het wel minder wordt nu ze ouder is. En ik geloof dat ze op school prima mee kan komen. Ik was geloof ik als meisje ook vrij verlegen. Mijn moeder heeft mij altijd geprobeerd te stimuleren door mij bijv. (toen ik wat ouder was ) de pizzeria te laten bellen om een bestelling door te geven. Ik vond het vreselijk, maar ik deed het wel. En dat heeft me denk ik wel geholpen.
Mijn dochter heeft dat ook heel erg gehad. Bleef op visite altijd wel 15/20 minuten om mij heen dralen, liefst op schoot. Nu (3 jaar, 3 maand) lijkt dat opeens over te zijn! Ik ben er nooit heel erg in meegegaan, maar heb ook niet gepusht. Het lijkt wel of ze mensen beter kan onthouden en het concept visite beter begrijpt...
Gelukkig meiden, ik voel me wel beter door wat jullie zeggen. Ik vind het gewoon zo rot als ik merk dat mensen haar niet leuk vinden omdat ze verlegen is.. Ik ben ook bang dat mn dochter dat zelf ook door gaat krijgen en dan wordt het natuurlijk niet beter... Maar hopelijk gaat het over als ze ouder wordt
Niet teveel aandacht aan besteden en ook niet uitspreken tegen visite als ze erbij is. Dan wordt er zo'n stempel op gedrukt. Mijn zoontje praatte tot voor kort niet op het kdv. Hier sprak ik wel eens over met de leidsters. Pas zei hij tegen me dat hij die dag heel veel had gepraat. Hij was er zelf ook mee bezig geweest, terwijl ik me er verder niet druk om maakte. Maar ze horen alles. Vond het zo zielig toen hij dat zei.