Hallo Er zijn vast al duizenden topics hierover maar ik wil toch mijn verhaal kwijt Heb hier eerder al gezegd dat mijn man twijfelt aan een derde Maar hij is er van overtuigt dat er geen derde komt Ik word hier enorm verdrietig van Want tijdens een vrijpartij laat hij dit niet zien (Te laat bescherming pakken enzovoort) Ik word heen en weer geslingerd met mijn emoties Mijn wens voor een derde is er ontzettend sterk Hij zei laatst: ‘kan niet huis te klein’ Ik denk dan dan gaan we toch verhuizen Want dit is mogelijk bij ons Zelf heb ik het idee dat hij beren op de weg ziet Ben hier zo enorm verdrietig om en had zelfs al een aantal keren in een boze verdrietige bui gezegd dan alle baby spullen maar weg Maar ja dan zijn de spullen weg maar mijn gevoel en verstand zeggen iets totaal anders Als ik met hem wil praten kapt hij het af En zegt hij nee dat beeld heb ik niet
Lieve Lolalili, Wat vervelend dat jij en je man een andere wens hebben. Jouw gevoel kan ik mij zo goed voorstellen. Hoe oud zijn jullie meiden? Als jullie jongste nog klein is zou het kunnen dat je man nog bijdraait. Ik wil je natuurlijk geen valse hoop geven maar veel mannen hebben niet zoveel met baby's. Dan is de behoefte aan een volgend kindje (veel) minder groot. Jammer dat hij er niet over wil praten. Heeft hij je helemaal niet verteld waarom hij niet wil? -X- Mooiezomer Ik zou de babyspullen niet wegdoen uit boosheid. Hier ga je spijt van krijgen.
De jongste is 8 maanden Ik weet niet of het bij draait hij zegt dit altijd al te hebben gehad Hij heeft niet echt redenen hij zegt alleen dat beeld heb ik niet Zelf denk ik dat hij het lastig vind omdat ik 2 zware zwangerschappen heb gehad Maar zelf heb ik totaal niet het idee om dat te gaan bekijken als iets heel ergs Want je krijgt er zo iets moois voor terug
Ik kan me jouw man dan wel weer voorstellen. Nog een derde erbij kan voor hem best veel zijn.. maar voor jou is het verdrietig. Mogelijk kan ik me slecht inleven omdat ik niet eens de wens heb voor een 2e en ik zou dan denken, je hebt toch 2 kindjes? Het is niet zo dat hij geen kinderen wil en jij wel.. Dat jij dan uit boosheid zegt dan doe ik de babyspullen weg zou mij dan helemaal niets doen. Daarmee krijg je mij niet om en vind ik zelfs kinderachtig. Voelt als een chantagemiddel. Ik kan de babyspullen nu toevallig zelf ook slecht weg doen omdat ik overal waarde aan hecht (moet nog uitkijken, straks word ik een hoarder). Sorry, ik begrijp jouw man en kan dus niet zo goed met je meeleven.. er zijn er vast veel meer die dat wel heel goed kunnen maar ga niet aan zijn wensen voorbij, ik zou dit zelf heel naar vinden als jouw partner zijnde!
Ik heb dit gezegd omdat ik heel emotioneel was/ben en zo iets had dan moeten we dat maar weg doen Hij wist voor dat we samen waren dat ik graag een groot gezin zou willen hebben mocht dit natuurlijk ons gegeven zijn Zelf vind ik her helemaal niet druk met 2 kids Want ik kom uit een familie met heel veel kinderen
Ik begrijp dat het heel vervelend voor jou is omdat jij het zo graag wil. Maar als hij opeens zegt: nou vooruit dan maar. Zou je het dan willen als hij er niet 100% voor kiest? Zoiets moet je toch echt samen willen. Van te voren kun je denken dat je een groot gezin wil. Maar je weet het soms pas echt als je ook echt ouders bent. Mijn ex en ik zeiden altijd dat we twee kinderen wilden. Na de eerste wilde hij er niet nog een. Mijn vriend nu zou nog wel een kind samen willen maar ik niet. Hij accepteert dat. Het kan toch anders lopen dan gepland, hoe lastig dit ook is voor de ander.
Ik weet niet hoe ik mijn grootste droom moet opgeven Want dit voelt echt zo voor mij Het is nu egoïstisch bedoeld ik voel me alleen heel erg rot
Ik zou nu vooral denken: focus je voor nu op je huidige kindjes, je jongste is pas 8 maanden.. geniet van ze! Zonde als je je nu rot gaat voelen terwijl deze tijd nooit meer terug komt! Wie weet wat de toekomst nog brengt, ik zou het vooral een jaartje laten rusten. Mogelijk denkt je man er dan wel heel anders over! Werk je ook?
Lijkt me een lastige situatie. Ik kan je man goed begrijpen. Ik heb 2 kinderen en geen kinderwens meer. Ik vind het helemaal prima zo. En als mijn man mij zou pushen voor nog een kind zou ik dat heel vervelend vinden. Maar ik kan jou ook begrijpen dat je het moeilijk vind als de wens zo sterkt is. Toch vind ik dat je het moet laten rusten. Je jongste is net 8 maanden en nu zit je al over nog een kind. Ik kan me goed voorstellen dat hij daar gewoon geen zin in heeft omdat je nog met een baby zit. Als ik jou was zou ik het nu dus laten rusten en misschien over een jaar ofzo weer eens een gesprek aangaan. Wil hij het dan echt niet, hoe moeilijk ook dan zou ik het toch een plek proberen te geven. Misschien heb ik makkelijk praten, maar je hebt al 2 kinderen dus het is niet zo dat je kinderloos bent en blijft. Ik zou me dus lekker op je gezin focussen.
Als je heel eerlijk bent.. zou je dan echt nog een kind willen met iemand die het eigenlijk niet wil? En hoe eerlijk is dat ook voor het kind? Ik begrijp je wens, maar hij wil het gewoon niet, en ik vrees dat je het daar mee moet doen. Sterkte!
Voor iemand anders is dit misschien snel Maar voor mij niet had gelijk na de bevalling al willen beginnen voor nog een kindje (in mijn hoofd) Tegenwoordig is dit niet zo normaal meer om snel achter elkaar kindjes te krijgen Uit de familie waar ik kom wel Ik geniet juist zo ontzettend erg van de jongste omdat ik heel veel heb moeten missen bij de eerste En na de miskraam die ik heb gekregen is de wens alleen maar vele malen groter geworden
Maar bij hem niet... Nogmaals: Laat het even rusten.. geef hem wat tijd en misschien denkt hij er over een jaar anders over, of niet..
Ik kom zelf uit een klein gezin (weer natuurlijk niet uit wat voor gezin jouw partner komt) dus voor mij zijn kinderen behoorlijk druk, daarom ook echt besloten het bij één kindje te houden. Ik geef haar liever al mijn liefde en aandacht ipv dat ik het met een 2e straks misschien niet aan kan. Misschien geldt dit ook voor je partner? Plus je jongste is nog een baby, mannen hebben daar vaak niet zoveel mee en daarbij komt er nog een drukke tijd aan, dreumes, peuter. Het lijkt me moeilijk om je wens weg te moeten zetten maar richt je nu even op je 2 kindjes en mogelijk trekt hij nog bij als ze ouder zijn. Zo niet, dan kun je niets anders dan je er bij neer leggen.
Ik heb zelf kinderen dicht op elkaar. Ze schelen 1,5 jaar. Was de miskraam na de laatste zwangerschap? Dan kan ik het me wel voorstellen dat je het zo sterkt voelt. Maar je moet je ook wat meer inleven in je partner.
En wat wilde hij toen? Wilde hij ook een groot gezin of heeft hij altijd gezegd twee is genoeg? Neem aan dat hij daar ook een mening over had.
En jij hebt er ook niet naar gevraagd? Ik snap dat niet, sorry maar zoiets bespreek je toch voordat je samen verder gaat en überhaupt aan kinderen begint? Ik snap dat het heel rot is dat jij met een onvervulde wens zit maar je kan iemand geen kindje door de strot duwen.
Snap niet waarom je dit zegt Want ik wil dit helemaal niet opdringen Ik spreek uit mijn gevoel En hij wist toen ook niet wat hij wou want daar had hij nooit over nagedacht