@Dafino wat vervelend hoe de controle verlopen is. Ik vind het eerlijk gezegd ook vreemd klinken dat ze zo van het negatieve uitgaat. Wel naar dat je zo’n pijn van je heup hebt, maar niet echt nodig dat ze het zo negatief benadert direct toch. Enne van je bloeddruk...hier zegt de verloskundigepraktijk: een zwangere heeft pas een te lage bloeddruk wanneer ze gestrekt gaat ervan. Zolang dat niet het geval is, is het oké. Meer zout eten gaat je weinig helpen denk ik. Overigens schijnt het eten van drop en drinken van zoethoutthee meer effect te hebben door de glycyrrhizine. Hou vol meid!!! @Geboorteplan: vorige keer had ik vanalles uitgeschreven en alles liep anders en ze keken er sowieso niet naar in het ziekenhuis. Dit keer is mijn geboorteplan heel simpel...mijn man weet precies wat ik wel en niet wil, dus het luidt: als ik het zelf niet kan aangeven, bepaalt mijn man!
Goeie koop! Ja ik weet t niet, t schijnt dat t piemeltje toch n beetje naar boven kan hebben gestaan? Meestal zien ze t wel goed hoor en vind deze er ook wel duidelijk uitzien, maar ik hou voor mezelf een slag om de arm, ook omdat ik dus geen foto heb.
Ik was trouwens bij de hema voor overslagrompertjes, gewoon wit en lange mouw, maar die waren er niet. Dus online besteld bij ze, samen met aankleedkussen (die had ik niet meer) en kledinghangertjes voor in de kast. Heb ik toch iets gekocht haha
Wij hebben vandaag ook een pakje gekocht Dit is het eerste wat we zelf gekocht hebben. Uitverkoopje in het cp winkeltje. @Suzy85 dankjewel. Vond het ook erg jammer dat ze het zo negatief instak. In mijn ogen ook nergens voor nodig. Ben in ieder geval nog geen een keer flauwgevallen dus het zal allemaal wel loslopen. @20wknecho hier staat de echo gepland op 20+3. Heb niets gehoord over dat ze het liever in week 19 wilde doen.
Dames ik heb een vraagje aan jullie. Dit is mijn eerste zwangerschap en ik ben onwijs bang (ja nu al) voor de bevalling. Ik heb last van hyperventilatie, niet de aanvallen zoals men ze voor zich ziet, maar chronisch verkeerd ademen. Hier heb ik therapie voor gehad en sindsdien gaat het super goed. Behalve dus in stress situaties. Ik kan er onwijs door in paniek raken en dit wil ik tijdens mijn bevalling voorkomen. Sowieso kan ik flauwvallen door zo'n situatie en dat is het laatste wat ik wil natuurlijk wie van jullie heeft een bevallings cursus gedaan? Of zeggen jullie: dat is onzin? Ik ben online aan het zoeken hier in de buurt maar ik vind het nogal prijzig vandaar dat ik eerst meningen wil.
Ik heb bij de eerste zwangerschapsyoga gedaan en het heeft mij wel geholpen met het juist ademen en wegpuffen van weeën. Maar yoga is niet voor iedereen
Ik zou in jouw geval zeker kijken naar een bevallingscursus en dan specifiek eentje die echt richt op ademhaling. Ik denk dat het je heel erg kan helpen. Krijg je het niet (deels) vergoed van de verzekering misschien?
Wij zijn toch wel erg zeker dat we een jongen krijgen, zie foto. Daarom durf ik ook al wat kleertjes te kopen en heb een blauw knuffeltje gekocht Ik wist dat ook niet dat ze de 20 weken echo graag wat eerder doen.. Ze hadden ons zelfs met 21 weken pas ingepland, maar dan zijn we op vakantie. Dus nu mogen we al met 19.3 weken
Ik zou dit vooral ook bij de vk aangeven. Ik weet niet of een bevalcursus je meer rust zal geven, dat moet je ervaren. Ik zou voor yoga of pilates voor zwangeren gaan, met dat laatste heb ik zelf goede ervaring
@Seffie Ik zou hypnobirthing cursus overwegen. Kan erg zweverig overkomen, maar je leert vooral heel goed naar je lichaam te luisteren en een manier te vinden die jij prettig vind. Ik vond de standaard manier van puffen bijvoorbeeld helemaal niet prettig.
Wij hebben “samen bevallen” gedaan. Vond ik een fijne combinatie tussen leren wat er in je lichaam gebeurt en praktische dingen zoals ademhaling en massage tijdens de bevalling. Maar denk dat het heel persoonlijk is wat je fijn vindt. Balen dat je er zon last van hebt!
Nee helaas helemaal niks aan zwangerschapsdingen. Ik ben wel extra verzekerd maar dat maakt dus niet eens uit. Ik wil er ook best geld aan uitgeven maar dan wil ik zeker weten dat het het waard is Goeie tip ook, ga ik even opzoeken! Ook een goeie. Ga ik ook even opzoeken. Bedankt iedereen ❤ met de vk al overlegd en die kwam met folders zoals zwangerschaps haptonomie maar dat is minimaal 200 euro. Dus dan wil ik eerst ervaringen horen
Meiden, het gaat hier niet goed. Iedere dag paniek en woedeaanvallen. Ik merk dat ik teveel nog niet verwerkt heb na de bbz verlies kindje, operatie, het overlijden en de bevalling van mijn dochtertje dit jaar, hierna operatie en talloze ziekenhuisbezoeken, overlijden van mijn oom in combinatie met wat er deze zwangerschap allemaal is gebeurt en de angst dit kindje te verliezen. Ik lees bij jullie mee maar heb het gevoel alsof ik voor spek en bonen mee doe, alsof dit niet over mij gaat. Alsof het echt niet waar is dat dit kindje komt. Mijn man en ik hebben iedere dag en nacht ruzie. Hij is mijn hormonen en angst helemaal zat. Ik ben nu in totaal 42 weken zwanger sinds vorig jaar juli. Ik vind het zo k#t dat ik het verleden zoveel invloed laat hebben. Als dit jongentje er komt, dan is dit mijn laatste zwangerschap. Ik ben soms zo boos dat ik niet rustig kan blijven. Kan genieten en hopen en vertrouwen dat het hier wel goed kan gaan. Ik ben zo kwaad dat mijn man 'op' is en geen geduld meer heeft, begrip. En ondertussen snap ik het ook wel weer. Ik ben ook op. Maar ik kan er niet even uit. De hormonen stopzetten en even wegrijden. Zoals hij constant doet en roepen dat hij in een hotel gaat slapen als ik niet gewoon normaal kan doen. Ik weet niet hoe het bij anderen zitten maar soms voel ik zoveel boosheid dat ik zin heb om iets kapot te schoppen. De aanleiding kan het kleinste zijn. k heb besloten om morgen het ziekenhuis te bellen en te vragen om medicatie. Zodat ik wat rust krijg en hopelijk kan slapen en kan nadenken wat te doen. Mijn man flipt, ik flip. We houden van elkaar maar weten nu even niet meer hoe. Ik slaap op dit moment meestal pas rond 3 snachts. Ik moet slapen. Ik heb ook besloten om tot en met zondag weg te gaan met mijn dochter, dit is in overleg met hem. Ik kan de ruzies en zijn verwijten niet meer aan. Ik heb rust en afstand nodig en hij ook. Ik hoop dat we tot inzichten komen. De reserves zijn op. Maar de hormonen, angst en verdriet gaan gewoon door. Ik ben kwaad dat we te zwak zijn samen om dit nu te redden. Dat dit nodig is. En gevoelsmatig dat hij mij ook in de steek laat. Daarentegen ben ik ook kwaad dat ik niet wat sterker ben, de boel relativeer en gewoon dankbaar ben voor wat ik wel heb. Ik heb een hersenvliesontsteking in 2017 en inwendige bloeding met de bbz net overleefd. Waarom ben ik niet gewoon dankbaar -ondanks het geleden verlies -voor onze dochter en dit jongentje in mijn buik. Een huis en een man. En verder redelijke gezondheid. Wat een klaagzang maar ik hoop gewoon dat schrijven oplucht. En dat ik dit morgen teruglees en denk, kom op, niet zeiken maar opkrabbelen en weer ervoor gaan. Truste
Wauw ik weet niet hoe ik erop moet reageren Wat een heftig verhaal en wat een heftige emoties. Goed dat jullie even afstand van elkaar nemen, hoe moeilijk dat ook is. Soms is het gewoon even nodig Ik zou niet alleen voor medicatie vragen, maar vooral ook voor hulp om dit allemaal een plekje te kunnen nen geven. Heel veel kracht wens ik je toe
Vooral dat laatste wat @Cindy29 lijkt me heel belangrijk @Bijbij. Met medicijnen alleen ga je er niet komen. Je zult hulp nodig hebben. Hulp om dit allemaal te verwerken en een plek te geven, zodat je verder kunt. Anders komt het op een ander moment terug.. En dan nog veel heftiger. Sterkte in ieder geval. En hopelijk gaat het gauw wat beter tussen je man en jou.
Jeetje @Bijbij wat een verdriet lees ik.. Ik denk dat het heel logisch is dat er een moment komt dat je breekt. Ik herken de boze gevoelens wel heel erg, het gevoel jezelf te zijn verloren. En dan heb ik nooit van door externe dingen meegemaakt (op mijn pre eclampsie en hellp syndroom ervaring na dan) Hulp lijkt me inderdaad een verstandige keus, en als medicatie daarbij nodig is, dan ook dat. Maar vooral hulp ❤️ Blijf proberen van je af te schrijven, hier of gewoon op papier. Dat wat je hebt meegemaakt is gewoon niet niks, voor jou en je man gewoon een hel geweest.. Maar tegelijkertijd ben je al goed op weg: je weet dat het niet meer gaat en trekt aan de bel! Dat is het begin van een nieuwe tijd, jullie geluk samen gaat weer terugkomen , ool al voelt dat nu niet zo. Ga onder begeleiding ontdekken waar je angsten / boosheid vandaan komt, zodat je alsnog kunt gaan genieten van het wonder in je buik (want zeker bij jullie is het een en groot wonder wat er in je buik afspeelt!) Heel veel sterkte meid, en blijf delen wat je kwijt wilt ❤️❤️
Bedankt voor jullie eerlijke reacties.. het is fijn zo wakker te worden en me niet alleen te voelen. Ik heb tot 3 uur gehuild, alleen in de logeerkamer. Ik heb hem bewust op afstand gehouden omdat ik te labiel was om te praten, het wordt altijd ruzie. Hij heeft het me dit de hele nacht verweten via Whatsapp. Dat ik zwak ben en wegkwijn in zelfmedelijden. Dat ik vorige week nog wel ging vechten, er voor anderen was, ging solliciteren terwijl dat wordt afgeraden maar dat ik nu voor het verkeerde pad kies. Ik geloof niet dat het zo zit, het komt erop neer dat ik me gebroken voel en ineens een mentale klap mij verlamd. Hulp is absoluut een tussenstap die ik in november ben gestart. Helaas is mijn psycholoog (en die van hem) op vakanrie. Die van mij ZES weken. Waardoor ik 1 consult bij wen vreemde heb gekregen ter overbrugging want ook hij ging op vakantie. Omdat het niet goed ging door een probleem in de familie en mijn grote angst dat de vliezen breken merkte ik dat ik die overige weken niet ga volhouden. Daarom bij het ziekenhuis aan de bel getrokken. Vanuit hen maatschappelijk werk aangeboden gekregen. Ik kreeg in een mail te horen dat de eerst volgende afspraak in de week kan zijn dat mijn eigen psycholoog terug komt. Kortom, wat nu. Weer een nieuwe voor 1,5 week zoeken, ik weet niet zo goed hoe hrt systeem zoiets heeft ingericht. Als ik terug kom moeten we het nog iets meer dan een week volhouden. Gisterenavond heb ik naast jullie ook een vriendin ingelicht. Zij is verloskundige en heeft me geadviseerd om over deze tijdelijke oplossing na te denken in ieder geval de emoties voor die periode wat omlaag te halen en even te kunnen slapen. Kan me dus voorstellen dat jullie dit zeggen en helemaal vergeten te benoemen. Dank en ik doe mijn best te schrijven al voelt dat ook wat kwetsbaar. Liefs
Och wat heftig allemaal! Kan je niet met het ziekenhuis afspreken of je vaker op controle mag? Dat heeft mij erg geholpen bij de zwangerschap van zoontje en nu weer. Op die manier ging ik er steeds meer in geloven. Al was het pas goed toen hij geboren was. En dat heb ik nu weer. Ondanks dat ik me voor had genomen er zó van te genieten omdat het de laatste keer is. Psychische hulp lijkt me niet verkeerd. Misschien is emdr iets voor in de toekomst?
Ik vind het trouwens echt super dat je zelf inziet dat het niet goed gaat en direct aan de bel trekt en naar hulp op zoek gaat. Dat is niet zomaar een stap die je neemt en daar mag je ook zeker wel zelf trots op zijn hoor. Knap! Goede tip @mimi1988, misschien krijg je op die manier wat meer rust in de zwangerschap, waardoor ook de hormonen wat meer rust krijgen..