ach joh, wat heftig! Ik had zo voor je gehoopt dat het na de bevalling allemaal voorspoedig zou gaan... En midden in de tunnel stilstaan zonder bereik klinkt echt naar. Maar hij sliep gewoon door? Ik hoop dat het je gaat helpen, die leefregels!
Balen @Allerliefste1 en @Berenmama! Maar het kan nu niet lang meer duren.Grappig, jullie zijn precies even lang zwanger. Dus ook op dezelfde dag bevallen...?
Hoe is het verder met alle baby's? Hier zit de kraamweek er al weer op. Het gaat goed met ons allebei! Baby mag nog wel wat meer groeien, is gelukkig al wat aangekomen maar is daarna ook weer wat afgevallen. Maar ik heb er wel vertrouwen in dat het goed komt, ze drinkt prima., Het is echt zo'n schatje, we genieten echt van haar. Hadden een super kraamverzorgster, deed heel veel en was ook leuk met de kinderen. Nu weer met ons eigen gezin, ook fijn!
Herkenbaar die berichtjes! Ik ben bij de eerdere kinderen ook over de 40 weken gegaan, dus had het wel een beetje verwacht. Toch ben ik intussen wel heel nieuwsgierig geworden
@Allerliefste1 en @Berenmama succes met wachten. Ik was bij de eerste 39+4 tweede 40+3 Ik dacht toen ook na die 39+4 oke deze komt nooit meer haha... hopelijk mogen jullie ook snel genieten Onze meid was gister alweer 2 weken gaat zo cliché snel
@Roanna Hij sliep gewoon door! Als hij geluidjes begon te maken ging ik gewoon meezingen met het liedje op de radio of tegen hem praten en dan was hij vrij snel weer stil! Ik moet zeggen dat voor hem in het ziekenhuis liggen me minder moeilijk af gaat dan voor mezelf. Dat ik voor mezelf in het ziekenhuis lag vond ik maar stom en onzin, terwijl ik voor hem als het moet nog 5 weken in het ziekenhuis zou blijven. Vandaag de smalle fles van dr Browns en ook de prematuur speen erop gekocht, daarnet de eerste voeding gedaan met die fles. Het lijkt wel goed te gaan, hij drinkt veel minder gulzig. ons ventje drinkt normaal de eerste helft zó gulzig dat het veel te snel gaat, zelfs met prematuur speen, en dan de tweede helft is hij te moe om goed te drinken. Hij mag ook niet maar direct aan de borst voorlopig omdat dat hem ook te snel gaat. Ik leg hem nu nog wel 1 keer per dag aan zodat hij het drinken uit de borst niet verleerd. Ben benieuwd hoe het gaat lopen met zijn voedingen de komende tijd! @Berenmama en @Allerliefste1 succes met wachten! Ik ben zo benieuwd wanneer ze komen!!
Regeldagen...leuk als je baby elk uur wil drinken, maar super goed voor mijn productie Wie van jullie doet ook sokjes over de handjes, zodat de baby zijn/haar gezichtje niet krabt? En ontzwangeren, hier weinih last van, tordat het 19.00 uur is, dan begin ik al te gapen. Veelal lig ik tussen 20.00/21.00 in bed, samen met de andere kids. En snachts slapen gaat perfect, baby en ik in een bed, en rond 01.00 een voeding en dan rond 04.00 en dan rond 07.00. Meestal geen tot weinig krampjes en hij spuugt bijna niet. Ik ga vandaag mijn beschikbare dagdelen voor werk aangeven en als meneertje 10 weken is, laat ik hem wennen bij de opvang en als hij 12 en halve week is begin ik weer met werken. Toch wel fijn die extra weken.
Ben je niet bang voor speen/tepel verwarring? Ik moest bijvoeden na de bv met een spuit. Eventueel alvast wat afkolven, zodat de stroom niet zo sterk is en hem op me laten drinken ipv andersom. Laten we hopen dat de dr brown flessen werken. En dat je kindje snel in gewicht alleen naar groeit.
@Pennetje hoe gaat het met jou? Laatste berichtje was je druk aan het bevallen en daarna heb ik niets meer van je gelezen. Ik hoop dat alles in orde is..
@brusje niet echt, hij lijkt het nu nog te snappen. En anders is dat ook wel weer op te lossen. Ik heb het ontzettende geluk dat mijn moeder borstvoedingscoach is, dus met dat soort problemen heb ik bijna dag en nacht begleiding als dat nodig is.
Voor de nog wachtende mama's, Ik hoop dat jullie ook snel kennis mogen maken met jullie baby's. Hier gaat het goed. Kleine meid doet het hartstikke goed thuis. Ze drinkt super en groeit ook lekker. Wel een gek idee dat ze vrijdag alweer een maand oud is. Ondanks dat zit ze nog steeds in maatje 50. Sommige dingen zwemt ze zelfs nog in. Grote zussen zijn ontzettend gek op hun kleine zusje en dat is zo leuk om te zien. Ik ben zo dankbaar dat ik dit nog mag meemaken. Onze wonderlijke regenboogbaby. Heb elke dag nog wel een moment waarop ik nog steeds alles even moet laten bezinken.
Spannend, @Berenmama ! Hoop dat alles goed gaat bij jullie, vandaag!! Sorry dames, dat ik zo lang stil geweest ben. Het is nogal een overweldigende tijd geweest. Ik ga even een essay schrijven, voor de mensen die het leuk vinden om mee te lezen (ik vind dat zelf altijd wel leuk om te horen namelijk, hoe het gegaan is bij mensen waar je toch al even mee babbelt over alles zwanger en kind ) Op 21 februari, met 39 weken 2 dagen, is om 20:33 onze prachtige zoon V.ictor geboren. Ik ben ingeleid vanwege de zwangerschapsvergiftiging, en dat ging niet helemaal zonder slag of stoot. Ik ben op dinsdag naar de verlos geweest voor mijn reguliere controle (39 weken). Toen werd er hoge bloeddruk, en later ook eiwit in mijn urine vastgesteld. Dus moest ik door naar de triage afdeling van het ziekenhuis, voor extra onderzoek. Daar kwamen voornamelijk grens waarden uit. Dus moest ik 12 uur urine verzamelen thuis, en de ochtend erop (op woensdag, toen ik precies 39 weken was) terug komen. De gyn wilde dat graag in de ochtend, want als de nieuwe onderzoeken dan zwangerschapsvergiftiging zouden laten zien, konden ze die dag nog beginnen met inleiden. Helaas wist op woensdag niemand wat de bedoeling was. Gevolg: om 17:00 zat ik nog te wachten op uitslagen van onderzoeken die om 12:00 al terug hadden moeten komen. Uiteindelijk aan de bel getrokken, en na wat gehannes werd ik om 18:00 binnen geroepen: ja, het was zwangerschapsvergiftiging, ja ze gingen me meteen opnemen, en nee de inleiding kon nu niet meer starten. Oke dan. Donderdagochtend kwamen ze al om 07:00 checken hoe het ging. Mijn baarmoedermond was verweekt genoeg dat ze de ballon gingen plaatsen, in plaats van mij die nare pillen geven (die heb ik begin 2019 ook gehad, voor het opwekken van een miskraam na MA, dus daar kreeg ik op voorhand al een naar gevoel bij - was blij dat het niet hoefde!). Ongeveer een halfuur na het plaatsen van de ballon, hoorde ik iets kraken toen ik mijn voet verzette. Ik dacht dat het misschien wat vocht in een gewricht was, want daar zat ik vol mee haha. Dus weinig mee gedaan. Om 14:00 ergens kwamen ze de ballon checken - maar die was dus geknapt, en had niets gedaan. Waarschijnlijk was dat wat ik die ochtend gehoord had. TOP WEER, DIT. Wat een held ben ik toch. Dus om 15:00 ging er een nieuwe ballon in, en die kwamen ze pas de ochtend erop weer controleren. Dus weer een dag verder! Vrijdagochtend. Ze komen om 07:00 al weer die rottige CTG aansluiten, en vergaten me vervolgens ruim een uur. Eindelijk kwam er iemand om de ballon te controleren: die lag eruit, want ik had 3 centimeter ontsluiting! Meteen de vliezen gebroken, dat was om 08:30 ongeveer. Ik werd naar een verloskamer gereden, mijn ontbijt bleef onaangeraakt achter op de zwangeren afdeling. We zijn begonnen! De weeen kwamen goed op gang, en werden voor mijn gevoel snel heftiger en veelvuldiger. Echter liet de scan dat niet zien. Die heeft alle dagen problemen gehad mijn harde buiken te meten. Gevolg: ze vroegen mijn man om bij te houden hoe vaak ik een wee had. Mijn man, die absoluut GEEN besef van tijd heeft. Die zonder blikken of blozen kan zeggen dat een afspraak bij de tandarts twee uur duurde, terwijl het een kwartier was, en die dan echt verbaasd is als je hem corrigeert. DIE moest even bijhouden wanneer ik een wee had, en hoeveel het er dan waren in 10 minuten. Hij vertelde de verpleegkundige dat ik elke zeven minuten ongeveer een wee had. Ondertussen was ik op het toilet (had mezelf afgekoppeld, vandaar dat die verpleegster er ineens stond, haha) dus ik hoorde dat pas toen ik terug kwam. Inmiddels werden de weeen opwekkers klaargezet, want elke zeven minuten was natuurlijk niet voldoende om ergens te komen. Het feit dat ik aangaf juist weinig rust te ervaren tussen weeen door, en dat het er echt meer waren, was niet meer van belang. Inmiddels was de pijn van een niveau waar ik niet vrolijk van werd, maar de ontsluiting liet op zich wachten. We waren nu een paar uur onderweg, maar ik zat pas op 3,5 tot 4 centimeter. Nauwelijks meer dan in de ochtend dus. De weeen opwekkers moesten dus omhoog gezet. Dat trok ik slecht zeg, niet te geloven. Duurde niet lang of ik drukte op de bel: geef mij maar een ruggenprik. Ze gingen bellen, en ik kon al na 20 minuten terecht. Wat een verademing zeg! Niet te filmen! Even een momentje niet lekker geweest nadat ze de ruggenprik aanzetten, bloeddruk dropte ineens flink, maar kwam ook weer op peil en dus kon ik met een gerust hart terug naar mijn verloskamer... zonder pijn! Dat was rond 14:00 ergens. Om 16:00 kwamen ze kijken: ik zat op 6 centimeter. Om 18:00 kwamen ze weer.... en toen was het ineens 10! Hoppa, ruggenprik eraf. Het zou ongeveer 2 uur duren voordat ik de druk zou gaan voelen, zeiden ze. HAHA. GRAPJURKEN. Na ongeveer een kwartier voelde ik mijn linkerbeen weer, en ook meteen de pijn van de weeen, aan die kant. Oke, was nog te doen. Tot een uur of 19:00 was het prima vol te houden, maar daarna werd het echt weer wegpuffen, tanden bijten, me op mijn zij zeulen en aan het bedrek hangen om te voorkomen dat ik mijn man fijn zou knijpen met elke golf die over me heen kwam. Ze zouden pas om 20:00 terug komen om te kijken, maar dat trok ik niet. Ergens tussen 19:00 en 19:30 riep ik naar mijn man, "druk op die bel, want hij komt! hij komt gewoon, ik voel het!" De verpleegkundige die kwam, was sceptisch, maar ging op mijn aandringen toch de gyn waarschuwen. Ook die kwam nogal flierefluitend binnen, zo van, die gaan we even checken en vertellen dat ze echt nog even door moet. Maar dat was dus niet zo. Ik deed dit dan misschien voor het eerst, maar mijn gevoel klopte: we waren zo ver. Daarbij had meneer nog even op het laatste moment in het vruchtwater gepoept, dus actie was vereist. Om 19:52 mocht ik dan eindelijk beginnen met persen. Ik snapte er geen hol van, dat wil ik wel even gezegd hebben. Heb ook geen cursus gevolgd of zo hoor. Maar ze zeiden steeds "alsof je moet poepen" en ik hoefde niet te poepen, dus ik vond het maar lastig Duurde dus even voordat ik mijn kracht gevonden had. Maar toen ik eenmaal ging, ging ik hard! Alleen zo irritant dat ze na een tijdje bij elke derde push van een wee ging zeggen "nog een laatste duwtje, deze is voor de winst!" maar dat was dus niet zo. Want dat moest dus steeds overnieuw. Na een aantal keer geloofde ik daar dus ook geen barst meer van, hahaha. En dan dat gezeik dat als ik dan door de wee heen was, en even uit wilde hijgen, zij meteen (maar echt METEEN) ging roepen "nee nee, in door de neus, uit door je mond!" en dan dacht ik "LAAT ME NOU TOCH HEEL EVEN, GEK!" maar dat zei ik niet. Ik heb sowieso weinig gezegd, of uberhaupt geluid gemaakt. Mocht niet, haha. Alleen heb ik op een gegeven moment toen ik echt even wilde hijgen voor een paar seconden, wel uit weten brengen "laat me even. heel even" en toen was iedereen de rest van de pauze tussen die twee weeen, stil. Pffff. Toen hoorde ik iemand ineens zeggen "papa ziet het hoofdje al" en mijn man zei "ja, ik zie het hoofdje al" en toen dacht ik ineens: oh, dan zijn we er bijna! Toen geloofde ik er weer in, en twee weeen later stond het hoofdje. WAT EEN RAMP IS DAT DAN. Daar mogen ze ook wel iets beters op verzinnen hoor, wtf. Kom op zeg, Moeder Natuur, hoezo moet je dan ineens wachten op een nieuwe wee, en mag je dan ook nog eens alleen maar PUFFEN? Echt, niet te geloven wat een gevoel. Ik wilde de hele dag die weeen het liefst kwijt, maar op dat moment dacht ik alleen maar: " schiet nou op, schiet op, ik wil een wee, kom op, een wee, alsjeblieft NU!" hahaha Nou, en toen was het puffen. En ineens ontglipt het hoofdje me, en meteen kwam de rest er achteraan. Ik was helemaal verbaasd dat het ineens zo snel ging! Mijn man pakte de kleine mee aan, en legde hem op mijn buik. Wat een moment, jeetje. Ik word er nog een beetje emotioneel van als ik er aan denk. Compleet bizarre ervaring, haha! Hij was veel te klein en te licht voor zijn termijn. 30 weken 2 dagen, en hij woog maar 2575 gram, en was 45 centimeter. Hij kreeg meteen glucose bij, en zou geobserveerd worden de uren na de bevalling. Gelukkig mocht hij wel gewoon bij ons blijven. Maar vervolgens werd elk uur zijn glucose geprikt (heel zijn voetjes zagen na een paar dagen blauw van alle prikjes) en tegen een uur of 5 in de nacht gaven ze hem een glucose infuus. ZO ZIELIG. Maar goed. We zijn een paar dagen in het ziekenhuis gebleven, voor hem maar ook voor mij want mijn bloeddruk zakte maar niet. Nog steeds niet eigenlijk, maar goed. We zijn uiteindelijk maandag naar huis gegaan (vorige week) en zijn dus nu ruim een week thuis. Ook dat is niet helemaal zonder slag of stoot gegaan tot dusver (voedingsproblemen), maar we genieten wel enorm van hem. Hij is bizar schattig, echt niet te geloven dat wij zo'n schattig kindje hebben weten te produceren Ik ben zo trots als een pauw, echt waar. Vandaag voor het eerst weer echt een beetje tijd voor mezelf. Dus weer even aan de computer tussen voedingen door, even aan mijn plakboek gewerkt, etcetera. Het gaat steeds beter met het ritme in huis nu, dus ik hoop dat dat door zet en we ook weer een beetje mens kunnen zijn zo nu en dan. Want alles heeft in de afgelopen week gedraaid om de voedingen van de kleine man. Ik hoop dat jullie ook allemaal genieten van jullie kindjes, en dat de laatste bevallingen voorspoedig verlopen. Ik ga het straks wel missen, dat geklets over hoe het bij iedereen gaat. Voelde wel goed met jullie. Bedankt voor alle steun van de afgelopen periode, dat heeft vaak veel voor me betekend
Fijn om van je te horen, en dat jullie (grotendeels) in orde zijn. Ik maakte me al een beetje zorgen gefeliciteerd!