Ik ben nu 31 weken en 3 dgn zwanger, en ik merk dat het allemaal wel erg zwaar wordt nu voor mij. Ik heb daarbij ook nog een last van mijn bekken, en daarbij is het ook nog eens zwaarder. Mijn vriend werkt fulltime en gaat om 7 uur de deur uit 's ochtends en laat dan wel de hond uit, even snel plassen en poepen. Normaal gesproken doe ik dan 's middags een lange ronde ( zeker 3 kwartier a een uur) maar ik heb daar de laatste tijd weinig puf meer voor, en loop dan ook een korte ronde (10 min a kwartier) natuurlijk is dat niet genoeg voor die hond, want die kan zo helemaal haar energie niet kwijt. Nu is het een schat van een beest en je merkt niks aan haar dat ze tekort komt, want ze haalt in huis geen gekke dingen uit, ligt gewoon vredig te slapen.. Maar ik voel me er wel rot onder.. Ik weet dat die hond het verdiend om elke dag even lekker lang te kunnen wandelen, maar ik ben al blij als ik me ene been voor de andere krijg.. Mijn vriend werkt lange dagen (van 7 tot 6 soms) en dan heeft ook hij geen zin meer om 's avonds een lange wandeling te maken van een uur met de hond, en dat kan ik ook wel weer begrijpen.. Nu is dit probleem meer voor doordeweeks, want in het weekend gaan we vaak met de auto ergens heen met de hond, naar het bos, of wat dan ook.. Maar doordeweeks als ik alleen thuis ben, en ook nog eens in huis van alles moet doen heb ik gewoon de puf niet.. En dan voel ik me soms echt een slecht baasje! Al komt ze aan aandacht en liefde niks te kort natuurlijk.. Hoe hebben jullie dat gedaan, of doen jullie dat? (gericht aan de mensen met een hond) ps. Ik heb verder ook niemand in de buurt die ik zou kunnen vragen om de hond uit te laten..
tja ik ken het had het met de eerste en nu weer met de tweede zwangerschap. Ik moet zeggen de hond past zich prima aan hoor. Het is gewoon even niet anders. Kan ie niet lekker in de tuin spelen ofzo? Of dat je eenveld je in de buurt hebt waar je even met een bal of iets kan gooien? Of eventueel op de fiets als je geen grote sterke hond hebt? Ik heb een labrador en ik durf daar nu niet meer mee te fietsen maar dat doet mijn man nu vaak na zijn werk zodat ze toch even de energie kwijt kan. Daarnaast gaat ze 1 x per week met de uitlaatservice mee dat scheelt ook weer. Ik herken je schuldgevoel maar straks kan je alles weer goed maken.. die hond gaat je er echt niet minder lief door vinden hoor!!
Hier inderdaad hetzelfde. Voel me er soms ook rot onder en als compromis ben ik momenteel heel veel aan het oefenen met de hond. In plaats van fysiek moe, wordt de hond nu mentaal moe en hond en baasje vinden het erg leuk. Ik heb een heel leuk boekje gekocht dat 'hersengymanstiek met de hond' heet met allerlei zoekspelletjes en leuke commando's. Sowieso gaat mijn vriend in het weekend wel extra lange wandelingen maken ter compensatie en als hij er puf voor heeft 's avonds. Een andere optie zou nog een uitlaatservice zijn? Aan de andere kant er is nu even niks aan te doen en het is maar voor even. Ik denk dat wij er rotter over voelen dan de hond zelf.
Hier ook zo, al wonen wij wel naast een redelijk groot grasveld. Onze mazzel is ook dat onze hond niet zo een energieke hond is. Als wij een stuk met haar gaan lopen, dan is zij eerder thuis als wij (mastino) Ze gaat nu wel iets minder lang uit als normaal, maar tis ff niet anders. Ze ligt graag buiten met lekker weer en speelt dan ook vaak met de kleine buiten.
Hier ook een labrador! En die fietst heel graag alleen is voor mij nu geen doen op de fiets! ivm mijn bekken Lopen gaat dan nog beter.. Uitlaatservice, tja.. misschien idd een optie, maar ik ben zo'n muts he, geef me hond niet graag mee aan vreemden.. Nu is het ook wel zo dat mijn hond zich ook goed aanpast hoor.. het is niet zo dat ze uit verveling dingen gaan slopen of vervelend wordt. Helemaal niet zelfs.. ze is juist hartstikke lief en rustig! Ik heb net een kwartier met haar gewandeld, en heb haar nu een kong gegeven met een boterhammetje erin, dus is ze ook wel even zoet En ik denk idd dat ik me er rotter om voel dan de hond..
Ja hier ook. Maar dan niet alleen dat ik de hond uit moet laten maar ook dat mijn dochter mee moet. Ik ga meestal fietsen om mijn bekken te ontlasten. Wij hebben een heel lang pad waar we ongeveer 45 minuten op kunnen fietsen en waar de hond los mag. Misschien moet je man in de avond lang gaan wandelen. Geen zin is een beetje flauw vind ik. Mijn man werkt nu soms wel 60 uur per week maar ziet wel de noodzaak dat hij even de hond goed uitlaat. Mijn man doet nu ook vaak dat hij hem 15 minuten naast hem laat lopen met de fiets. Even flink rennen. Gewoon na het eten even in plaats van de langzame wandeling ( de hond daarna pas laten eten natuurlijk) Dat kost maar 15 minuten. Dat is toch wel te doen?
Hier ook een labrador en ivm met bekkenpijn kon ik het ook niet meer. Ik liep dan naar een nabijgelegen grasveld en ging dan stokken/ballen gooien. Zo kon hij zijn energie kwijt en ik hoefde niet ver te lopen. En gewoon lekker goed maken door lekker te gaan wandelen als je man vrij is. Het is even niet anders!
Ow en mijn man werkte ook lange dagen van 10 uur (horeca) en die ging inderdaad 's avonds even lang lopen, omdat hij wist dat ik het niet meer kon. Dus gewoon even je man een schop onder zijn kont geven .
Dat is iets waar ik ook tegen op zie. Ik ben nu net zwanger, maar wij hebben een hele actieve hond (kruising border collie) waar ik heel veel mee loop en train. En mijn man is niet zo'n hele enthousiaste loper, die vind al snel 20 minuten genoeg. Terwijl onze hond echt veel meer nodig heeft. Zij wordt echt onrustig in huis als ze te weinig beweging krijgt. Ik hoop maar dat ik het zo lang mogelijk zelf kan blijven doen, en ik hoop dat ik mijn man tegen die tijd wat enthousiaster kan krijgen (hij is erg gek met de hond hoor, maar hij is ook moe na zijn werk. En het is echt mijn hond, normaal doe ik er alles mee)
Ja je hebt wel gelijk wat mijn vriend betreft, maar hij is niet zo'n hondenmens.. hihi Het is ook echt mijn hond, toen ik bij mijn vriend introk heeft hij de hond er kado bijgekregen, hij is heel lief voor haar, en als ik in het weekend vraag om ergens heen te gaan met de hond doet ie het ook wel voor mij! Maar alleen gaat hij echt geen uur wandelen met haar.. hooguit 10 min a kwartier.. en daar ben ik dan allang blij om!
Ik ken het probleem, ookal ben ik nog maar over de helft, het wordt per week vermoeiender. Het geluk dat ik heb: 2 labradors! Dan loop ik naar het veld, zet me in het gras en laat de twee elkaar gewoon opjutten en moet enkel maar ballen gooien. Misschien een thema om met iemand anders met hond af te spreken en het net zoals ik te doen? Zelf genieten van de buitenlucht lal zittend/liggend en de honden van het speelplezier...
Ja het zou idd al een stuk makkelijker zijn als ik iemand in de buurt zou weten die ook een hond heeft en dat we samen zouden kunnen gaan wandelen in het park en dat de honden zichzelf wel moe maken.. En het vervelende is ook, ik woon vlak bij een mooi stukje park waar ze heerlijk los kan, alleen ze kan daar ook zwemmen, en dat doet ze ook als ze los is! En dan moet ik dus elke dag mijn hond nat mee naar huis brengen.. dus als ik daar geen zin in heb ben ik toch verplicht haar aan de lijn te laten.. Laat het maar snel mooi weer worden en blijven, dan vind ik het niet zo erg dat ze zwemt! Dan kan ik lekker balletjes gooien in het water en wordt ze wel moe