Ik lees/hoor wel vaker dat mensen zeggen dat het egoistisch is om het bij 1 kindje te laten.. Ik zelf wil meer kinderen, maar er zijn ook wel genoeg die het bij 1 kindje laten. Wat is jullie mening daarover? (en natuurlijk moet iedereen dat zelf weten, en kunnen wij niet voor een ander beslissen. Maar wil graag weten hoe een ander erover denkt)
Vind het absoluut niet egoistisch.. moet iedereen toch fijn zelf weten. Anders zou je 2 of meer kinderen nemen enkel omdat je jezelf egoistisch vind, lijkt me ook niet gezond.
wij gaan voor maar 1kindje ivm de leeftijd van m'n man, dus vind het niet egoistisch, snap ook niet waarom het egoistisch zou zijn
WAt een onzin..... maarja... denk dat het zo genoemd wordt zodat iedereen voor de "standaard 2" kinderen moet gaan... bij de eerste is het: wanneer komt de tweede... bij nummer drie is het: "hoeveel willen je er wel niet....
Mensen hebben altijd wel wat te zeuren. Ik hou het ook maar bij 1 baby (tenminste zo denk ik nu) omdat ik denk dat ik dan een veel betere moeder zou zijn. Veel geduldiger enzo. Verder moet je ook maar afwachten of 2 of 3 wel zoveel beter is. Ik kon en kan echt niet zo goed opschieten met mijn oudste broer hoor. Ligt aan hem, niet aan mij
Nou inderdaad, het is nooit goed. Egoisme vind ik een woord dat hier helemaal niet van toepassing is.
Vorige maand wilden we 2 kindjes, maar wij houden het voorlopig op 1 kindje.. Dit i.v.m. de bevalling en geboorte van L. Ik ben te angstig.. en zolang ik dat ben, gaan we hier niet voor een 2e..
Mijn vriend heeft altijd gezegd dat hij maar 1 kind wilt, ik weet het niet. Ik zie wel wat de toekomst brengt. Blijft het er bij 1 is het ook prima. Ik hoor ook al maaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaanden de vraag wanneer we voor de 2e gaan. ZOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOO irritant.... Mijn zusje is van haar 3e zoon zwanger en ik krijg het dan spaans benauwd als ik daar aan moet denken. heb nu mijn handen vol aan Kirsten want als er meer komen...
momenteel zit ik ook niet te springen op een tweede hoor.... pff ik hou toch ook wel erg van mezelf om het hierbij te laten, heb graag tijd voor mezelf en hoef ook niet zo nodig me nu weer slanke lichaam op te offeren aan nog meer kids..we hebben het uitermate goed zo met z'n drietjes niets aan veranderen zeg ik! ik wordt toch wel zo schijtziek van mensen die vragen, wanneer komt de tweede, NIET!!! en dan de reactie aaaaaah is toch zielig voor je zoontje ja hou je kop nou maar en hoepel op!!! wat voor de een werkt hoeft niet voor mij te werken.... ik ben ook eigenlijk geen figuur voor veel kinderen , veel te ongeduldig!!! nee hou het lekker bij me ene engeltje zo die ergernis is eruit
Vind het egoistischer als je aan een tweede of derde kind begint als je er eigenlijk helemaal niet voor kan zorgen dus nee , ik vind het niet egoistisch ... Zie vaker dat mensen aan een tweede kind beginnen terwijl ze het financieel al bijna niet redden met 1tje dat vind ik veel egoistischer dan geen tweede te nemen ...
hoe oud is jouw vriend ? De mijne wordt eind dit jaar 43 en ik ben net 35 geworden. Dus ja we wachten gewoon af...
Een keuze die ieder voor zich moet maken. Het is afhankelijk van zoveel aspecten dat je onmogelijk voor iemand kunt bepalen of het 'goed' is of niet. En je kunt wel willen, maar lukken is ook nog een factor die meespeelt. Ik ben zelf enig kind, en uit dat oogpunt kan ik wel zeggen dat ik het wel fijn had gevonden als ik dat niet was (mn ouders waren niet de jongste, voelde me best vaak alleen vroeger, maar ook bij het overlijden van mn ouders. Ik heb nu heel moeilijke taken en beslissingen in mn eentje moeten nemen. En misschien was het wel niet makkelijker geweest met een broer/zus, maar toch lijkt het me prettig om bepaalde dingen te kunnen delen met iemand van dichtbij.) Maar goed, in het geval van mn ouders was het niet eens een keuze om maar 1 kind te krijgen, helaas zat er niet meer in..
32... ikke 30..... dus scheelt wel en paar jaar met jullie.... Ach ik zeg altijd... zeg NOOIT nooit, want dingen kunnen zo veranderen....
Ik vind het gewoon een keuze wat iedereen zelf moet maken... Ik wordt er ook af en toe gek van hoor dat mensen vragen wanneer ga je voor een tweede. En voor mij is het nog eens heel anders. Na de eerste ziek geworden, nu 3 jaar later nog aan het klooien ermee en zou sowieso moeten wachten op goedkeuring van de arts. En dan is het de vraag of de ziekte dan onder controle blijft... Zal altijd met die angst blijven... Dus hoe groot de wens ook is, ik weet niet eens of het wel haalbaar is voor mijn lichaam...
oh zeker weten... daarom zeg ik ook we wachten af... een aantal maanden geleden dacht ik dat ik zwanger was en hij reageerde daar redelijk goed op whahahaha
tja... vaak als je geen broers/zussen hebt... "verheerlijk" je het weer... of als je ze wel hebt... denk je soms: "had ik ze maar niet".... Als je één kind hebt, wil niet zeggen dat hij/zij zich "alleen" voelt.... en andersom ook niet.... Bij mijn moeder waren ze met zn 4-en, maar mn moeder was altijd "alleen"..... en toen haar ouders overleden, kwamen ze (aasgieren) wel.... Je weet nooit hoe dingen lopen....
Bekenden/familie weten dat, maar als iemand anders het vraagt (verre vrienden, kennissen) zeg ik gewoon dat ik het nog niet weet... Tijd genoeg zeg ik dan vaak...