Een kleine intro, Mijn dochter van 2 jaar, bengel dat ze is Vanaf geboorte sliep ze om onze slaapkamer, we hadden overgens een kamer te kort toen dus we moesten wel. Kreeg bv en dit wilde ze elke 2 uur snachts. Op ten duur sliep ze 9 van de 10 keer "aangekoppeld " bij ons in bed.. Later, toch maat een fles want ik kon niet meer, fles weigeraar ondanks dat ik dit ook met geloofde melk heb geprobeerd vanaf week 1. Oorzaak, lip en tong riempje te kort en ze werd geklieft. Lang verhaal! Tot 1 Jaar heeft ze bij ons Op de kamer geslapen en nooit een fles geaccepteerd dus lang heeft ze bv gehad waardoor ik continu geclaimt werd. Nu wonen we alweer een jaar in dit huis met zelfs 2 kamers over maar ja, dame kent niet anders dan bij papa en mama slapen... Bed rituelen ,van alles geprobeerd maar helaas.. ze valt nu in slaap op de bank en dan kunnen we haar in bed leggen. Maar sinds een week komt ze er vrolijk in zombie modus uit om "je raad het nooit!" Lepeltje lepeltje bij mij te liggen.. super cute hoor en stiekem vind ik het ook wel erg fijn maar dit kan gewoon niet langer , helemaal niet als nummer 3 onderweg is... Iemand de gouden ze tip? -nachtlampje check (donker vind ze eng)
Spanbandjes. Vastbinden. En oordopjes. peuterbed op jullie kamer een optie? Misschien dat ze dat vertrouwt genoeg vindt. Wat ik nog wel eens doe is terug leggen en er even naast blijven liggen tot ze weer slapen en dan weer m’n eigen bed in. Dan worden ze wel weer in eigen bed wakker dus merken ze dat ze daar ook kunnen slapen.
Het er bij blijven doe ik altijd tot dat ze weer slaapt. Vanavond duurde dit 1 uur en 30 minuten en ongeveer weer 50 keer terug in bed zetten.. Ze is uiteindelijk in mijn armen in jaar kamer in slaap gevallen. Moet eerlijk toegeven, ik heb maar weinig geduld omdat dagen lang vol te houden maar het moet..ze zegt ook, mama bed slapen! Ja wie weet, haar bed bij ons neer zetten tijdelijk?
Onze dame van 2 slaapt sinds kort in het campingbedje in haar eigen kamer. Peuterbed ging eerst supergoed, maar na een paar maanden was het drama. Continu eruit huilen, gillen niet willen slapen en dat gerust tot 12 uur ‘s nachts. Nu in het campingbedje naast haar peuterbed gaat het prima. Ze kan er niet uit en ze gaat rustig slapen.
Wat fijn! Wij hebben juist een peuterbed genomen met 1.5 jaar omdat er dacht de ze zich opgesloten voelde in haar ledikant. Was toen al drama. Maar nu kan ze er uit Ik ha dat eens proberen! Thanks voor de tip
Hier hebben we door maanden lange ziekte ook flinke slaapproblemen gehad waardoor ze uiteindelijk alleen nog maar in mijn armen kon slapen. Wij hebben dit langzaam afgebouwd en ook door middel van peuterbedje. Voordeel is dat je er dan bij kan kruipen. Wij zijn in maart begonnen en pas sinds begin november kan ze zelf in slaap vallen. Tot die tijd zaten we altijd bij haar tot ze sliep. Eerst vlak bij haar, wrijven over haar hoofdje/rug, liedjes zingen, gerust stellen, duurde vaak ook ruim een uur en door alles wat ze heeft meegemaakt wilde ik dr ook absoluut niet alleen laten huilen, maar haar elke nacht bij ons in bed hebben kon ik ook niet meer opbrengen. Heel geleidelijk heeft ze vertouwen gekregen in dr bedje, zegt nog steeds dat ze niet wil slapen, maar we hebben nu een vast ritueel, man en ik doen allebei elke middag/avond precies hetzelfde en 6 van de 7 dagen gaat ze nu zonder problemen slapen. Soms moeten we er toch nog weer even naar toe of erbij gaan zitten. Doorslapen deed/doet ze overigens ook niet, hoe we het in de nacht aanpakken is ook een beetje wisselend van hoe we ons zelf voelen, maar meestal gaat ze met een flesje water weer verder en nu slaapt ze sinds maandag door van 19.30-5.00/6.00!! Dan een flesje water waarmee ze vaak nog even verder slaapt, meestal in eigen bed en anders bij ons in bed, eind van de nacht vind ik dat helemaal geen probleem als ik daarmee zelf nog even kan blijven liggen.
Dit hebben wij ook gedaan. Na een maand wilde ze weer in haar peuterbed. Maar haar zus ligt op het moment in het ziekenhuis dus (omdat wij om en om in het ziekenhuis slapen) komt ze wat vaker haar bed uit om in het bed van papa of mama te slapen.
Het klinkt hilarisch, maar idd, gewoon tandjes op elkaar en volhouden! Het ligt toch echt aan jezelf dat ze bij jullie ligt. Ik weet er alles van, nummer 2 heeft 5 jaar staan blèren hier aan bed en lag er dan weer bij. Pas toen nummer 3 eraan kwam ondernamen we actie omdat we anders echt rechtstreeks naar de paaz konden. Maar dat kan als dumpen aan gaan voelen, er komt een nieuwe baby en nu moet ik weg. Gelukkig had nummer 2 daar geen last van, maar man man wat hebben we afgezien. Een ijzeren wil! Die kan president van Amerika worden hoor later XD Heeeeeel veel sterkte gewenst!
Hier heeft zoon ook altijd de nabijheid nodig gehad. Lange tijd bij ons in bed geslapen, uiteindelijk afgebouwd naar een co sleeper van de Ikea naast ons bed en toen was hij 3,5 en zei.. Ik ga op mijn kamer slapen! En sindsdien valt hij met onze nabijheid in slaap op zijn eigen bed en bij ziekte, spanning komt hij het liefst nog bij ons in bed gekropen. Dochter is een heel ander persoon, slaapt vanaf 13 maanden op eigen kamer omdat ze bij ons niet meer sliep en kunnen we snachts vaak het makkelijkste troosten op haar eigen kamer en in haar bed. Weinig tips nee... vaak moeten ze er zelf aan toe zijn om de overgang te maken. Verder kun je wel altijd proberen om nabijheid in hun eigen bed te bieden maar het blijft lastig
wat fijn om te horen dat ze na een maandje weer in haar peuterbed wilde slapen. Mijn dochter zegt nu ook steeds waar is mijn speen? Ik moet mijn speen. Terwijl ze al een jaar geen speen meer heeft. Die hebben we toen samen weg gegooid en ze heeft er nooit meer om gevraagd. Uiteraard krijgt ze nu ook geen speen, maar vindt het zo apart dat ze daar ineens weer om vraagt. Denk misschien dat het te maken heeft met het campingbedje (babybed noemt ze dat) dat ze denkt ik slaap in het babybed dus dan mag ik ook een speen net als baby’s
Thanks allemaal! Mijn zoon van bijna 5 sliep met week 1 in zijn eigen kamer en is nooit zo aanhankelijk geweest. Ik heb samen met mijn dochter nieuw behang uit gezocht om samen met haar haar kamer op te leuken. Ik hoop zo dat ze dan blij is met haar kamer en dan idd door zetten.. en snachts terug in bed stoppen. De ene nacht gaat het wel.goed hoor! Vanmorgen, draai mij om en lag ze niet. Maar dan wel eerst op de bank in slaap vallen tussen 21:00 en 23:00.... (ik denk ook niet dat mijn man zo lang he geduld kan bewaren om naast haar bedje te zitten.... Ik werk regelmatig savonds)
Ik zou denk ik een matras naast haar bed leggen. Zo kan ze wennen aan haar eigen kamer en bed met jullie nabijheid als ze die nodig heeft. Zo maak je het jezelf comfortabel en hou je een beetje de regie (jullie beslissen of jullie bij haar gaan liggen, ipv dat zij beslist om bij jullie te gaan liggen). Dit doen wij altijd bij onze oudste, bij ziekte, angst of wat dan ook.