Hi lieve meiden, Enkele weken geleden heb ik hier ook een topic geplaatst omdat mijn relatie niet helemaal lekker liep ivm communicatieproblemen, ik was toen 9 weken zwanger. Omdat dit probleem bleef en wij geregeld ruzie hadden, hebben we besloten in relatietherapie te gaan voor de kleine. De dag voordat ik een doorverwijzing zou krijgen van de huisarts (ik ben aanvullend verzekerd), krijg ik een appje van hem dat hij het niet meer trekt, er geen zin meer in heeft en hij de dag erna een bezichtiging zou hebben van een ander huis. Ik schrok me wild, hij heeft dit vaker geroepen tijdens een ruzie, maar daarom was ik bezig met het regelen van relatietherapie. Achteraf gezien was hij de laatste weken sowieso minder betrokken, ik heb een week in het ziekenhuis gelegen ivm uitdroging door misselijkheid en heb hem moeten overhalen die week erna thuis te blijven omdat ik weinig mocht doen. Ieder klusje of taak in huis was een strijd en hij werd steeds onverschilliger, moest ineens overwerken en wilde niet meer bij mij in bed slapen. Nu de kogel dus door de kerk en een week later had hij de verhuizing al gepland, hij zei niets mee te willen nemen om mij niet onnodig op kosten te jagen, maar eenmaal aan het verhuizen heb ik hem echt moeten tegenhouden niet het hele huis leeg te trekken. Financieel steunt hij me niet meer, alle klusjes die hij nog had beloofd (kattenbak verschonen, tuin doen etc) wil hij niet meer doen en heb sinds zijn verhuizing vorige week niets meer van hem gehoord. Alle afspraken die ik geprobeerd heb te maken, kan ik niet van op aan en ik voel me echt ontzettend in de steek gelaten. Gelukkig heb ik een groot netwerk en aan alle kanten steun dus de kleine en ik redden ons wel, maar vind het vreselijk verdrietig en zit echt even met mijn handen in het haar.. Wat ik hiermee wil? Misschien herkenning of dames met dezelfde ervaring en een goede aflooop..
Ik wil je alleen maar heel veel sterkte wensen! Uiteindelijk kom je hier vast sterker uit... maar ja die 'route' daarnaar toe... Fijn dat je in ieder geval een groot netwerk hebt en er zelf ook vertrouwen in hebt dat het goed gaat komen.
Wat een verhaal en wat kom jij sterk op mij over! Begrijp ik goed dat hij je kleintje niet erkennen gaat? Zo'n verhaal als dit lees je in een roman of film, maar je bedenkt t niet dat het in het echte leven ook gebeurt anno 2017 (of sowieso) Heel veel sterkte meid. Ben blij voor je dat je een stabiel netwerk om je een hebt en je je daar gelukkig geen zorgen over hoeft te maken en ook niet lijkt te doen in eerste instantie. Nogmaals heel veel sterkte! Xx
Geen ervaring maar ik je wil je wel sterkte wensen. Hij is een l*l en jij verdient beter dan dat, zeker tijdens de zwangerschap. Ik ben blij om te lezen dat je zo'n fijn sociaal netwerk hebt! Keep up!
Dankjewel, jullie woorden doen me goed! Wat betreft het erkennen, toen ik in het ziekenhuis lag heb ik een gesprek gehad met een maatschappelijk werkster omdat de misselijkheid ook deels door de stress thuis kwam. Daarna samen met mijn ex nog een gesprek gehad om de praktische dingen thuis van hem gedaan te krijgen en de communicatie te verbeteren. Hij deed het daar overkomen alsof hij tot alles bereid was, terwijl hij achteraf gezien al met een verhuizing bezig was en ik wist van niets. Vorige week hadden wij eigenlijk weer samen een afspraak, maar dat heeft hij afgezegd dus ik ben alleen gegaan. Zij raadt me voorlopig af om het kindje niet te laten erkennen door hem, ook ivm de afspraken die hij maar niet nakomt. Ze vond het griezelig dat hij mensen zo naar de mond praat terwijl hij een compleet eigen agenda heeft. Uiteraard wil ik het beste voor mijn zoontje en wil ook dat hij zijn vader leert kennen, maar wat betreft het erkennen neig ik nu inderdaad naar nee. Ik wil eerst zeker weten dat hij zijn afspraken nakomt, dan is het niet naar mij, maar dan tenminste wel voor de kleine. Wat raden jullie aan in dit geval?
Idd volg je gevoel, maar hou er rekening mee dat als hij geen toestemming krijgt voor erkenning van jou, dat hij dan vervangende toestemming kan aanvragen bij de rechter. Dus schrik daar niet van als het zover komt. Maar zou voor nu aan jezelf en aan je kindje denken en de rest komt later wel.
Ahhhh wat een afschuwelijke eikel! Bah! Je wilt het vast niet horen maar uiteindelijk ben je beter af zonder hem! Onbetrouwbare zak! 😡 Heel erg veel sterkte meid en ik vind je heel sterk overkomen, zeker voor je kleintje! ☺️
Bedankt voor de lieve berichtjes, fijn om te lezen.. Ik vermoed inderdaad wel dat hij tzt gaat beginnen over het aanvechten van erkenning, maar in dat geval kon ik de maatschappelijk werkster bellen en dan zou zij wat telefoontjes gaan plegen. Nooit verwacht dat ik me hier druk om zou moeten gaan maken, vreselijk
He bah wat een nare situatie. Wel fijn dat je lieve mensen om je heen hebt en een maatschappelijk werkster die jou duidelijk probeert te steunen. Die ex van je zal ook vast wel hele koude voetjes gekregen hebben waardoor hij er vandoor is gegaan. Maar dat is geen goede reden natuurlijk! Hij zou de erkenning kunnen aanvechten, maar zal hij dat wel doen denk je, als hij je nu al niet steunt? In ieder geval heel veel sterkte gewenst in deze tijd. En geniet desondanks van je zwangerschap he!
Ik hoop dat je snel je draai in de nieuwe situatie vind en dat jij en de uk van elkaar kunnen genieten. Die persoon (ik noem het nog niet eens ex) die verdiend het nog niet eens om zo met je om te blijven gaan. Sterkte en succes met alles.
Wat een rot vent , geniet nu maar van de kleine uk in je buik. Gelukkig heb je veel steun om je heen .
Wat een rot situatie zeg, gelukkig heb je veel steun en hulp uit je omgeving. Uiteindelijk ben je beter af zonder hem.
Vreselijke situatie dat verdient niemand. Qua erkennen zou ik even goed uitzoeken wat de gevolgen zijn. Een vrouwtje bij mij op het werk kon eigenlijk niet met haar kinderen op vakantie omdat meneer geen gehoor geeft om hier een handtekening voor te zetten en dat dus kennelijk verplicht is met een vader die erkent heeft (terwijl hij er verder never nooit is). Vervolgens heeft ze met twee kinderen uren bij de douane gezeten om vragenlijsten in te vullen dat ze haar kinderen niet aan het kidnappen was. Als je hem laat erkennen zit je voor de rest van je leven ook voor de wettelijke kanten aan hem vast en dat is echt niet altijd handig.
OMG echt ik snap niet dat dit anno 2017 nog kan😱 Samen een kind verwekken en dan denken; nee toch maar niet, doei! Wauw😱 Maar goed erkennen! Nee!!!! Niet doen! Al kost het je allimentatie. Als je alleenstaand ben, krijg je allemaal andere budgetten. Echt je zit vast aan zo'n hans worst. Heeft hij straks ook gezag en zal je zien dat hij dan ineens wel zich wil bemoeien. Sterkte!
Daar ben ik dus ook bang voor, dat hij me tijdens de zwangerschap laat vallen, maar zich erna ineens wel gaat bemoeien met de kleine. Hij zei toen hij vertrok wel dat hij er voor me zal zijn, maar in de praktijk hoor ik niets meer en als ik iets hoor gaat het over bepaalde spullen die hier nog staan. Hij weet het ontzettend leuk te vertellen dus ben gewoon bang dat ik straks aan het kortste eind ga trekken oid. Dat hij het gooit op een onhoudbare situatie en daarom vertrokken is omdat stress niet goed is voor mijn zwangerschap. Zoiets had hij tegen zijn ouders verteld, dat hij dit deed om de stress bij mij weg te nemen en er met alles nog voor me wil zijn. Ik heb sinds zijn verhuizing niets meer gehoord, ook niet een vraagje van joh lukt het met de babykamer of de kattenbak, financien ed. Ik wil dat mijn zoontje zijn vader straks absoluut gaat zien en een band kan opbouwen, maar ik vind het doodeng om hem ook maar enige vorm van rechten te geven. Hij laat me nu zo keihard vallen en ben van mening dat het vaderschap 16 weken geleden al begon. Of stel ik me nu aan?
Ik vind dat je je zeker niet aanstelt...als mijn vent dit zou flikken dan zou ik hem echt al zijn legale rechten ontnemen die ik maar kon. Dan zitten jij een je kind aan hem vast en kom je er niet meer onderuit.als hij jou zo makkelijk aan de kant schuift doet hij dit dalijk mogelijk ook met de kleine. Ik zou hem echt niet laten erkennen.
Jammer genoeg gebeuren dit soort dingen nog steeds ja. Het zou mij niet verbazen dat hij na de bevalling zich anders zal/willen gedragen. Soms denk ik dat de "mannen" ook last krijgen van zwangerschapshormonen of zo iets. pfff. Wel jammer want nu verdien je alle steun, hulp en aandacht van je partner. Ik zou, hoe moeilijk het ook is, hem voor nu te laten gaan en niets van hem te eisen/verzoeken. Ik blijf erbij dat als een man zich zo gedraagt en jij als vrouw hem op zijn verantwoordelijkheden moet wijzen, hij dit als reden kan zien om tegen te blijven werken. En dat brengt alleen stress met zich mee. Als hij later niet bijdraait, dan is het zijn verlies! Wel is het zo dat als hij later toegeeft bij de rechter bijv. dat hij spijt heeft van hoe het nu is gelopen, de kans groot is dat hij de kleine toch mag erkennen. Veel sterkte meid.