2ling na jaren mmm nu ongepland zwanger van 3e

Ten eerste gefeliciteerd!

Heftig hoor. Ik zou er even de tijd voor nemen..

Zou je precies op papier kunnen zetten wat je nog nodig bent/hoe het er uit zie met een derde kind? Misschien wat overzichtelijk? Misschien helpt dat heel praktisch naar het geheel kijken en kan hij daarmee beter bij zijn gevoel.

 

Als je er pas gisteren achter bent gekomen zou ik niet durven te zeggen dat hij niet bijdraait. Na zoveel jaar MMM komt het natuurlijk heel onverwacht en je hoort toch erg vaak dat mannen na enige tijd bijdraaien, zeker als jullie gewoon gelukkig zijn met elkaar en jullie tweeling.
Maar zoals je zegt, als jij geen abortus wilt, is dat sowieso geen optie. Dat lijkt mij het eind van een relatie. Ik zou het even laten bezinken en inderdaad de praktische dingen uitwerken. En je zal ook wel snel een echo hebben, dan wordt het misschien ook wat werkelijker voor hem en minder alleen rationeel maar ook gevoelsmatig. Lijkt mij persoonlijk onwaarschijnlijk dat hij dan niet heel blij is met jullie wondertje

 

Oh lieverd, wat ontzettende nare situatie, terwijl het juist eigenlijk zo'n wonder is.

Zonder direct te willen oordelen (maar ga ik toch ook weer wel doen), want ik snap dat hij geschrokken is, naar toch: wat een flapdrol is die vent van jou nu in ieder geval even.

Ik zie het zo dat dit nu ook al jullie kind is en waarom zou de tweeling dan voorgaan op deze nieuwkomer? Als jij geen abortus wilt zou ik het zeker niet doen, kan me voorstellen dat je dat jezelf nooit 'vergeeft'. Ik ben zelf zeker niet per se anti abortus, maar een abortus omdat het niet goed uitkomt in een verder stabiele situatie vind ik persoonlijk erg verstrekkend. Maar dat is natuurlijk ieder zijn eigen keuze, kan jou situatie natuurlijk niet overzien.

Hopelijk trekt hij bij, maar als hij dat niet doet, ben je misschien maar beter af zonder hem. Klinkt denk ik heel hard en lullig. Kies vooral voor jezelf en je 3 kinderen.

Voor nu denk ik heel goed om jezelf even de tijd en rust te geven om het goed te laten bezinken en heb het er dan samen goed over. Hopelijk is hij tot zo'n gesprek in staat.

Wat ontzettend naar dat het zo moet lopen. Heel veel sterkte!

 

Ik vind man van topic starter een flapdrol noemen echt wat overdreven..

Mag hij ook even de tijd nemen om te overdenken?

De vrouw staat vaak centraal, maar de man heeft ook wel degelijk gevoelens..

Pffff

Mooi zooitje zou dat worden om bij iedere poep of scheet je vent te verlaten

 

Het kan zo maar dat je man zo geschrokken is een volledig blokkeert en daarom heel erg stug is nu.
Laat hem voelen dat je dat volkomen begrijpt. Laat hem ook weten dat jij hierin ook gevoel hebt!
Beiden staan hier met hun eigen gevoel in een beiden op een andere manier, dat is dan voor nu maar even zo.
Even praktisch, abortus 'doen' ze niet even zo maar. Er wordt sowieso gekeken of het uberhaupt goed zit, hoe ver je bent, etc. Laat die stappen eerst toe.
Hij mag jou nooit verplichten een abortus te doen omdat hij anders bij je weggaat. En andersom geldt het net zo goed.
Dat een bepaalde keuze gevolgen heeft voor de ander, dat zal zo zijn. Maar de ander moet dat als eigen keuze zien.Als jouw keuze is het kindje te krijgen. Dan zal jouw man z'n keuze moeten maken. Maar dat is niet door jou gedwongen. Jij maakt jouw beslissing op jouw gevoel. Jouw man op zijn gevoel.
Ik hoop dat de tijd rust geeft. Geef het even, dingen laten bezinken heeft vaker positieve gevolgen gehad.
En anders kunnen jullie toch bewustere keuzes maken als je hoofd niet in paniekstand staat.

 

Ik snap de reacties van 'flapdrol' wel hoor. We hebben het hier niet over een brood dat z'n vrouw heeft gekocht en dat hij niet wil hebben. Ze draagt zijn kindje! Misschien is het ook anders als je jarenlang in de medische molen hebt gelopen. Je gaat er dan toch anders tegenaan kijken. Het is heel bijzonder dat je zwanger mag zijn en worden en al helemaal dat het zo natuurlijk is gegaan.

Natuurlijk mag je man het moeilijk vinden, maar enig begrip kan hij wel opbrengen. Hij is een volwassen kerel! Zoals jij rekening moet houden met zijn gevoelens, moet hij dat ook met jouw gevoelens. Kom nou zeg, we hebben het hier niet over een klein kind.

Maak eerst een afspraak voor de echo en kijk hoe ver je bent. Wie weet dat je man er dan anders tegenover staat. En zo niet, dan blijft het toch praten praten praten met elkaar. Het is niet eerlijk dat hij op deze manier zijn zin door wilt 'drammen'. Het is een beslissing die samen gemaakt moet worden.

En als ik jou zo hoor, wil jij dit kindje heel graag houden. En ik denk dat je gelijk hebt; als je het voor hem weg laat halen, zal je hem dit altijd verwijten. Het is jouw kindje, het groeit in jou en je zult er ontzettend veel van (gaan) houden. Daarnaast heb jij al ervaren hoe groot de liefde voor jullie kinderen is, dat zul je ook voor dit kindje gaan voelen. En die liefde overwint alles, ook als je er uiteindelijk wel alleen voor zal komen te staan. Je bent als moeder veel sterker dan je denkt!

Heel veel sterkte en denk ook goed aan jezelf. En alles stap voor stap, je weet het net. Maak een afspraak voor een echo en laat alles een beetje bezinken.

 

Ik zou zelf niet voor abortus kiezen. Ik denk dat je man/vriend gewoon geschrokken is omdat natuurlijk zwanger er worden niet mogelijk was volgens de doktoren en dan ben je er niet op berekend.

De zus van mijn oom heeft via ivf een tweeling (2 meisjes) gekregen. Toen de tweeling net een jaar was werd een jongetje geboren. Ze bleek toen de meisjes een half jaar waren als 3 maanden zwanger. Die hadden ook jaren in de medische molen gezeten. Ze vonden het super pittig en zwaar. Maar het kleine mannetje was zó welkom. En zij vonden het een kadootje!

Veel succes/sterkte!

 

Persoonlijk zou ik in deze situatie toch echt voor mijn kindje kiezen en tegen mijn man ook zeggen dat hij een keus heeft. Blijven of wegwezen dan en ook in die situatie kan hij niet alles voor de tweeling kunnen betekenen wat hij zou willen.

 

Moeilijk hoor maar in je eentje een tweeling en een baby opvoeden als je man echt niet wil is ook nix.

Ik ben nu spontaan zwanger en heb ook een tweeling via icsi uit 2015 en vind het met zijn 2en al pittig laat staan alleen...

Misschien eerst wel even de echo afwachten of bellen met vk en je verhaal uitleggen dan kunnen ze iig vroeg kijken of er echt wat zit of je echt goed zwanger ben... sterkte

 

Ik vind het echt vreselijk als een man zo reageert! Tuurlijk kan hij geschrokken zijn en heeft hij gevoelens, maar om je vrouw voor zo n keus te zetten abortus of ik ga bij je weg.. de makkelijkste weg die je kan nemen! En of tie dan wel alles voor de tweeling kan doen! Ik zou er goed over nadenken, een abortus vergeet je niet zomaar.. en ik geloof echt dat als hij bij je weg gaat dat het pittig wordt de eerste jaren, maar om daar zo n wonder voor weg te laten halen. Heel veel succes en sterkte en luister vooral naar je eigen gevoel!!

 

Werkelijk, ik snap niet hoe mensen zo makkelijk roepen om arbortus. Bizar dat dat zijn eerste reactie is. Dat hij geschrokken is, ja dat snap ik. Maar dan direct deze reactie, daar heb ik echt geen respect voor.
Denk ook dat jij zelf spijt zal krijgen, dus dat dat sowieso geen optie is. Hopelijk draait hij bij komende weken. Sterkte en toch ook gefeliciteerd! Het is een mooi wonder datje bij je mag dragen

 

Allereerst, gefeliciteerd! Wat een wonder.

Ik krijg echt het gevoel dat dit kleintje enorm welkom bij jou is. Wanneer je kiest voor een abortus, vrees ik dat de kans groot is dat dit voor altijd tussen jullie in zal staan.
Ik hoop dat je man ( logisch) hartstikke geschrokken is en jullie hier samen uit gaan komen.

Sterkte met alles!

 

Ik vrees dat, als hij niet bij draait, het sowieso erop uit zal draaien dat hij of jij weg gaat. Als je het houdt gaat hij weg. Als je het weg laat halen en daardoor in (psychische) problemen komt, ga je het hem verwijten en komt dat ook niet ten goede aan je relatie.
Bespreek het met elkaar, geef elkaar de ruimte om te wennen aan het idee.

Hier ook 1x een onverwachte zwangerschap gehad. Heel snel na geboorte van nr twee. Negen maanden nodig gehad om er aan te wennen. Vele tranen en zorgen gehad. Maar we waren stapelgek op nr drie. En nog.

 

Voor mij is het onbegrijpelijk dat je na een zwaar mmm traject, waarbij de kinderwens zo groot is, omdat je het anders niet vol kunt houden en je automatisch leert hoe bijzonder het is om kinderen te krijgen je nog abortus kunt overwegen. en dan heb ik het niet over jou mayestra, maar over jouw vriend. Hoe kun je nummer 1 en 2 zo graag willen en nummer 3 niet dat je zelfs abortus overweegt en alleen maar omdat het niet goed uitkomt. reageert hij op alle dingen in het leven zo die hem niet uitkomen? Tijd voor hem om volwassen te worden en verantwoordelijkheid te nemen.
Ik heb geen idee hoe goed jullie relatie is, maar hoe kun je van iemand waarvan je houdt zo iets moeilijks vragen. ik maak uit jouw verhaal op dat je het kindje wil houden, je krijgt er echt spijt van als je het dan toch weg laat halen. Ik denk dat leven met zo'n schuldgevoel en spijt zwaarder is dan de zorg voor een 3e kindje.

Succes met de hele situatie ik hoop dat je de juiste keus maakt

 

Ik zou nooit voor abortus gaan omdat je vriend dit wil; als jij dat zou doen terwijl je er zelf noet achterstaat, komt het zeker tussen jullie in te staan en zal jij altijd dit verlies met je mee moeten dragen.

Ik begrijp wel dat dit als een schok komt voor hem, gezien jullie eerder in de mmm zaten is dit natuurlijk onverwacht... Maar meteen beginnen over abortus vind ik wat ver gaan, daarom snap ik de 'flapdrol'-opmerkingen ook.

Ik hoop dat hij toch nog omdraait, maar puur voor jou zou ik zeggen; kies voor je kind.

 

Je moet nooit abortus plegen voor iemand anders. Als jij daar zelf niet 100% achter staat zal je het altijd met je meedragen, je zal altijd blijven denken: vandaag zou ik uitgerekend zijn, zou het een meisje of een jongen zijn geweest, nu zou het een jaar geworden zijn etc. En op een gegeven moment gaat je relatie daar ook aan kapot want je zal het hem verwijten...

 

Gefeliciteerd met je zwangerschap!

Nooit voor abortus gaan omdat je vriend dat wil. Dat zorgt uiteindelijk alleen maar voor nog meer afstand, spijt en verwijten.

Als ik jou was zou ik contact opnemen met Siriz https://www.siriz.nl. Zij kunnen helpen bij onbedoelde zwangerschap en je ook adviseren/begeleiden op financieel gebied. Zou ik echt doen!! En contact opnemen met de verloskundige voor een echo zodat je weet hoe ver je bent.

Sterkte!

 

Nou ik heb deze keer, een keer geen reacties gelezen.
Eerste wat ik dacht, Gefeliciteerd met een broertje en of zusje van de tweeling.
Wat een wonder en geluk dat dit is mogen gebeuren.

Dat de schrik aanwezig is, tja logisch na alles waar jullie doorheen moesten om die mooie tweeling te krijgen.
En nu na 10 jaar verdriet en een tweeling nog een wonder.

Ik heb jaren in de mmm gezeten en dat is zwaar en kl*te.
Geniet van jullie geluk.

En om even een stukje uit je post te halen. Ik ben alleenstaand met 3 in een uitkering ondertussen. Maar zeker gelukkig en nee vakantie is lastig, maar we hebben meer dan genoeg eten/ drinken en snoepjes ed.

Ik wens je een gezonde en gelukkige zwangerschap toe.