Lieve @Vero0504 . Nee ik vind het niet hard overkomen. Het is helaas de harde waarheid waar ik ook over mee kan praten. Er is geen goed of fout hierin. Iedereen heeft een eigen manier om met het verlies als dit om te gaan. En ja, velen willen je vertellen wat je "moet" doen en "moet" voelen.. ik denk dat het ook een soort onmacht is van de omgeving. Jullie kiezen ervoor om jullie leven op te pakken en dat is heel goed. Er zullen ongetwijfeld hele verdrietige momenten zijn, hele dubbele momenten, momenten van onbegrip en boosheid maar ook momenten vol trots, trots dat micheal jullie opnieuw papa en mama heeft gemaakt ♡ Ik wens jullie heel veel sterkte. X
Je voelt wat je voelt en daar hoef je echt geen excuses voor aan te bieden, aan niemand niet, zeker niet op een forum! De een gaat gewoon heel anders met zoiets om als de ander en niemand hoeft dat voor jou in te vullen. Ik hoop dat je dergelijke reacties niet meer zult krijgen en dat je een goede mama voor je dochter kan zijn en je zoon in je hart bij je kan dragen!
Ik kan de woorden maar niet vinden, telkens lees ik je berichten en de reacties, wil ik iets tegen je zeggen maar lukt het mij niet om de juiste woorden te vinden. Dit wat jullie meemaken als gezin is zo iets oneerlijks, zo iets pijnlijks iets wat je niet wilt kunnen dragen maar wat jullie nu moeten dragen. En het ontzag wat ik voor jou heb is zo immens groot. De manier van dit verlies dragen is bewonderingswaardig. Ik wil jullie feliciteren, maar ook condoleren met jullie zoon, en broertje hij heeft de beste mama, papa en grote zus uitgekozen die hij maar wensen kon! Hier brand een kaarsje voor jullie.
Gefeliciteerd maar ook gecondoleerd met jullie kleine ventje. Je komt ontzettend sterk over. Trek je niks aan van anderen, ieder verwerkt dit grote verdriet op zijn/haar eigen manier. Er is geen goed of fout. Hele dikke knuffel, en sterkte gewenst ♡
Inmiddels paar daagjes verder, fysiek herstel gaat tergend langzaam. Ben geen bankhanger of bedligger, ben altijd wel bezig met iets. Wil dolgraag mn dochter een mega knuffel geven en met dr dansen maar dat zit er.met mijn bekken nog ff niet in. En die trap...duidelijk mn worst enemy. Zodra vloeiing weg is en de boel weer een beetje op zn plek zit gaat de bekkenfysio weer van start aangezien t duidelijk voelbaar is, dat dat niet goed zit. Gisteren koorts er bovenop gekregen dus helemaal beroerd. Maar kwam niet boven de 38.5 dus ik mocht thuis blijven en elke 6 uur twee paracetamol. Kwamen wat stukken placenta ineens vrij dus mogelijk waren die aan het irriteren, sindsdien is de vloeiing ook wat minder gelukkig, scheelt ook weer een bak energie. Zekerheidshalve is dochter gisteren uit logeren gegaan voor t geval de koorts toch door zou schieten en tis nu verschrikkelijk stil in huis. Bah, mis mn zonnetje. Hoogtepunt van de dag met zelfstandig douchen ook wel weer gehad. Zelfs met een kruk onder de douche heeft mn lijf, voornamelijk mn bekken, t wel weer gehad. Emotioneel gezien, zo zn ups en downs. Overwegend goed totdat er weer een kaartje binnenkomt met een lieve tekst, of dat er een Nijntje liedje op staat waar mn dochter voor staat te dansen en als laatste "1 sterretje twinkelt in de nacht" dan kan je me wegdragen al probeer ik mn tranen zo veel mogelijk te verbergen voor die onderzoekende blik van mn dochter. Gaat niet altijd even goed als je dochter van net 2 eens in de zoveel tijd de tranen van je wang staat te vegen en probeert je op te vrolijken. Mja, kan niet alles hebben en emoties zal ze ook moeten leren en hoe daar mee om te gaan denk ik dan maar. Al is t vrij eng als je net peuter op creatieve wijze met woordjes en gebaren duidelijk maakt aan je "mama huilen, ik huilen" gevolgd door "ik blij, mama blij?" Te bijdehand voor dr leeftijd...
Wat vervelend van de koorts en van de placenta. Ik heb hetzelfde gehad bij onze dochter*. Moest toen wel helaas naar het ziekenhuis. Op een gegeven moment voelde ik dat er wat zou komen, snel naar het toilet en flink persen. Kwamen hele grote stolsels. Uiteindelijk nog een echo gehad en toen bleek ik schoon. Houdt het goed in de gaten. Het mag niet gaan ontsteken! Wat lief van je dochtertje dat ze je tranen weg veegt. Ze zal er nu niet veel van begrijpen, maar mama zien huilen is natuurlijk niet fijn. Op haar manier wil ze jou troosten. Een heel mooi nummer, maar daar moet je dan wel aan toe zijn is ‘dierbaar kind’. Het staat op YouTube. Bij ons is het nu 4 jaar terug, maar met enige regelmaat luister ik naar dat nummer en laat ik alle tranen die ik heb lopen. Het lucht soms enorm op. Er zijn maar zo weinig mensen in mijn omgeving die echt voelen wat ik voel... Kan er geen bekkenfysio bij jou thuis komen? Zo te horen heb je giga veel pijn Sterkte! X
@mimi1988 die optie hebben zij nog niet. In principe is t vlakbij en zolang ik niet til, te ver loop (100m), niet stilsta (strijken, koken of kassarij) en de trap ontwijk gaat t oke. Handig, nee, overleefbaar voorlopig ja. Weet je t voorkomt ook dat ik teveel ga lopen doen, dus bekijk t maar positief. Mocht er overigens nog een mama zijn die helaas door hetzelfde circus moet gaan en vroegtijdig afscheid moeten nemen van een kleintje en ook de navelstreng mee wil om evt in een kraal/ashangertje te laten verwerken: leg de navelstreng op iets van katoen/gaasje. Dat had ik met deze niet gedaan in de verwachting dat luchtdrogen hetzelfde resultaat zou geven als destijds met mn dochter. Maar ik denk door de vroege termijn oid zit er weinig structuur in, het werd gellerig en is nu een plat opgedroogd vloeistof spoor eigenlijk. Ik kan t nog wel fixen, dus geen man overboord maar bespaar graag een ander t verdriet.