Inmiddels zijn we bijna 2 jaar verder, onze kleine is er niet meer... Grappig hoe ik er ieder jaar anders mee bezig ben, net als met de andere speciale dagen. Iedere keer is het anders, maar het gemis blijft het zelfde. Zoveel woorden, toch deel ik ze (hier) niet. Ik leer leven met het gemis, maar makkelijker wordt het niet. Beter wordt het niet. Het 'loslaten' doe ik niet en al helemaal niet 'een plekje' geven van alles. Ik word sterker, leer te varen in de zee van het gemis. Sommige dagen ben ik een goede kapitein, andere dagen zijn zwaarder. Op deze dagen lijk ik te verdrinken en alleen maar bij jou te willen zijn. Morgen is een nieuwe dag en ik zal weer een goede kapitein zijn tot de dag dat we weer samen zijn en tot die tijd ben je samen met ons recente sterretje. Tot ooit weer knuffels. <3
Dank dames, het blijft moeilijk deze dagen en merk dat ik slecht slaap/veel droom. Hopelijk gaat het over een paar dagen weer wat beter.
Mooi verwoord. Herkenbaar! Het blijft moeilijk. Ik zal het ook nooit een plekje geven! Maar je leert ermee omgaan. Accepteren zal ik het nooit! Veel sterkte en een dikke knuffel