Lieve dames, Afgelopen maart een 3e ICSI poging gedaan en zwanger van een tweeling na een verse TP. Helaas in mei bij 9,5 week zwangerschap een missed abortion geconstateerd. Huilen, schreeuwen, verdriet... schouders eronder en weer doorgaan. Afgelopen augustus gestart met de 4e ICSI poging en wederom zwanger. Heel erg bang dat ik deze zwangerschap heel onzeker zou zijn, maar dat had ik juist niet. Buiten het feit dat ik 24/7 ziek was, voelde ik me verder goed, had ik een gerust gevoel en heb ik geen enkel moment angst gehad dat deze zwangerschap mis zou gaan. Bij 7 weken een goede echo gehad met hartactie. 2 embryo's ingenesteld, maar de andere embryo pas 5 weken, een vanishing twin dus. Met 8 weken nog eens terug en de 2e vruchtzak bijna verdwenen en de andere embryo mooi gegroeid en hartactie. Voor het ziekenhuis zaak om het traject af te sluiten en we mochten naar de verloskundige. Vorige week vrijdag bij 10 weken de intake gehad en vandaag vol goede moed voor de termijnecho met 10+4 weken. Helaas bleek daar al snel dat het kindje geen hartactie meer had en 9,5 week groot was. Wat een enorme deceptie (en dan druk ik me zachtjes uit). Inmiddels de tabletten al ingenomen (wil er niet mee rond blijven lopen en een curettage liever vermijden). Door het ziekenhuis direct aangegeven dat we een chromosoomafwijking onderzoek mogen laten uitvoeren en nog wat andere bloedtesten (schildklier, stollingsafwijking, etc.), welke we over 2 weken al hebben. Ook stond er nog een second opinion afspraak in Gent, welke we ivm de zwangerschap verschoven hadden, maar waar we nu toch naar toe gaan na overleg met onze eigen gynaecoloog te hebben gehad. In 5 maanden tijd 2x een latere missed abortion. Zwanger worden is het probleem blijkbaar niet, maar het doorzetten en groeien van de embryo wel. Waarschijnlijk 2x domme pech.... mar wat voelt dit K**!!! Zijn er dames welke in hetzelfde schuitje zitten of gezeten hebben? Is er uiteindelijk een goede zwangerschap ontstaan??? De moed zakt ons nu steeds verder in de schoenen namelijk.....
Wat naar! Ben je eindelijk zwanger na een medisch traject, en dan gaat het mis. Ik heb in maart en augustus een MA gehad. Beide keren rond 6a7 weken al gestopt met groeien. De miskraam zelf, opgewekt met pillen, ging beide keren gemakkelijk. Weinig bloedverlies en krampen. Ik hoop voor je dat het voor jou ook makkelijk eruit gaat. Wanneer neem je de pillen in? Als tip: plan een controle-echo binnen twee weken. Je wilt niet met restweefsel blijven rondlopen. Mijn situatie is anders dan die van jou. Ik heb al drie gezonde kinderen (zonder miskramen). De gynaecoloog noemt het dus dikke pech dat ik nu plotseling miskramen heb. Bloedonderzoek heb ik gehad, daar kwam niets uit. Genetisch onderzoek laten we niet doen. Ik vond het heel frustrerend dat er geen oorzaak was, nu kan ik daar beter mee omgaan. Daar was best wel wat tijd voor nodig. Ik wens je heel veel sterke! Het is ontzettend rot. Maar hou moed! De kans op een gezonde zwangerschap is altijd groter dan op een miskraam. Ooit komt het goed.
Niet exact hetzelfde meegemaakt maar begrijp wel hoe je je voelt. Gewoon zwaar kl*te. En vooral de angst mag het ooit nog wel een x goed gaan. Ik wens je heel veel sterkte....
Ik heb in totaal 5 missed abortions gehad. 4 voor mn dochter en 1 (tweeling) na mn dochter. En een vroerg mk na mn dochter. Ik heb 2 verschillende diagnoses gekregen en afwijking in mn baarmoeder voor mijn dochter en aps na mn dochter Wat is de reden dat je icsi doet? Er zijn nl aandoeningen die samen kunnen hangen
Jeetje meid ondanks je 3 gezonde kinderen toch ook al wat meegemaakt! Het hakt er zo in en je word zo onzeker over je lichaam. Dat frustreert me zo enorm. Ziekenhuis heeft al aangegeven het niet te verwachten dat er iets uit het genetisch onderzoek komt. Maar als wij het graag willen ze dit wel willen uitvoeren. Mijn man heeft een gezonde zoon uit een vorige relatie. Maar voor mijn eigen gemoedsrust wil ik het toch graag doen. Wellicht is er toch een oorzaak bij mij, dan weet ik dat toch graag. Ik heb de 1e tablet gistermiddag ingenomen en de 4 vaginale tabletten gisteravond om 23:30. Vannacht om half 4 wakker van de enorme buikpijn. Toilet geweest en buiten wat slijmerig bloed niets. Weer terug naar bed en vanmorgen nogmaals toilet. Wederom wat slijmerig bloed en kleine stolsels maar nog niks noemenswaardig. Wel wat buikpijn maar lang niet zo erg als vannacht. Als er vandaag verder niets gebeurt moet ik vanavond om 23:30 wederom 4 vaginale tabletten innemen. Aankomende vrijdag heb ik al een controle echo om te zien of de miskraam compleet is. In mei had ik dezelfde tijd de tabletten ingenomen en ‘s morgens het vruchtje al verloren(deze was toen ook maar gegroeid tot 6,5 week). Bij de controle echo toen bleek het andere vruchtje er nog te zitten, naar na nog een dosis tabletten is deze een aantal dagen erna er alsnog uitgekomen. Voor nu is het dus verder even afwachten.
Dank je wel! Jij ook veel sterkte, zie aan je onderschrift dat het ook nog niet wil lukken. Ik hoop dat jij ook snel een mooi en gezond kindje mag krijgen.
Jeetje meid hoe ga je hier mee om...? Ik verdrink nu al in mijn verdriet.... tenminste zo voelt het. Wij doen ICSI omdat mijn man verminderd zaad heeft (vcm tussen de 0,5 en 2). Wel goed bewegend zaad, maar verminderd aantal. Mijn man heeft een gezonde zoon (geboren via ICSI) uit een vorige relatie. En dat in combinatie met leeftijd (ik ben 40), maar heb nog wel een goede amh waarde voor mijn leeftijd (1.8). Volgende week sowieso naar Gent voor een gesprek, daar kunnen en mogen ze toch meer dan hier in Nederland. Hopelijk is het ons ook gegund om samen een gezond kindje te mogen krijgen. Maar jullie zitten ook in een heel traject zie ik. Mag ik vragen wat APS is..?
Na de geboorte van oudste dochter 2x een missed abortion gehad. 1 keer rond de 7,5 week en 1 keer rond de 12,5 week. Zeker die laatste keer hakte er in. De gyn had me al gefeliciteerd en iedereen happy. Helaas. Hierna nog 2 gezonde kindertjes mogen krijgen. Maar onbevangen zwanger zijn dat was er niet meer bij. Overigens wel onderzoeken laten doen maar er is niks gevonden. Ik heb het voor mezelf een plekje gegeven als zijnde de natuur die ingreep. Maar een ieder gaat daar anders mee om. Sterkte en ik hoop voor jou op een nieuwe zwangerschap en na 9 maanden een baby!
Wat een verdriet! Heb je 2 prachtige echo's gehad en dan toch weer fout Ik hoop dat 3 maal scheepsrecht is! Ik had met gunstige leeftijd (33) ook 2x pech achter elkaar. Geen ma, wel 2 misgelopen zwangerschappen. 3e keer was wel goed gelukkig. Ik heb een paar sessies bij de psycholoog gehad om t te kunnen verwerken. Heeft mij ook geholpen in deze zwangerschap om te accepteren dat t ok is dat het niet hoeft te voelen als een roze wolk na alle verdriet ervoor en ook om weer vertrouwen te krijgen in mijn lichaam. Dat was na de bbz in eierstok echt weg. Hopelijk kan Gent jullie antwoorden geven.
Wat verschrikkelijk om mee te maken! Wil je vooral veel sterkte wensen en hopelijk geen lange nasleep van deze ma. En ik hoop voor jullie dat er toch nog een gezonde zwangerschap volgt met een prachtig kindje!
Wat verdrietig!! Hier in totaal 4 miskramen gehad en ook 1 van een tweeling verloren (lege vruchtzak). Ik wil je heel veel sterkte wensen!!
Meid, wat ontzettend verdrietig. Het is zó oneerlijk. Ik wil je heel veel sterkte wensen met de verwerking hiervan. Hoe gaat het nu, na het inbrengen van de pillen, lichamelijk met je?
Begrijpelijk dat je het DNA-onderzoek wilt doen. Wellicht dat daar de oorzaak ligt. Toch wel prettig om te weten. Ik heb soms het idee, door de verhalen die ik hier lees, dat de pillen vooral goed werken als het vruchtje nog niet zo ver gegroeid was. Hoe verder de zwangerschap gevorderd is, hoe moeilijker het lijkt te gaan. Hopelijk telt dat niet voor. Fijn dat je vrijdag al een contorle-echo hebt!
Ik zou in gent uitgebreid zaadonderzoek laten doen. Ook dna fragmentatie. Ik hen hier niet veel verstand van maar in de groep herhaalde miskramen op Facebook zitten dames die dat wel hebben. Je amh idd idd netjes! Hoe ga ik er mee om tja na de ma vd tweeling ( we hadden 3 goede echo's) ben ik wel even in gestort. Moet behulp van een psycholoog er er boven op gekrabbeld. Nu blijk ik ineens te positief te testen op anti folipiden syndroom. Dit is een auto immuun ziekte die zwangerschappen aanvalt je bloed stroperig te maken. Hiervoor heb ik een hele rits aan medicatie gekregen wat de kans op een goede zwangerschap heel erg versterkt. Zonder medicatie geven zet weinig kans. Inmiddels hiervoor ook bij de internist in Nederland. Volgende week hopen wij meer uitslagen te krijgen.
Jeetje heftig ook zeg! Als ik heel rationeel denk denk ik ook, moeder natuur heeft beslist, het kindje was waarschijnlijk niet goed, het is beter zo. Maar die gedachte staat haaks op je gevoel.... Ik was na de 1e MA in mei ook bang dat ik heel onzeker zou zijn bij een volgende zwangerschap. Maar niets was minder waar. Waar ik de vorige keer wel 20 testen heb gedaan, heb ik er nu een stuk of 5 gedaan en voelde deze zwangerschap zo goed. Zeker ook na 2 goede echo’s. Dank denk je nog, het gaat me deze keer niet overkomen... de klap was deze keer daarom ook des te harder. Ik verwacht dat er bij ons ook niets uitkomt uit de onderzoeken. Ik ga uit van 2x domme pech ... maar mocht er wel wat uitkomen kunnen we daar in ieder geval mee verder.
Daar heb ik zelf ook aan gedacht om wel met iemand te gaan praten. Mijn man en ik kunnen heel goed samen praten hierover, maar wat je zegt, ook het vertrouwen in mijn lichaam is weg. Had dat vertrouwen deze zwangerschap juist wel en voor de 2e keer achter elkaar faalt mijn lichaam. Ik wil en moet hier met iemand over praten. Wil niet zo’n angstig haasje worden bij een eventuele volgende zwangerschap. Dank je wel Meis, hopelijk kan Gent en de onderzoeken ons iets verder brengen. Jij een hele fijne zwangerschap!
Dank je wel! Heb na de 1e pillen na 4 uur heftige buikpijn gekregen maar meer dan een wat heftige menstruatie was het niet. Gistermorgen en middag licht bloedverlies, maar verder niets. Gisteravond voor de 2e maal de pillen ingebracht, prima geslapen en op wat middelmatig bloedverlies, wat lichte buikkrampen en rugpijn na gebeurt er wederom niets. Morgen een echo in het ziekenhuis, maar als het de aankomende dagen niets gaat doen, vrees ik toch een curretage....
Ik ben bang dat je gelijk Hebt! Heb na de 1e pillen na 4 uur heftige buikpijn gekregen maar meer dan een wat heftige menstruatie was het niet. Gistermorgen en middag licht bloedverlies, maar verder niets. Gisteravond voor de 2e maal de pillen ingebracht, prima geslapen en op wat middelmatig bloedverlies, wat lichte buikkrampen en rugpijn na gebeurt er wederom niets. Morgen een echo in het ziekenhuis, maar als het de aankomende dagen niets gaat doen, vrees ik toch een curretage....