Wie heeft er 3 kinderen en waarom dan geen 4? En wie heeft er 4 en waarom dan niet bij 3 gehouden? Wat is 'leuker'? (Met reacties als "het is gewoon een gevoel" of "we zijn compleet" ofzo kan ik niet zoveel ).
Maar dat is toch vaak wel wat het is? Ik kan me voorstellen dat iemand om bijv financiële of gezondheidsredenen besluit om het bij minder kinderen dan dat ze gewenst hadden te houden. Maar in alle andere gevallen zal het toch (in zekere mate) een gevoelskwestie zijn. “Leuker” is ook een gevoel dat voor iedereen anders uit te leggen is.
Wij willen nog graag een 4e in de toekomst. Waarom niet bij 3 houden? Geen idee, het voelt niet alsof we klaar en compleet zijn. Alsof er nog een puzzelstukje ontbreekt om het wel af te maken.
Euh ja maar daarom zoek ik dus ook naar hoe anderen het ervaren. Wij hebben er nu 3. Willen we nog een vierde? Ik weet het gewoon écht niet.
We wilden graag 3, maar de 4e kwam als cadeautje.. (tweeling) dus keuze was er niet.. Hahah. We zijn er natuurlijk heeeeeeeeeel blij mee! En zou 't niet anders hebben gewild... Echter is het niet altijd praktisch, maar goed daar zijn oplossingen voor... En zie ik niet zozeer beren op de weg, die ik in het begin wel zag... Ik weet nml niet heel zeker dat als ik wel drie had gehad het hierbij zal blijven.. Nu er 4 zijn, in iedergeval geen 5e... Gewoon om het financiële en het praktische gedeelde... Het wordt straks "onze tijd" wanneer het makkelijker wordt.
Ik heb nog geen 3 kinderen, maar nummer 3 is onderweg. Hierna is het voor ons klaar, ik heb altijd een wens voor 3 kinderen gehad, maar nooit voor 4. 4 voelt voor mij net wat te druk. Ook heb ik gewoon geen makkelijke zwangerschappen, dus voor mijn lijf is het hierna gewoon goed dat het klaar is.
Ik wil graag een derde maar absoluut geen vierde. Veel te onpraktisch. Ik wil niet in zo'n grote logge auto rijden, wil geen kinderen die slaapkamer moeten delen en voor 4 kinderen de studie betalen pfoe, nee bedankt. We hebben 1 badkamer en hoe meer hoe lastiger met de spitstijden haha en als 4 op zaterdag sporten lijkt mij dat een logistieke nachtmerrie Voor het gevoel zou ik wel 10 kinderen willen, maar praktisch en financieel is voor mij 3 echt wel genoeg.
Wij twijfelen ook, we zouden graag nog 1 willen maar de leeftijdsverschillen zijn dan wel heel groot onderling. Waarschijnlijk houden we het zo, de wens is er zeker maar het is ook wel weer goed zo, de risico's zijn bij ons best groot en zal een volgende zwangerschap ook extra zwaar maken.
Precies dit. Het voelde voor ons nog niet 'af'. Nu de 4e er is heb ik dat gevoel wel steeds meer. En nog sluit ik een 5e niet uit. Ik weet niet hoe ik me ga voelen als de jongste 2 ook naar school gaan.
3 is leuker Sorry, ben inmiddels melig van de hoeveelheid ‘nee!’s en de ter aarde stortingen Zou ‘m niet willen missen. Maar waarom ie er is? Omdat we graag nog een kindje wilden en dat wisten we 100% zeker. En niet omdat het een vierde was. Het was vast net zo leuk geweest met 3 als met 4.
Ik denk niet dat je goed antwoord kunt geven op deze vraag. Je hebt 3 of 4 kinderen. Je kunt niet zeggen of het leuker had geweest met een meer of minder, toch? Wij hebben er 4, maar slechts 3 zijn er fysiek bij ons. Het voelt voor mij klaar, ik wil nu gaan genieten van ons opgroeiende gezin en kan me echt verheugen op de tijd die komen gaat waarin ze steeds wat zelfstandiger zullen worden en mijn man en ik hopelijk wat meer tijd voor onszelf en elkaar zullen hebben het is gewoon stikgezellig zo met zijn vijfjes
Wij hebben er 3 en wij willen niet weten hoe het voelt om er 4 te hebben . Bij ons is het echt gevoelsmatig. Ikzelf wou er altijd 3, manlief vond 2 goed maar zag een 3de uiteindelijk ook heel erg zitten en nu is het gewoon prima zoals het is. Ik wist dat ik na de 3de geen 4de meer zou willen. En ondertussen is de 3de bijna 3 en heb ik nog geen enkele moment nagedacht over een 4de . Dus eigenlijk heb je aan mijn antwoord niets .
je bent toch nog niet zo lang geleden bevallen? Dan is het niet zo gek hoor dat je het niet weet. Je gevoel zal vanzelf zeggen of het zo goed is of dat je toch graag nog een 4e wilt. Het is echt een gevoelskwestie
Wij hebben 4 kinderen. Ik voelde meteen na de derde dat we nog niet compleet waren. Ik vind het zelf helemaal geweldig en zou stiekem ook nog wel een vijfde kind er bij willen, maar mijn verstand weet nog niet of het daar mee eens is. Mijn gevoel zegt ja . succes met het maken van jullie keuze.
Mijn gevoel zegt dat ik nog een vierde wil. Maar ik wil er niet straks achter komen dat het toch teveel is ofzo. Je kunt ze niet bepaald teruggeven hè
Nou het is wel gewoon drukker natuurlijk en je moet je aandacht over meer kinderen verdelen, dus minder aandacht per kind. Vooral de oudste 2 zullen dat de afgelopen jaren gemerkt hebben. Want een krijsende baby gaf ik toch voorrang op een spelletje met de oudste bijv. Of een peuter die de boel onderplast ivm zindelijk worden. De oudsten moeten dan even wachten. En bij ons is ivm het leeftijdsverschil het wel een uitdaging geweest en nog steeds om activiteiten te ondernemen die bij iedereen aansluiten. Wordt het de ballenbak/speeltuin of de bioscoop/pretpark? Je splitst vaker op is mijn ervaring. De vraag is of je dat allemaal acceptabel vind. Ik merk dat bij ons de taks wel is bereikt, een vijfde (wat ik eerst graag wilde) is gewoon niet verstandig. Het zou teveel van mijn eigen tijd kosten (en ja, daar ben ik echt aan toe na zoveel jaar)en ik zou me druk maken over het verdelen van de aandacht. Nu kunnen we dat nog prima aan en hebben we blije kinderen, maar ik weet niet of we dat kunnen volhouden met nog een (gezond) kind. Maar die grens is ook voor iedereen anders.
Dat ligt denk ik echt aan de kinderen die je krijgt. Van de één kan je bij wijze van spreken een elftal krijgen. Terwijl een ander alle ruimte die je hebt nodig heeft. En ja dat kan je niet van tevoren weten. Elk nieuw kind kan een zorgen kind zijn. Dan bedoel ik het niet op de zwaarste manier. Maar elk kind heeft zijn eigen behoeftes. De één heeft meer begeleiding en verzorging nodig dan de ander. Ik denk ook niet dat gezinnen te vergelijken zijn dmv kijken naar het aantal kinderen dat er is.
Ik ben er voor mezelf ook nog niet helemaal uit keuze voor de derde was puur gevoel. (Het is nog niet af). Daarna komt ratio toch meer om de hoek. Durf ik het aan? Is het niet de goden verzoeken als je al 3 gezonde kindjes hebt mogen krijgen? Zou er ruimte zijn voor een evt gehandicapt kindje? Maar ook het lichtere werk. Heb ik zin en geduld voor alle fases nóg een keer? Borstvoeding, slapeloze nachten, tandjes, driftbuien, zwemlessen. En tenslotte.. kan ik nog wel de moeder zijn die ik wil zijn? Raak ik niet te dun uitgesmeerd?
Ja dat opsplitsen hebben we nu ook al wel. Tussen de eerste 2 en de derde zit hier ook een groter leeftijdsverschil. Een vierde zou meer aansluiten bij de derde. Dus in dat opzicht denk ik dat 1 meer of minder niet uitmaakt. Een vijfde wil ik niet. Dat weet ik wel zeker. Gek dat ik daar dan wel een gevoel bij heb. Dat had ik bij de derde ook al, of het niet de goden verzoeken was. Die fases die je noemt, daar zitten wij nog midden in. Ik vind het dan makkelijker om meteen door te gaan, dan weer opnieuw te beginnen.
Bij 1 kleine ben je nog wel een stuk flexibeler dan met 2. 1 zonder zwemdiploma meenemen naar het zwembad durf ik nog wel aan, 2 niet. Het scheelt misschien ook dat ik vaak alleen met ze op stap ga en dan vind ik het toch best een uitdaging. Maar goed, aangezien je bezwaren wegneemt is voor mij toch wel een teken dat je er echt voor wil gaan en dat de beren die je ziet weg te jagen zijn Hoe staat je man er eigenlijk in? Niemand kan je verder vertellen hoe zwaar het precies gaat zijn en op welke momenten. Kijk mijn 4e heeft 3 maanden gekrijst als ie niet op me lag (dag en nacht) Best een uitdaging met 2 schoolgaande kinderen en een peuter van net 2. Maar daarna kwam ie tot rust en was het een heerlijke baby en genoten we er echt van. Daarnaast klikt het tussen 3 en 4, superfijn. Maar mijn oudste 2 hebben nooit geklikt, dus dat kan ook. Die kon ik continue van elkaar aftrekken omdat ze elkaar in de weg zaten. Die hebben de eerste 8-10 jaar alleen maar last van elkaar gehad. Maar daar vind je als ouder ook een modus in. Kost alleen wat extra energie. Soms moet je gewoon in het diepe springen.